เพื่อนกัน..ฉันรักเธอ

7.7

เขียนโดย ice_love_tomokaew

วันที่ 9 มีนาคม พ.ศ. 2554 เวลา 17.00 น.

  11 chapter
  69 วิจารณ์
  31.62K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2) we will walk together

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

http://www.keedkean.com

 

(tomo part's)

 

5 4 3 2 1..

 

เฮ้!!!!!!~

 

"อย่างเทอไม่เหงาหรอก อย่าบอกว่าเหงาเลย แค่ยืนอยุ่เฉยๆ ใครต่อใครยังไหวหวั่น"

 

กรี๊ดดดดด!!!!~

 

"สวัสดีครับ!!!~ พวกเรา K-OTIC คร้าบ~"

 

หลังจากนั้นพวกเราก้อพูดคุยไปบ้าง ร้องเพลงไปบ้าง

 

และเมื่อคอนเสิร์ตจบลง ผมยอมรับเลยว่าเหนื่อยมากกกกกกก!

 

ทันทีที่ก้าวมาหลังเวที ผมแทบจะเป็นลมพับลงไปเลย

 

คิดดูเถอะครับ ทั้งร้อง ทั้งเต้น ใครที่ยังร่าเริงเฮฮาได้อีกก้อให้มันรุ้ไป

 

เอ่อ.. - -" ยกเว้น ไอ้หน้ายาวนั่น ตั้งแต่ลงมา มันก้อกระโดดเหย็งๆๆ เหมือนมันไม่ได้ทำไรมาเลยอ่ะ

 

ก้อแนะนำตัวก่อนดีกว่า ผมชื่อ โทโมะครับ

 

กว่าพวกเราจะมายืนจุดนี้ได้ ต้องใช้ความพยายามอย่างสูงเลย จะบอกให้

 

(end tomo part's)

 

(kaew part's)

 

ที่โรงเรียน ABAC

 

ฟึ่บ!!

 

เสียงกระเป๋าของฉันกระแทกกับโต๊ะเรียน

 

เฮ้อ! กว่าจะเดินขึ้นมาถึงห้องได้เนี่ย ยิ่งกว่าฝ่าป่าดงดิบอีกมั้ง

 

ทั้งพวกผู้หญิงที่มารุมล้อมชั้น เดี๋ยวก้อพวกผู้ชายมายืนดัก รอพูดคุยนู่น คุยนี่

 

เซ็งจริงๆ เกิดมาหน้าตาดีก้อแบบนี้แหละมั้ง (หลงตัวเองมากเลยนะย่ะ:ice)(ก้อมันเป็นความจริงนี่นา:kaew)

 

(เออๆๆๆ ไม่เถียงๆ:ice)

 

"มาแล้วหรอ ยัยแบ๊ว" เสียง ๆหนึ่งทักชั้นขึ้นมา ทำให้ชั้นหลุดจากห้วงภวังค์

 

อ๋อที่แท้คิดว่าใคร นายโคโดโมะนี่เอง "อือ มาแล้ว แล้วนายอ่ะเพิ่งมาหรอ โคโดโมะ"

 

ชั้นพูดพร้อมกับหันไปมองคนที่ยืนพิงประตู สะพายเป้ข้างเดียว

 

เป้เค้ามีไว้ให้สะพาย 2 ข้าง นายนี่มาสะพายข้างเดียว ทำไมไม่สั่งทำไปเลยล่ะ

 

นายนี่มาทีไร ต้องเก๊กตลอดเว อ่ะ ไม่ไหว -*- ถึงจะแอบชมนายนี่บ่อยๆว่าหน้าตาดีก้อเหอะ

 

"ชั้น ไม่ชอบให้ใครมาเรียกชั้นว่า โคโดโมะนะ -*-" นายนี่ตรงมาที่ชั้นทันที

 

"ทำอย่ากับว่า ชั้นชอบนักแหละ ให้นายมาเรียกชั้นว่ายัยแบ๊วเนี่ยนะ"

 

นายนี่เคยเรียนมารยาทไทยมารึปล่าวเนี่ย ใครเค้าใช้ให้มายืนค้ำหัวคนอื่นกันห่ะ!!

 

ตอนนี้ ชั้นก้อต้องแหงนหน้าคุยกับตาบ้าโคโดโมะ หึ ถ้าคอชั้นเคล็ดนายต้องรับผิดชอบนะว๊อยยย!!~

 

"ก้อ.." ยังไม่ทันที่นายนี่จะพูดเลย

 

"หวัดดีทุกคน อ้าว แล้วยัยเจ้าแม่ช็อปปิ้งยังไม่มาหรอ" นายเขื่อนเดินมาทางชั้นกะนายโทโมะ

 

"อือ ยังไม่มาเลย" ชั้นรีบลุกขึ้น แล้วหันไปทางนายโทโมะ

 

"แล้วนี่นายไม่หนักบ้างหรอ ทำไมไม่ไปวางกระเป๋าล่ะ" ชั้นถามนายโทโมะ

 

"..."นายนี่ไม่ตอบ แต่เดินไปที่โต๊ะแทน

 

เออ แนะนำตัวก่อน ชั้นชื่อแก้ว ไม่ใช่ยัยแบ๊วนะ -*- อยุ่รร. ABAC รร.เดียวกับเขื่อน ฟาง และนายโคโดโมะ -*-

 

ส่วน ป๊อปกับเฟย์อยุ่อีกรร.นึง แต่ติดกับรร.ชั้นนี่แหละ

 

จึงเดาะไปหากันได้สบายๆ

 

แต่เหมือนวันนี้ฟางจะไม่มาซะมั้ง เพราะทุกวัน ไม่เคยมาสายเลยนิ

 

เดี๋ยวตอนเย็นแวะไปเยี่ยมซะหน่อย

 

ที่รร. ZXZX

 

"นี่ เฟย์ วันนี้ ยัยเจ้าแม่ช็อปปิ้งอ่ะ มารร.ป่าวอ่ะ" ป๊อปถามเฟย์

 

"หมายถึงฟางอ่ะหรอ ถามไมอ่ะ" เฟย์พูดพร้อมละสายตาจากนอกหน้าต่างมามองหน้าป๊อปแทน

 

"ปะ..ป่า ป่าว ไม่มีไร แค่อยากรู้" ป๊อปรีบโบกไม้โบกมือ ตีโพยตีพายยกใหญ่

 

"ก้อ คงไม่หรอกมั้ง เมื่อคืนชั้นโทรคุยกับยัยฟางจนถึงฟระมาณตี2กว่าๆ ยัยนั่นคงไม่สบายอ่ะแหละ"

 

เฟย์พูดเสร็จก้อหันไปมองนอกหน้าต่างอีกครั้ง

 

(end kaew part's)

 

(tomo part's)

 

ตอนเย็น ที่บ้านเขื่อน

 

ติ๊ดๆๆๆๆ

 

"เห้ย!! ไอ้โมะ แกรับดิว่ะ ยัยแบ๊วไรของแกอ่ะ โทรมารับดิ ร้อยวันพันปี มันไม่เคยโทรมา ถ้าโทรมาก้อมีแต่เรื่อง

 

ปวดหัวให้เครียดแหละ แกรับดิ"

 

ไอ้เขื่อนพูดพร้อมกับโยนโทรศํพท์มาให้ผม ด้วยสัญชาตญาน เมือ่โยนโทรศัพท์มาก้อต้องรับ ไม่งั้นก้อตกอ่ะดิ

 

"เออ ไม่ต้องพร่ามมากเลยแกอ่ะ เดี๋ยวชั้นรับให้ แต่รุ้ไว้ว่า ยัยนั่นไม่ใช่ของชั้นว๊อยยย!!"

 

ผมตะคอกใส่หน้ามัน

 

"ฮัลโหล" ผมรับสาย (อย่างไม่เต็มใจ)

 

"เขื่อนนายว่างปล่าว" เสียงยัยแบ๊ว ดังแว่วมาแต่ไกล

 

"เขื่อน ไม่ว่าง " ผมตอบสั้นๆ

 

"นี่นาย! นายโคโดโมะ ^^+ ตะโกนถามนายหน้ายาวซิว่า มันว่างมั้ยย"เหมือนกับว่า ยัยนี่พยายามสะกดกลั้น

 

อารมณ์ไว้เต็มที

 

"เอ๊ะ!! นี่ ยัยแบ๊ว เลิกเรียกชั้นว่า โคโดโมะ ซะทีได้มั้ย ไม่ชอบ "

 

"อย่ามาเรียกชั้นว่ายัยแบ๊วนะ!! ก้อบอกให้ถามนายเขื่อนไง ว่ามันว่างมั้ย" ยัยแบ๊ว ขึ้นเสียงใส่ผม

 

"ก้อบอกว่ามันไม่ว่างไง ฟังภาษาคนไม่รุ้เรื่องรึไง ห่ะ!!" ผมตะคอกกลับ

 

"งั้น นายมาหาชั้นที่บ้านหน่อยซิ" ยัยนี่เปลี่ยนเสียง เป็นเสียงออดอ้อนอะไรทำนองนั้น

 

"อะไรอีกเล่า" ผมไม่ชอบเลยเสียงนี้มัน รู้สึกยังไงไม่รุ้ซิ

 

"นะๆๆๆๆๆ มาหน่อย ชั้นมีเรื่องสำคัญจะบอก"

 

ติ๊ด!!

 

เอ๊ะ ยัยนี่จะตัดก้อตัดไปดื้อๆเลยเนาะ นิสัยอ่ะ

 

เอี๊ยดดดด!!

 

เสียงรถผม เบรคหน้าบ้านยัยแก้ว

 

ผมเปิดกระจกถามยัยนี่ ที่ยืนอยู่หน้าบ้าน

 

"มีไรยัยแบ๊ว" ผมถาม

 

ยัยนี่ไม่ตอบ เดินขึ้นรถผมหน้าตาเฉย!!!!~ - - "

 

"อะไรเนี่ย ยัยแบ๊ว ขึ้นมาทำไม" O_o ผมมแปลกใจกับพฤติกรรมยัยนี่จริงๆเลย

 

"ยัยฟางไม่สบาย พาชั้นไปหน่อยซิ" -_-' ยัยนี่เปลี่ยนจากเสียงออดอ้อนมาห้าวเหมือนเดิม

 

"รถเทอเล่า"

 

"เปลืองน้ำมัน-_-"

 

"หา!!~ เปลืองน้ำมัน ลงไปเลยไป ชิ่วๆๆๆ"ผมทำท่าไล่ยัยนี่ลงไป

 

"0[]0 นี่นายกล้าไล่ชั้นหรอ แล้วใครใช้ให้นายรับโทรศัพท์นายเขื่อนเล่า" ยัยนี่หันมาตะคอกใส่หน้าผม

 

ง่ะ =O= มันก้อจริงอย่างที่ไอ้เขื่อนพูด เวลายัยนี่โทรมา จะมีแต่เรื่องปวดหัวให้ช่วยทุกที

 

รุ้งี้ ไม่รับซะดีกว่า

 

"กล้าพูดเนาะ >เปลืองน้ำมัน<"

 

(end tomo part's)

 

(kaew part's)

 

ที่บ้านฟาง

 

หลังจากที่ชั้นกะนายโทโมะ ทักทายคุณน้าเสร็จแล้ว พวกเราก้อขออณุญาติขึ้นมาหาฟางทันที

 

ตอนแรกกะจะเคาะประตูก่อนเข้าตามมารยาท แต่อยากเซอไพรซ์ยัยฟางมากกว่า และพอดีที่ประตูไม่ได้ล็อค

 

กริ๊ก!!

 

O[]O ว้ากกกกกกกกก ทุกคนคงไม่เชื่อสายตาชั้น ว่าชั้นเห็นอะไร

 

หันไปดูนายโทโมะ นายนี่ก้อตาเบิกเหมือนกัน เพราะชั้นเห็น เห็น...

 

                                                                                            

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา