My Girlfriend เธอเป็นแฟนฉันนะ

ตอนที่ 7

                “ไอ้ป๊อปปี้!!! นายว่าฉันเตี้ยหรอห๊ะ” ฉันพูดพร้อมกับยกมือขึ้นชี้หน้านายป๊อปปี้อย่างเอาเรื่อง เหอะ!!! นายเนี่ยกวนประสาทคนเป็นงานอดิเรกหรือไง

                “ฉันเปล่าว่าเธอน่ะ” นายป๊อปปี้พูดแล้วทำสีหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ซึ่งการกระทำแบบนี้มันกำลังทำให้ฉันหมดความอดทน อยากจะตบหน้าหมอนี่จริงๆเลย ให้ตายสิ

                “ฮึ่ย!!! นายทัพพี!!!...” ฉันสบทได้แค่นั้นฉันก็ก้าวท้าวฉับๆเข้าไปหานายทัพพี หมายจะตบหน้าหล่อๆ ของหมอนั่นซักหน่อย แต่ยัยเฟย์ก็รีบมาดึงแขนฉันเอาไว้

                “พี่ฟางๆ เฟย์อยากกลับบ้านแล้วอ่ะ เรากลับบ้านกันนะ ยัยแก้วพอแล้วกลับกันเหอะ เดี๊ยวจะดึกแล้วมันอันตราย” ยัยเฟย์เขย่าฉันจนหัวหมุน แล้วหันไปชวนยัยแก้วที่กำลังทะเลาะกับนายโทโมะอย่างเมามันให้กลับบ้าน

                “ก็ได้!!!” ฉันกระฉากเสียงตอบแบบไม่พอใจ ก็แหงล่ะฉันกำลังจะได้ตบหน้าของหมอนนั่นแท้ๆ ยัยฟย์ก็มาขัดลาภฉันสะก่อน ฮึ่ย!!! คิดแล้วเซ็งจิตจริงเลย

                “ฝากไว้ก่อนนะไอ้ตุ๊ด!!” แก้วหันไปพูดกับนายโทโมะ แล้วยกมือขึ้นชี้หน้า พลางทำสีหน้าที่บ่งบอกว่า ‘ถ้าฉันเจอนายคราวหน้า ฉันฆ่านายแน่!!’

                “รีบมาเอาคืนหล่ะ” นายโทโมะพูดพลางยักไหล่อย่างไม่สะทกสะม้านกับสีหน้าเอาจริงของยัยแก้วที่ตอนนี้โกรธจนหน้าขึ้นสีไปแล้ว -.,-

                “แน่นอนย่ะ ฉันไม่ไว้นานหรอก!!! ฮึ่ย!!!” ยัยแก้วพูดก่อนจะกระแทกเท้าเดินหนีนายโทโมะ

                “เดี๊ยวก่อนครับเฟย์” ขณะที่พวกเราทั้ง 3 คนกำลังจะเดินไปเสียงนายเขื่อนก็ทำให้เราหันไปมองแทบจะพร้อมกัน

                “มีไร” ยัยเฟย์ตอบแบบไม่ค่อยใส่ใจเท่าไหร่

                “แหมพูดซะเพราะเชียว เขื่อนจะถามว่าเฟย์กลับยังไงครับผม”

                “กลับแท็กซี่....” ยัยเฟย์ตอบแล้วกำลังจะหมุนตัวกลับ แต่เสียงของนายเขื่อนก็ต้องทำให้ยัยเฟย์ชะงัก

                “งั้นให้เขื่อนไปส่งมั้ย..” นายเขื่อนถาม ส่วนยัยเฟย์ก็ทำสีหน้าที่ไม่เข้าใจ ประมาณว่า ‘นายจะไปส่งทำไม’ นายเขื่อนเลยอธิบายให้กระจ่างแจ่มแจ้งขึ้น

                “นั่งแท็กซี่อันตรายนะ มีแต่ผู้หญิงแบบนี้อ่ะ”

                “ไอ้เขื่อนมันหมายถึง ผู้หญิง 2 ทอม 1 อ่ะนะ” นายโทโมะรีบพูดขึ้นทันทีหลังจากที่นายเขื่อนพูดจบประโยค ทำเหมือนกับกลัวใครแย่งพูดอย่างนั้นหล่ะ =_=

