Love you ยุ่งนัก รักเธอซะเลย

... :: นี่! ทำไมเธอต้องเดินหนีฉันเรื่อยเลยนะ

... :: แล้วทำไม นายต้องทำให้ฉันโกรธเรื่อยเลยล่ะ ?

... :: แก้วเธอน่าจะเข้าใจนะ ว่านั่นมันเป็นอุบัติเหตุ

แก้ว :: อุบัติเหตุบ้านไหนล่ะ ? ก็เห็นอยู่ว่านายกับพิมนอนอยู่บนเตียง ดะ..ดะ โดยที่ยัยพิมนอนทับนายอยู่ หะ ว่ายังไงล่ะโทโมะ นายตอบฉันมาสิ

โทโมะ :: ก็พิมเค้าสะดุดพรม (?)  โมะยืนอยู่ตรงนั้นพิมเลยล้มทับโมะไปอยู่บนเตียง

แก้ว ::  เหอะ (สะบัดหน้าหนี) แล้วพิมไปหานายทำไมในห้อง ฉันไปช้ากว่านั้นไม่ปล้ำกันเลยรึไง

โทโมะ :: มันไม่มีอะไรจริงๆนะแก้ว แก้วเชื่อโมะเถอะนะ

แก้ว :: อุบัติเหตุนี่เกิดบ่อยจังเลยนะโทโมะ -_-  ครั้งก่อนที่ฉันไปหานายที่บ้านยัยเกลมันหอมแก้มนายล่ะแล้วนั่นอีกนายกอดกับหวายในรถ แล้วไหนจะที่นายไปรับแฟนเก่านายที่สนามบินอีก !! จะแก้ตัวอะไรก็เชิญ แต่ฉันไม่รับฟังเข้าใจไหม ?

โทโมะ :: เกลเขาแค่ทักทายตามต่างชาติ morning kiss ไง  ที่โมะกอดกับหวายเพราะหวายเขาเสียใจที่แฟนทิ้ง ที่โมะไปรับเบลล์เพราะเบลล์บอกอยากเจอโมะต่างหากละ

แก้ว :: คำโกหกและหลอกลวงของนายต่อไปนี้ฉันจะไม่ฟังมันอีก.... (แก้วเดินหนี แต่โมะจับข้อมือไว้)

โทโมะ :: แก้วอย่าไป...โมะขอ โมะจะอยู่ได้ยังไงถ้าโมะไม่มีแก้ว

แก้ว :: ขอโทษนะ โทโมะ...ฉันคงเชื่อใจนายไม่ได้อีกแล้ว (แก้วเดินจากไปเหลือแต่โทโมะที่ยืนอยู่ตรงนั้น)

... :: .....