รักวุ่นวายของสามสาว

        " พอแล้ว แก้วไม่ได้รักเขานิ  แก้วรักคนตรงหน้ามากกว่า" หญิงสาวเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม
        " โมะก็รักแก้ว และจะไม่ทำให้แก้วร้องไห้เป็นอันขาด" ชายหนุ่มเอ่ยบอกพร้อมปาดน้ำตาบนใบหน้าหญิงสาวออกจนหมด ก่อนจะเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้
        " ทำอะไรนะ" เคนตะเอ่ยถามพร้อมเข้ามายื่นตรงกลางระหว่างทั้งสอง
        " ไปไกลๆ ได้ไหม คนกำลังสวีท" โทโมะเอ่ยว่าก่อนจะผลักหน้าเพื่อนหนุ่มให้ออกไปไกลๆ
        " ใจร้าย เคนเจอแก้วก่อนนะ ทำไมนะไม่ชอบเคนบ้าง" เคนตะเอ่ยถามหญิงสาว
        " ใช่ด้วย วันแรกที่เรามาสมัครเรียน  เคนตะเป็นคนมาทักเราก่อนเนอะ" แก้วบอกแล้วยิ้มให้เพื่อนหนุ่ม
        " ก็แกมันลิงไงแก้วถึงไม่ชอบ" โทโมะเอ่ยบอกแล้วหัวเราะ
        " ชิ" เคนตะบอกอย่างงอนๆ
        " ไปเดินเล่นกันดีกว่าแก้ว ปล่อยให้เคนตะมันขึ้นไปเก็บมะพร้าวเถอะ" โทโมะว่าก่อนจะจับมือแฟนสาวเดินออกไปทันที
        " ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้โมะ" เคนตะตะโกนบอกก่อนจะเดินกลับเข้าที่พักไป
        " สนุกไหมที่แกล้งเคนตะอ่ะ"
        " สนุกที่สุด  แต่แกล้งแก้วสนุกกว่าเยอะเลย" ไม่ว่าเปล่ามือหนาเลื่อนมาโอบเอวบางเดินต่อไปเรื่อยๆ
        " ปล่อยบ้างก็ได้ มือเป็นปลาหมึกไง"
        " ถ้าเป็นปลาหมึกคงเป็นกับแก้วคนเดียว"
        " เมื่อกี้ยังกินไม่อิ่มเลย ไปร้านค้าตรงนู้นดีกว่า" แก้วบอกแล้วจับมือชายหนุ่มเดินไปตรงร้านขายของทันที    ทั้งสองเดินมาหาซื้ออะไรกินก่อนจะเดินไปนั่งเล่นที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากโรงแรมนัก
        " แก้ว โมะขอถามอะไรหน่อยได้ไหม"
        " ถามมาสิ"
        " แก้วกับผู้ชายคนนั้นมีอะไรกันหรือเปล่า แบบว่าทะเลาะกันอะไรแบบนี้"  โทโมะเอ่ยถามหญิงสาว 
        " อยากจะรู้ก็จะเล่าให้ฟัง งั้นซื้อขนมไปนั่งกินบนห้องดีกว่า"

            เมื่อทั้งสองเดินซื้อขนมและกลับมานั่งเล่นอยู่บนห้อง  โทโมะก็พาหญิงสาวมานั่งบนที่นอนก่อนจะซักไซ้เรื่องของคนรักกับอดีตแฟนหนุ่มที่เจอกันเมื่อเช้า
        " เล่าได้ยังแก้ว"
        " ฟังนะ" 

        หญิงสาวเล่าให้ชายหนุ่มฟังว่าเมื่อก่อนเธอไปอยู่อเมริกาแรก เธอไม่ค่อยมีเพื่อนก็ได้กวินเนี่ยแหละที่เป็นเพื่อนและดูแลแก้วมาตลอด  จนแก้วก็เริ่มชอบเขาและกวินเองก็ชอบแก้วเหมือนกัน  วันนั้นเราสองคนจึงบอกความในใจกันและกัน
     ' แก้ว กวินมีอะไรจะบอก' ชายหนุ่มเอ่ยบอกเมื่อพาหญิงสาวเข้ามานั่งในร้านไอติม
     ' แก้วเองก็มีเรื่องจะบอกกวินเหมือนกัน'    
     ' อืม งั้นเราให้แก้วบอกก่อนล่ะกัน'
     ' แก้วชอบกวินนะ' หญิงสาวเอ่ยบอก
     ' จริงเหรอ กวินก็ชอบแก้วเหมือนกัน' กวินเอ่ยถามหญิงสาวด้วยรอยยิ้ม  แก้วไม่ตอบได้แต่พยักหน้า
     ' เป็นแฟนกันนะ' กวินเอ่ยบอกก่อนจะดึงหญิงสาวเข้าไปกอด
     ' อย่าทำให้แก้วเสียใจนะ' แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่ม กวินดันตัวหญิงสาวออกมาก่อนจะเลื่อนใบหน้าเข้าไปไกล
     ' ไม่นะ แก้วไม่ชินกับธรรมเนียมแบบนี้' แก้วเอ่ยบอกพร้อมเอามือมาดันหน้าชายหนุ่มไว้ด้วยความเขิล
     ' โอเค' กวินเอ่ยบอกก่อนจะเปลี่ยนมาโอบไหล่หญิงสาวแทน
     ' งั้นเราสั่งไอติมกินกันดีกว่า'   จากนั้นทั้งสองก็คบหาดูใจกันมาถึงสองปี  แต่อยู่ๆ วันหนึ่ง แก้วก็สังเกตุได้ว่ากวินเริ่มเปลี่ยนไป  เขาไม่ค่อยจะเข้าเรียน ไม่มารับ มาส่งเช่นทุกวัน  ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก  จนเธอได้รับข้อความจากชายหนุ่มให้ไปหาที่หลังตึกเรียน  เธอจึงเดินไปอย่างไม่ได้คิดอะไร     

     ' กวินจร้า คุณรักฉันบ้างหรือเปล่า' หญิงสาวผมทองเอ่ยถามชายหนุ่มที่ยืนหน้าเข้าหาตัวเอง พร้อมมือที่ยกโอบรอบคอ มือหนายังเอื้อมไปโอบเอวสาวฝรั่งผมทองเอาไว้
     ' รักสิ กวินรักซาซ่าคนเดียว'
     ' แล้วผู้หญิงคนนั้นล่ะ คนที่เดินอยู่กับกวินบ่อยๆ'
     ' แก้วนะเหรอ เพื่อนผมเอง เขามาชอบผม แต่ผมไม่ได้คิดอะไรด้วยเลย' กวินเอ่ยบอกก่อนจะก้มลงจูบสาวผมทองอย่างดูดดื่ม   ทางด้านแก้วที่เดินมาได้ยินตั้งแต่บทสนาแรก  ทำให้หญิงสาวอึ้งทันทีน้ำตานั้นเริ่มคลอก่อนที่จะไหลออกมาอย่าไม่อายใคร  
     ' ขอบคุณนะกวิน ที่ทำให้แก้วรู้ว่าทั้งหมด แก้วโง่มาก โง่มากตลอด จบสิ้นกันที'  แก้วเอ่ยบอกทั้งน้ำตาก่อนจะหันหลังวิ่งออกไปอย่างไม่อายใคร
     ' แก้ว' กวินเอ่ยเรียกหญิงสาว

      " เลวจริงๆ"  โทโมะเอ่ยบอกกับคนรักหลังจากที่แก้วเล่าเรื่องราวให้เขาฟัง
      " แก้วยอมเจ็บกับรักครั้งนั้นและก็ปิดใจกับมันมาตลอด"
      " แก้วถึงได้เปิดใจให้กับโมะใช่ไหม"
      " แสนรู้จัง" แก้วยิ้มให้ชายหนุ่มที่ดึงเธอมากอดไว้
      " แก้วว่าโมะเป็นสุนัขเหรอ"
      " แล้วแต่โมะคิดล่ะกัน"
      " งั้นโมะยอมเป็นสุนัขก็ได้ จะได้กัดกินเจ้าของง่ายๆ ไง" ไม่ว่าเปล่าชายหนุ่มก้มลงมาคลอเคลียกับลำคอขาวๆ ของหญิงสาว
      " อ่าอ่าอ่า พอได้แล้วโทโมะ แก้วไม่เล่นนะ" แก้วหัวเราะก่อนจะดันหน้าชายหนุ่มออก
      " โมะไม่เล่น โมะเอาจริง" ชายหนุ่มจับมือทั้งสองของหญิงสาวไว้ก่อนจะดันให้นอนราบกับเตียงนอนตัวใหญ่
      " อย่านะโมะ" แก้วเอ่ยห้ามชายหนุ่มที่ตรึงมือทั้งสองข้างของหญิงสาวไว้
      " นิดนึงนะครับ น่ะนะ" ชายหนุ่มเอ่ยบอกอย่างออดอ้อน
      " ไม่เอา ไม่เชื่อโมะหลอก"
      " รอบเดียว"
      " ยังกลางวันอยู่เลย ไว้กลางคืนนะค่ะที่รัก" แก้วเอ่ยบอกอย่างออดอ้อนเช่นกับ  โทโมะจึงคลายข้อมือที่จับหญิงสวไว้ก่อนจะลุกมานั่งอย่างเซ็งๆ
      " งอนเหรอ ถ้างอนคืนนี้งดนะ"

           อัพแค่นี้ก่อนนะ   เม้น โหวตกันหน่อยนะจ๊ะ  ขอบคุณก๊าบบบบบบบ