ความต่าง...ความห่าง...ไม่ใช่อุปสรรคสำหรับเรา

7.2

เขียนโดย keanniyay

วันที่ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2555 เวลา 23.19 น.

  6 session
  3 วิจารณ์
  10.22K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ภายในรัวสีเงินสูงตระหง่าน มีนำพุขนาดสูงใหญ่อยู่ตรงกลาง ด้านหลังเป็นบ้านสีขาวโอ่อ่า สองข้างทางห่างจากตัวบ้านเป็นสวน มีต้นไม้ดอกไม้สวยๆ ที่เจ้าของบ้านดูแลรักษาอย่างดี ด้านหลังบ้านเป็นสระว่ายน้ำกว้างใหญ่ขนาดเท่ากับสระว่ายน้ำที่ใช้แข่ง ซึ่งใช้เป็นสถานที่จัดงานวันคล้ายวันเกิดของลูกชายคนโตเจ้าของบ้านในคืนนี้ บริเวณรอบๆ รายล้อมไปด้วยต้นไม้สีเขียวสูงพอดีตัว มีโต๊ะเก้าอี้ครบชุดจัดตามจุด โต๊ะตัวยาวใหญ่ที่สุดในงานถูกอาหารจัดวางบนโต๊ะอย่างสวยงามน่ารับประทาน มีทั้งอาหารควาหวานและผลไม้ รวมถึงเครื่องดื่มทุกชนิด ทั้งที่มีแอลกอฮอล์และไร้แอลกอฮอล์

แต่นอกจากงานนี้จะจัดขึ้นเพื่อฉลองวันคล้ายวันเกิดแล้ว ยังเป็นการต้อนรับการกลับมาของเขาอีกด้วย

“ไงจ้ะ ไม่เจอกันนานยังหล่อเหมือนเดิมนะจ้ะ”

“ขอบคุณครับคุณน้า”

“ปีนี้เท่าไหร่แล้วล่ะเรา”

“เสียดายจัง ถ้าอ่อนกว่านี้สักหน่อยน้าจะแนะนำลูกสาวให้รู้จัก งั้นหน้าขอตัวก่อนนะจ้ะ เพื่อนๆ อยู่ด้านนู่นเยอะแยะเลย”

“เชิญครับ”

“เฮอะ..อะไรกัน อวยพรสักคำไม่มี ไม่เห็นหัวเจ้าของงานเลย งานนี้หน้าเบื่อชะมัด” ลูกชายคนเล็กของเจ้าของบ้านพูดอุบอิบ

“ฉันก็เบื่อ...ไปดื่มตรงนู้นดีกว่า” พี่ชายบอกกับน้องชาย

“เดี๋ยวสิลูก จะไปไหนกันจ้ะ” ผู้เป็นแม่เอ่ยถาม

“คุณแม่มีอะไรครับ”

“ขึ้นไปบนเวทีกับแม่ก่อนะไป”

 

“ป๊อปลูก..น้องเราเมื่อไหร่จะมา”

“ผมจะรู้ได้ไงล่ะครับคุณแม่ ผมก็อยู่กับคุณแม่เนี่ย” ป๊อปตอบเซ็งๆ

“โทรหาสิ” คุณหญิงสั่งลูกชาย

“คร้าบบบ”


~ติ๊ด ติ๊ด~      

“พี่ป๊อป”

~ติ๊ด ติ๊ด~

“ค่ะ...อยู่..อยู่..บ้านค่ะ โอย” เสียงบ่นของพี่ชายดังออกมานอกโทรศัพท์จนต้องเอามือถือออกจากหู

“โอเคค่ะโอเค จะไปเดี๋ยวนี้แหละค่าาา”

/จะไปยังไง รถก็ไม่มี v_v/

 

“ว่าไง..น้องอยู่ไหน”

“กำลังมาครับ”

“ตาย..ลูกคนนี้หนิ มัวทำอะไรอยู่นะ”

“ทำไมคุณแม่ต้องให้น้องตามมาด้วยล่ะครับ แค่งานวันเกิดอะไรนี่ ไม่เห็นมีอะไรเลย”

“ใครบอกล่ะ งานนี้เป็นงานของลูกเพื่อนสนิทแม่เชียวนะ แล้วแม่ก็รับปากคุณหญิงเค้าไว้ว่าจะพาน้องมาทำความรู้จัก”

“แล้วทำไมไม่รอมาพร้อมกันเลยล่ะครับ”

“เอ๊ะเรานี่..จะถามอะไรนักหา”

 

“พี่ค่ะเสร็จรึยังค่ะ”

“โหน้องครับ รถเพิ่งเข้าอู่เมื่อเย็น..นี่มันเพิ่งจะสองทุ่มเองนะครับ แล้วรถก็เป็นรอยใหญ่พอสมควร มันก็...”

“พอค่ะ พี่ทำต่อไปเหอะ ฉันนั่งรอตรงนี้แหละ เร็วหน่อยนะค่ะ”

“คร้าบน้อง”

~ติ๊ด ติ๊ด~

“เฮ้อ...ค่า..พี่บอกทางอีกทีนะค่ะ..ค่ะ...ค่ะ ค่าพี่ชาย......อ๊าย..วันนี้มันวันอะไรกันเนี่ย!”

“วันจันทร์ครับ”

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา