never too late สำหรับเราย่อมไม่มีคำว่าสายไป

8.4

เขียนโดย ruktomokaew

วันที่ 7 ธันวาคม พ.ศ. 2555 เวลา 15.44 น.

  20 ตอน
  334 วิจารณ์
  35.52K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 22.28 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

16)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เรื่อง never too late สำหรับเราย่อมไม่มีคำว่าสายไป

 

 

 

 

 

 

    สาเหตุที่ทำให้ฉันต้องโทร.หากวินก็เพราะฉันกับพี่โทโมะยังงอนกันอยู่เพราะฉะนั้นฉันเลยจะแสดงให้พี่โทโมะเห็นว่าฉันไม่จำเป็นต้องง้อพี่เค้าก็ได้และอีกอย่างฉันก็ไม่ได้อยากจะอยู่กับอากาศรอบๆตัวหรอกนะถึงจะมีพี่โทโมะอยุ่ด้วยมันก็คงไม่ต่างกันหรอกเชื่อสิ!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แก้วๆทางนี้" ทันทีที่ฉันเดินพ้นประตูบริษัทฉันก็ได้ยินเสียงที่แสนจะคุ้นเคยดีพร้อมๆกับเจ้าตัวที่วิ่งมาหาฉัน

 

 

 

 

 

"อ้าวกวินมาเร็วจัง...เหงื่อแตกหมดเลย" ฉันบอกแล้วหยิบผ้าเช็ดหน้าของตัวเองออกมาซับเหงื่อให้กวิน

 

 

 

 

 

"ก็เราไม่อยากให้แก้วรอนานน่ะก็เลยรีบมา" โอ๊ยคนอะไรจะดีขนาดนี้

 

 

 

 

 

"งั้นเรารีบไปกันเหอะ...กวินเราไปเที่ยวกันมั้ย"

 

 

 

 

 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 

 

 

 

 

 

 

"หืม??วันนี้มาแปลกแห๊ะ" กวินทำหน้าสงสัยในคำพูดของฉัน...ทำไมล่ะฉันจะชวนเค้าไปเที่ยวบ้างไม่ได้หรอ

 

 

 

 

 

"ตกลงจะไม่ไปใช่มั้ย..." ฉันถามกวินในขณะที่กำลังเดินไปที่รถ

 

 

 

 

 

"ไปสิๆแก้วอุตาส่าห์ขอเราทั้งทีฮ่าๆ" กวินบอกแล้วเปิดประตูให้ฉันเข้าไปนั่งแล้วปิดลงก่อนที่ตัวเองจะอ้อมไปอีกฝั่ง

 

 

 

 

 

"ก็แค่นั้นแหละว่าแต่...เราจะไปเที่ยวที่ไหนกันดีอ่ะ" ฉันเอ่ยถามกวินก่อนที่จะหันออกไปมองนอกหน้าต่าง...พี่โทโมะกำลังเดินมาหรอ

 

 

 

 

 

"ไม่รู้สิ...กินข้าวเฉยๆก็พอมั้ง" กวินเอ่ยบอกฉันก่อนจะมองไปตามสายตาฉัน

 

 

 

 

 

"อืมก็ได้ๆเลือกร้านให้แก้วด้วยแล้วกัน^^" ฉันตัดบทสั้นๆก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาเล่นไปพรางๆ

 

 

 

 

 

"เหอะๆตลอดอ่ะ" กวินเอื้อมมือขยี้หัวฉัน2-3ทีก่อนจะออกรถผ่านหน้าพี่โทโมะไปเฉยๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   หลังจากที่ฉันกับกวินเราไปกินข้าวกันเรียบร้อยแล้วกวินก็อาสาพาฉันไปเที่ยวต่ออีกนิดๆหน่อยๆก่อนจะพามาส่งที่บ้าน ฉันยังไม่อยากกลับบ้านเลยด้วยซ้ำT^T แต่ไม่รู้ว่าจะไปอยู่ไหนดีอีกอย่างถ้าฉันไปกับกวินแค่2ต่อ2กลับมาคงโดนพี่โทโมะฆ่าหั่นศพแน่ๆแค่นี้ฉัยว่าฉันกลับไปก็คงจะพิการแล้วล่ะT^T

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ขอบคุณมากๆนะกวินแก้วโคตรมีความสุขอ่ะฮ่ะๆ" ฉันขอบคุณกวินเนื่องในโอกาสที่เค้าพาฉันไปเที่ยวในวันนี้

 

 

 

 

 

"ไม่เป็นซะหน่อย..." กวินก็ยังคงเป็นกวินอยู่เสมอๆไม่เคยปฏิเสธฉัน...

 

 

 

 

 

"เป็นไงแก้วไปเที่ยวมาสนุกมากมั้ย!?" บุคคลที่3เอ่ยขึ้นมาขัดจังหวะบทสทนาระหว่างฉันกับกวินแล้วคิดว่าใครล่ะ...

 

 

 

 

 

"ก็สนุกดีค่ะ...กวินไว้วันหลังเราไปเที่ยวกันอีกนะ^^" ประโยคฉันพูดกับพี่โทโมะแต่ประโยคที่2ฉันพูดกับกวิน

 

 

 

 

 

"เอ่อ...ก็ได้แต่เราไปก่อนนะ" กวินเอ่ยเบาๆกับฉันก่อนจะหันหลังแล้วเดินไป

 

 

 

 

 

"มาคุยกันนให้รู้เรื่องนะแก้ว!!"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   หลังจากที่กวินกลับไปแล้วฉันก็รีบเดินเข้าบ้านแล้วตรงดิ่งไปยังห้องของตัวเองก่อนที่โดนพี่โทโมะฆ่า....แต่ก็ยังไม่วายที่จะต้องมีเสียงของพี่โทโมะตามมาก่อกวนฉันถึงแม้ว่าฉันจะล็อคประตูห้องแล้ว เอาหมุนอุดหูก็แล้ว เปิดเพลงให้เสียงดังๆก็แล้วแต่ดูเหมือนว่าพี่โทโมะก็ยังคงไม่ยอมเลิกรา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แก้วได้ยินที่พี่พูดอยู่ใช่มั้ย!!...ออกมาคุยกันให้รู้เรื่องนะแก้ว!!!" ใครจะโง่ออกไปตอนนี้ล่ะอกไปก็มีแต่ตายกับพิการ2ทางเท่านั้นแหละ ฉันไม่ออกไปหรอก!!

 

 

 

 

 

"ไม่!!แก้วง่วงแล้วพี่โทโมะไปนอนเหอะ" ฉันตะโกนกลับก่อนจะก้มหน้าเอาหมอนอุดหูอีกครั้ง...

 

 

 

 

 

"พี่ไม่เชื่อ!!อ๋อเดี๋ยวนี้เห้นไอ้กวินดีกว่าพี่แล้วใช่มะ!!" พี่โทโมะชักจะเอาใหญ่ล่ะเริ่มพูดถึงกวินอีกล่ะ-*-

 

 

 

 

 

"อย่าเอาเพื่อนแก้วไปเกี่ยวข้องนะพี่โทโมะ!!" ฉันถึงกับฟิวส์ขาดเดินไปเปิดประตูห้องแล้วยืนประจันหน้ากับพี่โทโมะ

 

 

 

 

 

 

"เหอะ!!แตะต้องไม่ได้เลยนะไอ้เพื่อนคนนี้น่ะ" พี่โทโมะแสระยิ้มแล้วพ่นลมหายใจใส่หน้าฉัน

 

 

 

 

 

"ใช่!!ถ้ารู้แล้วก็ช่วยๆเงียบสักทีแก้วรำคาญ!!" ฉันกระแทกเสียงใส่พี่โทโฒะก่อนจะปิดประตูในช่วงที่พี่โทโมะเผลอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

    ฉันปิดประตูหนีพี่โทโมะแล้วรีบอาบน้ำนอนทันทีโดยที่ไม่สนใจเสียงรบกวนจากข้างนอกเลย พี่โทโมะคงจะไม่ได้คิดว่าฉันคบชู้มั้ย? ไม่หรอกพี่โทโมะเค้ารู้จักฉันดี...แต่ถึงเค้าจะคิดฉันก็คงห้ามอะไรเค้าไม่ได้หรอก...เฮ้อ~~พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่แล้วกันนะ...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไง...เมื่อคืนฝันดีมั้ยล่ะ" พอฉันก้าวลงบรรไดมาก็ได้ยินเสียงพี่โทโมะทันทีนี้คงจะตื่นก่อนฉันสินะ

 

 

 

 

 

"ไม่ค่อยดีค่ะ...ฝันว่ามีพวกโรคจิตมาก่อกวนอยุ่ที่ประตูน่ะค่ะ" ฉันเลยขอแขวะสักนิดสักหน่อยแล้วกัน5555+

 

 

 

 

 

"หรอ...นึกว่าได้ไปเที่ยวมาเมื่อวานแล้วจะทำให้ฝันดีซะอีก" ฉันรู้นะว่าพี่โทโมะก็กำลังแขวะฉันอยุ่เหมือนกัน!!

 

 

 

 

 

"5555+ชั่งคิดนะคะแต่ก็โอเคค่ะ" ฉันหัวเราะนิดๆก่อนจะเดินผ่านหน้าพี่โทโมะไป

 

 

 

 

 

"เดี๋ยวแล้วจะไปไหนแต่เช้า" พี่โทโมะคว้าข้อมือฉันแล้วกระตุกเบาๆให้ฉันถลาเข้าไปหาตัวเอง

 

 

 

 

 

"ไปทำงานไงคะถามแปลก" ฉันลอยหน้าลอยตาพูดโดยไม่สนใจสายตาของพี่โทโมะเลยสักนิด

 

 

 

 

 

"นี่แก้ว!!"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

...ruktomokaew...

 

 

 

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------อ่าอัพแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ5555+มาแบบรั่วๆ5555+(ยังไม่เลิก-*-) พอดีว่าฉลองวันคล้ายวันเกิดและวันแก่??(เมื่อวาน) เราเลยมาอัพให้2เรื่อง ก่อนจะขอตัวละลายหายไปอีกสักรอบ5555+ เวลาเราไม่ค่อยจะมี(เอาแต่นอน-*-)การบ้านก็เยอะ(แต่ไม่ทำ-*-)ไป-กลับก็ไกล(หลับตลอด-*-)

 

 

#ชีวิตเราน่าสงสารมั้ย?(ยังจะถาม-*-)

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา