หนุ่ม HOT VS สาว sexy เกี่ยวหัวใจรัก

เพียงแค่ วันแรกของการววางแผงหนังสือที่ทั้ง3 สาวไปถ่ายชุดว่ายน้ำก็ได้รับการตอบรับทั้งจากแฟนคลับ และบรรดา

หนังสือรายอื่นๆที่ติดต่อเข้ามาให้พวกเธอไป ถ่าย แต่ทั้ง3สาวก็ต้องปฏิเสธไปเพราะว่า มีสายด่วนจากอเมริกา

"ฟาง" 

แค่กดรับสาย ฟางก็ต้องขนลุกกับน้ำเสียงของแฟนหนุ่มที่ดุจัด

"ปะ..ป็อป"

"ฟางไปถ่ายชุดว่ายน้ำมาได้ยัง!!" แค่ประโยคที่2 ก็ทำเอาเธอน้ำตาแทบร่วงกับน้ำเสียงของแฟนหนุ่ม

"ก็...มันเป็นงาน"

"ก็ ป็อปเคยบอกว่า ห้ามถ่ายไง"

ยิ่งเสียงป็อปปี้เพิ่มดีกรีความดุเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งตอบไปม้ถูก หันไปขอความช่วยเหลือจากทั้ง2 สาวก็ดูท่าจะต้องช่วย

ตัวเอง เพราะต่างก็โดนโทโมะ เขื่อนดุใส่เช่นเดียวกัน

"ป็อป อย่าดุฟางซิค่ะ" ได้แต่พูดเสียงอ่อยๆกับคนปลายสาย

"แล้วไปถ่ายทำไม"  พูดด้วยเสียงที่อ่อนลงบ้าง

"ก็ตอนน้นมันโมโหนี่"

"โมโหเรื่องอะไรครับ" ถามอย่างสงสัย

"ก็ เรื่องที่ป็อปมีข่าวกับผู้หญิงอื่นไง"  ฟางเริ่มเหวี่ยงใส่แฟนหนุ่มบ้าง

"ฟางครับ ป็อป ก็บอกแล้วไงว่าไม่มีอะไรจริงๆ" 

"ไม่รู็ๆ"

"ฟางครับ"  ป็อปปี้เอ่ยด้วยเสียงที่เริ่มจะเหนื่อยล้า เพราะทุกๆครั้งที่มีข่าวออกไป ฟางก็มันจะเป็นแบบนี้เสมอ 

"ก็..ฮึก ฟางอิจฉาพวกนั้นิ ได้อยู่ใก้ลป็อป เป้นคนป็อปนอนกอด แล้วฟางล่ะ ได้แต่ฟังคำว่า ฮือ..รอ"

เธอเริ่มร้องไห้ออกมาอย่างกนักกับความน้อยใจที่มีอยู่ 

"ฮือ...ต้องรอๆ ป็อปรู้ว่าฟางเหงา ฮึก.. เหงา ป็อปเข้าใจมั้ย!!!"

ฟางได้แต่ปล่อยโฮอย่างกลั่นไม่อยู่

"ฟาง...ฟางครับ" ป็อปปี้ได้แต่เรียกแฟนสาวที่เอาแต่ร้องไห้ไม่ยอมตอบ

ทางด้านป็อปปี้เองก็ได้แต่ร้อนใจ ที่ได้ยินเสียงเธอร้องไห้อย่างหนัก และยิ่งนั่งไม่ติดเมื่อฟางกดตัดสายเขา

โทรย้อนกลับไปเธอก็ไม่ยอมรับ หันไปดูเขื่อน กับโทโมะ ก็มีสภาพไม่ต่างกัน

"เฟย์เอาแต่พูดว่าโดนกรูทิ้งให้เหงา" ป็อปปี้กับโทโมะ ถอนหายใจออกมาพร้อมกัน

"โว้ย" ป็อปปี้ไได้แต่ปาโทรศัพท์ทิ้งอย่างหงุดหงิดที่นับวันสถานภาพพวกเขากับสาวๆก็ยิ่งแย่ สวนทางกับความ

สำเร็จที่ได้รับโดยสิ้นเชิง ที่ถึงแม้แฟนสาวจะคอยให้กำลังใจในยามที่เขานั้นท้อเรื่องงาน แต่พวกเธอเองก็ต้องทน

รับรู้ข่าวที่โดนปั่นกระแส ขึ้นมาทำร้ายจิตใจอยู่บ่อยๆ

"โถ่ เว้ยยยยยยยยยย" 

"เขื่อน เมิงใจเย็นดิว่ะ" โทโมะ พยายามห้ามเพื่อนทั้งๆที่ตัวเองก็ใก้ลระเบิดเต็มทน

"แม่ง อีก2อาทิตย์ใช่มั้ย" โทโมะแทบจะกัดฟันพูดถึงเวลาการทำงานที่เหลืออยู่

"เออ แค่นั้นเราก็จะได้กลับไปหาสาวๆกันแล้ว"

"คอยดูนะ กรูจะกระโดดขึ้นเครื่องทันที ที่เสด็จงานเรย" 

โทโมะได้แต่พูดอย่างหมายหมั้นปั้นมือ(เขียนถูกเปล่าหว่า ใครรู้บอกด้วยนะ)

"เออ กรูจะเอาให้อิ่มเลย" (ป็อปปี้ เฮียหื่นไปนะ)

"ใช่ อดมานาน"

"สู้ เว้ย" ทั้ง3 คนได้แต่ประสานมืออย่างรอเวลาที่พวกเขา จะได้กลับไปกอดหวานใจจนช่ำปอด

ในที่สุดเวลาที่ ทั้ง3คนรอคอยก็มาถึง

ทันที ที่งานโปรโมตชิ้นสุดท้ายเสด็จเรียบร้อย พวกเขาก็จองไฟล์เร็วที่สุดกลับไทยทันที โดยไม่บอกให้

ทั้ง3 สาวได้รู้ตัว เพราะอยากจะเซ่อไพรส์นั้นเอง

"แล้วเรา จะกลับคอนโด หรือว่าไปไหนว่ะ"

"วันนี้ แก้วมีงานนี้หว่า"

"เออ งั้นโทรถามพี่เอฝู่แล้วกัน"

ป็อปปี้กดสายตรงถึงผู้จัดการของ3สาว ก่อนจะสั่งให้พี่เอฝู๋ยอมปิดปากเรื่องที่พวกเขากำลังกลับไทย 

โดยแลกกับ เบอร์ของ จัสติน บีเบ่อร์ที่พี่แก คลั่งไค้ล

 

ณ สนามบินสุวรรณภูมิ

ทันที ที่ล้อเครื่องบินแตะรันเวย์ปั๊บ ทั้ง3 คนก็แทบกระโจนออกจากเครื่องด้วยความใจร้อน และตอนนี้ทั้ง3หนุ่ม

กำลังกลายเป็นจุดสนใจโดยไม่ตั้งใจ เพราะตกลงกันไม่ได้ว่าจะไปหา ทั้ง3สาวยังไงดี

"แท็กซี่"  สุดท้ายตัวช่วยก็มาก่อนที่จะโดนรุมทึ้งจากคนที่เริ่มจำหน้าพวกเขาได้  

เข้ามาด้านในรถ ป็อปปี้ก็บอกเส้นทาง ตามที่ได้ถามพี่เอฝู่มาก่อนหน้านี้แล้ว

 

ณ ลาน Paragon

ตอนนี้ทั้ง3สาวFFK กำลังเตรียมตัวขึ้น มินิคอนเสิร์ต

"น้อง FFKค่ะ"

หันไปมองพี่ทีมงานก่อนจะรับ ช่อดอกไม้ที่ยื่นมาให้พวกเธอ ที่ยัง งง เพราะปกติ

แฟนคลับจะให้ของหลังจบคอนฯจบมากกว่า

"ของใครกัน มีการ์ด้วย"

'อยากบอกว่าคิด ถึงที่สุด POPPY'

"ป็อปปี้" 

"เขื่อน"

"โทโมะ"  ทั้ง3คนพูดออกมาหลังจากที่เห็นชื่อในการ์ดที่แนบมากับช่อดอกไม้

"แก้ว ว่านี่มันเขียนด้วยลายมือนะ"

"จริงด้วย ทำไมเป็นลายมือล่ะ"

"น้อง FFk สแตนบายค่ะ"  จะต้องวางช่อดอกไม้ลง ทั้งที่ยังติดใจสงสัย

บนเวที

'FFK.....รู้นะว่าเธอก็คิด.......'

หลังจบเพลง

"สวัสดีค่ะ พวกเราFFK"

"สนุกกันมัย"

"กรี๊สสสสสสสสสส สนุกมากกกกกกกกกก"

"เชื่อแล้วค่ะว่าเพื่อนนะ ยังไม่เหนื่ย"

"ใช่ แต่เราเหนื่อยแล้ว"

"555 ไปฟังเพลงช้ากันดีกว่า ไม่ใช่อิจฉา แต่ว่ามันรักเธอ"

'ฉันรู้ว่าเธอก็แค่ผู้ชายคนหนึ่ง 
ฉันรู้ว่าคนแบบเธอน่ะเจอได้ทั่วไป 
แค่คนที่เคยมาส่ง ไม่เห็นจะมีอะไร 
ไม่เคยจะอยู่ในสายตา 

แต่พอได้รู้ว่าเธอเป็นแฟนคนอื่น 
ทำไมในใจมันถึงอยากหวงเธอขึ้นมา 
รู้หรอกว่าไม่มีสิทธิ์ แต่คิดไปแล้วนี่นะ 
มันคงจะผิดมากใช่ไหม 

ผิดก็ตรงที่เผลอใจไปรักเธอ 
ผิดแค่คนที่รักเธอ เขารักเธอก่อนนะ 
ข่มใจไปแล้วทุกวัน จนใจเริ่มอ่อนล้า 
ไม่อยากเห็นเขาดีกว่า 
ไม่ใช่อิจฉา แต่ว่ามันรักเธอ '

แล้วอยู่ ๆก็มีดอกกุหลาบยื่นมาให้เธอทั้ง3คน พอเห็นว่าใครที่เป้นเจ้าของมือที่ยื่นดอกไม้อยู่ ก็ทำเอา

แก้วที่ต้องร้องท่อนต่อไปหยุดร้องเสียดื้อๆ ดีว่าได้เหล่าแฟนๆช่วยกันร้องไม่งั้นคงล่มไม่เป็นท่า

แต่ในที่สุด พวกเธอก็ประคองร้องไปได้จนจบเพลง 

"ขอบคุณ ทุกๆคนมากนะค่ะ"

"ไปสนุกกับวงต่อไปกับเรย"

เฟย์ ฟาง แก้ว รีบก้าวลงจากเวที

"ป็อป" ฟางไม่รอช้าโผเข้ากอดคนรักไว้ทันที

"โอ๊ยฟาง ถ้าป็อป รับไม่ทันล่ะ" ป็อปปี้ร้องขึ้นเพราะไม่คิดว่าเธอจะโถมตัวเข้าใส่ ดีว่าเขา

อ้าแขนรับทัน ไม่งั้นได้หงายหลังทั้งคู่แน่

"มาเมื่อไหร่ค่ะ ทำไมฟางไม่รู้" พูดอย่างตื่นเต้นจนลืมหายใจ

"หายใจก่อนครับฟาง"

"เพิ่มมาถึงเมื่อบ่ายครับ ลวเครื่องมาก็มาหาฟางเลย"

ป็อปปี้กอดฟางแน่น อย่างคิดถึง

"คิดถึงฟางจัง"

"เสด็จงานแล้วใช่มั้ยครับ"

"ค่ะ" ฟางพนักหน้าเร็วๆ

"งั้นไป คอนโดป็อปกันนะ"

"ตกลงค่ะ"

"พี่เอฝู่เก็บของให้ฟางด้วยนะค่ะ ฟางฃไปก่อน" ตะโกนบอกพี่เอฝู่ก่อนจะฉวยกระเป๋าใบเล็กมาถือ

"คุณน้อง..."  ได้แต่มองดู3 สาวที่เดินตามคนรักไปที่รถแล้ว ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างดีใจด้วย

 

ณ คอนโด PLAYBOY

 ห้อง POPPY  

ทันที ที่เปิดประตูห้องเข้ามาป็อปปี้ก็ดันร่างบางให้ติดผนัง ก่อนจะก้มลงจูบด้วยความคิดถึงทันที

"อะ...อืม" ร่างบางร้องออกมา เพราะคนตัวสูงไม่จูบผ่อนแรงของริมฝีปากที่บดเบียดอยู่ลงซักนิด

"อือ..."

ดันร่างสูงให้ถอนจูบออกเพราะเธอหายใจไม่ทัน

"คิดถึงๆ คิดถึงที่สุด"

ว่าแล้วก็อุ้มร่างบางไปวาง ที่เตียงนอน ก่อนจะตามมาคร่อมเธอไว้ ฟางได้แตต่ใช้มือดันอกป็อปปี้พลางเบี่ยงหน้าที่

จะจูบออกห่าง

"เดี๋ยวซิค่ะ คุยกันก่อน"

"ขอจูบก่อนได้ป่ะ เดี๋ยวค่อยคุย"

"อือ..."

ปากหนาหยอกล้อปากบางอย่างสนุก มือชายหนุ่มเองก็อยู่ไม่สุข ถอดเสื่อยือตัวเล็กที่เธอสวมอยู่ออกโดย ได้รับ

ความร่วมมือเป็นอย่างดีกับคนที่อยู่ใต้ร่าง ก่อนจะตามมาด้วย บราเซียสีสวย ที่ถูกถอดออกอย่างไม่ใยดี มือหนา

เอื้อมไปกอบกุมกับอกสวยของเธออย่างหลงไหล เธอได้แต่เชิ้มไปกับรสจูบแสนหวานที่ชายหนุ่มมอบให้ ป็อปปี้ละ

จากปากบาง ก่อนไล้ลงไปตามลำคอขาวผ่องของคนตัวเล็ก ที่เขาขบเม้มจนเกิดรอยไปทั่ว 

"อะ..อ่า"

ฟางร้องออกมา เพราะชายหนุ่มหยอกล้ออยู่กับหน้าอกสวยของเธอ มือเล็กเองก็ไม่ยอมอยู่เฉย รั้งให้ร่างสูงถอด

เสื้อที่่เขาสวมอยู่ ก่อนจะไล้มือไปตามหน้าท้องแกร่ง 

"อะ..อืม"

ป็อปปี้ได้แต่ร้องครางอออกมาอย่างพอใจ ที่พลิกตัวมาเป้นฝ่ายอยู่ด้านบน ก่อนที่จะพรมจูบ

ไปทั่งลำคอหนาของชายหนุ่ม ขบเม้มจนเป็นรอยเหมือนที่เขาทำให้เธอ ทำเอาป็อปปี้หมดความอดทนทันที

พลิกตัวกลับมาอยู่ด้านบนตามเดิม

"ฟาง ป็อปขอนะครับ"

พูดก่อนจะก้มลงไปมอบจูบแสนหวานให้เธออีกครั้ง ก่อนจะสอดลิ้นร้อนเข้าไปชิมความหวานด้านใน ที่หยอกล้อกับ

ลิิ้นเธอที่ฟางตอบโต้ ตามอารมณ์ที่ถูก ชายหนุ่มปลุกเร้า

"อือ..ปะ ป็อป"

ฟางได้แต่ครางออกมา เพราะป็อปปี้ก้มลงไปดูดเม้มหน้าอกเธอ จนเกิดรอยไปทั่ว

"อืม..."

 

"ปังๆๆ ไอ้ป็อป เว้ย" ก่อนที่อะไรๆมันจะเลยเถิดไปมากกว่านี้ ก็มีมารมาผจญเสียก่อน

"ไอ้ป็อป"  เขื่อนโผล่หน้าเข้ามาเรียกเพื่อนถึง ในห้องนอน

"เฮ้ย"

เจ้าตัวได้แต่ร้องอย่างตกใจที่เพื่อนซี้บุกเข้ามาในห้องนอน คิดออกเพียงแค่คว้าฟางมากอดเอาไว้ เพื่อบังไม่ให้

เขื่อนได้เห้นเร่อนร่างของสาวคนรัก เกือยเปลือยอยู่

"อออกไปเรยนะเมิง ไอ้เขื่อน"

"ขอโทษเว้ย"

เห็นเขื่อนเดินออกไปแล้วนั้นแหละ เขาถึงปล่อยฟางออกจากอ้อม กอดที่ตอนนี้หน้าแดง

เป็นมะเขือเทศไปแล้วเรียบร้อบ

"เอ่อ ฟางแต่งตังก่อนนะครับ" ได้แต่บอกอย่างเสียดาย 

"หรือให้ ป้อปช่วยดี"

"อ๊าย ออกไปเลยนะ"

ฟางได้แต่ปาหมอนใส่ป็อปปี้ ที่ทำท่าจะเข้ามาช่วยถอดมากกว่าช่วยใส่

"โอเคๆ ป็อปรอข้างนอกน้า" หอมแก้มคนที่ยังนั่งหน้าแดงอยู่ 1ทีก่อนจะเดินออกมาโวยวายทั้งๆที่ยังไม่ใส่เสื้อกับ

เพื่อนรักที่เข้าไปขัดจังหวะความสุขของเขา