เลวแค่ไหนหัวใจก็ให้เธอ

9.1

เขียนโดย dada

วันที่ 20 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554 เวลา 13.16 น.

  23 ตอน
  512 วิจารณ์
  55.45K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

6)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

“ก็ชั้นอยากอาบอีก ที่ร้อนหนะมันร้อนใจไม่ใช่ร้อนตัว”โอ๊ย ตายแน่ฉัน ตายๆๆ!!

“นายมันบ้า”ชั้นพูดขึ้น ใต้น้ำมือของเค้าควานไปจับขาอ่อนชั้นจนชั้นสะดุ้งเฮือกทันที

“ไอ้บ้า ปล่อยนะเว้ย อย่านะ ฮือๆๆ”ชั้นทำท่าจะร้องไห้แต่เค้ากลับยิ้มแล้วเลื่อนมือขึ้นเรื่อยๆ

“ร้องไห้อีกสิ อยากร้องใช่ไหม ร้องมาเลย เต็มที่”เค้ายิ้มแล้วพลิกตัวขึ้นคร่อมชั้น อย่าลืมสิตอนนี้เราสองคนไม่มีเสื้อผ้านะ ชั้นผลักเค้าออกทั้งๆที่เค้ากำลังดันชั้นอย่างเต็มแรงแต่ชั้นก็ดันออก เย่อกันนานจนชั้นหมดแรง แต่เค้าก็ไม่ได้ทำอะไร เค้าใช้ปากโลมเลียลำคำคอชั้นที่พ้นน้ำมานิดหน่อยแล้วก็เอามือใต้น้ำคลำหน้าท้องขึ้นมาจนถึงหน้าอก นี่เป็นครั้งแรกอีกเช่นเคยที่มีคนมาจับหน้าอกชั้นแล้วเป็นผู้ชาย ไม่ใช่หมายความผู้หญิงจับชั้นได้นะแต่มียัยบันนี่แหละที่ชอบแกล้งบีบนมชั้น อ๊ากกกก ตอนนี้ชั้นโดนผู้ชายบีมคลึงอยู่ มันเจ็บจี๊ดๆแปลกๆ

“โอ๊ย เจ็บนะ”ชั้นพูดพลางปัดมือเค้าออกแต่เค้าก็ยังคงบีบเค้นตลอดเวลาจนชั้นเริ่มจะมีอาการหน้าร้อนตัวร้อน ตอนนี้บอกตามตรงว่าชั้นเคลิ้มมาก เค้าเลื่อนหน้าขึ้นมาแล้วจูบปากชั้นพร้อมกับงับมันเบาๆเม้มๆจนชั้นเผลอเม้มตอบไปเบาๆ เค้ารู้ว่าชั้นตอบสนองเลยทรอดลิ้นแทรกเข้ามาก่อนจะจูบชั้นอย่างตักตวงน้ำลายชั้นไปมา มือยังคงควานไม่เลิก ชั้นพยายามขยับตัวให้ถนัดเพราะตอนนี้คอชั้นเริ่มหงายลงไปเพราะแรงกดของโทโมะขึ้นทุกที ร่างชั้นเริ่มอวยอ่อน โทโมะเริ่มเคลื่อนย้ายร่างและทรอดแทรกบางอย่างเข้ามาในร่างกายชั้น มันทำให้ชั้นรู้สึกเจ็บจี๊ดดดดดเข้าไปยันข้างในตัว ทำให้ระทวยไปทั่ว

“โอ๊ย ๆ”ชั้นร้องออกมาอย่างเจ็บมากและมือชั้นก็ขยุ่มผมโทโมะอย่างแรง โทโมะใส่ดีกรีร้อนแรงจนใจชั้นแทบระเบิดเป็นเสี่ยงๆ ชั้นรู้สึกเจ็บมาก มันบอกอาการไม่ถูก นี่หรอที่เรียกว่า....โอ๊ย เจ็บชะมัด นี่มันครั้งแรกของชั้น นายขโมยไป ไอ้โจรโรคจิต โทโมะจับขอบอ่างแล้วเร่งความเร็วอย่างยั้งไม่อยู่ใส่ชั้น มันแรงมาก เค้าหอบเหนื่อยอยู่นานสองนานแล้วก็พลิกตัวชั้นขึ้นไปด้านบน

