แบดบอยหน้าใสกระชากใจยัยsexy
dada
8)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“ป๊อป”แก้วเดินออกมาแล้วมองโทโมะแบบหางตาก่อนจะเกาะแขนป๊อปปี้ท่าทางเหมือนประชด
“ชั้นหิวแล้วอ่ะ ไปหาอะไรกินกันดีกว่า งานนี้น่าเบื่อมากเลย”แก้วพูดขึ้น
“เบื่อหรอ...แก้วไม่ซื้อเสื้อผ้าไปใส่หน่อยหรอ”ป๊อปปี้ถาม
“ไม่อ่ะ ที่บ้านมีเยอะและ อีกอย่างที่นี่ก็แพง ไปเหอะ นะ ๆ อยู่ที่นี่นานๆแล้วมัน...น่าเบื่อ!!”แก้วเน้นคำว่าน่าเบื่อแล้วมองไปทางโทโมะ ก่อนจะดึงมือป๊อปปี้ออกไปจากตรงนั้น โทโมะมองตามก่อนจะกัดปากแน่น
“เธอรู้จักกับโท...พี่โทโมะด้วยหรอ”ป๊อปปี้ถาม
“เคยเห็นแต่ในทีวี อย่าไปใส่ใจเลย”แก้วพูดแล้วยิ้ม
เช้า
แก้วเดินออกจากบ้านมาก็เห็นป๊อปปี้รออยู่หน้าบ้าน
“เอ้าป๊อป มาทำไม”แก้วถาม
“พอดีว่าป๊อปอยากชวนแก้วไปเที่ยวกองถ่ายอ่ะ”ป๊อปปี้พูด
“กองถ่ายหรอ ดีเลย อยากเจอดาราอยู่พอดี”แก้วพูดแล้วขึ้นรถป๊อปปี้ไป
ณ กองถ่ายภาพยนตร์เรื่อง รักเราร้อนแรง (โอ้...!!)
“แก้ว นั่งก่อนสิ วันนี้เราได้ถ่ายฉากเดียวที่เหลือให้พระนางเค้าถ่าย เรื่องนี้เราเป็นพระรองหนะ นางเอกเราชื่อฟาง”ป๊อปปี้พูดแล้วชี้ไปทางผู้หญิงน่าตาน่ารักกำลังทำผมอยู่ในมือก็กดบีบีอย่างหน้ามุ่ย
“แล้วใครเป็นพระนางหรอ”แก้วหันไปถามป๊อปปี้
“พี่โทโมะกับเนย”ป๊อปปี้บอก แก้วถึงกับกระตุก
“ชั้นกลับบ้านดีกว่า พอดีว่าลืมเก็บผ้า เดี๋ยวราขึ้น”แก้วหาคำแก้ตัว
“ไม่ได้นะ แก้วอยู่เป็นเพื่อนเราหน่อยนะ นะนะนะ”ป๊อปปี้ทำท่าอ้อนวอน
“เอ่อ...ก็ได้”แก้วพูดจบก็เห็นโทโมะเดินมาแก้วรีบเอาหนังสือพิมบังหน้าอย่างไว
“หวัดดีไอ้ป๊อป”โทโมะเดินมาตบบ่าป๊อปปี้
“ไอ้เลยหรอ”ป๊อปปี้พูดเบาๆ
“มีไรม่ะ”โทโมะถามแล้วทำหน้ากวนส้นเท้า
“ไม่มีครับพี่โทโมะ”ป๊อปปี้ส่ายหน้าเบาๆ
“แล้วนี่ใครว่ะ ช่างแต่งหน้าหรอ อ่านหนังสือพิมอะไรว่ะกลับหัว”โทโมะจ้องมองหนังสือพิม แก้วกัดปากแน่นก่อนจะฟาดหนังสือพิมใส่หัวโทโมะอย่างโมโห
“โอ๊ย...แก้ว!!”โทโมะพูดเมื่อเห็นหน้าคนกระทำ
“มีปัญหาอะไรกับชั้นนักหนาวะ”แก้วบ่น
“เธอเป็นดารากับเค้าด้วยหรอ”โทโมะถาม
“ไม่!! ชั้นมากับป๊อป”แก้วพูดแล้วยิ้มเย้ยๆ
“เฮ้อ...แสนจะเบื่อผู้หญิงอวดดี”โทโมะพูดแล้วเดินหนีมันทำให้แก้วโมโหเข้าไส้
“ทำไมมันกวนทีนแบบนี้อ่ะป๊อป”แก้วหันมองป๊อปทันที
“อันนี้เราก็ไม่รู้นะ พี่เค้ายังกวนเราเลย”ป๊อปปี้พูด
หลายชั่วโมงผ่านไป
แก้วนั่งมองป๊อปปี้ถ่ายกับฟางตั้งนานละและก็นั่งมองความว่างปล่าวของโซฟาที่ไม่มีบทไหนเลยมาเป็นชั่วโมง
“เนยบอกว่ารถเสียมาไม่ได้”ผู้ช่วยคนนึงเดินมาบอกกับผู้กำกับ
“เอ้า อะไรว่ะเนี้ย แล้ววันนี้จะถ่ายยังไง”ผู้กำกับทำหน้าเซง
“ซุบซิบๆๆ”ผู้กำกับกระซิบบอกผู้ช่วยอีกคนแล้วผู้ช่วยสาวก็เดินมาทางแก้ว
“น้องคะ เอ่อน้องชื่ออะไรคะ”ผู้หญิงคนนั้นถามขึ้น
“แก้วคะ”แก้วบอก
“ช่วยมาถ่ายแทนน้องเนยฉากนึงได้ไหมคะ เดี๋ยวเราตัดต่อหน้าน้องได้ นะคะ”ผู้ช่วยบอกแล้วทำท่าอ้อนวอน
“เอ่อ อย่าดีกว่าคะ คือแก้ว...แสดงหนังไม่เป็น”แก้วพูดแล้วโบกไม้โบกมือ
“แฮะๆๆๆแฮ่ม!! อุ้ยไอจน...ปอดแหก!! เลยอ่ะ”โทโมะเน้นคำว่าปอดแหก เดินผ่านแก้วแล้วพูดแซวทำให้แก้วโมโหอารมณ์ขึ้น
“โหๆๆ ตกลงเลยคะพี่”แก้วพูดกำมือแน่นมองหน้าโทโมะที่ยิ้มมุมปากท้าทาย
“ฉากนี้พี่ขอจูบจริงได้ไหม”แก้วที่กินน้ำอยู่อ้วกแทบพุ่งแต่ก่อนอ้วกมันเป็นน้ำ น้ำพุ่งใส่หน้าผู้กำกับทันที
“โทษคะ คือ...จูบจริงเลยหรอคะ”แก้วทำหน้างง
“ใช่คะ จูบจริง”ผู้ช่วยเสริม
“แก้วว่ามุมกล้องพอแล้วนะคะ”แก้วพูดแล้วทำโบกไม้โบกมือ
“คนอะไรไม่มีความกล้า ปอดชะมัด”โทโมะทำท่าอ่านบทแต่คำที่เขาพูดออกมาจงใจจะว่าแก้ว แก้วหันไปมองแล้วกำมือ
“ได้คะ”แก้วหันไปตอบ
“ไฟพร้อม กล้องพร้อม แอคชั่น!!”ฉากนี้เป็นฉากที่โทโมะต้องจูบแก้วบนโซฟาช้าๆ โทโมะดันแก้วลงบนโซฟาแล้วค่อยเลื่อนหน้าไปใกล้ อารมณ์นี้มันเหมือนอารมณ์ของทั้งคู่จริงๆ แก้วเหมือนกับจะร้องไห้ออกมา เมื่อปากประกบเข้าด้วยกันทั้งคู่ก็หลับตานิ่ง โทโมะทรอดแทรกลิ้นเข้าไปแม้ผู้กำกับไม่ได้สั่งเพราะถ่ายยังไงมันก็ไม่เห็นลิ้น โทโมะไม่หยุดการกระทำนั้น มันคืออารมณ์โหยหาของเค้าล้วนๆแก้วแน่นิ่งไม่ตอบสนองใดๆ
“คัท ผ่าน!!”ผู้กำกับตะโกน โทโมะถอนจูบออกจากแก้วช้าๆแก้วมองหน้าโทโมะอย่างกลั้นน้ำตาและน้ำใสๆก็ไหลลงมาจากตาของแก้ว แก้วรู้ตัวก็รีบหันหนีทันทีก่อนจะเช็ดน้ำตาตัวเอง โทโมะก็เห็น...แต่เค้าเลือกที่จะเงียบปล่อยให้ฝ่ายหญิงได้ไปนั่งพักสงบอารมณ์และจิตใจตัวเอง
“แก้ว เธอเก่งมากเลยนะ แสดงอารมณ์ได้สุดยอดจริงๆ”ป๊อปปี้เอ่ยชม
“ขอบใจ”แก้วพูดเบาๆ
เย็น
แก้วเตรียมกลับบ้าน รอป๊อปปี้มาที่รถ แก้วยืนรออยู่สักพักบางคนก็เดินมา
“สวัสดี”โทโมะเอ่ยทัก แก้วไม่ใส่ใจ
“ทักอ่ะ ไม่ได้ยินหรอ”โทโมะพูด
“คุยกับชั้นหรอ อ่อ นึกว่าคุยกับเนย”แก้วพูดแล้วหันหน้าหนี โทโมะเดินไปใกล้แล้วยิ้มก่อนจะมองหน้าแก้ว
“หึงหรอจ๊ะ”โทโมะพูดเบาๆเล่นเอาแก้วมองตาโต
“หึงเรอะ...เหอะ คิดไปเองละ”แก้วพูดแล้วหัวเราะเบาๆ
“หรอจ๊ะ”โทโมะทำเล่นเสียง
“เออดิ!!”แก้วกระแทกเสียงแล้วมองหน้าโทโมะ
“สร้อยสวยนะ ใครให้หรอ”โทโมะสังเกตสร้อยรูปปลาโลมาที่เค้าเคยให้แล้วตาก็มองไปที่นิ้วนางข้างซ้าย
“มองไร”แก้วพูดแล้วเอามือไปไว้หลังตัวเอง
“ใครให้นะ สงสัยจะหล่อน่าดู”แก้วแบะปาก
“ใครให้ก็ไม่รู้ จำไม่ได้ละ คนเค้าให้เยอะหนะ ซื้อแต่ของซ้ำๆกันให้ ชั้นเลยใส่ซ้ำๆ!!”แก้วกระแทกเสียงไม่ให้โทโมะรู้ว่าตัวเองยังคงนึกถึงเค้าตลอดเวลา
“สวยเลือกได้ว่างั้น”โทโมะพูดเยาะเย้ย
“ใช่...ระดับชั้น แค่กระดิกนิ้วก็มากันละ”แก้วพูดแล้วเบือนหน้าหนี
“มิน่าหละ สงสัยจะกระดิกนิ้วเรียกไอ้ป๊อป”โทโมะพูดแล้วเอามือเท้ารถป๊อปปี้คร่อมตัวแก้วไว้ตรงกลาง แก้วหลบหน้าอย่างไว
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
เอ้าๆๆ เอาชนะกันเข้าไป ๆๆ แต่แบบนี้ก็ดีนะ
ขิงก็ราข่าก็แรง อ๊ากกกก 5555 หลายๆคนหวังอยากอ่านฉาก NC
ด้ารู้ว่าชอบ ไม่ต้องกลัว NC จะมาก่อน Drama 100%
(มีดราม่าอีกแล้วหรอ...) << แน่นอน !!! ชอบแกล้งรีดเดอร์อ่ะ สนุก 5555 muah!!
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
