ฺBy love ตามหารักที่หายไป

             หลังสอบเสร็จ 

  " ฮ่าๆๆๆ ~ ผลสอบคราวนี้ เราคงได้ท๊อปเหมือนคราวก่อนแน่วะ " เขื่อนหัวเราะอย่างมั่นใจ ก่อนที่จะเข้าไปกอดคอแก้ว ด้วยความดีใจ 

  " นี่ไอ้จองเบ การสอบครั้งนี้เป็นไงบ้าง ? " ป๊อปปี้ถามเพื่อนคนเก่งของเขา ถึงการสอบในครั้งนี้ เพราะว่าพวกเขาต้องพึ่งสมองของจองเบเป็นอย่างมาก ไม่งั้นมีหวังได้สอบตกกันยกแก๊งค์แน่ 

  " เออ ... คือ ....ฉันไม่รู้เรื่องสักข้อเลยวะ " แก้วพูดออกมาอย่างหน้าตาเฉย พร้อมกับเกาที่หัวของตนไปพลางๆ 

  " ว่าไงนะ ! นี่นาย ทำไม่ได้สักข้อเลยยังงั้นเหรอ ? " โทโมะที่พอได้ยินแก้วพูดออกมา ก็ตกใจเป็นอย่างมาก เพราะว่าการสอบตกนั้น ถือเป็นปัญหาสำคัญของพวกเขาเลยก็ว่าได้ 

  " ตายๆๆๆ ตายแน่ สงสัยพวกเรามีหวังได้อ่านหนังสือกันใหญ่แน่เรา " เคนตะพูดออกมาอย่างหมดหวัง เพราะตัวเองนั้นเกลียดการอ่านหนังสือเป็นที่สุด 

  " ถึงจะสอบซ่อม ก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่  " ป๊อปปี้บอกกับทุกคน ด้วยสีหน้าที่เป็นปกติ

  " นั่นสินะ ถึงพวกเราจะสอบซ่อมก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่ เนอะ ~ " แก้วเกาที่หัวอีกครั้ง ก่อนจะพูดออกไปอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร 

  " เจ้าหมอนี่ ! มันยังไม่รู้ตัวอีก " โทโมะกอดคอสุ่มหัวกับเคนตะและเขื่อน ก่อนที่ทั้งสามจะจ้องตาเขม็งไปที่หน้าของแก้ว

  " สงสัยตกท่อประปาจนสมองไม่ทำงานซะแล้วล่ะมั้ง " เขื่อนบอกเหตุที่เพื่อนของเขาเกิดอาการเพี้ยนหนักซะขนาดนี้

  " สงสัยคงต้องจูนสมองซะแล้วล่ะ " เคนตะพยายามเสนอแผน แผนนึงออกมา 

  " ก็ดีเหมือน เดี๋ยวคืนนี้ฉันจะจัดการมันเอง " โทโมะออกหน้า และรับหน้าที่นี้อย่างกล้าหาญ  จากนั้นพวกเขาก็เลิกการประชุมชั่วคราว  แล้วชูกำปั้นขึ้น ก่อนจะพูดพร้อมกันว่า   YES !!!   ทำเอาแก้วกับป๊อปปี้มองพวกเขาอย่างสมเพศเวทนาเป็นอย่างมาก (ตกลงใครเพี้ยนกันแน่วะ)  

        ห้องของโทโมะ เย็นวันนั้น 

  " เอาล่ะ แรงกำลังดีเลย " โทโมะชูเครื่องช๊อตไฟฟ้าที่เขากำลังซื้อมา มันมีกำลังไฟตั้ง 220 v ซึ่งมันแรงพอๆจะทำให้คนๆนึงสลบลงได้อย่างง่ายดาย 

  " กลับมาแล้ว รบกวนด้วย ! " แก้วที่เพิ่งกลับมาจาก เซเว่น ก็เปิดประตูเข้ามาในห้อง 

  " มาแล้ว มาแล้ว ไอ้จองเบ ขอโทษด้วยนะ แต่สิ่งที่ฉันจะทำ ก็เพื่อนายนะ " โทโมะพูดกับตัวเอง ก่อนที่เขาจะลงมือกระทำบางอย่าง 

  " อะๆๆๆๆๆ ไอ้ๆๆๆ ..... " แก้วที่ถูกเครื่องช๊อตไฟฟ้า ช๊อตเ้ข้าไปอย่างจัง จนทำให้เธอพูดอะไรไม่ออก แต่ว่าแก้วยังคงสติไว้ได้ เธอเอื้อมมือไปจับที่ไหล่ของโทโมะ แทนจึงทำให้โทโมะโดนกระแสไฟช๊อตเข้าไปด้วยเช่นกัน 

  " ไอ้ๆๆๆ จองๆๆๆๆ เบๆๆๆ .... แกๆๆๆๆ " โทโมะที่ทนไม่ไหว เพราะกระแสไฟ 220 v ทำเอาเขาล้มหงายลงไปใจกลางห้อง อย่างแรงจนหมดสติไป ซึ่งแก้วก็เหมือนกัน เธอล้มลงไปด้วยเช่นเดียวกัน แต่ว่าทิศทางการล้มของเธอนั้นกลับเป็นร่างของโทโมะพอดิบพอดี แต่ในวินาทีนั้น จะหลบก็ไม่ทันซะแล้ว เธอล้มลงบนร่างของโทโมะ ก่อนที่จะสลบไป 

      เช้าวันรุ่งขึ้น 

  " ฮาวววววว ! เฮ้ย ไอ้จองเบ " โทโมะที่ตื่นขึ้นมาก็ตกใจเป็นอย่างมาก ที่เพื่อนของเขานอนทับตัวของเขาเอาไว้ แถมยังนอนหลับน้ำลายยืดอีก 

  " เอ๊ะ !? ทำไมผิวไอ้หมอนี่มันนุ่มขนาดนี่เนี่ย " โทโมะที่แปลกใจกับจองเบเป็นอย่างมาก เขาเคยสัมผัสร่างกายของจองเบมหลายต่อหลายครั้ง แต่ว่าครั้งนี้ผิวของจองเบมันดูผิดปกติไป 

  " งืมมมม ... อ้าว เช้าแล้วเหรอเนี่ย ? " แก้วที่ตื่นขึ้นมา ก็รีบมองไปทางแสงแดดทันที 

  " อะ ... นาย กริ๊ดดดดดดดดด ! " แก้วตกใจเป็นอย่าง ที่เธอดันไปนอนทับตัวของโทโมะซะได้ ด้วยความตกใจทำเอาเธอกริ๊ดดังลั่นจนโทโมะแสบหูไปหมด แต่ด้วยสติที่มี เธอพยายามกลั้นอารมณ์เอาไว้ เพื่อไม่ให้เรื่องที่เธอเป็นผู้หญิงต้องแพร่งพรายออกไป  แต่ว่าโทโมะดูเหมือนจะรู้ความลับนั้นเข้าซะแล้ว 

     เอาล่ะสิครับ ด้วยความบังเอิญ ทำให้โทโมะดันรู้เรื่องของแก้วไปซะได้ แล้วแก้วใจจะทำอย่างไร

                    เพื่อปกปิดสถานะที่แท้จริง ยังไงก็ติดตามกันได้ ในตอนหน้าจ้า