“ทำไรอ่ะ”ชั้นถามแบบงงๆ

“ทำแทนมั่งสิ เหนื่อยนะ”เค้าพูดก่อนจะออกแรกกดสะโพกชั้นขึ้นลงไปมาแต่ชั้นก็ดูฝืนๆก่อนจะเริ่มคล่องตัวและถนัดขึ้น ชั้นเจ็บแต่ทน ได้อารมณ์สุดๆ(หื่น !!) โอ๊ยยยย

“อื้อ ๆๆโอ๊ย”ชั้นกับโทโมะครางสลับกันไปมา ชั้นเจ็บแต่มันก็สนุกนะ ยึ้ย คิดไรเนี้ย ส่วนเค้าเป็นไงชั้นก็ไม่รู้อ่ะ

“อื้ม”เค้าครางออกมาก่อนที่จะเริ่มกดสโพกชั้นแรงขึ้นจนชั้นเริ่มเจ็บสะโพก เหมือนเค้าบอกว่าให้เร็วกว่านี้ ชั้นเลยจัดไปทีอย่างไม่ค่อยถนัด ชั้นใส่เต็มที่ มือชั้นเท้าขอบอ่างเอาไว้ ส่วนโทโมะก็ใช้ใบหน้าโลมเลียเนินอกชั้นพร้อมเม้มฝากรอยไว้จนชั้นรู้สึกเจ็บ

“โทโมะ ชั้นเจ็บ ไม่ไหวแล้ว”ชั้นพูดออกมาเมื่อรู้สึกจี๊ดมาก โทโมะไม่สนใจแล้วเผยอปากตัวเองออก

“โอ๊ยแก้ว แรงๆ”เค้าพูดขึ้น ชั้นเจ็บมากนะแต่เค้ากลับพูดแบบเนี้ย ไม่ไหวแล้ว โอ๊ย เค้ากดสโพกชั้นเต็มที่แล้วชั้นก็รู้สึกเหมือนมีอะไรพุ่งเข้าไปในร่างกายของชั้น

“แฮ่กๆ”โทโมะถอนหายใจฟอดใหญ่แล้วหอบเหนื่อย เค้าดันชั้นออกไปนอนข้างๆ ชั้นหอบหายใจพักใหญ่ก็รู้สึกเหนียวๆช่วงล่างแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากคงจะเป็น...เอ่ออสุจิหละมั้ง ชั้นก็ไม่รู้นะว่ามันเป็นไงเรียนวิทยาศาสตร์เค้าก็บอกว่ามันเป็นตัวหัวโตๆ แต่เมื่อมันรวมตัวกันเป็นล้านๆมันอยู่ในรูปแบบน้ำเหนียวๆ คงจะใช่หละมั้ง ชั้นหอบหายใจสักพักก็นึกได้ เฮ้ย ชั้นทำอะไรไป บ้าสิ้นดี ไอ้ตัวหัวโตมันทำให้ชั้นท้องได้นะ ชั้นไม่กล้ามองหน้าโทโมะเลยเนี้ย และก็ไม่กล้าลุกไปด้วย โทโมะมองหน้าชั้นแล้วกอดชั้นไว้ใต้น้ำ

“สนุกไหม”เค้ากระซิบเบาๆที่หู ทำให้หน้าชั้นแดงก่ำจนจะเป็นสีเลือด

“ไอ้บ้า”ชั้นพูดเบาๆ

“ความจริงถ้าคนอื่นคงเป็นชั่วโมงแต่กับเธอยังไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเล้ย อ่อนนะเนี้ย”เค้าพูดเชิงดูถูกแต่มันทำให้ชั้นเจ็บจี๊ดไปยันรูขุมขนภายใน เค้าเปรียบเทียบชั้นกับผู้หญิงพวกนั้นที่เค้าผ่านมา เค้าพูดเหมือนกับว่าชั้นไร้น้ำยาและยังบอกอีกว่าตัวเองเจ้าชู้ เหมือนกับชั้นก็คงเป็นรายต่อไปที่ถูกมองผ่านเหมือนพวกที่แล้วมากับเค้า คำนี้ทำให้ชั้นขึ้น ทั้งอารมณ์โมโหและร่างกายชั้นมันก็ยืนขึ้นโดยไม่อายชั้นสะบัดหน้าหนีก่อนจะไปเอาเสื้อคลุมมาคลุมอย่างไวแล้วเดินออกจากห้องน้ำไปทั้งน้ำตา ชั้นไม่น่าเสียตัวให้กับนายเลย ฮึกๆ ชั้นเริ่มสะอื้นก่อนจะแต่งเนื้อแต่งตัวพอแต่งเสร็จก็ตั้งท่าจะเดินออกแต่โทโมะกับรั้งมือไว้

“รีบไปไหนหละแก้ว”เค้าพูดแล้วเดินไปใกล้พร้อมกับกอดเอาไว้ ชั้นไม่ตอบ ชั้นโมโหเค้ามาก เค้าไม่ได้รักชั้นหรอกและชั้นก็คงไม่ได้รักเค้า (มั้ง) ไม่น่าจะมีมั้งเลยนะ

“นี่ เป็นอะไร เงียบทำไมหละ”เค้าขยั้นขยอด้วยการพรมจูบลำคอชั้นแต่ชั้นบ่ายเบี่ยงออก

“...”

“แก้ว...เป็นอะไร”

“...”

“เงียบทำไม!!”เค้าขึ้นเสียงทำเอาชั้นสะดุ้ง ชั้นกลัวและตกใจมาก ชั้นหลุดออกจากอ้อมแขนเค้าแล้วมองหน้าเค้าอย่างกลัวๆ

“เธอเงียบทำไมแก้ว!!”เค้ายังคงโวยวายพูดเสียงดัง

“...”ชั้นมองเค้าแล้วเหมือนจะร้องไห้

“ถามว่าเงียบทำไม!!”เค้าตะคอกแล้วเข้ามาบีบคางชั้น ชั้นเจ็บจนน้ำตาไหลและเค้าก็คลายมือออก ชั้นได้ทีก็ตบหน้าเค้าไปเต็มแรง

“นายมันบ้า บ้าที่สุด ชั้นเกลียดนาย”ชั้นพูดแล้ววิ่งลงไปข้างล่างโดยเค้าวิ่งตาม พวกเพื่อนเค้ารวมถึงบันนี่นั่งคุยกันอย่างสนุกสนานและเพื่อนผู้หญิงจำนวนเท่าๆกันอยู่กันเป็นคู่ๆ

“แก้ว”โทโมะดึงแขนชั้นอย่างแรงจนชั้นวิ่งไม่ได้ ทุกคนตรงนั้นมองชั้นอย่างงง

“เธอเป็นอะไร!!”เค้ายังคงเสียงดัง

“ทำไมต้องเสียงดังด้วย!!”ชั้นเสียงดังตอบด้วยความโมโห

“แล้วเธอเป็นอะไรหละ!!”เค้าแหกปาก

“เฮียใจเย็น”สาวคนนึงที่นั่งอยู่กับผู้ชายใส่แว่นพูดขึ้น

“ถ้านายไม่รู้ก็ไม่ต้องมายุ่งไม่ต้องมาพูด”

“ทำไม ชั้นทำอะไรผิดหละถึงไม่พอใจห๊ะ!!!!”เค้าทวีคูณความดังทำเอาชั้นกลัว

“ทำไมนายต้องพูดเสียงดัง ทำไมต้องตะคอก ทำไมต้องบีบแขนชั้นแรงทำไมต้องบีบคางชั้น ชั้นเจ็บนะ ชั้นเกลียดนาย ได้ยินไหม ชั้นเกลียดนาย!!”ชั้นพูดแล้วน้ำตาก็ไหล

“เกลียดกันแล้วมามีอะไรกันทำไมว๊ะ เกลียดกันแล้วตอนมีอะไรกันทำไมไม่บอก เกลียดกันแล้วทำไมยอมทุกอย่าง นี่หรอคนเกลียดกัน”เค้าทำให้ชั้นขายหน้ามาก ชั้นอายทุกคนทั้งลูกน้องของเค้าแล้วก็ผองเพื่อน ชั้นถึงกับน้ำตาซึมแล้วสะบัดมือออกจากเค้า

“เพราะอย่างงี้ไงชั้นถึงเกลียดนาย!!”ชั้นตบหน้าเค้าแรงๆไปสองทีแล้วผลักก่อนจะเดินไปหาเคนตะ

“เคน เอากุญแจรถมา”ชั้นพูดขึ้น เคนตะรีบหยิบให้อย่างไว โทโมะทำท่าจะคว้าแขนชั้นแต่ชั้นสะบัดมันออกแล้วรีบวิ่งขึ้นรถไปอย่างไว โทโมะเคาะกระจกรถชั้นแล้วแหกปากดังมาถึงด้านในว่า เธอเป็นอะไร ชั้นไม่สนใจขับรถออกไปทั้งๆที่น้ำตายังไหลไม่หยุด ชั้นเจ็บมากที่เค้ามาประจารณ์ชั้นแบบนั้น

Tomo talk

ผมไม่เข้าใจเลยว่าผมทำอะไรผิด หรือว่าที่ผมพูดว่าเธออ่อนกว่าคนอื่น ผมก็แค่แซวเล่นเท่านั้น ผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลยนะตั้งแต่เกิด ไม่เคยตามตื้อผู้หญิงคนไหนเลย ไม่เคยตามอ้อน ใครให้ทำก็ทำใครไม่ให้ก็ไม่เอาแต่คนนี้ยิ่งเค้าไม่ให้ผมก็ยิ่งต้องการ ผมเดินเข้ามาในบ้านมองเห็นเคนตะนั่งกุ๊กกิ๊กกับจินนี่ ฟางกับไอ้ป๊อป เขื่อนกับเฟย์ บันนี่กับบีส จองเบกับมีน มันทำเอาผมเบือนหน้าหนี

“เฮีย”มีนน้องสาวผมอีกคนพูดขึ้น

“อะไร”ผมทำหน้าเสียเซลว์

“เฮียพูดแบบนั้นต่อหน้าพวกชั้นได้ไงหละ เฮียรู้ไหมว่าผู้หญิงเค้าก็อายเป็นนะ”พูด...เออใช่หวะ ผมพูดไปได้ไงว๊ะเนี้ย โอ๊ยไอบื้อเอ้ย ผมเขกหัวตัวเอง

“ถ้าชั้นเป็นผู้หญิงคนนั้นคงจะยิ่งกว่าตบเฮียอีกนะ”จินนี่เพื่อนของมีนที่เป็นแฟนกับเคนพูดขึ้น

“เออ รู้แล้วว่าเฮียผิด แต่เฮียไม่ตั้งใจ พวกแกก็รู้ว่าเฮียชอบใช้อารมณ์และเฮียก็ชอบควบคุมอารมณ์ไม่อยู่”ผมพูดแล้วนั่งลงกลางวง ทุกคนมีคู่แต่ผมว่างเปล่ามาตลอดถึงจะขอใครคบก็ไม่เคยจะให้มานั่งมาคุยแบบเอาใจหรอก

“เฮีย กินอะไรหน่อยดีกว่าให้มันสดชื่น”เฟย์แฟนของเขื่อนเพื่อนผมที่อเมริกาพูดแล้วเอาน้ำส้มมาให้

“รู้ได้ไงเฮียชอบน้ำส้ม”ผมเป็นคนชอบกินน้ำนางเอกนี่ม๊ากมากถึงแม้ผมจะเป็นพระเอกทุกเรื่องก็ตาม (อ้วก) แล้วจริงไหม (เออจริงก็จริงไอ้พระเอกติ๊งต๊อง) ว่าใครเนี้ย

“ทำไมเฟย์จะไม่รู้หละก็อยู่อเมริกาก็ให้เฟย์ไปซื้อส้มมาคั้นให้ตลอด”เขื่อนมองผมเคืองๆ

“มองไรว่ะ แค่ให้ไปซื้อส้มมาคั้น ไม่ได้คั้นเฟย์ซะหน่อย”ผมพูดแต่ก็โดนขวดน้ำเปล่าๆขว้างใส่หัว ถ้าไม่เพื่อนนี่ถึงตายนะเนี้ย

“เฮีย ฟางว่าเฮียน่าจะไปขอโทดแก้วนะ”ฟางน้องสาวสุดที่รักของไอ้บีสพูดขึ้น

“แล้วรู้ได้ไงว่าชื่อแก้ว”ผมงงอีกแล้ว

“บันนี่บอกเองเฮีย”บันนี่ยิ้มแหยๆ

“ทำไมเฮียต้องขอโทดด้วยหละ เห็นเฮียรักผู้หญิงคนนั้นมากรึไง ไม่มีเลยหละมั้งเปอร์เซนต์รัก”ผมพูดแล้วยิ้มใจแข็ง แต่ในใจมันยังไม่รู้ว่ามันคิดยังไง หรือบางทีรู้แล้วแต่ทำเป็นไม่สนใจ เฮ้อ....มันเกิดอะไรขึ้นกับผมเนี้ย

“ฮึกๆ”ผมหันไปมองเสียงสะอื้นของแก้วที่ยืนอยู่หน้าประตู ผมถึงกับผงะ เมื่อกี้ผมพูดอะไรออกไป เฮ้ย ชิบหายแล้วกู

