Click..รัก (PF)

 

หลังจากที่ฉันดื่มอย่างหนัก เพื่อที่จะสะสางกับเรื่องที่ค้างคามาตลอดเวลาสามเดือน แต่ฉันก็สังเกตุได้เพราะปรกติถ้าฉันเริ่มมึน หรือเริ่มเมา ดื่มหนัก ป๊อปคนเก่าจะต้องเข้ามาห้ามฉัน ฉันชักจะกลัวแล้วละซิ กลัวว่าเค้าจะลืมฉันคนนี้ไปจากใจจริงๆ ป๊อปฉันยืนอยู่ตรงนี้นะ เสียงหัวใจฉันบอกกับเค้า

 

"เอาละ งั้นฉันกลับก่อนนะ ไม่ไหวแล้ว" ฉันบอกกับเพื่อนๆทุกคน รวมถึงพวกป๊อปด้วย

 

"แกจะรีบกลับไปไหนอ่า เพิ่งตีหนึ่งเอง" หวายพูดขึ้น

 

"พอดีฉันมีเรื่องที่ต้องสะสางนิดหน่อยอ่า" ฉันบอกกับเพื่อนไป

 

"นี่ฟาง แกจะเป็นแบบนี้อีกนานเท่าไหร่ ฉันคิดถึงแกคนเดิม" จินนี่บอก

 

"ก็ถ้าโชคดีก็อีกไม่นาน แต่ถ้าโชคร้ายก็อาจจะไม่มีวันนั้น" ฉันพูดไปเพราะฉันรู้สึกกลัวจริง กลัวว่าป๊อปจะรับไม่ได้ ด้วยความเมาของฉันฉันจึงกล้าพูดออกไป

 

"แกกะพี่แบงค์มีปัญหาอะไรหรือเปล่า" พิมพ์ถามฉัน

 

ฉันไม่ตอบฉันเพียงยิ้มให้พิมพ์แล้วเดินออกนอกร้านไป ฉันรู้สึกได้ ว่าเหมือนมีคนเดินตามฉันมา หรือฉันจะคิดเข้าข้างตัวเอง

 

"ออกมายืนนอกร้านคนเดียว มันอันตรายนะ" ป๊อปถามฉันตอนนี้ฉันน้ำตาคลอแล้ว ฉันดีใจที่เค้ายังเห็นฉันมีตัวตน

 

"ออกมารอพี่แบงค์อ่า พอดีแค่ถึงเวลาที่ต้องบอกกับพี่แบงค์แล้วละ เรื่องที่เคยบอกป๊อปอ่า"

 

"อ่อ ป๊อปก็มีอะไรจะบอกเหมือนกัน"

 

"มีอะไรเหรอ บอกมาซิ"

 

"คือ ป๊อปมีแฟนแล้วนะ ป๊อปบอกเจ๊เป็นคนแรกเลย เพราะเจ๊คือพี่สาวที่ป๊อปรักที่สุด แล้วดีกับป๊อปที่สุด"

 

พี่สาวงั้นเหรอ ตอนนี้ใจฉันตกลงไปอยู่ตาตุ่ม ขอบตาร้อนผ่าว ฉันพยายามกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ป๊อปเห็น

 

"นั่นไงพี่แบงค์มาแล้ว งั้นป๊อปเข้าไปข้างในละนะ สู้ๆละเจ๊" ป๊อปบอกก่อนเดินเข้าไปในร้าน

 

"อ่าว ฟางรอพี่นานไหม กลับเลยหรือเปล่า" พี่แบงค์ถามฉันฉันไม่ตอบแต่ฉันพยักหน้าแทน

 

ตอนนี้ฉันนั่งอยู่บนรถพี่แบงค์ พร้อมกับน้ำตาที่ฉันกลั้นมันไว้ไม่อยู่

 

"ฟาง เป็นอะไร บอกแบงค์ได้มั้ย"

 

"ฮึกๆๆ ป่าววว ฮึก" ฉันยังร้องไม่หยุด

 

"มีอะไรจะบอกแบงค์มั้ยฟาง" แบงค์ถามด้วยเสียงที่แสนอบอุ่น

 

"แบงค์ ฟาง ฟาง.. ฟางขอโทษ ฮึก..ก"

 

"ขอโทษทำไม ขอโทษเรื่องอะไร"

 

"แบงค์ ฟางคิดกับแบงค์แค่เพื่อน ฟางมันเห็นแก่ตัว ฟางขอโทษนะ"

 

"อ่อ นึกว่าเรื่องอะไร แบงค์รักฟางนะ แบงค์รู้ว่าฟางไม่ได้รักแบงค์ แบงค์แค่รอวันที่ฟางพูดคำนี้"

 

"แบงค์ไม่โกรษฟางเหรอ"

 

"ไม่นิ อย่ารองไห้อีกนะ รู้ใจตัวเองก็ตามกลับมาไว้กับตัวให้ได้ คนเราไม่มีหัวใจไม่ได้นะ"

 

"แบงค์รู้" ฉันถามออกไป

 

"ตอนแรกก็ไม่แน่ใจ แต่จากแววตาฟางเมื่อกี้แบงค์ก็แน่ใจแล้วละ"

 

"ฮึกก.ก แบงค์ขอโทษนะ แต่ฟางกลัวกลัวเค้าไม่รักฟาง ฟางโกหกเค้า"

 

"ไหนบอกมาซิ ว่าแบงค์ช่วยอะไรฟางได้มั่ง"

 

ฉันตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมดให้กับแบงค์ฟัง แบงค์เป็นคนที่สองที่รู้ความลับรองจากเฟย์

 

"ฟาง แบงค์ว่ารีบบอกป๊อปเถอะ ก่อนที่มันจะสายไป แบงค์เป็นกำลังใจให้นะ"

 

"อือ" ฉันตอบไป

 

แล้วเราก็กลับมาถึงหน้าห้องฉัน ฉันลงรถ ก่อนที่จะพูดขอโทษกับแบงค์อีกครั้ง

 

"ฟาง แบงค์ขอกอดฟางได้มั้ย แค่ซักครั้งนึง" แบงค์หน้าเศร้า

 

"ได้ซิ ขอบคุณสำหรับที่ผ่านมานะแบงค์ ขอบคุณจริง" ฉันกอดแบงค์ตอบ โดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาคู่นึกที่แอบเห็นฉันกับแบงค์กอดกัน

 

เฮ้อ มาถึงห้องซักทีนะ ศึกเล็กจบไป ศึกใหญ่ยังรออยู่ ฉันหยิบเบียร์ในตู้เย็นมากินเพิ่ม เพื่อเพิ่มความกล้า ป๊อปขอให้ให้อภัยฉันด้วยเถอะ

 

ฉันเปิดคอมก่อนจะออนเอมเอสเอ็น

"POPPY" online

 

"ห๊า เค้ากลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ" ฉันพูดกับตัวเอง

"ไปไหนมาอ่า ออนรอตั้งนาน" ป๊อปทักฉัน

"ไปหาอะไรกินมาอ่า ยังไม่นอนเหรอ ทำอะไรอยู่"

"ก็เพิ่งไปเที่ยวกับเพื่อนมาอ่า พอดีงานมันกร่อยๆก็เลยกลับก่อน"

"อ่าว ทำไมละ"

"ไม่มีอะไรมากหรอก แล้วกินตอนนี้เดี๋ยวก็อ้วนหรอก"

"ป๊อปอ่า" 

"5555ล้อเล่นนะ กินอะไรมา"

"ไม่บอกหรอก ชิส์งอลง้อด้วย"

"ครับผม ไม่งอลป๊อปนะ จุ๊บๆ"

"ป๊อป จะไม่งอลเราตลอดไปใช่มั้ย"ฉันเริ่มพูดเข้าเรื่อง

"คงงั้นมั้ง มีอะไรอีกละ"

"ป่าว แค่อยากถามว่าป๊อรู้สึกยังไงกับเรา"

"ทำไมถึงถามยังงั้นละ ป๊อปรักโบว์นะ"

"ป๊อป แล้วรุ่นพี่ที่ป๊อปแอบชอบละ"

"ป๊อปตัดใจได้แล้ว ที่สำคัญเค้ามีแฟนแล้ว เดี๋ยวเค้าก็จะจบแล้ว เทอมหน้าเค้าก็ไปฝึกงานแ้ล้วอีกไม่กี่วันเอง"

"นี่ขนาดป๊อปตัดได้แล้ว ป๊อปยังจำได้ขนาดนี้เลย"

"ป่าว ป๊อปก็รู้วันนี้แหละ ไปกินเลี้ยงกับเพื่อนๆมาถึงรู้ ว่าอาทิตย์หน้าพวกเจ๊ไปฝึกงานแล้วก็จบแล้ว"

"ป๊อปไม่คิดถึงเค้าเหรอ"

"โบว์เป็นอะไรถามแบบนี้ มีอะไรหรือเปล่า"

"เปล่าอ่า ป๊อปง่วงหรือยังอ่า"

"ยังเลย เราเพิ่งได้คุยกันเองนะ จะไล่ป๊อปแล้วเหรอ"

"ป่าวอ่า งั้นมาคุยกันต่อนะ

หลังจากนั้นฉันกับป๊อปคุยกันไปเรื่อย จนผ่านไปหนึ่งชั่วโมง ด้วยความเมาที่เข้าที่แล้ว ฉันจึงรวบรวมสติทั้งหมดเพื่อจะบอกความจริงกับป๊อป

"ป๊อป ยังอยากรู้มั้ยว่าโบว์คือใคร" ฉันถามป๊อปออกไป

"ทำไมเหรอ ป๊อปบอกแล้วไงโบว์พร้อมก็บอกมา ป๊อปก็ไม่อยากโดนโกหกหรอก"

"ป๊อปเราขอโทษนะที่โกหก ป๊อปให้อภัยเราได้มั้ย"

"ก็บอกแล้วไงขอให้บอกความจิง แล้วอย่าโกหกอีก ครั้งนี้ป๊อปจะถือว่าโบว์ไม่รู้"

"คือป๊อป ไม่โกรธเราแน่นะ"

"เธอคือใคร มาหลอกฉันทำไม เธอรักฉันมั้ย"

"ไม่ๆ เรารักป๊อป เรารักจริงๆ"

"รักแล้วทำไมไม่บอกซักที บอกได้แล้วนานมากแล้ว ป๊อปมีสิทธิ์ที่จะรู้จักตัวตนที่แท้จริงของโบว์นะ"

"คือว่า เราคือ ฟางอ่า"

"ฟาง ไหนบอกมาให้หมด"

"ก็ฟาง เจ๊ฟางละป๊อป"

"เห้อ นึกแ้ล้วเชียว ป๊อปนี่โง่เน้อ คิดตลอดเวลาว่าคุยกับโบว์เหมือนได้คุยกับเจ๊ แต่ก็ยังโดนหลอก555"

"แต่ป๊อปสัญญาแล้ว ว่าจะไม่โกรธนี่นะ"

"อืม แล้วหลอกป๊อปทำไม"

"ก็...เรื่องมันยาวอ่า"

"แล้วง่วงหรือยังละ"

"ถามทำไมอ่า ไม่อยากคุยกับเราแล้วเหรอ"

"ป่าว แค่อยากไปหาอ่า ไปหาได้มั้ย"

"ก็มาซิ แต่นี้จะเช้าอยู่แล้วนะ ไม่นอนเหรอ มีเรียนหรือเปล่า"

"โดด มีไรปะ"

"งั้นไม่ต้องมาเลย"

"ให้ป๊อปไปนะ มีที่ที่นึงที่อยากพาไปอ่า แต่งตัวมิดชิดละ ไม่ต้องใส่สั้นมา ไม่ชอบ"

"ค่ะคุณพ่อ"

 

หลังจากนั้นป๊อปก็มาหาฉันที่ห้อง พร้อมกับพาฉันนั่งรถออกไปจากหอพัก เค้าจะพาฉันไปอ่างเก็บน้ำที่เค้าเคยพาไป ฉันจำทางได้เป็นอย่างดี

 

"หลอกป๊อปทำไม" เค้าถามเสียงดุ

 

"ก็ป๊อปสัญญาแล้วว่าจะไม่โกรธอ่า "

 

"ก็ใช่ แล้วมะคืนดื่มเยอะทำไม ใส่สั้นทำไม"

 

"ก็ไปเที่ยวให้ใส่ขายยาวไปหรือไงเล่า" ฉันเบ้ปากใส่ป๊อป

 

"แล้วมะคืน กอดกับพี่แบงค์ แล้วยังจะมาบอกรักเค้าอีก เจ้าชูชะมัด"

 

"ป่าวนะป๊อป แบงค์กับฟางเป็นเพื่อนกันแล้ว"

 

"โกหกป่าวเนี่ย แม่จอมลวงโลก"

 

"ป๊อป" ฉันเรียกชื่อเค้าน้ำตาคลอ

 

.................................................

 

"ฟางขอโทษ ให้อภัยได้มั้ย "ฉันพูดไปร้องไห้ไป

 

"อย่าร้องเลย เมื่อกี้เรียกแทนตัวเองว่าไงนะ"

 

"ก็ฟางไง จะให้เรียกว่าไงละ"

 

"นึกว่าโบว์ซะอีก 5555 เรียกว่าตัวโต กับตัวเล็ก"

 

"ทำไมละป๊อป"

 

"แนะ ยังไม่เรียกอีก งี้ต้องสั่งสอน" ป๊อปดึงตัวฟางเข้ามาประกบปากมอบความหวาน ก่อนจะใช้ลิ้นของตัวเอง ลิ้มรสหาความหวานในโพรงปากของฟาง อย่างดูดดื่ม

 

"ป๊อป จูบแรกของฟางเลยนะ" ฉันพูดพร้อมเขิน

 

" แล้วชอบมั้ยละครับ ตัวเล็กของตัวโต"

 

"แล้วสรุป หลอกป๊อปทำไม"

 

"ขออยู่่แบบนี้อีกหน่อยนะ เดี๋ยวค่อยบอก" ฉันอ้อนป๊อป

 

"เฮัอ อย่าลืมบอกละกัน ตัวเล็ก"

 

เค้ากอดฉันไว้อ้อมกอดของเค้า เราสองคนนั่งดูพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกัน มันเป้นวันที่ฉันมีความสุขมากที่สุดในโลกเลย

 

เฮ้อ สุดท้ายก็คือเราตัดใจแทบตาย หลอกให้เรารัก แม่จอมแผนการณ์ ปล่อยให้ได้ใจไปก่อนเหอะ เดี๋ยวป๊อปขอเอาคืนมั่งละกัน ดูซิว่าล้อเล่นกับหัวใจคนมันจะสนุกมั้ย ฮึฮึ 

 

 

 

ตอนต่อไปจากนี้จะเข้มข้นมาก ขอให้ทุกคนเป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์ด้วยนะ