A moment of Romance ชาตินี้ทั้งชาติจะไม่พรากจากเธอ

จ. พิจิตร ในอีกวันถัดมา

โทโมะเดินเข้ามาในบ้านหลังเล็กๆหลังหนึ่ง แล้วตะโกนเรียกเจ้าของบ้าน

" พี่โฟร์ พี่โฟร์ครับ ผมกลับมาแล้ว....!!!!! "

เสียงวิ่งตึงตังดังมาจากในบ้าน ทันทีที่โทโมะเรียก

" อ้าว....โทโมะ กลับมาแล้วเหรอ ? " เสียงพี่สาวของโทโมะดังออกมาพร้อมการปรากฎตัวของเธอ
" มาแล้วครับพี่...." โทโมะตอบ
" แล้วทำไมหน้าบวมปูดอย่างนั้นล่ะ ไปชกต่อยกับใครอีกแล้วสิเนี่ย ? "
" แหะๆๆ เรื่องปกติของผมเองครับพี่ "
" เข้ามาข้างในก่อนสิ " โฟร์เรียกน้องชายของเธอเข้าบ้าน



--------------------------------------

แก้วมาหาโทโมะที่ห้อง ก็พบว่า ประตูล็อคอยู่
เธอพยายามโทรหาโทโมะ แต่โทรศัพท์ของโทโมะปิดเครื่องอยู่ เธอรู้สึกร้อนใจขึ้นมา จึงไปหาป๊อบปี้ที่บ้าน

ไม่ถึงชั่วโมง แก้วก็มาถึงบ้านของป๊อบปี้
เธอเดินเข้าไปในบ้าน พบว่าป๊อบปี้ นอนเหยียดยาวอยู่กับสาวน้อยนางหนึ่ง

" นี่ไง ฟาง เพราะพี่ไปช่วยผู้หญิงคนนี้แหละ เลยเจ็บตัวแบบเนี้ย!!! "

ป๊อบปี้ชี้ให้ฟาง พบแก้ว

" สวัสดีค่ะ พี่แก้ว ฟางเป็นแฟนของพี่ป๊อบปี้เองค่ะ" ฟางยกมือไหว้แก้ว
" จ่ะๆๆ ยินดีที่ได้รู้จักนะ " แก้วยกมือรับไหว้ฟางทันควัน

" แล้วเธอมาหาฉันทำไมเหรอแก้ว" ป๊อบปี้ถามแก้ว
" ฉันไปหาโทโมะที่ห้องไม่เจอ นึกว่าเขาอยู่นี่ก็เลยมาตามหา " แก้วพูด

ป๊อบปี้มองดูแก้วที่เริ่มทำหน้าเศร้าๆ

" ฉันรู้ว่ามันอยู่ไหน !!!! " ป๊อบปี้พูดอีกครั้ง

แก้วได้ยินป๊อบปี้พูดดังนั้น ก็เงยหน้าขึ้นมาพร้อมใบหน้าที่มีรอยยิ้มเปื้อนหน้า





---------------------------------------------------------------------

สถานีตำรวจ

จ่าเคลลี่ ซึ่งได้รับคำชมเชยอย่างมาก หลังการบุกเข้าทลายโรงงานแก๊งค์ค้ายารายใหญ่ ซึ่งยังสาวตัวไปถึง เจ้าสัวกวิน บอสของแก๊งค์จนถูกจับกุมด้วย
ทางเหล่าตำรวจชั้นผู้ใหญ่ จึงมีมติ เลื่อนยศให้จ่าเคลลี่ มาเป็นผู้หมวด

" ยินดีด้วยนะครับ หมวดเคลลี่ " นายตำรวจลูกน้องของเคลลี่เอ่ยปากแซว หลังเสร็จสิ้นพิธีติดยศ
" ฮึ่ม อย่าแซวกันสิ " จ่าเคลลี่เขิน
" เอ้อ พอดีผู้กำกับเรียกตัวน่ะครับ ผู้หมวด " นายตำรวจคนเดิมบอก
" อืมม์...เดี๋ยวผมจะรีบไป " เคลลี่ตอบ

ที่ห้องของผู้กำกับ จ่าเคลลี่เคาะประตูเป็นสัญญาณ ก่อนจะเปิดเข้ามา
ก็พบว่า มีชายหนุ่มคนหนึ่ง นั่งคุยอยู่กับ ผู้กำกับก่อนแล้ว

" ท่านเรียกผม มีอะไรหรือเปล่าครับ " หมวดเคลลี่ ถาม
" ผมจะบอกว่า คดีปล้นธนาคาร เมื่อเดือนก่อน ผมจะให้คุณยุติไปซะ " ผู้กำกับพูด
" เพราะอะไรครับ ? " เคลลี่ถามอย่างสงสัย
" เพราะว่า ผมจะให้หมวดป๋อ ที่เพิ่งย้ายมา รับงานนี้ไปทำน่ะสิ " ผู้กำกับพูด พร้อมผายมือไปทางชายที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว

หมวดป๋อลุกขึ้นยืน พร้อมพูดว่า
" งานนี้ผมจะรีบจัดการให้อย่างเร่งด่วนครับ ผมขอตัวไปเตรียมแฟ้มคดีก่อนนะครับ " หมวดป๋อพูด พร้อมยกมือขึ้นทำความเคารพผู้กำกับก่อนจะเดินออกจากห้องไป

เคลลี่ เริ่มเป็นห่วงโทโมะขึ้นมาเสียแล้ว แม้ว่าโทโมะจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับคดี แต่ก็ยังเคยช่วยชีวิตเขาเอาไว้ หมวดเคลลี่ ต้องรีบแจ้งเรื่องนี้ให้โทโมะรู้โดยเร็วที่สุด





----------------------------------------------------------------------
ที่บ้านของโฟร์ จ.พิจิตร ในวันต่อมา

" อาโมะ อาโมะ" เสียงเจื้อยแจ้วของ เด็กน้อยวัยขวบเศษที่เพิ่งหัดพูดดังขึ้นมา
" อ่าว!!! ยี่หวา มาหาอาเร็ว " โทโมะร้องเรียกหลาน
" ธุจ้าอาโมะก่อนสิลูก " โฟร์บอกลูกสาวของเธอ
" ตุ๊...จ้า.." ยี่หวา ยกมือไหว้โทโมะอย่างน่ารัก
" ฮ่าๆๆ น่ารักจริงๆเลย " โทโมะโผเข้าไปอุ้มหลานรักอย่างเอ็นดู
" เออนี่ โทโมะ กินข้าวซะสิ พี่ทำกับข้าวเสร็จแล้ว ยกไปกินบนห้องเลยก็ได้ " โฟร์บอกน้องชายของเธอ
" ครับพี่ " โทโมะตอบรับคำพี่สาว


โทโมะวางยี่หวาลง แล้วเดินเข้าไปในครัว ก่อนที่จะเดินขึ้นไปบนห้องพร้อมจานข้าว
โฟร์ก็กำลังจะไปทำงานบ้านต่อ ก็ได้ยินเสียงรถจอดหน้าบ้าน จึงอุ้มยี่หวาขึ้นมาแล้วเดินไปที่หน้าบ้าน
ก็พบแก้ว ยืนอยู่
แก้วเห็นโฟร์ก็รู้ว่าคงเป็นพี่สาวของโทโมะ จึงยกมือไหว้ทักทาย

" สวัสดีค่ะ พี่สาวของโทโมะหรือเปล่าคะ ? "
" อืม ใช่จ้ะ หนูเป็นเพื่อนโทโมะเหรอ ? " โฟร์ถามแก้ว
" ค่ะ โทโมะอยู่นี่หรือเปล่าคะ " แก้วถามกลับ
" กินข้าวอยู่บนห้องแน่ะ ขึ้นไปหาสิ " โฟร์พูดพลางเปิดประตูรั้ว ให้แก้วเข้ามา
" ขอบคุณมากค่ะ " แก้วพูดก่อนจะเดินขึ้นไปบนห้องของโทโมะ

แก้วเปิดประตูเข้ามา ก็พบโทโมะที่นั่งอยู่บนพื้นเสื่อ กำลังนั่งตักข้าวเข้าปากอยู่ โทโมะตกใจจนสำลักข้าวออกมา
แก้วเห็นดังนั้น ก็เดินมาหา พร้อมหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดปากให้โทโมะ
โทโมะจับมือของแก้วที่กำลังเช็ดปากของเขาอยู่ ก่อนจะพูดขึ้นว่า

" แก้ว.....พอเถอะ .........อย่ามายุ่งกับฉันเลย เธอทำแบบนี้ เธอจะมีแต่ทางเสียหายนะ " โทโมะพูด

แก้วไม่พูดอะไร เธอหยิบช้อนมาตักข้าวขึ้นมาป้อนให้โทโมะ โทโมะมองหน้าแก้วแล้วพูดต่อไปอีกว่า

" เข้ามาใกล้ๆหน่อยซิ "

แก้วโผเข้ากอดโทโมะ เธอพูดอะไรไม่ออก ความรู้สึกและคำพูดที่อยากจะพูด มันตันอยู่ในอกของเธอ
จนไม่สามารถพรั่งพรูออกมาได้
โทโมะเองก็กอดแก้วเอาไว้ เช่นกัน

" เธอจะไม่....เสียใจแน่นะ " โทโมะถาม

แก้วพยักหน้า เป็นการให้คำตอบแทนคำพูด เธอตื้นตันใจจนไม่สามารถพูดอะไรได้อีกแล้ว
แม้ว่าเธอจะเสียหายอย่างไร แต่การที่เธอได้อยู่กับคนที่เธอรัก เธอดีใจยิ่งกว่านั้น


โทโมะกับแก้วอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข โฟร์เองก็เช่นกัน บ้านของเธอเงียบเหงามานานแล้ว หลังจากที่แฟนหนุ่มของเธอไปทำงานที่อื่น
เสียงหัวเราะกลับเข้ามาสู่บ้านหลังนี้อีกครั้ง โทโมะและแก้ว เล่นกับยี่หวาอย่างสนุกสนาน จนโฟร์ต้องแซว

" แล้วเมื่อไหร่ พี่จะมีหลานเหมือนแกมั่งฮึ โทโมะ...? "

คำถามของโฟร์เล่นเอาแก้วกับโทโมะสะดุ้งไปตามๆกันเลยทีเดียว

" ก็เร็วๆนี้แหละมั้งพี่...." โทโมะพูดก่อนจะหันมายิ้มให้แก้ว
" ทะลึ่ง " แก้วพูดใส่โทโมะ

โฟร์ที่เห็นสองคนคู่รักงอนให้กันก็ยิ้ม ในความน่ารักของโทโมะและแก้ว




---------------------------------------------------


เพลงประกอบฉาก

โทโมะกับแก้ว อยู่ด้วยกันที่พิจิตรอย่างมีความสุข โดยไร้ความกังวลใดๆ
ราวกับว่าโลกนี้มีแต่พวกเขาทั้งสองคน ทั้งแก้วและโทโมะเอง ก็อยากจะให้ช่วงเวลานี้มันหยุดลงไป หากทำได้ ทั้งคู่ ก็คงไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว.............