never too late สำหรับเราย่อมไม่มีคำว่าสายไป

8.4

เขียนโดย ruktomokaew

วันที่ 7 ธันวาคม พ.ศ. 2555 เวลา 15.44 น.

  20 ตอน
  334 วิจารณ์
  35.50K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 22.28 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
เรื่อง never too late สำหรับเราย่อมไม่มีคำว่าสายไป
 
 
 
 
 
 
 
//แก้ว//
 
 
 
 
 
 
 
 
  ฉันเดินตามทางมาเลื่อยๆหลังจากที่ทะเลาะกับพี่โทโมะซึ่งมันเป็นเรื่องปกติของฉันอยู่น้อยวันมากนะที่
 
เราจะไม่ทะเลาะแต่ไม่ว่าฝ่ายไหนจะผิดมันก็ต้องมาลงที่ฉันเพียงผู้เดียวและเสมอมาตอลด7
 
เดือนที่คบกัน ฉันยอมรับว่าในชีวิตที่ผ่านฉันเองก็เคยมีแฟนมาก็หลายคนอยู่แต่ทุกคนมักจะ
 
โดนฉันบอกเลิกแต่กับพี่โทโมะมันไม่ใช่ ฉันรักพี่โทโมะมากเลยนะเพราะฉะนั้นฉันจะปล่อย
 
เค้าไปไม่ได้ไม่งั้นฉันคงต้องตอมใจตายแน่ๆพี่โทโมะเปรียบเหมือนคึ่งชีวิตฉันเลยก็ว่าได้นะ
 
ถึงแม้ว่าพี่เค้าชอบโวยวาย ชอบหาเรื่องทะเลาะ ชอบบอกเลิก แต่มันก็เป็นเรื่องที่ท้าทาย
 
สำหรับถึงแม้ว่ามันต้องแลกด้วยน้ำตา...
 
 
 
 
 
 
"ยัยแก้วแกมาเดินอะไรแถวนี้" ยัยเฟย์ทักฉัน
 
 
"อ๋อมาเดินเล่นน่ะแกมีอะไรหรอ" ฉันยิ้มตอบ
 
 
"พี่ป็อปให้มาตามแกกลับไปบ้านได้แล้วนะ...เย็นแล้ว" ยัยเฟย์บอกแล้วชี้ไปทางบ้านฉัน
 
 
"งั้นก็กลับสิรออะไรล่ะ" ฉันบอกแล้วเดินนำออกมา
 
 
 
 
 
 
 
   ฉันลืมบอกนะว่าฉันกับยัยเฟย์เราเป็นเพื่อนรักกัน ยัยเฟย์มีพี่สาวชื่อฟางเป็นแฟนของพี่
 
ป็อปปี้พี่ชายของฉัน ทุังคู่รักกันมากเลยล่ะ อีกไม่นานก็คงจะแต่งงานกัน รอก็แค่เรียนจบ
 
ตอนนี้พี่ป็อปกับพี่ฟางอยู่ปี4แล้วล่ะ ส่วยฉันกับยัยเฟย์อยู่ปี2เอง ห่างกันตั้ง2ปีแหนะ
 
 
 
 
 
 
 
"นี่จิตแกหลุดไปถึงไหนแล้วเนี๊ย" ฉันชะงักกับคำพูดของยัยเฟย์
 
 
"จิตหลุด?จะบ้าไง" ฉันหันกับไปมองหน้ายัยเฟย์ที่ยืนห่างจากฉัน3ก้าว
 
 
"ก็แกจะเดินเลยบ้านตัวเองแล้วนะ" อ้าวหรอ-0-
 
 
"แหะๆ ^^;" ฉันส่งยิ้มแห้งๆไปให้ยัยเฟย์
 
 
"เข้าบ้านแกเร็วๆเหอะยุงเยอะ" ยัยเฟย์บอกแล้วเปิดประตูฉันเข้าไปหน้าตาเฉย
 
 
"เฮ้ๆ...รอด้วยเส่!" ฉันตะโกนไล่หลังฉันเฟย์เข้าไป
 
 
"ก็เร็วๆสิ" แล้วสุดท้ายฉันกับยัยเฟย์ก็วิ่งไล่ตีกันจนเข้ามาในบ้าน
 
 
"หยุดเดี๋ยวนี้นะยัยเฟย์" ฉันบอกแล้วรีบวิ่งเข้ามา
 
 
"หยุดก็โง่ล่ะสิ555+" ยัยเฟย์เองก็วิ่งไปหลบหลังพี่ฟางที่ยืนหั่นผัก
 
 
"เล่นอะไรกันเนี๊ยเดี๋ยวก็โดนมีดบากหรอก" พี่ฟางบอกเราทั้งคู่
 
 
"เกิดอะไรขึ้นหรอครับฟางเสียงเอะอะโวยวายซะลั่นบ้านเลย" พี่ป็อปปี้ตรงเข้าหาพวกเราทั้ง3 เอ๊ะ!หรือแค่พี่ฟางคนเดียว?
 
 
"แก้วกับเฟย์เล่นวิ่งไล่จับกันเฉยๆน่ะค่ะ" พี่ฟางบอกแล้วหันมายิ้มให้กับฉันแลเวก็ยัยเฟย์
 
 
"เล่นอะไรกันเป็นเด็กๆจริงๆเลยนะ" พี่ป็อปปี้บอกแถมกั้นหัวเราะอีก
 
 
"นี่!พี่ป็อปขำแก้วหรอ โดนแน่ๆ" ฉันวิ่งเข้าไปกระโดดใส่หลังพี่ป็อปจนเกือบก้มและแน่นอนมันต้องตามมาด้วยเสียงโอดโอยของพี่ชายฉัน5555+
 
 
"พี่เจ็บนะยัยตัวแสบ" พี่ป็อปบอก
 
 
"555+ก็พี่อยากขำแก้วก่อนทำไมล่ะ" ฉันบอกแล้วแกล้งเขยิบให้สูงขึ้นไปอีก
 
 
"ฟางช่วยป็อปด้วยสิครับ...ยัยเด็กนี่จะฆ่าป็อปอยู่แล้ว" พี่ป็อปอ้อนนพี่ฟางแต่มีหรือที่พี่ฟางจะสนใจ
 
 
"ฟางไม่ว่างอ่ะค่ะต้องเตรียมอาหาร" พี่ฟางบอกแล้วหันหลังทำอาหารต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
...ruktomokaew...
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------เริ่มเรื่องมาก็ขอเปิดฉากด้วยความสนุกสนานก่อนที่จะดาม่าแล้วกันนะคะ เม้น+โหวดกันด้วยนะคะ 
 
 


 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา