เรื่องรักเรา...........^_^

8.5

เขียนโดย Mild_poppy

วันที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2554 เวลา 13.09 น.

  43 ตอน
  145 วิจารณ์
  87.28K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

29)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ตอนที 29

พบกับหญิงสาวเป็นคน แต่ดูโทรมมากๆเลย

“นี่เธอ เธอเป็นใครอ๊ะ ทำไมมาอยู่ในนี้อ๊ะ”กวังถามแล้วไปสะกิดตัว

“ชั้นอยากตาย”หญิงสาวคนนั้นกับตอบอีกอย่าง

“เอ่อแล้วทำไมอยากตาย”ป๊อปถาม

“ก็คนที่ชั้นรัก กับทรยศชั้น ชั้นไม่อยากจะอยู่บนโลกนี้อีกต่อไป”หยิงสาวคนนั้นตอบ

“คนหรอ”ฟางที่เดินมาถามอย่างกลัวๆ

“อืมๆคน”ป๊อปจอบ

“แล้วเธอชื่ออะไรหรอ?”ป๊อปปี้ถาม

“พิม”หญิงสาวคนนั้นตอบ

ปัง!!!!!!!!!

“ได้เวลากินข้าวแล้วเร็วๆๆๆ”อยู่ดีๆใครก็ไม่รู้หน้าตาโหดๆเข้ามาแล้วโยนข้าวกล่องให้แล้วเดินออกไป(ไปไวมาไว)

“อ๊ะ เธอกินเถอะชั้นไม่หิว”ป๊อปปี้พูดแล้วยื่นข้าวกล่องให้

“ขอบคุณนะ”หญิงสาวพูดแล้วเงยหน้าขึ้นมา

“เธอเป็นแฟนเก่าพี่โทโมะใช่มั๊ย”ป๊อปปี้ถาม

“อะ....อืม ตอนนี้เค้าคงไม่สนใจชั้นแล้วแหละ ชั้นทิ้งเค้าไป แต่ชั้นมาอยู่กับไอป้องมันก็ใช้ชั้นอย่างกับทาส และเห็นชั้นเป็นแค่ที่ละบายความเท่านั้น ชั้นเลยตัดสินใจจะหนี แต่..............หนีไม่ได้ชั้นเลยต้องอยู่ที่นี่มา 3 ปีแล้ว”พิมเล่าให้ป๊อปปี้ฟัง

“แก้ว น้องโมะดูสนิทกับผู้หญิงคนนั้นมากเลยนะ”แก้วหันไปพูดกับโทโมะเพราะตลอดเวลาที่จะทำอะไรป๊อปปี้ก็จะนั่งคุยกับพิมตลอด

“อืมๆ แต่ผู้หญิงคนนั้นน่าสงสารเนอะ”โทโฒะพูดแล้วกินข้าวต่อ

“พิม เธอรักโทโมะอยู่มั๊ย”ป๊อปปี้ถาม

“ไม่ ”พิมตอบสั้นๆแล้วกินข้าวต่อ

“อืม โทโมะอยู่นี่คนนั้นไง”ป๊ฮปปี้พูดแล้วชี้ไปที่โทโมะที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่กับแก้ว

“หรอ โทโมะเปลี่ยนไปเนอะ เมื่อก่อนไม่เคยพูดแลย แต่เดี๋ยวนี้................”พิมพูดแล้วยิ้มบางๆ

“พี่โทโมะเค้าไม่โกดเธอหรอก เชื่อชั้นนะเธอไปนั่งกับพวกเรามั๊ย”ป๊อปปี้ถามแล้วยิ้ม

“ก็ได้”พิมพูดแล้วค่อยๆลุก

“เดี๋ยวเธอนั้นมันอะรอ๊ะ”ป๊อปปี้ถามเมื่อพิมลุกขึ้น

“อ๋อเป็นเลือดชั้นเองแหละ ช่วงนั้นชั้นคิดจะฆ่าตัวตายเลยกีดแขนตัวเอง นี่ไงแผล”พิมพูดแล้วยื่นอขนให้ดู

“น่ากลัวเนอะไปดีกว่าปะ”ป๊อปปี้พูดเสร็จก็เดินไปวงกินข้าวของเพื่อนๆ

“อ้าวพิมเธอโอเคมั๊ย”กั้งถาม

“โอคะ”พิมตอบแล้วยิ้ม

“พิม”โทโมะพูดเสียงเบา

“โมะรู้จักด้วยหรอ”แก้วถาม

“คนเนี่ยแหละแฟนเก่าโมะ”โทโมะพูดอล้วทำหน้าเศร้า

“นี่โทโมะ ชั้นไม่ได้รักนายแล้ว แต่เราเป็นเพื่อนกัน แต่นายเปลี่ยนไปนะ”พิมพูดแล้วย้มให้โทโมะ

“อืมๆ เธอทำไมเป็นอย่างนี้ละ”แก้วถาม

“ก็........................................”พิมก็เล่าๆๆๆให้ทุกคนฟัง

“ขนาดผู้หญิงมันยังทำได้เลยชั่วมากๆ”ฟางพูด

ปัง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!(อีกแล้ว)

“นี่กำลันนินทาอะไรกันอยู่หรอได้ยินแว่วๆๆ”ป้องที่เปิดประตูมาเสียงดังทำให้ทุกคนสะดุ้งแหละหันไปมองกันตาเดียว

“เรื่องของพวกเรา อย่าแส่ ไอชั่ว ไอเลว”ฟางพูด

“นี่แม่สาวน้อยปากดีจัง อย่างนี้ต้องสั้งสอนหน่อยแล้วละมั้ง”ป้องพูดแล้วเข้าไปจับตัวฟางแต่.......

