Truth ความจริงระหว่างเราสองคน

ต่อ จากบทนำเลยน้า !!

"พลั๊ก !! " ทันทีที่ฉันกล้าวขาออกจากลิฟ ทุกอย่างที่อยู่ในมือก็หล่นลงพื้นและตัวฉันก็ตกลงไปกองกับพื้นโดยที่ทับอยู่บนตัวคนร่างใหญ่ตรงหน้าจ้องมา

"จะลุกได้หรือยัง !! " เสียงเงียบคลึ่มนั้นไม่ใช่ใครนอกจากนายป๊อปปี้ นั่น

" ก็กำลังจะลุกอยู่นี่ไง" แล้วฉันด็ยื่นขึ้น

"คนอะไรเป็นผู้หญิงซะ ปล่าว แต่กลับตัวหนักเป็นบ้าเลย!! " นายนั่นพูดขึ้นมา

" ฉันก็ไม่เคยเจอคนปากเสียอย่างนายเหมื่อนกันยะ " ฉันพูดตอบไป

"แล้วนายจะไม่ขอโทษฉันหน่อยหรือไง นายเป้นคนเดินชนฉันนะ " ฉันพูดขัดก่อนที่นายป๊อป จะเดินออกไป

"....." แล้วฉันก้อได้รับความเงียบกลับมาเพราะนายนั่นเดินไปที่รถ BMW ของตัวเองเฉยเลยแล้วขับรถออกไป ต่อหน้าฉัน

"ไอ้ ผู้ชายไม่เป็น สุภาพบุรุษ " ฉันตะโกนออกไป แล้วนั่งเก็บของที่ยัยแก้วฝากมาแล้วเดินไปที่รถ bmw ของฉันเมื่อเก้บของเสร็จ ฉันว่าวันนี้ รีบกลับไปนอนดีกว่า....

ด้านแก้ว 

   มาอยู่กับแก้วสักพักนะค่ะ

"พี่โฟร์ ค่ะ วันนี้จะให้แก้วไปช่วยงานอะไรค่ะ " ฉันพูดถามรุ่นพี่เมื่อวิ่งมาถึงหน้าคณะ สถาปัต เพราะรุ่นพี่ยื่นอยู่พอดี ถึงฉันจะเรียนบัญชี แต่ก็ เข้ามาตึก สถาปัต บ่อยเหมื่อนกันเพราะต้องช่วยงานเรื่องงบ ประมาณหลายอย่างถ้าจัดงานที่มหาลัย หรือไม่ก็มาช่วย ยกของ จัดสถานที่ ไม่รู้ว่าทำเองไม่เป้นหรือไง

"น้องแก้วมาพอดีเลย  พอดีวันนี้ขอโทษจริงๆนะจร๊ะ ที่ต้องไห้มาช่วย" พี่โฟร์ พูดตอบฉัน

"ไม่เป็นไรค่ะ ว่าแต่จะไห้แก้วทำอะไร !?!" ฉันถามต่อ

"อ้อ น้องแก้วขึ้นไปบนตึกนะ แล้วไป ชั้น 3 จะมีรุ่นพี่คอยอยู่ น้องแก้วต้องไปเป็นผู้ช่วยเค้าจนกว่าวันที่งานเสร็จ เอองานเนี้ย เป็นงานที่เด็กสถาปัตจัดขึ้นเป็นงานเดินแบบ จัดขึ้นอีก 3 วันข้างหน้าเพราะฉนั้น น้องแก้วคงต้องมาช่วยงานตลอด สามวัน พี่คุยกับ อาจารย์ ไห้แล้ว ว่าน้องแก้วมาช่วยงาน เพราะไม่ต้องห่วง แล้วพี่ฝากไปบอกน้องฟางด้วยนะ ว่า น้องฟางต้องเดินแบบด้วย ชุดฟินาเล่ ด้วย งั้นมีแค่นี้แหระ พี่ไปก่อนน้าพี่ต้องไปซื้อของต่อจร๊ !!"

                พี่โฟร์ อธิบายเสร็จปั๊ปก็เดินออกไปกับรุ่นพี่อีกคน และแล้วฉันก็เดนมาถึงชั้นสามสักที เฮ้อ !!  มีประตูห้องเปิดอยู่ สงสัยรุ่นพี่อยู่ห้องนั้นแน่เลย

"ขออนุญาติค่ะ รุ่นพี่จะไห้ฉันทำอะไรค่ะฉันมาเป็นผู้ช่วยรุ่นพี่ค่ะ "( แก้วพูดทันทีที่กล้าวขาเข้ามาในห้อง ไม่ได้มองคนตรงหน้าว่าเป็นใคร)

"เฮ้ย !! นาย..." ฉันอึ้งกัคนตรงหน้าจริงๆ เพราะ ฉันไม่คิดว่ารุ่นพี่จะเป็นนาย โทโมะ 

