คดีลับ....คดีหัวใจ

9.2

เขียนโดย To_oNg0909

วันที่ 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555 เวลา 05.36 น.

  32 ตอน
  452 วิจารณ์
  90.83K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

26)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

“ถ้าพี่รักแก้วจริงๆ เรื่องนี้รอหน่อยได้มั้ยค่ะ  แก้วยังไม่พร้อมจริงๆ”

 

เอ่ยขอร่างสูงที่มีสีหน้าลำบากใจอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็ยอมพยักหน้าตกลงแต่โดยดี

 

เพราะยังไงเขาก็แคร์เธอมากกว่า ความต้องการของตัวเองอยู่ดี

 

“เอาไว้เราแต่งงานกันเมื่อไหร่ แก้วจะไม่ห้ามพี่เลยนะ”

 

พูดกับร่างสูงเบาๆก่อนจะผละออกห่าง วิ่งหายออกจากห้องของป็อปปี้ไปทันที

 

ปล่อยให้โทโมะยังนั่ง งงกับคำพูดของเธอ

 

“แก้วววววว  กลับมาก่อนงั้นเราแต่งงานกันพรุ่งนี้เลยนะ”

 

วิ่งตามแก้วออกจากห้องมาอย่างลิงโลด ก็ไอ้ประโยคของเธอมันเหมือน ยอมแต่งงานกับเขาเลยนี่น่า

 

.

.

.

[ห้องสอบสวน]

 

“คุณตำตรวจ เชิญดิฉันมามีเรื่องอะไรรึเปล่าค่ะ”

 

เจ๊ดา หญิงวัยเกือบ40 ปีถามป็อปปี้ออกมาด้วยท่าทางสงบ ไม่มีอาการร้อนตัวของคนที่เป็นฆาตกรให้เห็นซักนิด

 

ทำให้ชายหนุ่มต้องลอบมองเธออย่างพิจรณามากขึ้น อ่านความนัยภายใต้ท่าทีสงบนิ่งของอีกฝ่ายให้ออก

 

“ผมมีของอยากให้คุณดูแล้ว ช่วยบอกหน่อยนะครับ ว่ามันเป้นของๆคุณรึเปล่า”

 

เจ๊ดาสบตากับนายตำรวจหนุ่มหล่อนิ่ง ก่อนจะพยักหน้าตกลงให้เขานำสิ่งของที่ว่าออกมาให้เธอดู

 

“นี่ครับ”

 

ป็อปปี้วาง คัตเตอร์ที่กองพิสูจน์หลักฐานระบุว่ามันคืออาวุธที่ใช้สังหารผู้ตาย ลงตรงหน้าของเธอ

 

ลอบมอง สังเกตุดูปฎิกิริยาของหญิงตรงหน้า ที่ไม่แสดงอาการใดๆออกมา แม้ว่าเธอจะโดนต้อน

 

จนมุม เพราะหลักฐานที่พบแล้วก็ตาม

“ค่ะ ก็เป็นคัตเตอร์ และเท่าที่ดูก็น่าจะเป็นของที่ผับ”

 

“ครับ อันนั้นผมทราบ แต่ที่จะให้คุณดูคือคราบเลือดกับรอยนิ้วมือบนคัตเตอร์ตั้งหาก ที่เราพบว่ามันเป็นของคุณ”

 

สีหนเของหญิงวัย40 ยังคงนิ่งสนิทไม่เปลี่ยนแปลง ราวกับเธอกำลังฟังคำถามธรรมดาๆ ที่ไม่ใช่ข้อกล่าวหาที่ว่า

 

เธอได้ฆ่าใครซักคน อยู่

 

“ทำไมเจ๊ดาแกดูไม่ตกใจ เหมือนคนที่โดนจับได้ว่าทำความผิดซักกะติ๊ดเลยอ่ะ”

 

แก้วที่ยืนดูการสอบสวนของพี่ชาย อดพูดออกมาด้วยความแปลกใจไม่ได้

 

“เพราะเธอไม่ได้ทำนะซิ”

 

“ฟางหมายความว่าไง แกก้วไม่เห็นจะเข้าใจ”

 

“ก็เพราะเธอไม่ได้เป็นคนลงมือ แต่กำลังปกปิดความผิดให้ฆาตกรตัวจริงนะซิ”

 

“ฟาง ทำไมเราคิดอย่างนั้น”

 

“เพราะสายตาของเธอไงค่ะ คนเราหากกำลังโกหกหรือปกปิดอะไรบางอย่างจะไม่กล้าที่จะสบตา

 

อีกฝ่ายตรงๆ แต่เจ๊ดากลับเลือกที่จะสบตาพี่ป็อปตรงๆ แต่หากเหมือนเธอกำลังเลี่ยงที่จะพูดอะไรบางอย่าง

 

ออกมามากกว่า”

 

“จะทำแบบนั้นไปทำไมกัน  ถ้าเจ๊ดากำลังรับผิดแทนใครว่าตัวเองห่าดาด้า โทษก็คือประหารชีวิตเลยนะ

