Like a MaZe เป็นเพื่อนที่เธอไม่รู้ใจ
TomoKeawTk
3) เพื่อน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
งื้ม ๆ ทำไมโทโมะมองฉันแปลก ๆ ฟ้ะ ?=_____=' ฉันหวั่นไหวนะ อุอุ แต่มันก็คงเป็นไผไม่ได้
หรอกมั้ง ก็ดูเค้าสิหล่อก็หล่อ จะเข้ากับฉันได้ยังใช่มั๊ย
"เฮ้ย ๆ นี้ก็หมดเวลาเรียนแล้ว ฉันพาฟางไปดูหนังก่อนนะ" พี่ป๊อปอย่าทิ้งกันเส่ะ ๆ แล้วน้องแก้วใจตัวเล็ก ๆ เท่ามด
(เล็กมากอ่ะแก้ว) จะกลับยังไงย้ะ "ขึ้นรถเมล์กลับเองนะยัยแก้ว แบร่ ไปแล้วนะ จุ๊บ ๆหอยขม" พี่ป๊อปเดินออกไป
พร้อมฝากหอยขมให้ฉันด้วย (บังเอิญว่าแก้วใจไม่อยากได้อ่ะค่ะ)
"เฟย์ เขื่อนจะพาไปกินข้าวไปม้ะ ๆ" เฟย์แกอย่าไปนะ TTOTT' เดี๋ยวฉันไม่มีเพื่อนกลับบ้านด้วย งื้อ ๆ
"อะไรนะ O_O เลี้ยงข้าว ๆ ๆๆๆ ไป ๆ เฟย์จะไปเขื่อนไปเร้วววว" ไม่ทันขาดคำ :( แก้วกลับเองก็ได้
"เอ่อ.ไปกันหมดแล้วแก้วไปก่อนนะ เคนตะ จองเบ อะ..เอ่อ โทโมะ" ทำไมเรียกชื่อนายมันเขินฟ้ะ ????
"ไปไหนหล้ะแก้ว ?" เคนตะถาม
"กลับบ้านไง ^_^ แก้วจะกลับบ้านแล้วปะ..."
"ไปกินข้าวด้วยกันก่อนมั๊ย" ฉันยังพูดไม่จบเลยนะโทโมะ อย่าขัดฉันจะได้มั๊ย
"เออ.ใช่ ๆ ไปกินข้าวก่อนมั๊ย เดี๋ยวไอโมะเลี้ยงนะ" จองเบ
~ไม่มีเธอก้ไม่อยากหายใจ ไม่มีแรงสั่งตัวเองเคลื่อนไหว บลาๆๆๆ~
"เดี๋ยวจองเบมานะไปรับโทรับก่อน" พูดจบจองเบก็เดินไปคุยโทรศัพท์ห่างๆ
"มันจะดีหรอเคนตะ"
"ไอเคน ฉันไปไม่ได้แล้วว้ะ TTOTT' " จองเบมาซะตกใจ คิดว่าผีพม่านะเนี้ย !!!
"เออ.ไม่เป็นไร ไปไหนก็ไปชิ่ว ๆ" อ่าวเพื่อนนายนะเคนตะ ว่าแล้วจองเบก็เดินคอตกกลับไปที่รถของตัวเอง น่า
สงสารอ่ะ :(
"ไอ้โมะแกเอารถมาใช่มั๊ย ดีเลยไปรถแก"พูดจบเคนตะก็เดินนำเราสองคนไป ฉันหันมายิ้มแหย ๆให้โทโมะนิด ๆ
"รบกวนด้วยนะโทโมะ"
"ไม่เป็นไรหรอกแก้ว เราเพื่อนกัน" เพื่อน เพื่อน เพื่อน !!! ฉันไม่อยากเป็นเพื่อนนายเลยว้ะ
"เอ่อ.จ๊ะ 'เพื่อน'" ฉันเ้นคำว่าเพื่อนดัง ๆ แล้วเดินตามเคนตะไป
เดี็ยวมาอัพใหม่นะ ช่วงนี้กลับบ้านช้าด้วยเพราะต้องเดินซ้อมสวนสนาม '
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
