My sweet heart….หล่อวายร้าย กระชากใจยัยตัวดี

My sweet heart….หล่อวายร้าย กระชากใจยัยตัวดี 

 

ตอนที่ 18 ‘สร้างศัตรู’

 

             “เธอจะจ่ายค่าจ้างฉันด้วยอะไร”

 

ป็อปปี้เดินย้อนกลับเข้ามายืนล้วงกระเป๋ากางเกง ถามคนที่นอนอยู่บนเตียง

 

              “ชิ นายจะเอาอะไรล่ะ” ยังคงเบ้ปากใส่ร่างสูงอยู่เหมือนเดิม

 

               “อืม....”

 

ลากเสีนงยาว เดินเข้ามาชิดร่างบางที่อยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน ก่อนที่เขาจะโน้มกายเข้ามาใก้ล ใช้สองมือยันพนักหัว

 

เตียงคล่อมร่างฟาง ที่ยังคงทำหน้าเอ๋อ เหวอมองการกระทำของเขาอย่างไม่เข้าใจ

 

                “แล้วเธอว่าผู้ชายเขาอยากได้อะไรจากผู้หญิงกันล่ะ”

                “ไอ้...ไอ้โรคจิต”

                “หึ”

 

ยิ่งฟางออกอาการลนลานมากเท่าไหร่ ป็อปปี้ก็ยิ่งแกล้งยื่นหน้าเข้ามาใก้ลเธอากขึ้น จนใบหน้าของทั้งคู่ห่างกัน

 

เพียงไม่กี่เซ็นติเมตรเท่านั้น

 

                  “นะ...นาย จะทำอะไรอ่ะ”

 

ป็อปปี้เพียงแค่กระตุกยิ้มที่มุมปาก ก่อนที่จะโน้มหน้าเข้ามาใก้ลจนริมฝีปากของเขาประกบเข้ากับปากบางในที่สุด

 

มือหนาจับล็อคปลายคางเล็กไว้แน่น ไม่ยอมให้เธอเบี้ยงหน้าหนีจูบของเขาไปได้ กดให้ฟางนอนราบไปกับที่นอน

 

กว้างก่อนจะยอมถอนจูบออกมา

 

                    “นอนซะ”

 

                     “>///<”

 

ฟางรีบดึงผ้าห่มขึ้มาคลุมโปรงหนีสายตาของป็อปปี้ที่มองมาอย่างล้อเลียน

 

 

ป็อปปี้อมยิ้มไปกับหน้าแดงจัดของฟาง ก่อนจะเดินอ้อมเตียงกว้างมาทิ้งตัวลงนอนอีกฝั่ง

 

.

 

.

 

.

 

                 “พิม เธอเห็นป็อปปี้รึเปล่า”

 

จินนี่ถามเพื่อนสาวที่นั่งอ่านนิยายคลาสสิกอยู่เสียงหว้น

 

               “ไม่นะ ฉันไม่เห้นเขาตั้งแต่บ่ายแล้ว”

 

ตอบทั้งๆที่ตายังคงจับจ้องอยู่ที่ตัวหนังสือในหน้ากระดาษ

 

                “หายไปไหนของเขากกันนะ”

 

               “ถ้าเธอยากรู้ ทำไมเธอไม่ลองไปถามกลุ่มของฟาร์มดูล่ะ”

 

               “เธอหมายความว่ายังไง มายด์”

 

               “อ้าว ก็ฉันเห็นป็อปปี้หายไปพร้อมนายฟาร์มตั้งแต่บ่ายแล้วนิ”

 

มายด์ยักไห่ลให้เพื่อน ก่อนจะก้มหน้าลงไปสนใจทาเล็บเท้าตามเดิม

 

               “จินนี่ นั้นเธอจะไปไหน”

 

เกลถามคนที่จะเดินออกจากประตูไป

 

                “ไปหาป็อป”

 

เพื่อนสาวทั้งกลุ่มต่างส่ายหัวให้นิสัยตามจิกไม่ปล่อยของจินนี่ ไปอย่างปลงๆ

 

จินนี่เดินตรงเข้ามาหากลุ่มของแก้ว เฟย์ ที่นั่งอยู่กับเขื่อนและโทโมะ

 

               “แฟงค์ เพื่อนนายหายไปไหน”  ถามหนุ่มยิ้มสวย เสียงห้วน

 

                “ก็นั้นไง” เฟย์ชี้ไปที่แกก้ว งงๆ ว่าจะจินนี่จะมาถามเธอทำไม

 

                 “อย่ามากวนนะ ฉันหมายถึงนายฟาร์ม”

 

                 “อ้าว ก็เธอไม่บอกแต่แรกใครจะไปรู้”

 

                “นาย...”

 

                 “พอ จินนี่เธอจะถามหาใครกันแน่” โทโมะถามจินนี่เสียงเรียบ

 

                 “เอ่อ...ฉัน...”

 

                “ไอ้ป็อปมันไม่อยู่แถวนี้หรอก แต่เธอก็น่าจะรู้นะจินนี่ ว่าไอ้ป็อปมันไม่ชอบให้ใครไปวุ่นวายกับมัน”

 

เขื่อนเงยหน้าจากเกมส์ในมือขึ้นมาพูดกับจินนี่ตรงๆ

 

                “ไปเหอะ”  โทโมะเอ่ยชวนสั้นๆ ก่อนจะลุกขึ้นเดินนำออกไป

 

                “รอด้วยดิ” แก้วกับเฟย์ต้องรีบวิ่งตามอีกสองหนุ่มที่เดินลิ่วนำออกไปแล้ว

 

                “อ๊าย...นายเป็นใครกันนะ นายฟาร์มทำไมใครๆก็ต้องคอยปกป้องนาย ทำไมป็อปจะต้องไปอยู่กับไอ้

 

นั้นด้วยนะ”

 

จินนี่กระทืบเท้าอย่างเจ็บใจ ที่ชายหนุ่มหน้าหวานอย่างฟาร์มจะมาแย่งความสนใจของเธอจากป็อปปี้ไปได้

 

อย่างที่ผู้ชายคนไหนไม่เคยทำได้ แม้แต่เขื่อนหรือโทโมะที่เป็นเพื่อนซี้ก็ตาม นอกซะจากว่านายนั้นจะไม่ได้เป็น

 

ผู้ชายเท่านั้นแหละ  แพ้ให้ผู้หญิงด้วยกันยังพอทน แต่ถ้าต้องมาแพ้ให้พวกเพศที่สามเธอไม่ยอมแน่

 

                   “ถ้านายกล้ายุ่งกับของ ของฉัน นายก็อย่าหวังจะได้อยู่อย่างเป้นสุขเลย ฟาร์ม!!”

 

เดินกระแทกเท้ากลับห้องพักไป ด้วยความขัดใจ

 

                    “ยัยนั้นคิดจะทำอะไรกันแน่นะ”

 

ขนมจีนที่บังเอิญ(อีกแล้ว)นั่งอยู่ใก้ลพึมพำกับตัวเองเสียงเครียด ขอตัวจากกลุ่มเพื่อนลุกขึ้นออกมาเดินตามหา

 

กลุ่มของโทโมะ

 

                 “นี่นายกบ ยัยคุณหนูนั้นเขาเป็นอะไรกับพี่เขยฉันอ่ะ” เฟย์สะกิดถามคนข้างกายเสียเบา

 

                “คู่ควง กิ๊ก คู่นอน”

 

                “ห๊ะ...คะ...คู่นอน”

 

               “อืม” เขื่อนพยักหน้ายืนยันว่าเฟย์ได้ยินที่เขาพูดไปไม่ผิด

 

               “อี๋ สกปรก นี่พี่ฟางต้องใช้ของร่วมกับคนอื่นเหรอเนี้ย”

 

                “โห เบเบี๋ พูดซะไอ้ป็อปเสียเลย”

 

                  “อ๊าย ฉันบอกว่าไม่ให้นายเรียกฉันว่าเบเบี๋ไงไอ้กบ”  โวยใส่หนุ่มหน้าทะเล้นที่เรียกเธอด้วยชื่อน

เล่นแบบแปลกๆที่เขาตั้งเอง

                  “งั้น ฮันนี่หรือ ว่า มายสวีตฮาต์ดีล่ะ ^^”

 

                  “อี๋ ฉันไม่เอาซักอย่างนั้นแหละ” เฟย์จ้ำเท้าหนีทั้งๆที่ใบหน้าเธอแสดงออกชัดเจน ถึงความเขินอาย

 

                     “นี่ นายเขื่อน นายชอบเพื่อนฉันหรือไง” แก้วถามเขื่อนตาโต

 

                     “ฮ่าๆ แล้วเธอคิดว่าไงล่ะ”  ส่งยิ่มขี้เล่นให้แก้วก่อนจะออกวิ่งตามไปก่อกวนเฟย์อีกครั้ง

 

                    “อ้าว แล้วตกลงว่ายังไงล่ะเนี้ย”

 

                    “แล้วเธอจะอยากรู้ไปทำไมกัน”

 

                  “เฮ้ย ตกใจหมด นายนี่นึกจะพูดก็พูดนะ” หันกลับมาโวยเสียงเบาใส่โทโมะที่ไม่รู้ว่ามาเดินข้างๆ

 

เธอตั้งแต่เมื่อไหร่

 

                “ก็ที่ฉันอยากรู้ก็เพราะว่า จะได้เตรียมปวดหัวแต่เนิ่นๆไง”

 

               “แล้วเธอไม่อยากจะมีคนเรียก ที่รัก บ้างหรือไง”

 

พูดนิ่งๆ ก่อนจะเดินเลยแก้วที่ยังอ้าปากค้างไปกับประโยคส่อความนัยเมื่อครู่ของโทโมะ

 

                “นายหมายความว่าไงอ่ะ”

 

               “แก้ว ฉันขอคุยด้วยหน่อยได้มั้ย เฟย์ เขื่อนและก็โทโมะด้วยนะ”

 

              “ห๊ะ....” แก้วกับเฟย์มองหน้ากันอย่างตกใจ ที่อีกฝ่ายเรียกชื่อพวกเธอออกมา

 

               “ไปคุยกันที่ห้องคณะกรรมการสภา”

 

โทโมะเอ่ยเสียงเรียบก่อนจะเดินนำทุกคนไปที่ตึกคณะสภา

 

TOP  ♥   ‘แล้วเธอไม่อยากจะมีคนเรียก ที่รัก บ้างหรือไง’ BY TOMO

 

[ไม่ได้ตั้งใจจะดูถูกหรือกล่าวพาดพิมถึงเพศที่สามแต่อย่างใดนะค่ะ แต่ในเนื่อเรื่องเป็นเพียงควางเข้าใจของตัวละครเท่านั้นค่ะ]

♫♪♥♪♫  ♪♫♥♪♫  ♫♪♥♪♫  ♫♪♥♪♫  ♫♪♥♪♫  ♫♪♥♪♫  ♫♪♥♪♫  ♫♪♥♪♫  ♫♪♥♪♫  ♫♪♥♪♫  ♫♪♥♪♫  

ขอโทษคร้าที่มาอัพช้า ตกใจเมื่อเจอคอมเม้น ฮ่าๆๆ สะใจกันไปอะไรกันไป อย่าทะเลาะกันน้า คนเขียนดีใจค่ะที่มีคนอยากอ่านอของเราแบบนี้

คำชี้แจง:ส่วนเรื่องที่ขอ โมะแก้ว ต้องขอโทษจริงๆนะ เพราะเรื่องนี้คู่หลักเป็น ป็อปฟาง ทำให้ไม่ค่อยไม่คู่อื่น  ที่จริงไม่มีเลยแหละ แต่เพราะว่าเราแต่งเรื่องนี้เสด็แล้วทำให้ไม่สามารถเพิ่ม โมะแก้ว หรือเขื่อนเฟย์ได้จริง เพราะไม่งั้นมันคงเสียเนื่อเรื่องตอนหลักไป ขอโทษจริงๆค่ะ T^T  อย่าเลิกติดตามเพราะไม่สองคู่ที่เหลือเลยนะ เราคงเสียใจ

 เจอกันตอนหน้าค่ะ ^^  (อย่าลืมไปอ่านเรื่องสั้นด้วยน้า ฝากๆๆ)

 To_oNG