“ถ้ามึงจับตัวฟางกุจะข้ามึง”ป๊อปพูด

“กล้าหรอหึๆงั้นก็ต้องเจอแบบนี้แล้วจะรู้”ป้องพูดแลวหันไปมองหน้าลูกน้องเหมือนรู้กัน ลุก 2 คนเข้ามาจับป๊อป ส่วนฟางก็ถูกป้องจับไป สส่วนเพื่อนๆก็ต้องนั่งนิ่งเพราะทุกคนโดนปืนจ่อหัวอยู่ พอป้องออกจากห้องไปทุกคนก็ออกไปหมดเหลือแต่คนเดิมๆที่นั่งอยุ่นห้อง

“ยัยฟาง แกไม่หน้าเลย”แก้วพูด

“ใช่ๆๆๆ ชั้นกลัวว่าฟางต้องเอ่อ....”พิมพูดแล้วก้มหน้า

“เอ่อไร”โทโฒะถามพิม

“ก็โดนทำเอ่อ..............เรื่องอย่างว่าอ๊ะ”พิมพูดแล้วก้มหน้า

“ไม่จริง”แก้วพูด

“จริงๆนะ ผู้หญิคนไหนที่ทำให้ป้องโกรธต้องโดนอย่างนี้ทุกคนแหละ ชั้นโดนมาแล้ว”พิมพูด

“โธ่ ฟาง”ป๊อปปี้พูด

มาที่ป๊อป ฟางบ้าง

ทั้ง 2 โดนลากที่ห้องอะไรก็ไม่รู้(ไรเตอร์ก็ไม่รู้)ป๊อปถูกมัดไว้ฟางก็นั่งอยู่ข้างๆ ป๊อป

“ป๊อป ฟางกลัว ฮือๆๆๆๆ”ฟางพูดแบ้ร้องไห้อย่างหนัก

“ไม่ต้องกลัวนะฟาง ป๊อปว่าเราต้องรอดฟางต้องปลอดภัย”ป๊อปพูด

“แล้วป๊อปอ๊ะ”ฟางพูดแล้วมองหน้าป๊อป

“เอ่อ.........................ป๊อปต้องรอดซิ ป๊อปต้องอยู่กัฟางไง”ป๊อปอ่ำอึ้งอยู่นิดๆ ก่อนที่จะพูดแล้วยิ้มออกมา

“นี่ล่ำลากันเสร็จยังหะ”ป้องถามป๊อปกับางทานั่งตัวติดกันยิ่งกับปลาท่องโก๋

“มึงไอชั่ว มึงปล่อยฟางไปมึงจะทำอะไรมึงทำกุ มึงเอาฟางออกไป”ป๊อปพูด

“มึงอย่าปากดีไปเลย ตอนนี้กุอยากได้ที่รักมึงมาเป็นเมียจังเลย หึ”ป้องพูดแล้วเดินมาหาฟางแล้วลูบไล้ฟางตามตัว

“กุบอกบอกว่าให้ปล่อยฟางไง ไอเหี้_”ป๊อปด่าป้องจนไม่รู้จะด่ายังไงแล้ว

“ด่ากุไปเถอะ แล้วมึงจะรู้”ป้องพูดเสร็จก็ดึงตัวฟางมาแล้วระดมจูบ และลูบไล้ไปตามตัวฟาง และทำอย่างนี้ต่อหน้าป๊อป

“อ๊ายยยยยยยยยยยย  ปล่อยยยยยยยยยยยยย   อ๊ายยยยยยยยยยยยย ไอบ้า ฮือๆๆๆๆๆ”ฟางแทบพูดไม่เป็นภาษาทั้งร้องไห้ ด่า  สารพัด แต่ป้องก็ยังทำไปเรื่อยๆ

“เห้ย กุบอกให้ปล่อยฟาง  ปบล่อยยยยยยยยยยยย”ป๊อปตะโกนบอกแต่ไม่ได้เป็นผลอะไร และน้ำตาลูกผู้ชายก็ค่อยๆไหลลงมา

ปัง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

”เจ้าหน้าทที่คลุมไว้หมดแล้วปล่อยผู้หญิงเดี๋ยวนี้”อยู่ดีๆ ก็มีตำรวจมาป้องถึงกับอึ้ง

“เห้ยมาได้ไงวะ”ป้องพูดแล้ววิ่งหนีและหยิบปืนมายิงตำรวจ(ไอชั่ว)

ปังๆๆๆๆๆ (สุดท้ายตำรวจก็สิ้นชีพ)

“เห้ย ตรงนี้มีคน 2 คน”และตำรวจอีกจำนวนหนึ่งก็วิ่งมาแล้วบอกว่าตรงนี้มีคนคือป๊อป ฟาง

“ฟาง”เสียงแก้วตะโกน

“แก้ว ช่วยฟางด้วย”ฟางเห็นแก้ววิ่งมาเลยเรียกแก้วเพื่อยช่วยตนและป๊อป

“แล้วคนอื่นๆอ๊ะแก้ว”ป๊อปถาม

“เอ่อ........งพวกผู้ชายไปช่วยตำรวจส่วนป๊อปปี้กับพิม..................หายไปไหนก็ไม่รู้”แก้วพุดแล้วททำหน้าเศร้า

“อ้าว แล้วหายไปได้ไง”ฟางถาม

“แก้วไม่รู้ เราหนีก่อน”แก้วพูด  พอแก้วช่วยฟางกับป๊อปเสร็จก็วิ่งหนี

จบๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

แล้วป๊อปปี้กับพิมหายไปไหน โห ทำไมมันชั่งวุ่นวายจริงๆๆ

ขอกำลังใจหน่อยซิ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา