The Dangerous Game! เกมรักเกมร้ายอันตราย ท้าหัวใจยัยตัวดี
เขียนโดย 
YeenzZa
วันที่ 14 มกราคม พ.ศ. 2556 เวลา 21.24 น.
แก้ไขเมื่อ 20 สิงหาคม พ.ศ. 2556 21.17 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
10) เนื้อคู่ (บ้านแกสิ = =)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
11.45 A.M.
การเรียนของพวกเราดำเนินไปตามปกติ อาจจะไม่ปกติ...ใช่ ไม่ปกติ ชีวิตฉันช่วงนี้ไม่ปกติซักอย่าง ตั้งแต่ไอ้พวกลิงเวรทั้งหลายมันโผล่มาในชีวิตที่แสนจะเรียบง่ายและสงบสุขของฉันนั่นแหละ
มันไม่ปกติ เพราะปกติ ฉันจะนั่งฟังครู อาจจะตั้งใจบ้าง ไม่ตั้งใจบ้าง แต่ยังไงฉันก็ยังเข้าใจและตั้งใจกับสิ่งที่ครูสอนอยู่ดี ไม่ใช่เอาแต่อารมณ์เสีย คิ้วขมวด ทึ้งหัวตัวเองเล่น (?) อยู่แบบนี้ =_=^
“คิก...” ฟางหัวเราะ
“อาไรฟาง มีอะไรให้ขำ” ฉันเหล่มองฟาง ถึงจะชอบจะรักก็เหอะ แต่ถ้าหัวเราะฉัน ฉันก็ไม่เว้นเหมือนกันหรอกน่า ชิๆ - -+
“มีละกัน :D”
“ถ้าหัวเราะเรื่องเมื่อเช้าล่ะก็ หยุดได้เลย - -++”
“เขินๆ~ แก้วเขิน~ >///<”
“บ้าละ ฟังครูสอนเหอะ พรุ่งนี้ครูบอกว่าครูจะสอบนี่ -0-”
“เปลี่ยนเรื่องๆ”
“ฟาง!” (กัดฟันกระซิบเสียงหนัก)
“โอเคๆ ไม่หัวเราะแล้ว” ฟางกลั้นขำไว้ แอบอมยิ้มด้วย
ตึง ตึง ตึง ตึ๊ง ตึง ตึ่ง ตึ๊ง ตึ๊ง ตึง ตึ๊ง ตึง ตึ่ง ตึง ตึง ตึ๊ง ตึ่ง ตึ๊ง ตึง...
(เสียงเพลงหมดคาบโรงเรียนฉันย๊าวยาว - -)
“อ้าว สิบเอ็ดโมงห้าสิบแล้วนี่ หมดเวลาละ อืมม อย่าลืมสูตรตรงนี้ที่ครูย้ำนะ เอาล่ะ ไปพักกันได้แล้ว ^^”
“มาแล้วๆ~ สั่งอะไรกันไว้เอ่ย”
เมื่อหวายเดินมาวางจานข้าวที่ฉันฝากซื้อไป ฉันที่กำลังนั่งจดสูตรวิชาเคมีที่ครูเพิ่งสอนไปเมื่อครู่ ก็เงยหน้าขึ้นมาแล้วนั่งกินมันอย่างเอร็ดอร่อย แหงล่ะ ก็มันเป็นกะเพราะหมูสับไข่ดาวของโปรดนี่นา แถมโรงเรียนยังทำได้อร่อยเว่อๆ ><
ชิ้ง! -_-++
-_-;;
ชิ้ง! -_-++
-_-;;
“แก...จะจ้องฉัน...อีกนานป่ะวะ -*-” ฉันตัดสินใจเอ่ยปากถามเนยที่เอาแต่จ้องฉันไม่หยุด แถมยังมองฉันสลับกับหนังสือในมือ (ไม่รู้ว่าหนังสืออะไร -*-) เฮ้อ ก็เข้าใจว่ายัยนี่ชอบทำอะไรแปลกๆ โดยที่คนอื่นยังไม่รู้ (เรื่อง) อ่ะนะ - -
“เหมือน...เหมือนมาก...ที่สุด...เหมือนเอาการมากๆ” เนยไม่ตอบคำถามฉัน แต่กลับพูดอะไรงึมงำๆ อีกทั้งสายตาก็ยังจ้องฉันอย่างไม่ลดละ
“อะไรของแกเนี่ย จ้องแก้วมันแล้วก็พล่ามอะไรบ้าๆ ออกมา” หวายทำหน้าขุ่น
“เฮ้ยแก ก็มันเหมือนจริงๆ นี่นา”
“อะไร อะไรที่เหมือน -*-”
“ก็นี่ไง เนี่ย หน้าแก้วกับไอ้เนี่ย...” เนยพูดพร้อมกับเอาหนังสือมาให้หวายดู โดยที่ (จงใจ) ให้ฉันมองไม่เห็น ทั้งๆ ที่ฉันก็พยายามชำเลืองมอง
“ดูไรกันอ่ะ ดูบ้างดิ” สองสามคนเริ่มเป็นไทยมุง
“นี่ไงแก เหมือนป่ะ หน้าแก้วอ่ะ”
จากนั้นทุกคน ยกเว้นฉัน ( แง้ แม้แต่ฟางก็เป็นกับเขาด้วยอ่ะ TOT ) ก็เริ่มไปมุงดูหนังสือของเนยและสลับมามองหน้าฉันแบบอมยิ้มขำๆ ก่อนจะเริ่มพูดประโยคที่ใกล้เคียงกัน
