คดีลับ....คดีหัวใจ
To_oNg0909
19)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“เริ่มจากคดีคุณวิทย์ คุณนารีเป็นคนไปพบศพสามีตัวเองนอนเสียชีวิตอยู่ในอ่างอาบน้ำ จากการสรุป
คดีเบื้อต้น ทางตำรวจสรุปว่าเป็น อุบัตติเหตุเพราะเราพบแอลกอฮอในเลือดของผู้ตายเป็นจำนวนมาก
และในวันที่เกิดเหตุไม่มีใครอยู่ในบ้านนอกจากคุณวิทย์ คุณนารี และเพื่อนสาวที่เดินทางมาเยี่ยมเธอ
และถ้าเราตัด คุณนารีที่เสียชีวิตไปแล้วออก ก็จะเหลือแต่เพื่อนของเธอซึ่งก็คือคุณสุพรรณสาที่ยังอยู่”
“แต่วันนั้นคุณนารี คอยเป็นพยายนให้เธอว่าทั้งคู่อยู่ด้วยกัน และไม่เห็นเหตุการณ์ที่คุณวิทย์เสียชีวิต”
โทโมะเสริมประโยคของป็อปปี้
“มันแปลกจริงๆด้วย คนทั้งคนจมน้ำ ถึงจะเมาแค่ไหนแต่ในบ้านเงียบๆแบบนั้นก็น่าจะได้ยินเสียง
อะไนแปลกๆมั้งซิ”
“งั้นเรามาต่อที่คดีของคุณนารี”
“ถ้าตัดพวกเราที่พบศพของเธอพร้อมๆกันออก หวายกับคุณวินที่อยู่ด้วยกัน คุณนารีที่ทีมงานเป็นพยายนให้เธอ”
“แบบนี้ก็ไม่เหลือใครเลยนะซิ”
แก้วพูดพลางทำหน้ามุ่ย ที่ดูจะไม่ผู้ต้องสงสัยคนไหนให้ไปสอบเค้นเอาความจริง
“แต่ถ้าดูกันจริงแล้ว งานนี้ก็มีคนที่ไม่มีที่อยู่ชัดเจนนะ”
“ใครกันละฟาง”
“ก็คุณสุพรรณสาไง ที่คดีคุณวิทย์คุณนารีก็เสียชีวิตไปแล้ว คดีคุณนารีเองถึงจะบอกว่ามีทีมงานเห็น
แต่ก็ไม่มีใครยืนยันได้ว่าเห็นเธอตลอดเวลาที่เกิดการฆาตกรรมนิ”
“จริงด้วย แล้วถ้าสังเกตุดีๆ ภาพที่คุณวินกับคุณนารีกอดกัน มันมีเงาใครอีกคนที่แอบดูอยู่นะ”
ทุกคนกลับมาสนใจภาพที่แก้วว่าอีกครั้ง
“พี่ว่ามันคล้ายๆคุณสุพรรณสาอยู่นะ” โทโมะพูดออกมาเบาๆ สังเกตุจากชุดที่สวมอยู่เป็นหลัก
“หรือว่าจริงๆแล้ว คุณสุพรรณสารักคุณวิน แต่คุณนารีกับคุณวินเขากิ๊กกันอยู่ เลยฆ่าคุณนารีที่เป็นเพื่อนทิ้งซะ”
“ที่แก้วพูดกรูว่า ก็น่าคิดนะไอ้โมะ”
“เออมันก็จริง แต่เราไม่มีอะไรไปมันตัวคุณนารี ว่าเธอเป็นคนฆ่านะเว้ย นอกจากข้อสงสัยล้วนๆ”
โทโมะพูดถึงจุดบอดจุดใหญ่ในคดี
“แล้วใครว่าไม่มีล่ะ”
“อะไรของแกอ่ะฟาง”
“ปากกาไง”
“ฟางเราช่วยพูดอะไรที่มันเข้าใจง่ายๆได้มั้ย” โทโมะดูจะหงุดหงิดกับคำตอบกำกวมของน้องสาว
“ก็ถ้าเราเอาปากกามายัดเข็มฉีดยาลงไป เท่านี้ก็เอามาเป็นอาวุธโดยที่ไม่มีคนสงสัยได้แล้ว
ที่สำคัญฟาง เห็นว่าคุณสุพรรณสาจะกำปากกาด้านหนึ่งเอาไว้ไม่ปล่อย และถ้าเราตรวจสอบจากสารพิษที่
เปื้อนอยู่รอบๆมือเธอก็น่าจะตรงกับในศพของคุณวิทย์และคุณนารี”
“จ่าคุมตัวคุณนารีไว้ก่อน เดี๋ยวผมลงไป”
ป็อปปี้หยิบโทรศัพท์มาต่อสายสั่งลูกน้องทันที โทโมะรวบรวมหลักฐานทุกอย่างให้กลับไปอยู่ในซองตามเดิม
“ฟางไปด้วย”
“เดี๋ยวเราจะไปทั้งๆอย่างงนี้นะเหรอ ยัยฟาง” โทโมะรั้งรางน้องสาวเอาไว้
ฟางก้มมองตัวเองที่ยังอยู่ในสภาพชุดเสื้้อคลุมอาบน้ำของทางโรงแรมตัวสั้น วิ่งหายเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจะกลับ
ออกมาในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที
“โอเคไปได้”
ทั้งหมดพากันกลับมาที้ห้องเกิดเหตุอีกครั้ง
“คุณตำรวจนี่มันอะไรกันเนี้ย ฉันก็ให้ข้อมูลที่คุณอยากได้ไปหมดแล้วทำไมไม่ปลป่อยฉันไปซะที”
คุณสุภรรณสาลุกขึ้นโวยวายทันที ที่เห็นป็อปปี้กับโทโมะเดินเข้ามา
“ใจเย็นๆครับ เรามีคำถามอยากจะถามคุณเพิ่มอีกแค่ 2-3ข้อก่อนนะครับ”
“อะไรอีกค่ะ ฉันอยากกลับบ้านแล้ว คุณมีอะไรจะถามก็ว่ามาเถอะค่ะ”
“ผมขอปากกาด้ามนั้นมาตรวจสอบได้มั้ยครับ”
ป็อปปี้ชี้ไปยังปากกาที่เธอกำเอาไว้แน่ แค่เพียงคำถามแรกก็ทำเอาคุณสุพรรสาเกิดอาการหน้าซีดอย่างเห็นได้ชัด
“อะไรนะ คุณจะเอาไปทำไม”
อาการลนลานของเธอยิ่งทำให้ทั้ง4คนมั่นใจว่าพวกเขาได้มาถูกทางแล้ว
“เราแค่อยากจะตรวจสอบอะไรบ้างอย่าง”
“ไม่ ฉันไม่ให้”
“จ่า”
โทโมะเรียกลูกน้องให้ไปเอาปากกาต้องสงสัยออกมาให้เขา ก่อนจะส่งต่อไปให้ฟางที่รับมาตรวจสอบ
ว่ามันเป็นปากกายัดไส้จริงอย่างที่เธอคิดหรือไม่ เปิดด้านในออกดูก็ต้องยิ้มออกมาอย่างดีใจ เพราะพบเข็มฉีดยา
ภายในนั้นอยู่จริง
“คุณสุพรรณสาคุณถูกจับในข้อหา ฆ่าคุณนารีโดยไตร่ตรองไว้ก่อนและตกเป็นผู้ต้องสงสัย
ในคดีของคุณวิทย์ด้วย”
“กรี๊สสสสสสสสสสสไม่ๆๆ ฉันไม่ได้ทำ อย่ามาปรักปรำฉันนะ”
กรีดร้องออกมาเสียงแหลม ปัดป้องไม่ยอมให้เจ้าที่เข้าใก้ลตัวเธอแม้แต่น้อย
“สา เธอฆ่านารีงั้นเหรอ”
คุณวินที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่นานพูดขึ้น
“ทำไมฉันจะฆ่ามันไม่ได้ มันหักหลังฉัน มันทรยศฉัน” หันกลับมาจ้องหน้าวินตาขวาง
“แต่ที่จริง คนที่ครวตายก็คือแก ไอ้วิน ถ้าไม่มีแกนารี ก็จะไม่ทิ้งฉันไป เพราะแก แก แกคนเดียว
ที่ทำให้นารีเปลี่ยนไป”
“เธอหมายความว่ายังไงสา”
“หึ ฉันกับนารีเรารักกัน ถ้าไม่มีไอ้วิทย์ฉันกับนารีเราก็จะอยู่กันอย่างมีความสุข แต่เพราะมัน
นารีถึงทิ้งฉันไป ฮึกๆ และแกก็เข้ามาทำให้นารีต้องทิ้งฉันไปอีก ทั้งๆที่ฉันกำจัดไอ้วิทย์ไปได้แล้วแท้ๆ”
สุพรรณสาเริ่มออกอาการคุ้มคลั่ง สายตาเลื่อนลอยราวกับคนที่หลุดออกไปจากโลกแห่งความเป็นจริง
“เธอ...เธอคิดกับนารีแบบไหนกันนะสา เธอเป็นผู้หญิงนะ”
“แล้วทำไม ผู้ชายอย่างพวกแกมันก็ดีแต่หวังความสุขบนเรื่อนร่างเท่านั้น ฉันต่างหากที่รักนารีจริง
ฉันทนเห็นนารี ต้องโดนพวกเลวนั้นข่มแหงอีกไม่ได้ ฉันช่วยให้เธอหลุดพ้น เธอไปอยู่ในที่ๆสวยงามแล้ว”
ทุกสายตาได้แต่มองคุณสุพรรณสาอย่างเวทนา ที่เธอมาพบเจอกับเรื่องราวความรักทีโหดร้าย
ความรักที่เห็นแก่ตัว จนทำให้ความรักจากสีขาวกลายเป้นสีดำในที่สุด
‘นี่แหละน้า พระท่านถึงได้กล่าวไว้ว่า ที่ใดมีรัก ที่นั้นย่อมมีทุกข์ ทุกข์ของการได้รัก ’
^________________________________________________________________^
หวิดจะไม่ได้อัพ เพราะอารมณ์ไม่ดี ฮ่าๆ แต่เพราะทุกๆคอมเม้นที่คอยติดตาม ถึงได้พยายามสงบสติอารมณ์แล้วกลับมาอัพจนได้ ถ้ายังไงก็ติดชมกันด้วยนะค่ะ
เจอกันตอนจบตอนหน้าคร้า ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