" ก็แล้วทำไม  โฟร์ไห้เทอมาช่วยงานฉันไม่ได้ให้มาถาม แล้วนี่ งานที่เทอต้องคิดไห้เสร็จภายในวันนี้ รวมรายละเอียดทั้งหมดด้วย เพราะนี่คืองบประมาณที่เทอต้องคิดให้ถูกต้อง เราต้องใช้งบเท่าไร แล้ว งบเท่าไรโอเคนะ ฉันขี้เกียจพูด เพราะฉันมีงานต้องทำ ต่อ  !" นายโทโมะ ยื่นแฟ้ม ประมาณ ห้า แฟ้มให้ฉัน แล้วหันหน้ากลับไป ออกแบบสถานที่ต่อ

"คัยเค้าจะคิดเสร็จภายในวันเดียวเล่าตั้งกี่ แฟ้มนายบ้าปะ !!" ฉันพูดเพราะว่าใครจะไปคิดเสร็จมีแต่ตัวเลข

"เทอต้องคิดให้เสร็จเพราะวันพรุ่งนี้เทอจะมีงานอย่างอื่นไห้ทำอีกวันนี้ฉันว่ามันง่ายสำหรับเทอนะ แล้วเทอตอนนี้ก็ประมาณ 3 โมงกว่าแล้ว ยังไงช่วยคิดให้เสร็จอยู่ในห้องไปจนกว่าจะคิดเสร็จ เดี๊ยวฉันต้องลงไปข้างล่างหวังว่ากลับมาเทอคงจะเสร็จนะ " นายโทโมะพูดกับฉันแล้วเดินออกไปจากห้อง

" ไอ่บ้าเอ๊ย!! " ฉันพูดกับตัวเองขณะนั่งเปิดแฟ้มที่นายน้ันไห้มาเพื่อ คิดงบประมาณที่ต้องใช้จ่ายเฮ้อ !!

2 ชม. ผ่านไป ฉันเพิ่ง คิดไป ได้ 2 แฟ้ม ครึ่ง เฮ้อ ทำไมมันเยอะ แบบนี้  ง่วงก็ง่วง ทำไม ที่นี่ไม่มีกาแฟบ้างนะ น้ำสักแก้วก็ไม่มี ชาติไม่อยากมาเจอนายนี่เลย ไม่มีน้ำใจเอาซะเลย  งั้นของีบ แปปเดียวตงไม่เป้นไรหรอกนะ

"นี่ๆๆ เทอ คิดงานเสร็จแล้วหรอไงหะ ถึงได้มาหลับฉันสั่งว่าอะไร แล้วตอนนี้รู้ไหมกี่ทุ่มแล้ว!!  " นายโทโมะมาปลุกฉันทำไมเนี้ย ฉันว่าพรางตื่นแล้วมองนาฬิกา 

"ตอนนี้หรอ สอง ทุ่มไง !? เฮ้ย สองทุ่ม " ตายแล้วสองทุ่มแล้วหรอเนี้ย ยัยฟางกับเฟย์คงเป้นห่วงแล้วมั้งเนี้ย

"ก็ใช่นะสิ แล้วคิดไได้กี่แฟ้มแล้ว " นายโทโมะตอบเสียงไม่ค่อยพอใจสักเท่าไร

"ทำไปได้ สองแฟ้มครึ่ง !!" ฉันตอบไปเสียงอ่อน

"งั้นฉันไห้เวลาเทอ วันงานเทอ เอามาไห้ฉัน แล้วเทอมาช่วยฉันแค่วันงานก็พอ ไปได้แล้ว !!" นายนั้นพูดเสร็จฉันก็หยิบแฟ้มที่เหลือ ไป แต่ที่รู้ๆฉันจะกลับคอนโดยังไงเพราะไม่ได้เอารถมาด้วย ไม่อยากรบกวนคนที่บ้านมารับซะด้วย ยัย ฟางก็คงไม่มาหรอกเฟย์คงหลับไปแล้ว  เฮ้อ !! แท๊กซี่ 

เอี๊ยด!!! เสียงรถแบกคนในรถเปิดกระจกถามฉัน

"นี่เทอกลับบ้านยังไง" นายโทโมะมาจากไหนเนี้ยอยู่ดีก็มาถามฉัน

"นายมาได้ไงเนี้ย" ฉันถามตอบ

"ฉันเดินมาข้างหลังเทอ ไงแล้วตกลงกลับบ้านยังไง" โทโมะถามเสียงคลึ่มๆ 

" แท็กซี่ " ฉันตอบไป

"ขึ้นรถ !!" โทโมะพูด

"ทำไมฉันต้องขึ้นรถนายด้วย" ฉันเถียงกลับไป นายโทโฒะเดินมาหน้าฉัน

"ฉันบอกไห้ขึ้นรถ หรือเทออยากโดนคขับแท็กซี่ ไปทำมิดีมิร้ายถ้าเทอต้องการอย่างนั้นไม่ต้องแท็กซี่หรอกฉันเองก็ได้...เพี้ย!!" ฉันฟาดมือลงไปในหน้าของโทโมะ

"ฉันไม่ใช่ผู้หญิงประเภทนั้น จำไว้ !!" ฉันวิ่งร้องไห้ออกมาแล้วขึ้น แท็กซี่ ไอ่บ้าผู้ชายเฮงซวยเอ๊ย !!

ถึงคอนโด

                                                                              จบ tk ของวันนี้แล้ว

 กลับมาที่ ฟาง 

3 วันต่อมา

...........................