ฺBy love ตามหารักที่หายไป

              ระหว่างทาง 

  โทโมะที่ยังคงตามแก้วไปอย่างกระชันชิด เขาใส่หมวกอำพรางใบหน้า พร้อมกับเสื้อยีนส์ตัวโปรด ซึ่งก็ดูเหมือนจะยังไม่รู้ว่า เธอกำลังถูกใครบางคนสะกดรอยตาม 

 " ยัยนี่ คิดจะไปที่ไหนกันนะ " โทโมะ ที่แอบดูอยู่ห่างๆ เขาบ่นออกมา พลางนึกถึงสถานที่ที่แก้วจะไป 

 " เอ๊ะ !? อย่าเกิดฉันใส่ชุดผู้ชายแบบนี้ มีหวัง ได้ถูกจับได้กันพอดี " แก้วที่ดูเหมือนจะนึกอะไรออก จากนั้นเธอจึงรีบเดินเข้าห้องน้ำที่อยู่ตรงหน้าทันที 

 " ซวยล่ะสิ แบบนี้ฉันจะรู้ไหมเนี่ย " โทโมะไม่พอใจทันทีที่แก้วเดินเข้าห้องผู้หญิง 

 " ทำไมมันนานนักวะเนี่ย " โทโมะยังคงรอแก้วที่ไม่รู้ว่า เธอเข้าไปทำอะไรในห้องน้ำ ซึ่งเขารอเธออยู่นานมาก แต่ก็ไม่ทีท่าว่าแก้วจะออกมาเลย  

              สักพักต่อมา 

 " เข้าไปทำอะไรกันนะ ? " โทโมะบ่นกับตัวเองอย่างสงสัย พอพูดจบเขาก็เดินเข้าไปในห้องน้ำผู้หญิงทันที 

 " นี่ ยัยบ้าออกมาเดี๋ยวนี้นะ " โทโมะตะโกนเรียกแก้ว ด้วยน้ำเสียงที่น่าเกรงขาม 

 " กรี๊ดดดดดดดด ! ไอ้โรคจิตออกไปเลยนะ " ผู้หญิงที่อยู่ในห้องน้ำ พอเห็นหน้าของโทโมะเท่านั้นล่ะ ทำเอาพวกเธอร้องลั่นออกมาด้วยความตกใจ

 " เออ .. ขอโทษครับ พอดีผมมาตามหาเพื่อนน่ะ " โทโมะรีบแก้ตัวอย่างไว ก่อนที่จะเดินออกไปโดยเร็ว

 " ยัยบ้าเอ้ย ทำกับฉันไว้แสบเลยนะ  คอยดูเถอะ ถ้ากลับมาเมื่อไร เธอไม่รอดแน่ " โทโมะบ่นถึงแก้ว ด้วยท่าทางที่โมโห ก่อนจะกลับไปที่ห้องของเขา

               โรงพยาบาล ห้องคุณ ปาร์ค จองเบ 

 " รู้สึกมันอึดอัดยังไงก็ไม่รู้นะเนี่ย ไม่ได้ใส่ชุดผู้หญิงซะนานเลยเรา " แก้วบ่นถึงเสื้อผ้าของเธอ เพราะตอนที่อยู่บ้านนอก เธอได้ใส่ชุดผู้หญิงทั้งวัน แต่พอมาที่กรุงเทพ เธอกลับต้องใส่ชุดผู้ชายซะนี่ 

 " พี่ชาย วันนี้ฉันเอาขนมมาฝากพี่ด้วยนะ " แก้วพูดกับพี่ชายฝาแฝด ก่อนจะจับที่มือของเขา 

 " เอ๊ะ !? " ทันใดนั้นมือของจองเบก็ขยับรับกับมือของแก้ว สร้างความตกใจต่อเธอมากนัก 

 " พี่ พี่จองเบ พี่จะฟื้นแล้วเหรอเนี่ย ? " แก้วที่ยังตกใจอยู่ไม่น้อย เธอจ้องไปที่ใบหน้าของพี่ชายฝาแฝด ด้วยความรู้สึกยินดี  ทันใดนั้นจองเบก็ลืมตา และพูดออกไปว่า 

 " คุณเป็นใครเหรอครับ ? " จองเบที่กำลังฟื้นจากการหลับใหลที่ยาวนาน พอได้สติ เขาก็เอ่ยถามคนที่จับมือของเขาไว้อย่างสงสัย 

 " ฉันชื่อแก้ว ฉันเป็นน้องสาวของพี่ไงค่ะ " แก้วพูดพร้อมน้ำตาที่ไหลพราก

 " น้องสาวของฉันเหรอครับ " จองเบที่ยังไม่ทันจะพูดอะไร เขาก็หมดสติอีกครั้ง

 " พี่จองเบ นี่ ตื่นขึ้นมาสิ ! " แก้วพยายามเรียกพี่ชายฝาแฝดอยู่หลายครั้ง แต่ดูเหมือนว่า มันจะสูญเปล่า เขาไม่ตอบสนองอะไรเลยสักนิด

 " มีอะไรหรือเปล่าครับ " คุณหมอคนนึง ที่พอได้ยินเสียงเอะอะของแก้ว ก็รีบเข้ามาดูเหตการรณ์อย่างไว

 "  คือว่า พี่ชายของฉัน เมื่อกี้เขาฟื้นขึ้นมาน่ะค่ะ แต่ว่าตอนนี้ เขากลับหมดสติไป " แก้วอธิบายให้คุณหมอท่านนั้นไ้ด้ฟัง 

 " อาจจะเป็นมาจากการที่หนูคุยกับเขาก็ได้ แต่ว่า คนที่หลับเป็นเวลานานๆน่ะ จู่ๆจะให้ตื่นขึ้นมาเป็นปกตินี่ ผมว่า มันคงจะเป็นไปได้ยากนะครับ ยังไงก็ให้เวลาเขาได้ปรับตัวซะหน่อยนะ " คุณหมออธิบายถึงอาการของจองเบ อย่างละเอียด 

 " ขอบคุณมากนะค่ะ " แก้วกล่าวขอบคุณ พลางเช็ดน้ำตาไปด้วย 

 " ไม่เป็นไรครับ " พอคุณหมอท่านนั้นผู้จบ เขาก็เดินออกไป 

 " คุณแม่ที่อยู่บนสวรรค์ ดูเหมือนว่าพี่ชายกำลังจะฟื้นขึ้นมาแล้วค่ะ แต่ว่า ถ้าเกิดเขาฟื้นขึ้นมา ฉันก็จะไ่ม่ได้อยู่กับเจ้านั่นแล้วสิ รู้สึกไม่ดียังไงก็ไม่รู้ แต่ก็ชังเหอะ ยังไงซะฉันก็ต้องจากพวกเขาไปอยู่ดี ไม่ว่าวันใดก็วันนึง " แก้วหลับตา พลางบ่นถึงแม่ของเธอ ดูเหมือนว่า เธอจะเริ่มรู้สึกผูกผันกับใครบางคนในกลุ่มของพี่ชายเอาซะแล้ว 

      เอาแล้วไงครับ จองเบตังจริงกำลังจะฟื้นขึ้นมา แล้วแบบนี้แก้วใจจะทำอย่างไรต่อไป ยังไงก็ติดตามได้ในตอนหน้าจ้า 

                            ~o~o~o~o~o~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~