 

คนดีๆที่ไหนเขาจะทำกัน”

 

“แต่ถ้าเป็นคนที่ทำเพื่อคนที่รักล่ะ”

 

หันกลับมาหาพี่ชายและเพื่อนสาว ก่อนจะพูดขยายความในประโยคของตัวเองให้ทั้งคู่เข้าใจ

 

“ความรักไงล่ะ  คนที่ทำให้เจ๊ดาทำได้ถึงขนาดนี้จะต้องเป็นใครที่เธอรักมากๆ จนยอมที่จะเอาชีวิตตัวเองมาทิ้ง

 

ยอมเพื่อคนที่เรารัก มันก็ไม่ไร้เหตุผลเสียทีเดียวหรอกนะ”

 

“ฟางหมายถึง เสี่ยจวงนะเหรอ”

 

“แต่ว่าจากหลักฐาน มันชี้ไปที่เจ๊ดาทั้งหมดนะ จะเป็นเสี่ยจวงไปได้ยังไง”

 

โทโมะถามน้องสาว งงๆ

 

“ใช่ค่ะ เพราะหลักฐานเหล่านั้น เป้นสิ่งที่เฮสร้างขึ้นมาเพื่อที่จะกระโจนเข้ามาในบ่วงนี้แทน

 

ใครอีกคนไงค่ะ”

 

“ที่ฟางพูดมันก็น่าคิดนะพี่โมะ”

 

“แต่มันยังมีบางเรื่องที่เจ๊ดา เธอยังไม่รู้”

 

“เรื่อง?”

 

ฟางไม่ตอบทั้งคู่ แต่กลับเดินไปทางห้องสืบสวนแทน  เคาะขออนุญาติเข้าไปภายใน

 

“ฟาง เราเข้ามาทำไม”

 

เดินเข้ามาพูดกับเธอเบาๆ

 

“ฟางมีเรื่องที่ต้องถามเจ๊ดา 2 ข้อนะค่ะ”

 

“เรื่อง?”

 

ไม่ตอบคำถามของชายหนุ่ม แต่กลับเดินเข้าไปหาคนต้นเรื่องแทน

 

“ฟางขอถามอะไรบางอย่างได้มั้นค่ะ”

 

“เชิญ”  เจ๊ดายังคงท่าที สงบนิ่งได้เป็นอย่างดี

 

“อย่างแรก คุณรู้รึเปล่าว่า ดาด้าเธอทิ้งเบาะแสอะไรบ้างอย่างไว้ให้เราบนร่างกายของเธอเอง”

 

เจ๊ดาเบิกตากว้างกับประโยตของคนตรงหน้า สีหน้าขอวเจ๊ดายิ่งทำให้ฟางมั่นใจในสมมุติฐานของตัวเอง

 

มากขึ้น  และยังทำให้ ป็อปปี้ โทโมะ แก้ว แปลกใจในท่าทีของเธออีกด้วย

 

“เก้าดอกจิก คุณพอจะคุ้นกับมันบ้างรึเปล่า”

 

“.....”

 

อีกฝ่ายเงียบไม่ตอบ แต่กลับมีสีหน้ากลัดกลุ้มอย่างเห็นได้ชัด

 

“ถ้าฟางจำไม่ผิด เสี่ยจวงชอบเล่นไพ่เป็นชีวิตจิตใจ ใช่รึเปล่าค่ะ”

 

“.....”

 

“ถ้าฟางคือคนที่กำลังจะตาย และต้องการจะชี้ตัวคนที่ฆ่าฟาง สิ่งที่ฟางเลือกจะทิ้งไว้เป็นเบาะ

 

จะต้องเป็นอะไรที่ฆาตกรชื่นชอบจนติดเป็นนิสัย ว่ามั้ยค่ะเจ๊ดา”

 

“.....”

 

“ข้อสุดท้าย เราได้โทรศัพท์ของดาด้ามาแล้ว และที่สำคัญมีคลิปเสียงที่ยืนยันว่าคนที่ฆ่าเธอไม่ใช่คุณ”

 

ฟางสบตากับเจ๊ดาตรงๆ

 

“ไม่จริง ฉันเห็นเสี่ยทำลายทิ้งมันไปแล้ว” คำพูดของเอเปรียบเสมือนคำตอบว่าคนที่ฆ่าเป็นใครกันแน่

 

“การที่คุณรับผิดแทนเขา ก็ไม่ทำให้เขาหลุดออกมาจากวังวนที่อยู่อยู่หรอกนะค่ะ สิ่งที่คุณทำ

 

มันเป็นแค่เพียงการกระทำที่ไร้ประโยชน์ หากเจ้าตัวไม่สำนึกในสิ่งที่เขาได้กระทำนะค่ะ”

 

พูดให้ข้อคิดกับคนที่ยังหลงโง่งมอยู่กับความรัก ที่ไม่มีวันได้รับตอบกลับมาอย่างแท้จริง

 ^_______________________________________________________^

เจอกันตอนหน้าคร้า ^^

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา