รักสุดท้ายของนายใจร้าย (NC++++++++สุดๆๆ)

9.3

เขียนโดย Lookpla

วันที่ 9 มีนาคม พ.ศ. 2555 เวลา 09.49 น.

  48 บท
  910 วิจารณ์
  89.99K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

42)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ห้องทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบเพราะเมื่อโทโมะออกไปจากห้องแล้วเหลือแก้วให้อยู่ในห้องคนเดียวเธอก็ยังไม่ได้ลุกไปไหนเลย

-โทโมะ-

"คุณหนูคะนี่เกิดอะไรขึ้นไปเอาลูกสาวใครเขามาคะ"

แม่นมที่ดูแลโทโมะและฟางมาตั้งแต่เด็กถามขึ้น  เพราะสงสัยตั้งแต่เมื่อกี้แล้วที่คุณหนูของเธอลากแก้วเข้ามาในบ้าน

"เมียผมครับ"

โทโมะตอบหน้านิ่ง

"ว่าไงนะ  คืออะไรแล้วทำไมคุณหนูพูดแบบนั้นออกมา"

นมยังถามเซ้าซี้

"แล้วนมจะให้ผมพูดยังไงล่ะครับก็ในเมื่อแก้วเป็นเมียของผมจริงๆ"

"แล้วคุณท่านทั้งสองรู้เรื่องหรือยังคะว่าคุณหนูเป็นแบบนี้้"

นมยังถามต่อไป

"ไม่รู้ครับ เดี๋ยวผมโทรบอกพ่อกับแม่เอง เออ  ของอาหารกลางวัน2ทีด้วยครับ"

โทโมะสั่งกับนมแล้วเดินออกไปข้างนอก

20 นาทีผ่านไป

"ลงไปกินข้าวข้างล่างกัน"

โทโมะเดินเข้ามาในห้องเพื่อมาตามแก้วให้ลงไปกินข้าวข้างล่าง

"ฉันไม่ไป เชิญนายไปกินของๆนายคนเดียวเถอะ"

แก้วพูดหันหลังให้โทโมะ

"ฉันบอกให้ลงไปกินก็ลงไปซะ"

โทโมะเลิกโมโหที่แก้วไม่เชื่อเขาเดินเข้าไปจับข้อมือของแก้วอย่างแรง

"นี่!! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ฉันบอกว่าไม่กินไง ถ้านายอยากมีเพื่อนกินก็โทรเรียกผู้หญิงของนายมาสิ"

แก้วบอกออกไป  แต่เธอหารู้ไม่ว่ายิ่งเธอพูดแบบนั้นออกไปมันยิ่งทำให้ใจของเข้านั้นร้อนยิ่งกว่าไฟ

"ได้ในเมื่อเธอต้องการแบบนั้นก็ได้ ฉันก็จะทำอย่างที่เธอบอก ขอบคุณนะที่ให้คำแนะนำ"

โทโมะพูดกับแก้วแต่มือหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงเพื่อโทรออก

"ฮาโหล น้อยเนย ว่างไหมจ๊ะ  พี่จะชวนมาทานข้าวที่บ้านพี่หน่อยน่ะจ๊ะ"

เข้าพูดไปยิ้มไป

"ตอนนี้เลยยิ่งดี แล้วเจอกันที่บ้านพี่นะจ๊ะ"

เมื่อเขาคุยโทรศัพท์เร็จก็เก็บลงไปในกระเป๋ากางเกงอย่างเดิม

"เธอไม่กินข้าวก็ไม่เป็นไร เพราะฉันมีเพื่อนกินแล้ว"

โทโมะเดินเข้ามาหาแก้วใกล้กว่าเดิมแล้วพูดขึ้น

"นายเองก็ไม่ได้ต้องการฉัน แล้วจะเอาฉันมาที่นี้ทำไมกัน"

แก้วพูดออกมาพร้อมกับน้ำตาที่เธอกลั้นเอาไว้ตั้งแต่ที่เขาเข้ามาจนตอนนี้ทันไหลล้นออกมาจากรอบดวงตา

"ก็เพราะว่าเธอเป็นเมียของฉันไง ฉันถึงพาเธอมาอยู่ที่นี้ เพื่อดูแลลูกของฉันให้ดีที่สุด"

โทโมะพูดออกไปแม้ว่าในใจนั้นจะต่อต้านกับคำพูดของตัวเองอยู่

"นี่สินะ คือเหตุที่ฉันต้องมาอยู่ที่นี้"

แก้วพูดแล้วก้มหน้าลง

"งั้นฉันไปล่ะ"

โทโมะบอกแล้วเดินออกจากห้องไป

ภายนอกห้อง โทโมะเดินออกมาจากห้องแล้วเอาตัวเองพิงกับประตูห้องที่พึ่งออกมา

"ทำไมเธอต้องให้ฉันชอบพูดแรงๆใส่เธอแบบนี้ทุกครั้งเลย  ฉันขอโทษ"

โทโมะพูดแล้วกลั้นน้ำตาของเขาเอาไว้แล้วเดินลงข้างล่างไป

 


 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา