กับดักหัวใจ ของนายเพลย์บอยด์

ตอนที่ 1 งานเลี้ยงสละโสด

          ฉันทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง หลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว ฉัน ฟาง กำลังแต่งหน้าทำผมให้ตัวเองสวยขึ้นอยู่หน้ากระจก สงสัยใช่มั้ยว่าฉันจะไปไหน? ฉันมีข่าวดีมาบอก ยัยแก้วเพื่อนสาวของฉัน แต่งงานแล้ว >< หลังจากที่มันตกลงคบกับแฟนมันมา 4 ปีเต็ม!! ในที่สุดความรักลุ่มๆ ดอนๆ ของมัน ก็สมหวัง ฉันกับยัยเฟย์กรี๊ดลั่นห้องเลยหล่ะทันทีที่รู้ข่าวหน่ะ

          เฮ้ออออ คิดถึงตรงนี้ฉันก็อยากแต่งงานเหมือนกันนะ อ๊ะๆ แต่อย่างเพิ่งคิดอะไร เกินเลย เพราะฉันก็มีข่าวร้ายเหมือนกัน ข่าวร้ายที่ว่าคือ ฉันยังไม่มีแฟน T^T ไม่รู้เพราะฉันเชยหรือเปล่า ถึงไม่มีแฟนซักที แต่ฉันก็ไม่คิดว่าตัวเองเชยขนาดไม่มีคนมาจีบนะ แต่คนที่เข้ามาจีบฉัน มันดูจะไม่ได้เรื่องสักคนหน่ะสิ ช่างเถอะ หยุดคิดเรื่องของตัวเองก่อนแล้วกัน

          ฉันลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินไปหยิบกระเป๋าสะพายของตัวเอง ก่อนจะสวมร้องเท้าแล้วเงยหน้าขึ้นมาสำรวจตัวเองหน้ากระจกอีกครั้ง วันนี้ฉันใส่ชุดเดรสสีขาวกระโปรงฟูฟ่อง ตาม สไตล์สาวหวาน พร้อมกับร้องเท้า ส้นสูงสุดเฉี่ยวสูง 4 นิ้ว สีแดง อยากจะบอกว่าที่ไปหน่ะ เป็นงานเลี้ยงสละโสดนะ

          ก๊อกๆๆๆ ปังๆๆๆ

          “ยัยฟางโว้ยยยยย แกโดนใครฆ่าตายแล้วหรือยังหน่ะ”

          เสียงยัยเฟย์เคาะ.. เอ่อ ถีบประตูดังขึ้นในขณะที่ฉันกำลังหมุนตัวเพื่อที่จะออกไปข้างนอกพอดี ยัยนี่แหกปากทำไมนะ =^=

           “เออๆ ออกไปแล้วๆ” พูดจบก็เปิดประตูห้องชุดออกไป เจอยัยเฟย์ที่ทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่หน้าประตู 55 ทำหน้าอย่างกับอึไม่ออก

          “ฉันคิดว่าแกตกส้วมไปแล้วซะอีก -^-“ ยัยเฟย์บ่นหน้ายู่หลังจากที่เห็นฉันเดินออกมาจากห้อง

          “เอาน่า~ แกจะบ่นทำไมเดี๊ยวก็แก่หรอก ไปกันเถอะ” ฉันเปลี่ยนเรื่องเลี่ยงการโดนบ่น ก่อนจะลากยัยเฟย์เข้าไปในลิฟต์ เพื่อลงไปข้างล่างทันที

          วันนี้อยากจะบอกว่า ยัยเฟย์ทุ่มทุนสร้างมาก เพราะปกติ ต้องเป็นรถฉัน แต่วันนี้ยัยเฟย์เอารถมาเอง และเสนอตัวจะเป็นสารถีขับรถให้ฉันนั่งด้วย เหอะๆ สปอร์ตซะไม่มีอ่ะ เพื่อนใครเนี่ย

          หลังจากนั่งรถมาได้ซักพัก รถยัยเฟย์ก็มาจอดอยู่ที่บ้านหลังหนึ่ง ซึ่งเป็นบ้านนายโทโมะที่จัดงานเลี้ยงสละโสดของยัยแก้ว เราลงจากรถ แล้วเดินเข้าไปในงาน อยากบอกว่าแขกเยอะมากกกกก ทั้งเพื่อนเก่า เพื่อนปัจจุบันพากันแห่มากันเป็นโขยง คนที่หายหน้าหายตาไปก็ได้มาเจอในงานแต่งยัยแก้ว อยากรู้นัก มันไปเชิญมาได้ยัยไง

          หลังจากที่ฉันมองซ้ายมองขวาหาที่สิงสถิต ยัยเฟย์ไม่ปบ่อยให้ฉันได้คิดนาน ยัยนี่ก็คว้าข้อมือฉันแล้วออกแรงลากทันที ยัยเฟย์ลากฉันไปหายัยแก้วที่นั่งอยู่ข้าง โทโมะ แฟนของมัน ซึ่งในกลุ่มนั้นก็มีไม่กี่คนที่ฉันรู้จัก มีนายโทโมะแฟนยัยแก้ว นายเขื่อนแฟนยัยเฟย์ แล้วด็มีผู้ชายอีก 3 คน นั่งอยู่ด้วย ฉันไม่คุ้นหน้าพวกเค้าเท่าไหร่

           “หวัดดียัยแก้ว” ยัยเฟย์กระโดดเข้าไปเกาะหลังยัยแก้วแล้วทักทายเสียงดัง

          “ว่าไงเฟย์ ช้าจังนะแก” ยัยแก้วยัยแก้วตอบพร้อมกับดึงยัยเฟย์ให้นั่งลงข้างนายเขื่อน แล้วลุกขึ้นมาลากฉันให้ไปนั่งไกล้นาย..เอ่อ... ไม่รู้สิ ฉันไม่รู้จักเค้าอ่ะ =O=

          “ก็ยัยฟางอ่ะ ดิ ไม่รู้จะแต่งสวยไปไหน ฉันรอมันเกือบครึ่งชั่วโมงเห็นจะได้” ยัยเฟย์พูดแล้วหันมาค้อนฉัน

          “ไอ้บ้า ฉันเห็นแกมาหาฉันไม่ถึง 10 นาทีนะ” ฉันเถียงกลับ

          “ฉันรอแกอยู่ข้างล่างเว้ย!!”

          “แล้วทำไมไม่ไปเรียก” แล้วฉันสองคนก็กัดกัน ง้องแง้ง ข้ามโต๊ะ โดยลืมไปว่าม่ได้มีแค่ฉันกับยัยเฟย์ แต่ยังมีเจ้าบ่าว และเพื่อนจ้าวบ่าวอีก 4 คน จน1 ในเพื่อนเจ้าบ่าวที่ใส่แว่นอ้อนวอนขอให้ฉันสองคนหยุดนั่นหล่ะ ฉันสองคนถึงได้เงียบ

          “เอาหล่ะ เดี๊ยวจะแนะนำให้รู้จักก่อนแล้วกัน” ยัยแก้วถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะพูดต่อ

          “ทุกคนนี่ฟาง เพื่อนฉัน.... ฟาง นี่นาย จองเบ นายเคนตะ นายป๊อปปี้เพื่อนโทโมะ ส่วนยัยเฟย์คงไม่ต้องแนะนำหรอกนะ” แก้วบอกก่อนจะชี้รายคนให้ฉันรู้จัก

           “ยินดีที่ได้รู้กค่ะ^^” ฉันบอกก่อนจะส่งยิ้บางๆ ให้ทุกคน

           “เช่นกันครับ^^” นายจองเบ กับนายเคนตะ ยิ้มตอบ ก่อนจะก้มลงไปสนใจอาหารตรงหน้าต่อ ให้ตายเถอะ ฉันอยากรู้จัง แก๊งนายโทโมะมีแต่ชาวต่างชาติหรือไง =*=

           หลังจากทำความรู้จักกันเรียบร้อยแล้วเราก็เฮฮาปาตี้กันตามปกติ จนทุกคนเริ่มจะเมาได้ที่ และทุกคนที่ว่าหนึ่งในนั้นก็คือฉัน ฉันรู้สึกว่าตัวเองเมาจึงขอตัวมาเข้าห้องน้ำซึ่งก็เดินมาตามที่โทโมะชี้บอก ฉันมายืนอยู่หน้าอ่างล้างมือ แล้วส่องกระจกดูตัวเอง ให้ตายซิ  ฉันว่าฉันไม่มีแฝดนะ ทำไมฉันเห็นแฝดฉันอยู่ที่บ้านโทโมะหล่ะ?

          หลังจากที่ฉันล้างหน้าล้างตาเรียบร้อยแล้ว ฉันก็เดินโซเซออกมา แต่ยังไม่ทันได้ออกจากห้องน้ำ ฉันก็ดันไปเดินชนคนอื่นเข้าซะอย่างนั้น เฮ้อออ เกลียดตัวเองตอนเมาจริงๆ

           “อ๊ะ... ขอโทษครับไม่เป็นไรนะ” ฉันเงยหน้ามองคนไม่ผิด ที่มาขอโทษฉันทั้งที่ฉันเป็นคนเดินชนเค้าแท้ๆ ก่อนที่ฉันจะสบตากับเค้าโดยไม่ได้ตั้งใจ เราสบตากันอยู่นาน ฉันอย่างจะถอนสายตาออกไปจริงๆเลยแต่ก็ทำไม่ได้ ตอนนี้ฉันรู้สึกได้ถึงลมหายใจร้อนๆของเขาที่เป่ารดจมูกฉันอยู่ ฉันอยากจะผลักเค้าออก แต่ฉันไม่มีแรงเลย.....

_____________________________________________________

มาแล้วค่าาาา ตอนที่ 1 เป็นยังไงบ้าง นางเอกเราเมาค่ะ ^^;; เม้นให้แป้งด้วยนะ เจอกันตอนต่อไปค่ะ^^