The rules 10กฎรักมัดหัวใจนายมาเฟีย

บทที่1

  “จริญญา!” เสียงอาจารย์ประจำชั้นเรียกชื่อฉันอย่างกึกก้องไปทั่วโลก(?) จนคนทั้งห้องหันมามองฉันเป็นตาเดียวกัน หนูอายนะ -/////-

  “-3-”

 “กี่ครั้งแล้วที่เธอทำให้คะแนนรวมของห้องตกหล่นไปด้วย เมื่อไรเธอจะตั้งใจเรียนซักที ฮึ?”

    ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นครั้งที่เท่าไรแล้วที่อาจารย์เรียกฉัน “จริญญา” เข้ามาพบเพราะเรื่องนี้ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่าจนอาจารย์คงจะจดชื่อฉันไว้ในบัญชีดำของอาจารย์แล้วล่ะ -0- เพราะการเรียนฉันน่ะโคตรจะยอดเยี่ยมเอารางวัลออสการ์เลย(?) คิดไปคิดมามันครั้งที่เท่าไรแล้วนะที่อาจารย์เรียกฉันมาพบมันเยอะมากจน

    ...นับครั้งไม่ถ้วนเลยล่ะท่านผู้อ่าน TT

    แต่ดูเหมือนว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติการณ์เพราะว่า...

  “อาจารย์คงต้องเรียกคุณพ่อเธอมาพบนะ :’))”

  “โอ้ ไม่ได้นะคะอาจารย์ พ่อหนูไม่ว่างนะคะ พ่อหนูกำลัง... ”

  “ออกแบบงาน วางแพลนไปเที่ยวซัมเมอร์ เตรียมตัวเก็บของไปเที่ยวมัลดีฟส์ ใช่มั๊ย?”

    จารย์รู้ทันน่ะ -3-;;

  “เอาเบอร์คุณพ่อเธอมา”

  “ไม่นะคะอาจารย์ T3T”

  “เอามาเดี๋ยวนี้ อย่าให้ฉันตามสืบเอง”

    ...อาจารย์หรือโคนันวะนั่น TT

  .

  .

  .

  .

  .

  .

  .

  .

  ปึง!!

  เสียงกระดาษผลสอบทั้งหมดที่ฉันสอบมาถูกวางลงบนโต๊ะ แต่ก็นะ ผลมันก็ตกหมดเลยน่ะ ^[++++]^

  “ยัยแก้ว แกเล่นมากไปแล้วนะ เรียนก็ไม่เรียน”

  “โถ่ คุณพ่อขา แก้วตั้งใจเรียนจริงๆนะ แค่ไม่เข้าใจเท่านั้นเอง -3-”

  “ไม่เข้าใจมา5ปีแล้วนะแกน่ะ”

  “…”เถียงไม่ออกเพราะมันก็เป็นความจริงน่ะ -33-

  “พอแล้วๆ จ้างคุณครูมาสอนที่บ้านแกก็ไม่เรียน พ่อจะส่งแกไปเรียนที่ฝรั่งเศส ไปอยู่กับเพื่อนพ่อนู้นน”

  “ไม่เอานะ แก้วไม่เอานะพ่อ ไม่เอาๆๆๆๆ”

  “พ่อปล่อยแก้วมามากแล้วนะ”

  “โถ่พ่อคะ แก้วไม่อยากไปนี่นา....”

  “แก้ว พ่อน่ะอยากให้ลูกมีอนาคตดีๆนะ พ่ออยากให้แก้วอยู่สบายในอนาคตไม่อยากเห็นแก้วลำบากถึงส่งแก้วเรียน ไปเถอะนะลูก พ่อขอ”

    เห็นคุณพ่อพูดแบบนี้ก็ใจอ่อนแฮะ...

  “ก็..ก็ได้ค่ะ”

  “ดีมากยัยหนู”

    คุณพ่อพูดพร้อมกับยื่นมือมายีหัวฉัน คุณพ่อน่ะรักฉันมากเลยตั้งแต่คุณแม่เลิกลากับคุณพ่อไป คุณพ่อทนุถนอมฉันมากแทบจะไม่ให้ใครแตะ ฉันก็อยากจะตอบแทนคุรพ่อดูซักครั้งเหมือนกัน :))

  “แล้วคุณพ่อจะให้แก้วไปวันไหนคะ?”

  “พรุ่งนี้เลยดีมั๊ย?”

  “หือออ O.O?”

  “อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ -.- เดี๋ยวพ่อจะเขียนเรื่องนี้ไปให้คุณครูเอง”

  “เปล่าค่ะ แก้วไม่ได้กังวลเรื่องนั้นแค่ยังตั้งตัวไม่ทัน 5555”

  “5555 ไปทานข้าวแล้วเข้านอนได้แล้วไป”

  “ค่ะๆ ฝันดีนะคะคุณพ่อ จุ๊บ :3”

    ฉันกระโดดหอมแก้มคุณพ่ออย่างที่ชอบทำทุกวันๆ แล้วพ่อก็จะหอมแก้มฉันกลับ :)

  “หืมมม หมั่นเขี้ยว มาให้พ่อหอมแก้มหน่อยมา”

  “>3< ฝันดีค่ะ”

----------------------------

  สวัสดีทุกคนที่หลงเข้ามาอ่าน(?) คือแบบไรเตอร์จะขอฝากนิยายเรื่องนี้หน่อย มันอาจจะไม่สนุก บรรยายไม่เก่งน่ะ TT เพราะว่ามันเป็นฟิคยาวเรื่องแรกในชีวิต -..- ยังไงก็ขอบคุณทุกคนที่อ่าน เม้น โหวต นะนะ :D กราบขอบคุณงามๆจริงๆค่าาาา