ยัยคุณหนูตัวแสบกับเพลย์บอยสุดซ่า

อเมริกา

"ว่าไงนะคะม๊า จะให้แก้วกลับไทยหรอคะ แล้วแก้วจะไปอยู่กับใครล่ะคะม๊า"หญิงสาว เอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์เสียเมื่อผู้เป็นแม่บอกว่าจะให้เธอกลับไปไทย

"ก็ไปอยู่กับพี่หวายไงลูก จะกลัวอะไรล่ะฮึ"ผู้เป็นแม่ลุกจากโซฟาขึ้นมาลูบหัวลูกสาวคนเล็กอย่างเอาใจ

"ก็กลัวพี่หวายไงคะ ! คนอะไรเจ้าระเบียบมากอ่ะ สั่งนู่นสั่งนี่ บอกนู่นบอกนี่ โอ๊ย!น่าเบื่อจะตายคะม๊า"หญิงสาวพูดพร้อมกับทำท่าอธิบายด้วยนิดๆหน่อยๆ ^__^ แต่ถึงกระนั้นผู้เป็นแม่ก็ยังคงจะให้เธอกลับไปอยู่ไทยให้ได้

"แต่ยังไงลูกก็ต้องไป ไม่งั้นไอพ็อทที่ขอไว้ไม่ได้แน่"ผู้เป็นแม่ยื่นคำขาดกับลูกสาวคนเล็กแล้วก็รีบเดินหนีไปทันที

"โธ่ ม๊าอ่ะ"หญิงสาวทำท่างอนๆ แล้วก็เดินกลับห้องของตัวเองไปทันที

ห้องแก้ว

"โอ๊ย เบื่อๆๆ ทำไงดีเนี่ย นี้ฉันต้องกลับไปอยู่กับพี่หวายจริงๆหรอเนี่ย โอ๊ย คิดแล้วก็แค้นแหะ คนอะไรทำดีเอาหน้าชะมัด!"หญิงสาวสบถออกมาอย่างหัวเสีย ก็เธอไม่ชอบพี่สาวเธอหนิ แถมไม่ใช่พี่ในไส้อีกต่างหาก

แต่เธอเองก็ขัดคำสั่งของผู้เป็นแม่ไม่ได้เช่นกัน สรุปแล้วเธอจำเป็นที่จะต้องไปเรียนต่อที่ไทยเป็นระยะเวลาถึง 4 ปีเลยทีเดียว

แต่เธอก็หวังว่าพี่สาวสุดใจร้ายของเธอคงจะไม่ไล่เธอออกมาจากบ้านตั้งแต่วันแรกที่เธอเข้าไปเหยียบในบ้านหรอกนะ

เพราะเธอก็เคยโดนเมื่อ 2 ปีที่แล้วตอนที่เธอไปเยี่ยมคุณยายของเธอที่ป่วยหนักเข้าโรงพยาบาลเธอเลยจำเป็นต้องนอนบ้านของพี่สาวแต่ก็โดนพี่สาวไล่ออกมาอย่างไม่ใยดี

"แกมีสิทธิ์อะไรมาค้างบ้านฉัน กลับไปเลยนะ อ้อ...แล้วอย่าคิดกลับมาอีกแหละ เหอะ"สาวร่างอวบบอกกับสาวร่างเล็กแล้วควงแขนเพื่อนหนุ่มคนสนิทเดินเข้าไป เพื่อนสนิทของเธอกลับมามองเธอแค่แวบเดียวก็เดินเข้าไปในบ้านของสาวร่างอวบ

"ฮึกๆ ม๊าจ๋า ม๊าอยู่ไหน มาหาแก้วที"สาวร่างบางพร่ำหาผู้เป็นแม่อย่างไม่ขาดสายเช่นเดียวกับน้ำตาของเธอก็เช่นกัน 

เธอจึงคิดไว้ว่าธอจะไม่กลับมาเหยียบบ้านของหวายอีกเลย แต่ก็ไม่คิดว่าวันนี้เธอจะได้ไปอยู่ที่บ้านของสาวร่างอวบเป็นเวลาถึง 4 ปี มันนานเกินไปนะ มันนานเกินไป.....