“แก้ว!!”ทุกคนพูดเสียงดัง ผมลุกขึ้นทันทีไม่รู้จะทำไงแล้วหวะ โอ๊ยคิดๆๆ

Kaew talk

ชั้นรู้สึกเจ็บมากที่ในใจเมื่อมาได้ยินเค้าพูดประโยคนั้นพอดี ความจริงชั้นลืมโทรศัพท์ไว้เลยแค่อยากมาเอา ไม่คิดเลยว่าเค้าจะไม่รักชั้นแม้แต่น้อย ชั้นถึงกับน้ำตาไหล ไม่เอามันแล้วโทรซงโทรศัพชั้นวิ่งไม่คิดชีวิตจนสะดุดกับบรรไดลงบ้านหัวทิ่มลงไปกระแทกพื้น ชั้นเป็นอะไรกับบรรไดบ้านนายว่ะเนี้ยและเลือดก็ซึมออกมา ทุกคนรีบวิ่งมาดูชั้นทันที ชั้นจับหัวแล้วเห็นเลือดไหลก็ถึงกับแทบคลั่ง ชั้นไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ชั้นวิ่งไปเรื่อยๆลืมรถลืมทุกอย่าง มันไม่อยากจำอะไรเลย ชั้นวิ่งไปโดยมีหลายๆคนวิ่งตาม โทโมะสั่งลูกน้องวิ่งตามชั้นจำนวนมากและตัวเค้ากับเพื่อนๆก็วิ่งกัน

“แก้ว แกหยุดวิ่งนะ แกบาดเจ็บนะ”บันนี่พูดขึ้น ชั้นไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ชั้นวิ่งเร็วเหยียบกระโปรงยาวจนล้มลงข้อศอกเลือดไหล่ ขาพลิก โอ๊ย ชั้นทนฝืนยืนแล้ววิ่งอีก แต่มันไม่ไหวแล้ว

“แก้วหยุดแก้ว หยุดเถอะแก้ว”เสียงโทโมะดังมา ลูกน้องเค้าคนหนึ่งดึงตัวชั้นไว้ทัน โทโมะวิ่งมาถึงก็อุ้มชั้นวิ่งกลับไปที่รถแล้วขับออกอย่างรวดเร็ว ทั้งศอกชั้นที่เลือด หัวแตก และข้อเท้าที่เห็นได้ชัดมากว่าบวมและเขียว

“ทำอะไรของเธอนะ”ชั้นร้องไห้ไม่หยุดไม่มองหน้าเค้า ถ้าถึงรพ.แล้วชั้นจะวิ่งหนีเค้าให้ได้คอยดู

“แก้ว คือชั้นไม่ได้ตั้งใจพูดนะ ชั้นแค่พูดเล่นนะแก้ว อย่าคิดอย่างงั้นนะ”เค้าพูดแต่ชั้นร้องไห้หนักขึ้นไม่สนใจอะไรเค้าจนเค้าเงียบไป ชั้นเริ่มงัวเงียอาจเพราะเสียเลือดเลยเผลอหลับไป แสงอะไรสักอย่างส่องตาชั้นชั้นเลยลืมตาขึ้นแล้วมองไปรอบๆแต่ก็ยังอยู่ในรถ คงจะเป็นแสงแดด พอถึงรพ.โทโมะก็เปิดประตูให้ชั้น ชั้นลงได้ก็วิ่งออกไปแต่แล้วก็ล้มลงไปอีกเพราะขาวิ่งไม่ไหว

“แก้ว ทำอะไรหนะ หมอ ออกมาหน่อยสิ”ชั้นร้องไห้ไม่สนใจใครแล้วกรี๊ดกร๊าดโวยวายไม่หาหมอแต่แล้วโทโมะก็หยุดชั้นโดยการจิกต้นคอ ชั้นเจ็บแป๊ปเดียวก็หมดสติลง

Tomo talk

ผมกดจุดที่คอของเธอทำให้สลบแล้วเธอก็หงายท้องไปผมอุ้มเธอไปวางบนเตียงแล้วหมอก็เข็นไป ผมนั่งรออยู่ด้านนอก

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

NC แรกๆ Drama หลังๆ 555+ เอากันตามใจรีดเดอร์กันหน่อย

นี่อัพ3ตอนละ คงไม่อัพอีก3วัน อ่ะล้อเล่นๆ 5555+

อัพให้ทุกวันอ่าแหละ แต่วันอาทิตย์อาจไม่อัพนะคะ ย่าเสีย ต้องไปเผา T^T

รักรีดเดอร์ รักกันบ้างไหมมมมม ?? muah!!

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา