Alzheimer ขอโทษนะเธอเป็นใคร

8.7

เขียนโดย EnteR

วันที่ 16 เมษายน พ.ศ. 2555 เวลา 13.20 น.

  6 chapter
  39 วิจารณ์
  12.79K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

6) เจอกันอีกครั้ง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

หลังจากนั้นไม่นานแก้วเองก็ได้ออกมาจากโรงพยาบาลพร้อมกับเพื่อนใหม่ที่แสนดี นั่นก็คือ'ป๊อปปี้' ทั้งสองคน

สนิทกันอย่างรวดเร็วคงเป็นเพราะความทุกข์ใจและปัญหาที่เข้ามาประเทประทังพร้อมกันล่ะมั้งถึงทำให้สนิทกันได้

ขนาดนี้

"ให้ไปส่งที่บ้านมั้ย? " ประโยคที่แสดงความมีไมตรีจิตที่ดีเอ่ยถามหญิงร่างเล็กอย่างแก้ว

"ไม่เป็นไรหรอก ไม่อยากรบกวนนายไปมากกว่านี้ล่ะฉันกลับเองได้สบายมาก" แก้วทำท่าทำทางว่าตนโอเคและ

สบายมากๆเรื่องกลับบ้านน่ะชิลๆ

"แต่ฉันเป็นห่วงเธอนี่ ใครจะไปรู้ว่าระหว่างทางที่เดินกลับเธอจะไม่เป็นลมอีก"ป๊อปปี้ถามออกไปทั้งที่ยังไม่ได้คิด

ไตร่ตรองดีแต่เพราะความเป็นห่วงมากเกินไปทำให้แก้วต้องหัวเราะและยิ้มกว้างๆออกมา

"แล้วนายคิดว่ากรุงเทพมหานครฯ เมืองหลวงที่แสนวิไลจะมีรถแท็กซี่ไว้บริการทำไมถ้ามีแต่คนเดินกลับบ้าน

ห้ะ?" 

แก้วหัวเราะกว้างๆออกมาเมื่อเห็นสีหน้าของป๊อปปี้แปรปลี่ยนเป็นเขินอาย ปนหน้าเสีย

"ก็ฉันเป็นห่วง แล้วอีกอย่างฉันก็จะได้รู้จักบ้านเธอด้วยไงฉันอยากแวะเวียนไปหาบ่อยๆน่ะ"ป๊อปปี้เอ่ยบอกจุด

ประสงค์

ของตน ความจิงเรื่องที่จะไปส่งที่บ้านคือเรื่องรอง แต่เรื่องหลักคือเขาอยากจะรู้จักบ้านของแก้ว หญิงสาวที่ทำให้

หัวใจของเขาเริ่มกระตุกวูบไหวเมื่อได้อยู่ใกล้ๆกัน

"ยังงั้นหรอกหรอ แล้วก็ไม่บอกตั้งแต่ทีแรก ตามใจละกันถ้าอยากจะไปส่งนักก็เชิญแต่บอกไว้ก่อนนะบ้านฉันทาง

เข้าอย่างโหด!!!!"

 "โหดแค่ไหนก็จะไปส่งให้ถึงที่เลย 5555555+"

.

.

.

.

.

.

.

.

.

เวลผ่านไป 30 นาที

"โหยย บ้านเธอนี่กว่าจะถึงล่อเอาน้ำมันในถังฉันแทบเหือดแห้ง ทำไมไกลงี้อ่ะ = =" แล้วใครใช้ให้นายมาส่งกัน

ล่ะย่ะแค่บอกว่าตามใจเฉยๆ ก็เตือนแล้วด้วยว่าทางเข้าอย่างโหดไม่ได้ฟังกันเลย

"จะบ่นทำไมคะ? ในเมื่ออาสาสมัครผู้ใจดีอย่างนายเป็นคนอาสาพาฉันมาส่งเองนี่ ช่วยไม่ได้ :P" 

"ครับๆๆ" ป๊อปปี้ตอบรับอย่างล้าๆ เขาคงไม่คิดว่าบ้านหญิงสาวจะอยู่ไกลขนาดนั้นล่ะสิ 

"เข้ามาก่อนสิ มาดื่มน้ำให้หายเหนื่อยก่อนแล้วค่อยกลับ" แก้วพยักเพยิดให้สุภาพบุรุษอย่างป๊อปปี้เข้ามาดื่มน้ำ ก็

ไม่ได้อะไรหรอกนะแค่จะตอบแทนในความมีน้ำใจของเขาก็เท่านั้นเอง

"นี่เธออยู่บ้านคนเดียวหรอ?"

"อื้ม ใช่เมื่อก่อนอ่ะนะฉันอยู่กับยายแต่พอยายเสียไปฉันก็เลยต้องอยู่คนเดียว เหงาชะมัดเลย"แก้วหน้าเศร้าลง

เมื่อพูดถึงการจากไปของยาย อย่างน้อยๆในวันที่แก้วต้องการใครก็คงจะมีแต่ยายเท่านั้นแหละที่คอยปลอบและ

ให้กำลังใจเธออยู่เสมอ อย่างตอนนี้ที่เธอต้องการที่พึ่งพิงใว้คอยปลอบเธอเรื่องของผู้ชายคนนั้น

"แล้วพ่อแม่ของเธอล่ะไปไหน?"

"ฉันไม่รู้จักพวกเขาหรอก ยายเคยเล่าให้ฉันฟังว่าพวกเขาทิ้งฉันไปตอนฉันอายุได้แค่10วัน ใจร้ายจังเนอะ "

"ฉันไม่น่าถามเธอเรื่องนี้เลย ปากหมาจิงๆเลยไอ้ป๊อป" ป๊อปปี้ก่นด่าตัวเองออกมาเพื่อเป็นการไถ่โทษที่ถามคำถาม

ทำร้ายจิตใจแก้ว

"ไม่เป็นไรหรอก ฉันชินแล้วล่ะกับการอยู่คนเดียว ^^"

"ยะ อย่างนั้นหรอ ให้ฉันมาหาเธอบ่อยๆมั้ยเผื่อเธอต้องการคนคุยด้วย"

"ลำบากเธอเปล่าๆ แต่ก็ตามใจนะฉันห้ามเธอไม่ได้อยู่แล้วนี่" และทั้งสองคนก็หัวเราะกันลั่นบ้าน

..ออดดด ออดดด..  

เสียงกดออดหน้าบ้านดังขึ้นทำให้แก้วต้องรีบวิ่งไปเปิดประตูเพื่อดูว่าใครมา

"มาแล้วค่ะ ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรหรอคะ?"

พอแก้วเปิดประตูออกไปก็เห็นชายร่างสูงโปร่ง รูปหน้าหล่อเหลาพร้อมกับแว่นดำที่บังลูกตาสองข้างของคนๆนั้นไว้

"ทะ โท โมะ"แก้วละล่ำละลักเรียกชื่ออีกฝ่ายอย่างอึ้งๆ

"ใช่ฉันเอง มากับฉันเดี๋ยวนี้เรามีเรื่องต้องคุยกัน"

!!!!!!!!

"ไม่ ฉันไม่ไปกับนายหรอก เราไม่เคยรู้จักกันนายจำไม่ได้หรอเราไม่เคยรู้จักกัน!!!"

"ใช่ ฉันไม่เคยรู้จักเธอแต่แม่ฉันเขารู้จักเธอดีและเขาต้องการที่จะพบเธอเดี๋ยวนี้ !!อย่าดื้อด้านให้เสียเวลาเร็วเข้า"

และแล้วอยู่ดีๆก็มีผ้าเช็ดหน้าเย็นชื้นมาปิดปากปิดจมูกฉันไว้และหลังจากนั้นต่อมาสติฉันก็ดับวูบ...

"โทษทีแต่ถ้าทำแบบนี้เธอคงไม่ยอมมากับฉันดีๆแน่ๆ"

ห้วงนิทราที่ยาวนานไม่อาจรู้เลยว่าอีกกี่ชั่วโมงข้างหน้าชะตากรรมต่อมาของแก้วจะเป็นอย่างไร

.

.

.

.

.

"เลิกยุ่งกับตาโมะซะ ก่อนที่ฉันจะเป็นคนเปลี่ยนชะตากรรมของเธอให้พังพินาศ!!!!!!"

 

 

 

 

 

 

 

 

5555555555555555555 ตอนนี้โคตรงง เม้นให้กำลังใจด้วยน้าาาจุ๊บๆๆ <3 #มาตามสัญญา

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา