The Dream เรื่องจริงหรือความฝัน (ฉันก็รักเธอ)

10.0

เขียนโดย Praew~~

วันที่ 22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555 เวลา 17.36 น.

  2 ตอน
  8 วิจารณ์
  7,390 อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

แสงแดดยามเช้าสาดส่องกระทบลงมายังพื้น นักเรียนมากหน้าหลายตาไม่สวนกันไปมาอย่างไม่ขาดสาย

ชายหนุ่มร่างสูงผมสีคาราเมล ซอยยาวระดับต้นคอ ดวงตาคมประดุจดั่งเหยี่ยว ปากสีชมพูระเรือ เมื่อเขาก้าวเท้าเข้ามาก็ถูกร้อมรอบด้วยกลุ่มหญิงสาวขนาดใหญ่ บ้างก็ถ่ายรูปบ้างขอลายเซ็น จนทำให้ชายหนุ่มรู้สึกเริ่มรำคาญ แล้วเดินผ่ากลุ่มคนออกมาในที่สุด

                ใช่ล่ะสิในเมื่อเขาเป็นเน็ตไอดอลอันดับหนึ่ง ผู้หญิงทุกคนต่างก็ปรารถนาที่จะเอาเขามาไว้ในครอบครองเป็นธรรดมา ก็ในเมื่อเขาทั้ง หน้าตาก็หล่อ ฐานะดี เรียนเก่ง แล้วยังเป็นนักกีฬาโรงเรียนอีก ที่สำคัญเขายังเป็นนักร้องด้วย ความสามารถรอบด้านขนาดนี้ใครล่ะที่จะไม่ต้องการ

ตุบ!

ลูกบาสลูกใหญ่จากไหนไม่รู้จู่ๆก็หล่นลงมากระทบที่หัวฉันอย่างแรงจนทำให้ร่างบางๆของฉันหล่นไปกองกับพื้น

ขอโทษครับเจ็บตรงไหนรึป่าว?ชายหนุ่มเจ้าตัววิ่งเข้ามาขอโทษพร้องเอามือมาจับที่ข้อเท้าฉัน

ฉันไม่เป็นไร ไม่ต้องมายุ่งกับ ฉ้านนนฉันพูดพร้อมกับปัดมือเขาออก และทำท่าจะลุกขึ้นแต่ไม่สำเร็จ

โอ๊ยฉันเกือบที่จะล้มลงไปกองที่เดิม แต่คราวแปลกกว่าครั้งที่แล้วนักฉันอยู่ในอ้อมแขนของคนที่ทำฉันเจ็บ

ขอบคุณนะฉันหันไปขอบคุณเขาทำให้ฉันต้องตกใจเพราะฉันอยู่ในอ้อมกอดของเน็ตไอดอล สุดหล่อ ^^

กลุ่มนักเรียนหญิง และนักเรียนเกือบจะหญิง ทั้งหลายสายตาของพวกเธอมันบ่งบอกว่าวันนี้ฉันต้องไม่รอดแน่ ฉันผลักเขาออกเบาก่อนที่จะก้มลงไปเก็บของแล้วกลับหลังหันจะเดินต่อไป

เธอเป็นนักเรียนใหม่หรอ อยู่ห้องไหนล่ะเขาถามพร้อมกับเดินอ้อมมาข้างหน้าฉัน แล้วยิ้มบางๆให้

อื้ม ฉันพึ่งย้ายมา ฉันชื่อแก้ว เกรด 12 ห้อง A J

ฉันชื่อโทโมะ ยินดีที่ได้รู้จักนะเขาพูดพร้อมกับยิ้มกว้างให้ฉัน หล่อละลาย >< ฉันรู้สึกว่าถ้าฉันยืนคุยกับเขานานกว่านี้คงจะไม่รอดจากเงื้อมือของแฟนคลับเขาแน่ๆ

“…”

ให้ฉันไปส่งเธอที่ห้องนะ

ไม่เป็นไรหรอกฉันกลัว ฮ่ะๆฉันพูดพร้อมกับเอามือมาเกาหัว

ฮะ..?เขาทำหน้างุนงงปนสงสัยในสิ่งที่ฉันพูด

ไม่มีไรฉันไปก่อนน่ะ บ๊าบบายฉันพูดพร้อมกับโบกมือให้เขา ก่อนจะทิ้งให้เขาอยู่กับความสงสัย

 

 

 

Tomo talk

 

ครั้งแรกที่ผมเห็นเธอ ผมก็มีความรู้สึกคุ้นชินกับเธออย่างบอกไม่ถูก หรือจะเคยรู้จักเธอนะ?

ผมซอยสีน้ำตาลยาวระดับต้นคอ ใบหน้าที่เรียวใส ปากสีชมพูระเรือแล้วดวงตาสีน้ำตาลเข้ม ทำให้ผมหลงเธอตั้งแต่แรกที่พบกันใครจะไปรู้ล่ะว่าจริงๆแล้วลูกบาสลูกนั้นมันไม่ใช่เพราะว่าเป็นอุบัติเหตุหรือความบังเอิญใดใดแต่มันเป็นการกระทำโดยจงใจของผมเอง และนี้มันก็เป็นเพราะว่าผมอยากรู้จักเธอมากกว่านี้ก็เท่านั้นเอง......

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา