My Girlfriend เธอเป็นแฟนฉันนะ

“กรุณาเงียบหน่อยน่ะ รบกวนสมาธิคนอื่นเค้า”

ใครอ่ะ กรี๊ดดดดดดดดด หล่อโฮกกกกกก หน้าหวานปานน้ำตาลเลย พ่อคู๊ญญญญ เกิดมายังไงถึงสมบูรแบบปานนี้ แต่ถ้าดูดีๆแล้วหน้าคล้ายแก้วน่ะ โฮะๆ เกิดมาเป็นเนื้อคู่ยัยแก้วหรอจ๊ะหนุ่มหล่อ

“หืมมมม ไอ้ตุ๊ด!!! ทำมาเป็นรบกวนสมาธิ ทำอย่างมันมีสมาธิตายหล่ะ”

“นี่ยัยทอมบ้าเลือด ฉันบอกเป็นครั้งที่ร้อยแปดแล้วน่ะ ว่าฉัน – ชื่อ – โทโมะ ไม่ได้ชื่อตุ๊ด”

ดูท่าทางแล้วฉันว่าวันนี้ต้องเกิดสงครามแน่ๆเลย ขอถอนคำพูดที่ว่าเกิดมาเป็นเนื้อคู่กันน่ะ ฉันว่าเกิดมาเป็นเนื้องอกกันมากว่า (อะไรว่ะเนื้องอก//ไรเตอร์)

“ ฉันบอกเป็นครั้งที่ร้อยแปดแล้วน่ะ ว่าฉัน – ชื่อ – โทโมะ ไม่ได้ชื่อตุ๊ด” แก้วพูดตามแล้วดัดเสียงอย่างหมั่นใส้ แก้วแกอย่าไปทะเลาะกับหนุ่มหล่อเลย

“ นี่เธอ!!! กล้าดียัง......”

“ โอ้ยยยยยยยยย พอซักที รำคาญโว้ย!!!” ฉันกับยัยเฟย์ตะโกนพร้อมกัน

“นี่เธอ จะตะโกนทำซากตึกเวิลด์เทรดอะไรห๊ะ!!!”

 และแล้วหนุ่มหล่ออีกคนก็หันมาถามฉันหรือปล่าว ว่าตะโกนทำซากตึกเวิลด์เทรดอะไร เท่าที่ฉันจำได้ตึกเวิลด์เทรดมันพังไปนานแล้วไม่ใช่หรอ แต่ผู้ชายอะไรไม่รู้หล่อเป็นบ้าเลย แต่เสียอย่างเดียวปากปีจอไปหน่อย หนุ่มหล่อต้องมีข้อเสียแบบนี้ทุกคนเลยหรืไง ไม่ว่าจะเป็นนายหน้ายาว นายหน้าหวานที่บอกว่าชื่อโทโมะ แล้วก็นายหน้าหล่อหน้าหมีคนนี้ ปากจัดกันทุกคนเลย

“ ฉันไม่ตะโกนทำซากตึเวิลด์เทรดหรอกย่ะ นายหมีพูห์ เพราะป่านนี้ตึกเวิลด์เทรดมันคงไม่เหลือซากให้ฉันทำแล้วหล่ะ ไอ้หมีพูห์”

ใส่มันไปเลย เอาเลยผู้ชายไรไม่รู้ปากจัดชะมัด แต่หมอนี่เหมือนหมีพูห์ชะมัดเลย

“นี่เธอเรียกใครว่าหมีพูห์!!!”

นายหมีพูห์พูดพร้อมกับชี้หน้าฉัน หนอยยยยย กล้าดียังไงมาชี้หน้าฉันห๊ะ เดี๊ยวแม่จับทึ้งหัวซะเลย

“ โง่!!! หรือบื้อ เนี่!!! ไม่เห็นต้องถามรู้อยู่แก่ใจ แล้วกรุณาลดมือที่ชี้หน้าฉันอยู่ลงด้วยน่ะค่ะ” ฉันพูดพร้อมกับปัดมือเค้าลง

“ฉันชื่อป๊อปปี้โว้ย” ชื่อป๊อปปี้หรอชื่อหรูดีแหะ แต่ขอโทษฉันไม่อยากเรียกย่ะ เปลี่ยนชื่อให้ใหม่ซะเลย

“ ห๊ะ อะไรน่ะ นายชื่อทัพพีหรอ 55555 ชื่อหมีพูห์ยังเพราะกว่าเลย 555” ฉันพูดจบก็ปล่อยก๊ากทันที รู้สึกภูมิใจกับชื่อใหม่หมอนี่จริงๆเลย 5555

“ นี่ฉันบอกว่าฉันชื่อป๊อปปี้ ไม่ได้ชื่อทัพพี ยัยเซอะ!!!!” เซอะหรอ นายซินายเซอะ นายทัพพี

“ นี่นายทัพพี ฉันจำได้ว่าตอนฉันแนะนำตัว ฉันไม่ได้บอกว่าฉันชื่อเซอะน่ะ กรุณาเรียกให้มันถูกด้วย”

“ งั้นเธอก็เรียกชื่อฉันให้มันถูกหน่อยเซ่!!!! ชื่อฉันออกจะอินเตอร์” เหอะๆ อินเตอร์แต่ชื่อ หน้าตานายอ่ะ ลาวซะไม่มีอ่ะ

“ แล้วไงฉันจะเรียกนายว่านายทัพพี นายจะทำไม” ฉันพูดพร้อมกับส่งสีหน้าท้าทายไปหายหมอนั่นซึ่งดูจะโกรธเอามากๆ 555 ฉันบอกให้ว่าฉันน่ะเก่งเรื่องยั่วโมโหน่ะจะบอกให้

“ ฉันจูบเธอกลางห้องเนี่ยแหล่ะ” นายนั่นพูดพร้อมยื่นหน้าเข้ามา ใกล้ๆๆๆ แต่เสียใจนะฉันไม่เคยกลัวคำขู่ของใคร

“ มาซิ ถ้านายกล้า ฉันจะเอาให้นายสูญพันธุ์ไปเลยดีมั้ย”

ถึงปากฉันจะพูดแบบนั้นแต่ฉันก็ยังหวั่นอยู่กับใบหน้าเอาจริงของนายทัพพีที่ยังคงใกล้เข้ามาเรื่อยๆ แต่ทำไงได้หล่ะ เพราะตอนนี้อยากจะบอกว่าหน้าตาฉันมันกวนทีนมากๆ ต่างกับความกลัวตอนนี้โดยสิ้นเชิง ทำไมแกถึงเก่งแบบนี้น่ะยัยฟาง T^T

“ฉันไม่กลัว หึๆ” นายนั่นมันจะเอาจริงหรอเนี่ไม่น่ะไม่ๆๆๆๆๆ

“ หยุดเลยน่ะ!!!!” ฉันตะโกนห้ามเสียงดังลั่น แต่นายนั่นดันไมสะทกสะท้านซักนิด

“ เรียกชื่อฉันให้มันถูกเซ่!!!!” นายจะตะคอกใส่ฉันทำไมเนี่ย หูไม่ได้หนวกน่ะเฟ้ย!!!!!

“ ไม่!!!!!” ให้ตายซิ ฉันเกลียดความปากเก่งของตัวเองที่สุดเลย เอาปากไปเย็บตอนนี้ทันมั๊ยเนี่ย

“ได้งั้น.....” แล้วหน้า (หล่อๆ) ของนายทัพพีก็ใกล้เข้ามาอีกเรื่อยๆๆๆ

“ โอเคๆๆๆ ป๊อปปี้ ฉันเรียกแล้ว ป๊อปปี้” ฮึ่ย!!! ฉันยอมเรียกนายดีๆแบบนี้แค่วันเดียวเท่านั้นหล่ะย่ะ

“หึๆ ก็แค่นั้น” แล้วมันก็ถอยกลับไป  เฮ้อ~

“อย่าเสียงดังอีกน่ะยัยเซอะ” ห๊ะ!!! เซอะอีกแล้วหรอ คำก็เซอะ สองคำก็เซอะ อยากตายหรอ

“ นี่นาย.....” ฉันกำลังจะพูดแต่...

“ พี่ฟางพอเลยเมื่อกี้ยังห้ามโทโมะกับแก้วเลย” ยัยเฟย์ดันขัดก่อน ฉันมัวแต่ทะเลาะกับนายทัพพีจนลืมว่าตัวเองอยู่ในห้องเรียนเลยหรอเนี่ย

“นั่นซิ ผมเห็นด้วยกับเฟย์น่ะ” แล้วนายหน้ายาวก็เข้ามากระแซะยัยเฟย์ แหมคิดจะจีบน้องฉันหรอย่ะ ศพไม่สวยแน่

“ พี่ขอโทษ” แต่แล้วฉันก็จำใจเอ่ยปากขอโทษทุกคนไปเพราะดูท่าทางเมื่อกี๊ ฉันคงทะเลาะเสียงดังมากแน่ๆเลย

“ งั้นเราไปกินข้าวกันเถอหิวแล้ว” มินพูด

“ อืม~”

แล้วเรา 5 คนก็เดินไปโรงอาหาร แต่ในที่สุดมันก็มีปัญหาเกิดขึ้น!!!!!!!

^________________________________________________________________^

เป็นไงบ้างเอ่ย สนุกมั้ย อย่าลืม ติ เม้น โหวต ให้กำลังใจไรเตอร์ตาดำๆด้วยน้า~ *O* บ๊ายบาย~ เจอกันใหม่ตอนหน้าค่า~ ^_^

อ๊ะ!! ดูให้ดี แล้วเราจะรู้ว่ามีใครยืนอยู่ข้างหลังเจ๊ฟาง ^_^

คราวนี้คงต้องลาจริงแล้ว ซา หวาด ดี คร้าบ ป๋ม ^^