                “ไอ้ตุ๊ด เงียบปากไปเลยนะ นายไม่พูดก็ไม่มีใครเค้าว่านายใบ้หรอกนะ” เอาเข้าไป สองคนนี้จะทำสงครามน้ำลายกันอีกแล้วใช่ไหม ฉันจะได้เตรียมตัดสินว่ายกนี้ใครจะชนะ -.,-

                “พอๆ... เอาเป็นว่าไปก็ได้” ยัยเฟย์ห้ามศึก ก่อนจะหันไปตอบตกลงนายเขื่อนที่อาสาจะไปส่ง

                “ไม่!!!!/ไม่!!!!” ฉันกับยัยแก้วรีบปฏิเสธพร้อมกันทันที ก็แน่สิ ถ้าไปกับนายเขื่อน นั่นก็หมายความว่าฉันต้องนั่งรถคันเดียวกับนายทำพีนะซิ!!! ฉันทำใจยอมรับไม่ด้ายยยย T^T

                “พี่ฟาง ยัยแก้ว ไปเถอะนะ ดึกแล้วอันตราย เรานั่งแท็กซี่ด้วย ข่าวก็ออกจะเยอะแยะ นะๆ *-*” ยัยเฟย์หันมาอ้อนฉันกับยัยแก้วพร้อมกับส่วสายตาวิ้งๆมาให้ ที่สำคัญยัยเฟย์เขย่าฉันอีกแล้ว โอ๊ยยยย หัวหมุนติ้วๆเลยแหะ @_@

                “นั่นซิครับไปเถอะนะ อย่างน้อยไปกับเขื่อน้อยก็ปลอดภัยกว่าไปกันเองนะ” นายเขื่อนพูดด้วยสายตาออดอ้อน

                “นะๆ.. น้า~” แล้วยัยเฟย์กับนายเขื่อนก็ร่วมมือกันอ้อนฉันกับยัยแก้วสุดความสามารถ

                “ไอ้เขื่อนชั่งเจ๊เค้าเถอะ ท่าทางแบบนี้คงไม่กล้าหรอกว่ะ” นายทัพพี!! พูดแบบนี้หมายความว่าไง ไอ้ไม่กล้าของนายนะ มันคืออะไร

                “นายหมายความว่าไง นายทัพพี” ฉันถามพลางจ้องหน้าหมอนนั่นเขม็ง

                “ก็หมายความว่าเธออ่ะป๊อดคงไม่กล้าขึ้นรถมากับฉันหรอก” นายป๊อปปี้พูดพร้อมกับส่งสีหน้าท้าทายมาให้ฉัน ฮึ่ย!!! ก็รู้ๆกันอยู่ว่าฉันไม่ชอบให้ใครมาหยาม ตายได้แต่หยามไม่ได้ นี่คือคติประจำใจของฉันที่มีติดตัวมาตั้งแต่เกิดแล้วนะ!!

                “ฉันไม่ได้ป๊อด!!!” ฉันโพล่งออกไปอย่างเหลืออด

                “ไม่ป๊อดแล้วทำไมไม่ไปกับพวกฉัน^^ ” นายป๊อปปี้ พูดแล้วยิ้มระรื่น ฉันเกลียดรอยยิ้มนี้ที่สุดเลย

                “แล้วมีเหตุผลอะไรที่พวกฉันต้องไปกับนายด้วย” ฉันถามคำถามนี้ไปเล่นเอานายป๊อปปี้สะอึกกันเลยทีเดียว 5555

                “ก็..........”

^_________________________________________________________________^

จบแล้วววว ตอนนี้ก็ผ่านไปได้ด้วยดี เฮียป๊อปจะตอบไปว่าอะไรน้า 555 ส่วนเรื่องข่าวเคโอ เราก็ยังทำใจไม่ได้อยู่ดี T^T เศร้าสลดมาเลย ยิ่งเห็นแถลงข่าวแล้วยิ่งปวดใจ T^T ขอไรเตอร์ไปพักทำใจก่อนนะ ฟิ้ววววว~