Is This Love ใช่รักหรือเปล่า PF FK TK

ห้องป๊อปฟาง

ป๊อป:มีความสุขมั้ยฟางวันนี้

ฟาง:มีสิคะ ฟางรอวันนี้มานานแล้ว

ป๊อป:ฟางป๊อปหิวอ่ะ

ฟาง:กินไรอ่ะ

ป๊อป:กินฟาง

ฟาง:ห่ะอะไรนะป๊อป อย่ามา0x0

ร่างสูงเลื่อนริมฝีปากไปที่ลำคอระหง พรมจูบไปทั่วเนินไหล่กว้างแล้ววกมาจุดสำคัญที่เนินอก ที่เขาหมั่นเขี้ยวอดไม่ได้ที่จะทำร่องรอยสัญลักษณ์ทิ้งไว้ รางสูงพลางลากฝ่ามือร้อนๆเริ่มลูบไล้ผิวเนียนจากลำแขนมาสู่ทรวงอกที่พอดิบพอดีกับฝ่ามือของเขา บีบคลึงเบาๆ ก่อนที่เริ่มเพิ่มหนักขึ้นตามอารมณ์หวามที่พุ่งสูงขึ้น น้องชายของเขาที่นิ่งสงบเมื่อครู่ บัดนี้เริ่มพองตัวเตรียมพร้อมต่อการใช้งานในบัดดล หากแต่ยังก่อนเขาอยากให้อันนาตื่นจากความฝันกลายเป็นจริงที่สัมผัสได้เมื่อหล่อนรู้สึกตัว

เขาเริ่มปฏิบัติการแนบริมฝีปากลงไปไล้เลียลูกเกดสีสวย ก่อนที่จะปล่อยเข้าไปในปาก เริ่มดูดดึงทั้งซ้ายและขวาอย่างเร้าอารมณ์

แม้สาวผิวขาวยังไม่ได้ตอบรับ หากแต่อาการทางกายยังรับสัมผัสได้ดี เมื่อร่าบางแอ่นอกรับการดูดดึงเปล่งเสียงครางน้อยๆในลำคอ 

“อื้ม !!! ๆๆๆ” ไม่ใช่แค่เสียงเท่านั้น อาการเกร็งแขม่วของหน้าท้องบวกกับลมหายใจที่แรงขึ้นทุกขณะ ไม่นับฝ่ามือของร่างบางที่ไขว่คว้าหาผิวกายของเขาเช่นเดียวกัน


ร่าสูงเงยหน้าจากอกคู่งามอย่างอ้อยอิ่งเคลื่อนร่างของตนลงเรื่อยๆ จากหน้าอกสู่หน้าท้องเนียนลงมายังสวนดอกไม้ของร่างบาง ค่อยๆแยกปลายเท้าทั้งสองข้างออกจากกัน เลิกเปลือกตามองร่าบางอีกครั้ง และยังคงหลับสนิทดังเดิม 

ดังนั้นร่างสูงจึงต้องเพิ่มความรัญจวนใจให้มากกว่าเดิม
ร่างสูง ฝังใบหน้าลงไปยังจุดเป้าหมายท้ายสุด แลบลิ้นโลมเลียสัมผัสดอมดมกลิ่นและชิมรสชาติของเกสรดอกไม้จนน้ำหวานไหลเยิ้มออกมาหมายที่จะดึงให้ภุมรีอย่างเขาต้องติดกับ แล้วไหนจะเสียงที่ครางที่ดังขึ้นเรื่อยๆ 

“โอ้ว ๆ อู่วๆๆ” พร้อมกับฝ่ามือของร่างบาง ที่กดศรีษะของร่างสูง ให้ทำหน้าที่ผสมเกสรด้วยปากต่อไปพร้อมกับน้ำเสียงเร่งเร้าที่ตามมาติดๆ 

“ป๊อปปี้ๆๆ ฉันไม่ไหวแล้ว” ร่างบาง แยกปลายขาออกกว้างกว่าเดิมอย่างไม่รู้ตัว กำมือดึงกลุ่มผมนิ่มของร่างสูง ออกอย่างต้องการการเติมเต็ม

และนั่นจึงทำให้เขาผละจากกลีบดอกไม้ฉ่ำหวาน พร้อมให้น้องชายของเขามาเติมเต็มส่วนที่ร่างบาง ต้องการ

ร่างสูง ส่งให้น้องชายของเขาและน้องสาวของเธอทักทายเพียงครู่ก่อนจะสอดแทรกตัวตนอย่างแรงในครั้งเดียว 

ความแรงที่ป๊อปปี้ ทิ้งน้ำหนักตัวลงมา ของบวกของความเสียวแปลบที่เกิดขึ้นในตัวของเธอเอง ทำให้ฟางลืมตาตื่นทันทีอย่างตกใจพร้อมดันอกของเขาที่กำลังถาโถมเข้ามา 

“ป๊อปปี้ทำอะไรน่ะ ” ฟางถามด้วยน้ำเสียงที่ตกใจระคนไม่พอใจร่างสูง ที่กระทำการลักหลับหล่อนเช่นนี้

“ก็ปลุกคุณไง เห็นม่ะได้ผลดีจะตาย”ป๊อปปี้ ขยิบตาข้างหนึ่งให้ร่าบางไม่สนใจน้ำเสียงคุกรุ่นของฟาง เขาอยากจะลองดูซิฟางจะโกรธนานมั๊ยแต่เขาคิดว่าไม่แน่นอนเพราะเขาง้ออย่างเข้าเนื้อเข้าตัวขนาดนี้

“หยุดนะ ออกไปจากตัวฉันเลย” ฟางผลักอกของป๊อปปี้อย่างงอนๆ

“ได้เลย…แต่..ออกแล้วก็เข้านะที่รัก” ป๊อปปี้ไม่พูดเปล่าหากกระแทกสะโพกลงมาอีกครั้งและอีกครั้ง

“อึ๊ย!!! คุณนี่เซี้ยวจริง” ร่างบางวาดแขนตีเข้าที่ต้นแขนแข็งแน่นของร่างสุงอย่างเขินๆ 

“แล้วชอบรึเปล่า” ร่าสูงถอยสะโพกออกมาก่อนที่ดันสะโพกหมุนวนกลางหมู่มวลดอกไม้งาม 

หากแต่ร่างบางไม่มีคำตอบด้วยคำพูดแต่กลับครางตอบเขาซะนี่ “อื้ม!!! ป๊อปถ้าคุณไม่ทำต่อ…ฉันจะโกรธคุณจริงๆแล้วนะ”

ป๊อปปี้เลยจัดการส่งน้องชายของเขาเข้าหาน้องสาวของเธอด้วยความแรงที่ไม่มีทางที่จะหยุดยั้งจนกว่าทั้งสองจะบรรลุวัตถุประสงค์ด้วยกันทั้งสองฝ่าย

การขยับเขยื้อนทางกายของร่าสูงฝังในร่างของร่างบางอย่างเร็วและแรง ขยับเข้าและออก จนร่างของร่าบางและเขาขยับขึ้นลงอย่างไม่มีใครยอมใคร เร่งเวลาของความสุขใกล้เข้ามาทุกที 

ฟาง:ป๊อปฟางเหนื่อยแล้ว

ป๊อป:หรอครับโอเค เดี่ยวตอนเย็นเอาอีกนะ

ฟาง:อืม