คดีลับ....คดีหัวใจ
To_oNg0909
10) The End คดีขโมยอวัยวะ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“ขี้โกงนี่ พี่ยังไม่ถึงไหนเลย” กระซิบชิดหูเล็กเบาๆ
“งั้น”
ปล่อยมือที่เกาะบ่าชายหนุ่มอยู่ออก ก่อนที่เธอจะไล้มือไล่จากอกแกร่งลงมาแตะต้องแกนกลางของเขา
ที่พองตัวรับการสัมผัสจากเธอทันที
“หืม..” เสียงทุ้มครางในลำคอ เมื่อมือบางเริ่มรูดขึ้นลงเบาๆ
“ชอบรึเปล่าค่ะ”
‘อือ...ยัยตัวเล็กนี่ไปเรียนรู้เรื่องแบบนี้มาจากไหนเนี้ย แค่นี้ก็ทำขาเกือบจะขึ้นสวรรค์อยู่แล้ว’
“พี่ปอป ตอบคำถามฟางมาก่อนแล้วฟางจะช่วย”
มือบางเร่งจังหวะจนป็อปปี้ต้องหลับตาแน่น
“รักฟางบ้างรึเปล่าค่ะ” พูดจบก็หยุดมือมันซะดื้อ ทำเอาป็อปปี้เกิดอาการค้างอย่างแรง
“ว่าไงค่ะ รักรึเปล่า” แค่คืนเข้าหอเธอก็รุกหนักทันที
“ฟาง” เสียงทุ้มเอ่ยอย่างอดกลั้นอารมณ์ที่ถูกเธอกลั่นแกล้วเอา
“ถ้าไม่ตอบก็อย่าหวังจะได้แอ้ม” พูดอย่างเป็นต่อกับชายหนุ่ม เพราะรู้ดีว่าตอนี้อารมณ์ของเขามัน
พุ่งขึ้นสูงแค่ไหน
“เรานี่มัน”
กัดฟันพูดก่อนจะดึงฟางเข้ามาใก้ล จัดการจับขาเรียวให้ขยับออกห่างจากกัน ฟางดิ้นหนีป็อปปี้จนน้ำในอ่าง
กระชอกออกไปด้านนอก แต่ก็ไม่อาจจะหลุดออกไปจากแรงของเขาที่ตรึงร่างเธอเอาไว้ได้
(อย่าแหย่เสือเพราะคุณอาจเหนื่อยได้ )
“อ๊ะ..พี่ป็อป อย่านะ ฟางยังไม่เคย” รีบเบรคชายหนุ่มที่กำลังจะสอดแก่นกายเข้ามาภายในช่องทาง
หวานของเธอเสียงดัง
“ให้พี่เถอะนะ ครับคนดี” พูดเสียงหวานกับฟางก่อนจะค่อยๆสอดแก่นกายเข้ามา
“อือ เจ็บ ..เบาๆซิ” พูดน้ำตาคลอ ป็อปปี้จูบซับน้ำตา ก่อนจะประกบจูบที่ปากบางอย่างปรนเปรอ
ให้เธอลืมความเจ็บที่ส่วนล่าง ฉวยโอกาสตอนที่ฟางเริ่งมคล้อยตาม ดันเข้ามาจนมิด
“อ๊ะ...”
ป็อปปี้จูบซับเสียงของอีกฝ่ายไว้ หยุดนิ่งเพื่อให้ฟางได้ปรับตัวซักพักก่อนจะเริ่มขยับสะโพกแกร่งเข้าออกเป็น
จังหวะช้าๆ เพื่อที่เธอจะได้ไม่เจ็บจนเกินไป
“อ์อ..อ่าส์” ครางไม่ได้ศัพท์อยู่กับคอหนาอีกฝ่าย
“ทนหนิอยนะครับคนดี” ปลอบคนที่ตต้องทนเจ็บเพราะเขา เร่งจังหวะรุนแรงขึ้นตามอารมณ์ ฟางตอบรับได้รุนแรง
ไม่แพ้กัน ถึงแม้นี่จะเป็นครั้งแรกของเธอก็ตาม
“อ่าส์” ปลดปล่อยเข้าสู่กายสาวจนหมด ก่อนจะถอดถอนกายออกมา บีบสบู่เหลวใส่มือมาถูที่ร่างบางและตัวเอง
เร็วๆ วักน้ำล้างตัวให้ทั้งตัวเองและฟาง ช้อนอุ้มร้างบางออกมาจากอ่างอาบน้ำ เดินตรงไปต่อที่เตียงนอนกว้าง
“อือ..พี่ป็อป ยังไม่พออีกเหรอ”
“พี่ไม่ยอมจบง่ายๆรอกครับ” สอดใส่เข้ามาอีกครั้ง ขยับสะโพกหน้าเป็นจังหวะเนือบนาบแต่ว่าหนักหน่วง
“อืม..เบาหน่อยค่ะ ฟะ..ฟางเจ็บ” วอนขอชายหนุ่มให่ผ่อนจังหวะลงบ้าง แต่เขาก็ทำตามที่เธอร้องขอได้ไม่นาน
เมื่ออารมณ์เริ่มพุ่งสูงอีกครั้ง จังหวะรักก็กลับมารุนแรงตามเดิม
“ตอบมาก่อนรักฟางรึเปล่า ดันป็อปปี้ที่กำลังจะเริ่มบนรักใหม่อีกครั้งไว้สุดตัว
‘ยังไงวันนี้เขาก็ต้องพูดมันออกมา’
“แล้วคิดว่าพี่’รัก’เราอยู้รึเปล่าล่ะครับ” คำว่ารักของป็อปปี้กลับแปลเป็นความหมายแบบสองแง่สองง่ามไปซะได้
“พี่มันเจ้าเล่ห์.....อือ”
ร้องครางออกมาเพราะโดนป็อปปี้เริ่มต้นบทรักอีกครั้ง บทรักร้อนแรงไปจบลงก็เกือบสว่าง
“อือ..พอแล้วพี่ป็อป ฟางไม่ไหวแล้วค่ะ” ร้องขออย่างหมดแรง
“ก็ไดครับ” ยอมถอนกายออกมา ลุกขึ้นเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจะกลับมาพร้อมกับผ้าชุบน้ำ
แผงยา และแก้วน้ำทรุดตัวลงนั้งทำความสะอาดที่จุดนั้นให้หญิงสาวอย่างเบามือ
หาเสื้อผ้ามาสวมให้ร่างบางเป็นการป้องกันเธไม่สบายและความหื่นของตัวเอง ที่ดูจะมีมากมายเมื่อได้ใก้ลเธอ
และดูท่าจะไม่ยอมดับลงง่ายๆ ถึงแม้จะตามใจตัวเองไปแล้วหลายครั้งก็ตาม
“ฟาง ลุกขึ้นมาก่อน”
“อือ..ฟางอยากนอนนะพี่ป็อป” ลุกขขึ้นตามแรงดึงของป็อปปี้ทั้งๆที่ยังคงหลับตาอยู่
“กินยาก่อน แล้วค่อยนอน”
“ยา..ยาอะไรอ่ะ”
“ยาคุม” ฟางลืมตามองคนตรงหน้าที่ยื่นยาเม็ดเล็กมาให้เธอ
“ไม่ใช่ว่าพี่ไม่อยากมีลูกกับเรานะ แต่พี่ว่าตอนนี้เรายังไม่พร้อมกันทั้งคู่ แค่ชีวิตคู่ยังรอดยาก”
อธิบายให้ฟางเข้าใจถึงเหตุผลของเขา
‘ก็จริงของพี่ป็อป เพราะตอนนี้เธอยังสนุกกับงานที่ทำอยู่ รอแม่ก่อนนะลูก’
ยอมรับยาเม็ดเล็กมาโยนเข้าปาก รับแก้วน้ำจากมือป็อปปี้มาดื่มตามไป
“ครั้งหน้าพี่ต้องเป็นคนคุม”
“เพราะฟางไม่ชอบกินยา” พูดก่อนจะล้มตัวลงนอนตามเดิม
แต่เหมือนจะนึกอะไรออก ลุกขึ้นนั่งตามเดิม
“ว่าแต่ทำไมพี่มียาคุมเก็บไว้ ชิส์ คงจะทำบ่อยล่ะซิ” เบ้ปากใส้ป็อปปี้
“เรื่องปกติของผู้ชายนี่” ตอบกลับมาหน้าตาย ตามสไตร์เขา
“เหอะ เอาเถอะ นั้นมันก่อนที่เราจะแต่งงานกัน แต่...”
“ถ้าต่อจากนี้พี่ไปมีใคร ตาย..” ชี้หน้าป็อปปี้พลางทำตาดุ
“ครับ คุณภรรยา”ก้มลงกดจูบที่ปากเรียวอิ่มอีกรอบอย่างอดใจไม่อยู่ ที่เริ่มจะบวมเจ่อเพราะรสจูบของเขา
“พี่ป็อป”
“ไหนบอกเหนื่อน เดี๋ยวมีต่ออีกรอบนะ”
ฟางกรอกตาเซ็งๆ กับความหื่นจัดของสามีหมาดๆ ที่เริ่มเผยออกมาให้เธอเห็น
“ฟางแค่จะบอกว่า ถ้าพี่ยอมบอกรักฟาง ฟางก็จะยอม...นั้นแหละกับพี่”
เว้นเอาไว้เพราะอายเกินกว่าจะพูดออกมาตรงๆ ’ถึงจะเป็นการบังคับก็เถอะ เธอก็ยังอยากได้ยินเขาพูดอยู่ดี’
“หัดเป็นคนเจ้าเงื่อนไขตั้งแต่เมื่อไหร่ ห๊ะเรา”
“ก็คงตั้งแต่แต่งงานกับพี่มั้ง”
ตอบก่อนจะล้มตัวลงนอนหลับไป ป็อปปี้มองร่างบางก่อนจะยิ้มออกมานิดๆ
‘เพราะรักพี่มากซินะ ถึงอยากได้รับความรักกลับไป ขนาดยอมตั้งเงื่อนไขที่ตัวเองเสียงเปรียบแบบสุดๆ’
เดินเอาของทั้งหมดไปเก็บ ปิดไฟ ก่อนจะกลับมาล้มตัวลงนอน ดึงให้ฟางหันกลับมาหา
ซึ่งเธอก็หันกลับมากอดเขาไว้แน่น
“พี่รักเรานะยัยตัวเล็ก” พูดข้างหูเธอ ฟางยิ้มออกมาราวกับว่าเธอได้รับข้อความที่เขาถ่ายทอดให้ฟัง
ป็อปปี้กระชับร่างบางในอ้อมกอดให้แน่นกว่าเดิม ปิดเปลือกตาหลับทั้งรอยยิ้ม
THE END คดีขโมยอวัยวะ
^_________________________________________________^
จบแล้วจร้า ฮ่าๆ กว่าจะจบได้ ขอบอกว่าเน่าเว่อร์ๆ ยังไงก็ขอบคุณทุกๆคนที่ติดตามคร้า เจอกัน คดีต่อไปเน้อ ฝากติดตามด้วย้นา อย่าเพิ่งทิ้งกันไปไหน ใครเห็นว่าเป็นยังไงก็บอกกันด้วยน้า จะได้นำไปปรับปรุงคร้า ^[]^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