“เออ เหมือนว่ะ”
“เหมือนสุดๆ ถ้าดูดีๆ นี่เป๊ะอ่ะ นึกว่าแฝด”
“มันเป็นอะไรกันกลับชาติมาเกิดรึเนี่ยย~ หรือว่าเป็นฝาแฝดที่พรากจากกันมานาน -*-”
“เป็นอะไรกันอีกล่ะ...พวกแกนี่” ฉันถามส่งๆ รู้สึกได้เลยว่าคิ้วฉันมันขมวดจนเมื่อยแล้ว -*-
“ไม่มีไรหรอกน่า แต่แกเชื่อเรื่องพรหมลิขิตป่ะล่ะ” เนยถามฉัน
“พรมเช็ดเท้าอ่ะดิ -*-”
“พูดแบบนี้ไม่เชื่อชัวร์ๆ แล้วเรื่องเนื้อคู่ล่ะ”
“มันก็เหมือนกันแหละน่า เอาเป็นว่าฉันไม่ค่อยจะเชื่อกับมันซักเท่าไหร่ละกัน -.-”
“แต่พวกเราเชื่ออ่ะ แล้วก็...เห็นชัดเจน...” ทุกคนตอบออกมาเสียงเบา
“เรื่องของพวกแก ไหน มีอะไรมาพิสูจน์”
ไม่มีใครตอบอะไร เนยจึงยื่นรูปถ่ายใบหนึ่งมาตรงหน้าฉัน และพบว่ามันเป็น...รูปไอ้ตุ๊ด -_-^ กัชช่าๆ~ มันเอามาให้ฉันทำไม!!! -_-!
ฉันขยำแล้วปามันลงพื้นทันที ทุกคนทำหน้าเหวอ ก่อนที่ยัยเนยจะเป็นหน่วยกล้าตาย อ่านตามในหนังสือที่ยัยนี่ถือไว้อยู่
“เค้าบอกว่า...คนที่ไม่ใช่ญาติ ไม่ใช่พี่น้อง ไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้อง แต่มีหน้าตาที่เหมือนกัน มีอะไรที่คล้ายๆ กันหลายๆ อย่าง เขาเรียกว่าเนื้อคู่...”
หา! ฉัน...กับ...ไอ้ตุ๊ด...เนี่ยนะ =_=
...เนื้อคู่ เหอะๆ เนื้อหมูเนื้อไก่น่ะสิไม่ว่า = =
ฉันรีบก้มลงหยิบรูปถ่ายที่ฉันเพิ่งจะขยำทิ้งไปเมื่อครู่ เอามาคลี่เอามากางแล้วเพ่งมองดูดีๆ
อืมม... ผมสีนี้ ง่า...เข้มกว่าฉันอ่ะ แต่ช่างมัน -_- ต่อๆ ซอยแบบนี้ ปัดเป๋ทางนี้ ขาวแบบนี้ กรี๊ดดด เจาะหูข้างเดียวกันอีก! -[]- ตอนยิ้มก็... เกือบเป๊ะอ่ะ - -; นี่ถ้ามันใส่แหวน ใส่นาฬิกาแบบเดียวกับฉันอีก ฉันจะกรี๊ดออกมาให้ดังๆ เลย -^-
“เนย... มีรูปแบบ..เต็มตัวหรือแบบเห็นมือเต็มๆ อะไรแบบนั้นป่ะ = =”
“อ่า...ไม่มีอ่ะ มีใบเดียว - -; เอ้อ ถามพิมดิ พิม แก...มีป่ะ”
“ง้า~ ถามเค้าใช่ม้า มีสิมี เค้ามีทุกรูปแหละ ฮี่ๆ เขินจัง~ >///<”
เขินเพื่อ? =____=;;
ว่าจบ พิมก็เอากล่องพลาสติกขึ้นมาวาง....เอ่อ แกไปเป็นแฟนคลับไอ้ตุ๊ดนั่นเลยสิ เยอะชิบ ดีไม่ดียัยนี่อาจจะมีเยอะกว่าเจ้าตัวก็เป็นได้ล่ะมั้ง ฮ่ะ.. = =;
ฉันหยิบมาพิจารณาดูทีละรูปๆ ตอนแรกก็มีหลายยี่ห้อดี อาจจะมีแหวนด้วย แต่ก็ไม่เหมือนกัน แต่เอ๊ะ ไอ้ที่มัดไว้นี่คืออะไร = =?
เมื่อแกะมันออกมา...
=[]=!!!
นะ...นาฬิกา...สีฟ้า ใส่ข้างเดียวกัน กับ แหวนเงินเกลี้ยง... แบบเดียวกัน ใส่ข้างเดียวกัน นิ้วเดียวกัน...
มะ...มัดนี้มันรวมความเหมือนของฉันไว้ทุกอย่างเลย! T[]T
“เนื้อคู่เนอะพิมเนอะ” จินนี่หัวเราะคิกๆ กับพิม
“ช่ายๆ อะไรๆ ก็คล้ายกัน คล้ายแทบทุกอย่าง กรี๊ด พรหมลิขิตชัวร์ๆ >///<”
อ๊ากกกกกกกกกก แกใส่แบบนี้ มาเป็นตัวฉันอีกคนเลยสิ!!!!!!! =[]=!!!!
‘นี่ถ้ามันใส่แหวน ใส่นาฬิกาแบบเดียวกับฉันอีก ฉันจะกรี๊ดออกมาให้ดังๆ เลย’
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
