Secret You & I No.1 ความลับของผมคือ....คุณ

5.3

เขียนโดย MemberBe

วันที่ 16 มกราคม พ.ศ. 2556 เวลา 13.35 น.

  14 บท
  4 วิจารณ์
  17.79K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 16 มกราคม พ.ศ. 2556 14.03 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

12) ‘ฉันแค่อยากให้เธอมั่นใจ’

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

            วันนี้พวกเรายังคงตามเก็บภาพการทำงานของพวกเพื่อนๆเหมือนเดิมและนอกจากนั้นพวกเรายังไปช่วยชาวบ้านปลูกผักอีกด้วย ฉันว่ามันเป็นประสบการณ์ที่ดีมากไม่เห็นเหมือนที่พวกรุ่นพี่เล่าให้ฟังเลยว่ามีแต่การสร้างภาพ แต่มันก็แล้วแต่ใครจะมองล่ะนะแต่สำหรับฉันการมาใช้ชีวิตที่นี่มันวิเศษสุดๆ ฉันได้รู้จักกับคำว่าความรักที่อบอุ่นซึ่งชาวบ้านมอบให้พวกเราอย่างล้นหลามความรักความอบอุ่นที่ฉันได้รับเพียงเล็กน้อยเพราะทั้งคุณพ่อและคุณแม่ไม่ค่อยว่างกลับมาหาฉันที่เมืองไทย และไม่เคยมีสักครั้งที่พวกท่านจะกลับมาเยี่ยมฉันพร้อมๆกันถ้าฉันได้เจอคุณพ่อก็ไม่ได้คุณแม่และถ้าเจอคุณแม่แน่นอนฉันจะไม่เจอคุณพ่อ ความรักที่หล่อเลี้ยงฉันมาได้จนตอนนี้ก็คือความทรงจำดีๆที่พวกเราเคยอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันและความรักของนมแจ่ม แต่มันยังขาดอยู่อีกเยอะเลยทีเดียวแต่พอได้มาที่นี่ฉันได้รับความรักนั้นมาเต็มๆเลยล่ะ ^___^

 

พวกเราตะลอนถ่ายรูปการทำงานและช่วยปลูกผักชาวบ้านจนเย็นแล้วพวกเราก็ไปกินข้าวเย็นแล้วอาบน้ำกันอย่างรวดเร็วเพราะได้ยินมาจากชาวบ้านว่าวันนี้จะมีดาวตก ที่นี่สามารถเห็นดาวได้ชัดมากๆพวกเราก็เลยตกลงกันว่าจะเอาเสื่อมาปูแล้วนอนดูดาวกันที่ลานกลางหมู่บ้าน ถ้าเป็นในเมืองพวกเราคงได้นั่งเสียดายเพราะดูดาวไม่ได้ก็ตึกมันสูงระฟ้าซะขนาดนั้น

“เสื่อพร้อม!” ยัยคิมถือเสื่อผืนใหญ่เอาไว้ด้วยใบหน้างอนิดๆเพราะเสื่อค่อนข้างหนัก

“ขนมพร้อม!” แก้มยุ้ยเตรียมเสบียงมาเพียบ เจ๋ง

“ตะเกียงพร้อม!” ฉันชูตะเกียงขึ้น

“ผ้าห่มพร้อม!” แช่อิ่มหอบผ้าห่มผืนหนามาสองผืน โอเคอุปกรณ์ครบ Let’s go!!!

พวกเรานอนรอดาวตกด้วยอาการดี๊ด๊าสุดๆ พูดจริงๆก็คือพวกเราทั้งสี่คนต่างไม่เคยเห็นดาวตกของจริงเลยสักครั้งเคยเห็นแค่ในเน็ตที่มีคนเอามาโพสต์ไว้แต่วันนี้พวกเราจะได้เห็นของจริงกันแล้ว มันดีใจซะยิ่งกว่าได้เบอร์โทรศัพท์ของ Lee Joon วง Mblaq ได้ที่อยู่ของ Lee Kisoep วง U-Kiss ได้กอด L วง Infinite ซะอีก

“นั่นดาวตก!” คิมโพล่งออกมาหลังจากเฝ้ารอดาวตกมานาน พวกเราอธิษฐานทันทีที่เห็นดาวตกเขาว่ากันว่าถ้าอธิษฐานแล้วมันจะเป็นจริงก็เลยลองดู มันไม่ได้เสียหายหนิ เอาล่ะอธิษฐานเสร็จแล้วทีนี้ก็ลืมตา

“OoO!!!” ยัยสามคนนั้นไม่อยู่เลยสักคน ฉันรู้สึกว่าเหตุการณ์แบบนี้มันคุ้นๆพิลึกแฮะ

“อธิษฐานว่าอะไรเหรอ” เป๊ะค่ะ....เหมือนวันที่แอบเข้าไปในห้องสภานักเรียนเลย

“อธิษฐานว่า...เพื่อนหายอยากได้คืน -_-” ฉันตอบหน้าตาย

“ฉันไม่รู้ว่าที่ฉันพูดออกไปมันจะทำให้เธอคลั่ง”

“ก็ทำให้คำอธิษฐานของฉันเป็นจริงสิ....เพื่อนฉันหายไปไหน”

“ฉันไม่ได้หมายถึงเรื่องอธิษฐาน......ฉันหมายถึงเรื่องเมื่อวันก่อนที่ฉันบอกเธอว่าเธอน่ารัก”

“นาย....O.o”

“ฉันไม่คิดว่าฉันพูดออกไปแบบนั้นมันจะทำให้เธอ....คลั่ง” OoO รู้ได้ยังง๊ายยยยยยยย

“ยัยสามสาวสุดแสบ!”

“พวกเขาคงสงสารเธอล่ะมั้งที่ต้องคลั่งอยู่คนเดียว” ฟีนิกซ์พูดติดตลกเมื่อรู้ว่าเรื่องที่ยัยสามคนบอกเป็นเรื่องจริง

“ฉันไม่ได้คลั่ง!” ฉันตะโกนใส่หน้าเขาด้วยความโมโห มาล้อฉันได้ยังไงยะ

“ฉันไม่คิดว่าเธอจะลำบากใจ.....จริงๆนะ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่รู้สึกผิดอยู่เต็มหัวใจ

“จริงๆก็เป็นอย่างที่ยัยสามคนนั้นเล่าให้นายฟังนั่นล่ะ (. .)”

“ทำไมล่ะ”

“ฉันเองก็ไม่รู้ ( .///. )”

“ฉันคิดว่าเธอจะโกรธฉันมากขึ้นจากเดิมซะอีก”

“ฉันไม่ได้โกรธหรอกอีกอย่างฉันไม่เคยน่าแดงให้ใครเห็นเท่าไหร่”

“ฉันเป็นคนแรกเหรอ”

“เป็นคนแรกที่เห็นในระยะใกล้”

“ไม่มีใครพูดอะไรแบบนั้นกับเธอเลยเหรอ”

“วันๆฉันหมกตัวอยู่แต่ในชมรมและอีกอย่างฉันไม่ชอบสุงสิงกับใคร”

“ไม่น่าล่ะเธอถึงไม่เคยมีแม้แต่จูบแรก...ค่อนข้างรู้สึกดีที่ได้ยินแบบนั้น”

“นายจะวกเข้าเรื่องนั้นทำไมอีกเนี่ย...แล้วรู้สึกดีทำไมอ่ะ”

“เปล่า....เธออยากรู้จริงๆเหรอว่าทำไม”

“ก็...อืม”

“มันยังไม่ถึงเวลาที่ต้องรู้....แค่เธอ....”

“หือ”

“ฉันแค่อยากให้เธอมั่นใจ”

“มั่นใจเรื่องอะไร”

“ทุกอย่างคือ....ความลับ” =_= เกลียดคำว่า ‘ความลับ’ ที่สุด

 

หลังจากดูดาวตกเสร็จฉันและฟีนิกซ์ก็แยกย้ายกันไปนอน ฉันเข้ามาในห้องพักก็เจอกับยัยสามสาวที่นั่งคุยกันอย่างออกรสชาติ

“ใครบอกเรื่องที่ฉันคลั่งให้ฟีนิกซ์รู้”ฉันถามด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด

“( . . ) /” คิมก้มหน้างุดแล้วชี้ไปทางแก้มยุ้ย

“(  OoO)/” แก้มยุ้ยตกใจที่ยัยคิมโยนมาให้ตัวเองเลยชี้ไปทางแช่อิ่ม

“(  -o-)/” แช่อิ่มชี้ไปทางยัยคิม

“-_- สรุปพวกแกสามคนรวมหัวกันใช่มั้ย”

“( -_- ) ( _ _ ) ( -_- ) ( _ _ ) ( -_- ) ( _ _ )”แล้วยัยสามคนนี่ก็พยักหน้ายอมรับแต่โดยดี

“พวกเราหวังดีนะแค่ไม่อยากให้แกต้องคิดมาก” แก้มยุ้ยรีบพูดขึ้นเพราะกลัวฉันจะสวดยับ

“ใช่ ฉันไม่อยากให้แกเป็นบ้านะอามิ” ฉันจะบ้าเพราะพวกแกเนี่ยแหละยัยแช่อิ่ม

“บางทีฟีนิกซ์เขาอาจจะปิ๊งแกก็ได้นะถึงได้พูดแบบนั้น”

“ไอคิม!!”

“TxT”

“เฮ้อ~ แต่ยังไงก็ขอบใจพวกแกนะที่เป็นห่วงและหวังดีกับฉัน”

“เคลียร์กันแล้วใช่มั้ย” แก้มยุ้ยถามขึ้นเมื่อเห็นท่าทีของฉันที่อ่อนลง

“ก็ไม่เชิงหรอก”

“เขาว่าไงบ้างอ่ะ” แช่อิ่มเองก็ถามด้วยแววตาสงสัย

“ก็แค่บอกให้มั่นใจแต่ก็ไม่รู้ว่าให้มั่นใจเรื่องอะไร -_-”

“เขาบอกรักแกหรือเปล่าอามิ *o*” ยัยคิมยังคงถามด้วยหวังว่ามันจะเป็นไปอย่างที่ตัวเองคิด

“ไม่ได้บอก!!  แกอยากโดนเตะใช่มั้ยยัยคิม”

“T^T ไม่นะ”

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
3.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา