This is love...มันคือความรัก

ตอนที่2

"แก้วไปหยิบน้ำเปล่ามาให้หน่อย"ทำไมต้องเป็นฉันเนี้ย
"แต่.."
"พี่เขาสั่งก็ทำสิ"ยัยพิมพ์พูดขึ้นมาเหมือนจะต้องการไล่ฉันให้ไปนั่งที่อื่น
"ชิ! ก็ได้"
1นาทีผ่านไป
เคร้ง
"เอาไปสิ"ฉันยื่นน้ำให้โทโมะแต่หมอนี่กลับทำเชิด
"ฉันบอกให้เธอใส่น้ำแข็งมาด้วยรึเปล่า"
"ก็เปล่า"
"แล้วใส่มาทำไม ฉันไม่ชอบน้ำเย็น"แล้วทำไมไม่บอกเล่า
"เดียวไปเอาใหม่ให้.."
"ไม่ต้องพิมไปเอาแทนให้หน่อย"
"ก็ได้ค่ะ"แล้วยัยพิมก็เดินมากระแทกไหล่ฉันไป ฮึ่ย!คิดว่าสวยนักรึไง
"ทำไมเธอไม่อยากให้ฉันเป็นพี่รหัส"จะถามฉันทำไม ทำไมไม่ไปถามหวายแฟนนายดูหละ
"ก็ไม่มีอะไรแค่อยากอยู่กับป๊อป"
"เธอชอบป๊อปเหลอะ"ไปกันใหญ่แล้ว
"ไม่ใช่ฉันคิดกับป๊อปแค่พี่น้อง"
"ก็ดี แล้วมือไปโดนอะไรมา"เอ๊ะ!ใช่สิตอนที่ตักน้ำแข็งเหมือนมือไปโดนที่คีบ ว่าทำไมถึงแสบๆ
"สงสัยจะโดนที่คีบน้ำแข็งบาด"ว่าแต่แผลก็ไม่ใช่เล็กๆเหมือนกันนะเนี้ย
"ยัยเบ๊อะ เอ๊ย!มาทำแผลก่อน"เห้ย!อยู่ๆ โทโมะก็จับมือฉันไปดูแล้วก็เดินพาไปหาพี่โฟร์เฉยเลย
"ไม่ต้อง แผลแค่นี้เอง"
"ฉันเป็นพี่รหัสเธอนะ โฟร์เดี๋ยวฉันพายัยนี่ไปทำแผลก่อนนะพอดีมีอุบัติเหตุนิดหน่อย"
"ไปเถอะเดี๋ยวทางนี้ฉันจัดการเอง"ฉันเห็นพี่โฟร์แอบยิ้มแล้วก็หันไปพูดกับพี่มดด้วย อะไรเนี้ย
"ฉันเห็นพี่โฟร์ยิ้มหมายความว่าไงอ่ะ"
"คงอยากให้ฉันจิ้นเธอมั้ง สงสัยไม่ชอบหวายเอาการเลยนะนั่น"จิ้นฉันกับโทโมะเนี่ยนะ???คนหล่อจะมาคู่กับถึงขยะได้ยังไงเล่า
"แล้วนายกับหวายไม่ใช่แฟนกันเหลอะ"ก็มันอดถามไม่ได้นิ เห็นส่งสายตาพิฆาตมาให้ฉันกับพิมพ์ตั้งหลายหน
"ไปรู้มาจากไหนเนี้ย ฉันไม่มีทางชอบยัยนั่นแน่นอน"แอบโล่งใจแฮะ
"ก็ฉันเห็นพี่หวายชอบมองนายแล้วก็ส่งสายตาพิฆาตมาหาฉันกับพิมพ์"
"ไม่น่าทำไมเธอถึงต้องทำเหมือนกลัวฉันนัก"แล้วโทโมะก็เอามือมายีหัวฉัน หน้าแดงนะเฟ้ย
"ก็ประมาณนั้น"ไม่รู้ว่าโทโมะจะเห็นตอนหน้าฉันแดงรึเปล่าแต่ทางจากนี้ไปห้องพยาบาลทำไมทันไกลน
ักนะ

ห้องพยาบาล
"ในนี้ไม่มีครูหรอกเพราะมันปิดเทอม"ไม่น่าทำไมมันเงียบๆแปลกๆ
"อ..อ้อ เห้ย!แต่นายจะทำแผลให้ฉันเหลอะ"
"มันก้ต้องเป็นแบบนั้น "แค่นี้ฉันก็เขินจะแย่แล้วถ้าต้องให้เขามาคอยนั่งทำแผลใกล้ๆมีหวังฉันได้หน้าแดง
แน่ๆ
"ไม่ต้องก็ได้ เดี๋ยวฉันทำเอง"
"ทำเองได้ไงดูมือเธอสิ"ก็จริงอยู่
"งั้นรบกวนหน่อยนะ^^"
"ไม่ต้องมายิ้มเลย"ถ้าตาฉันไม่ฝาดฉันเห็นหน้าโทโมะแดงนิดๆด้วย แต่คงไม่ใช่หรอกเขาจะมาหน้าแดงเรื่องอะไร
15นาทีผ่านไป
"เสร็จแล้ว แผลเธอนี่ใหญ่เหมือนกันนะ"
"สงสัยแผลมันเหวอะตอนฉันยกแ้วมาให้นายมั่ง
"ยัยเบ๊อะ^^"แล้วโทโมะก็เอามือมายีหัวฉันอีก ก็บอกว่าเขินไงเล่า
"นี่ก็ใกล้จะหมดเวลาพักแล้วฉันว่าเราไปกันเถอะ"
"ก็ไปสิ"

ลานกิจกรรม
"วันนี้เราจะเล่นเกมกันนะชื่อเกมก็ไม่มีหรอกแต่เดี๋ยวพี่จะอธิบายวิธีเล่นให้ฟัง
นะจ๊ะ"
"เราจะให้ส่งตัวแทนน้องรหัสมา1คนนะแล้วจากนั้นเนี้ยพี่รหัสก็ต้องผูกขาติดกับน้อ
งรหัสแล้วเดินไปที่โต๊ะที่มีขนมวางอยู่จากนั้นก็ให้พี่รหัสป้อนขนมให้น้องรหัสใครหมดก
่อนก็จะชนะไปเลยแต่มีข้อแม้ว่าห้ามใช้มือจับขนมนะ"เห้ย!ถ้าไม่ใช้มือจับขนมก็ต้องใช้ปากป้อนดิ อี้~ "ใครกินหมดคู่แรกของรางวัลก็คือมีสิทธิ์ขอพรจากพี่รรหัส3ข้อโดยพี่รหัสจะต้องทำต
ามที่น้องรหัสขอภายในเวลา1เทอมเต็ม"ของรางวัลน่าสนใจแฮะ"เราให้เวลา5นาทีในการเลือกตัวแทนน้องรหัสจ๊ะ"
"โทโมะค่ะพิมพ์อยากเล่นจังค่ะ"อ้อนจังเลยนะ ชิ!
"เอิ่ม..แก้วเธอมาคู่ฉัน"ห...หา ฉันเนี้ยนะแล้วจะไปกันรอดมั้ยเนี้ย
"แล้วพิมหละค่ะ"
"ไว้เกมอื่นแล้วกัน"
"แต่ฉันไม่อยากเล่น"
"ไม่ได้ฉันเป็นพี่รหัส สั่งอะไรเธอก็ต้องทำ"ไหนบอกว่าเกิดก่อน2เดือนไงเล่า ชิ!