Like a MaZe เป็นเพื่อนที่เธอไม่รู้ใจ

10.0

เขียนโดย TomoKeawTk

วันที่ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2555 เวลา 14.05 น.

  8 บท
  52 วิจารณ์
  13.18K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

5)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

"อ่าว.พี่ซีแก้วคิดถึงจัง ^^"

 

"พี่ก็คิดถึงแก้วเหมือนกันนะ" พี่ซีรุ่นพี่รุ่นน้องฉันเอง ฉันแอบปลื้มพี่เขามากกกกกกกกก ๆ เล่ยหล้ะอต่ก็ไม่ถึงขนาด

ชอบหลอกนะ

 

"แล้วพี่ซีกลับมาตอนไหนทำไมไม่บอกแ้ก้ว" พี่ซีทำหน้าเนือยใจก่อนจะนั่งลงข้าง ๆ ฉัน

 

"พี่แค่อยากกลับหน่ะ" ทำไมต้องหลบสายตา ทำไมต้องทำหน้าเศร้าด้วยหล้ะค่ะพี่ซี

 

Tomo Talk

 

                            ผมนั่งฟังแก้วกับ เอ่อ...ชื่ออะไรนะ ซีมั้งนะ น่าจะถูกอย่าคิดว่าผมไม่สนใจถึงผมก้มหน้า

ก้มตากินตลอดแต่หูก็ฟังนะครับ ไม่เหมือนไอ้เคนตะยัดแล้วกิน ยัดแล้วกิน ใครก็ไ้ด้บอกทีผมไม่รู้จักมันใช่มั๊ย ???

 

                            ท่าทางแก้วกับนายซี รู้จักกันมานานแล้วแน่เลยถึงคุยกันถูกปาก

 

"พี่ซีเป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ ?" แก้วเอียงคอถามด้วยหน้าที่ไร้เดียงสา ทำไมมันน่ารักจริง ๆ "เรารู้จักกันมานานแล้ว

นะค่ะ.มีอะไรก็พูดออกมาเถอะค่ะ"

 

"พี่เพิ่งเลิกกับแฟนหน่ะแก้ว" เหรอ ?

 

"โอะโอ๋..พี่ซีอย่าเศร้าไปเลยค่ะ เดี๋ยวแก้วช่วยหาใหม่ก็ได้นะ แฟนหน่ะ ไม่ตายก็หาใหม่ได้นะอย่าไปแคร์เลยคน

อื่นมีให้รักอีกตั้งเยอะนะ" นี้หล้ะแม่ของลูกผม~

 

"นั้นสิน้ะขอบคุณมากนะแก้วพี่ไปก่อนล้ะ มีโอกาศจะได้เจอกันอีก" และแล้วซีก็เดินไป

 

ติ๊ด ติ๊ด~ (เสียงโทรศัพท์ของเคนตะ)

 

"ฮัลโหลว่าไง...เออเดี๋ยวเรื่องนั้นฉันจัดการเองแค่นี้หล้ะ"

 

"ว่าไง ?" ผมถามมัน ที่กำลังเก็บของเข้ากระเป๋าตัวเองอยู่

 

"ต้องกลับไปทำงานแล้วว้ะ" พูดจบมันก็เดินออกจาร้านไป สรุปผมจ่ายใช่มั๊ยเนี้ย ????

 

Tomo talk end

 


 

ข้างเอาไว้ 50% ก่อนนะพรุ่งนี้จะมาอัพให้ใหม่ :3. รักทุกคนนะจิบิๆ แล้วจะมาอัพต่อให่

บับบุยยยยย!!~


 

 

~กับสิ่งที่เธอถามฉันจะถามใคร มันเจ็บที่ถูกทิ้งต้องนานเท่าไหร่ บลาๆๆๆ~

 

[ P'Poppy ] 

 

"ว่าไงค่ะพี่ป๊อป ?" 

 

(อยู่ไหนกันเมื่อไหร่จะกลับมา มีคนรอรอทานข้าวอยู่นะเฟ้ย)

 

"บ่นเป็นคนแก่ไปได้ แก้วกินข้าวแล้วพี่ป๊อปกินไปคนเดียวแล้วกันนะ ^^"

 

(รีบกลับบ้านได้แล้วนะเว้ย)

 

"โอเคจะกลับแล้ว แค่นี้หล้ะ ตู๊ด ตู๊ด"

 

                                          ฉันเก็บโทรศัพท์ไอโฟนลงในกระเป๋าเป้ของโรงเรียน(อะไรไม่รู้)และเก็บของ

อื่น ๆ ลงกระเป๋าไปด้วย

 

"โทโมะ แก้วกลับบ้านก่อนนะ"  ฉันบอก >3<

 

"แล้วจะกลับยังไง ?"

 

"เอิ่ม...ไม่รู้สิ แต่นั่งแท๊กซี่กลับก็ได้ ง่ายๆสบายๆ ^___^"

 

                 จะน่ารักไปไหนนะ !!!

 

"มันอะไรอันตรายนะเดี๋ยวให้โทโมะไปส่งดีกว่า" โทโมะพูดและเรียกเด็กเสิร์ฟมาเก็บตังก่อนที่เรา(ทั้งสองคน

>///< ) จะเดินออกจากร้าน

 

ลานจอดรถ

 

"โทโมะไปต้องไปส่งแก้วก็ได้นะ" (โหม๊าจะถึงรถแล้วเพิ่งมาพูด)

 

"ได้ไง.เดี๋ยวก็โดนฉุดหลอก ดึกๆแบบนี้พวกเด็กแว้นเยอะตายไป"เป็นห่วงฉันหล้ะสิ(ไม่ค่อนจะหลงตัวเองเลย

ว้ะ)

 

"อะ ๆไปก็ได้ >///<"

 


คิดได้แค่นี้อ่ะ >{}<'

ว่างๆจะมาอัพให้ใหม่น้าาาาา

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา