รักนี้แสนสุดจะทน

9.8

เขียนโดย tomolovekaew

วันที่ 22 ตุลาคม พ.ศ. 2554 เวลา 15.10 น.

  11 ตอน
  126 วิจารณ์
  23.99K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

4)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

( ขอข้ามการแต่งงานนะ)

 

หลังจากที่โทโมะกับแก้วนั้นได้ แต่งงานกัน นั้นทั้งคู่ได้มาอยู่คอนโด ของทั้งสองนั้น  แรกๆนั้น โทโมะกลับจากทำงาน จะกลับบ้านตรงเวลา จนผ่านไปไม่ นานนัก เขา กลับดึกทุกวันบ้างวันเช้าเลย ไม่รู้ว่าเพราะอะไร .....

แล้วแถมตอนนี้แก้วก็ท้องได้ 6 เดื่อนแล้ว   พ่อแม่ทั้งโทโมะ แก้วนั้นรับรู้ว่ามีหลาน แถมยังเหอมาก

ก็มีแต่โทโมะเท่านั้นที่ ไม่เหอ แถม ยังไม่ค่อยได้เอาใจใส่ บ้างวัน ไม่ได้พูดกับแก้วเลยไปด้วยซ้ำ

 ตอนนี้มีแต่เสียงโทรทัศ แล้วเสียงนาฬิกาเดิน

แก้วได้รอ เขากลับบ้านเช่นเดิม คอยมอง นาฬิกาอยู่ตลอด ตอนนี้ เที่ยงคืนแล้ว  เขายังไม่กลับมา

น้ำตาของแก้วได้หยดอยู่ไม่ขาดเลย  เธอได้แต่รอเขาด้วยน้ำแบบนี้มาหลายวัน  เธอนั้นได้แต่ร้องไห้

แล้วลูบท้องพร้อมบอกกลับลูกอยู่เสมอ   “  ลูก แม่ ลูกเป็นไงบ้าง คุยกับแม่หน่อยนะลูก แม่เหงามากคุยกับแม่หน่อยบ้างได้ไหม   แม่รักลูกนะ  ถึงเราจะมีแค่แม่ แต่แม่จะดูแลลูกให้ดีที่สุดเลย “

จนตอนนี้ก็ได้เกือบตี3 ได้ จนมีเสียงออด  น่าห้อง

เมื่อเธอได้ยินนั้นเธอก็รีบ เช็ดน้ำตาแล้วเปิดประตู ให้  เขานั้นอยู่ในสถาพที่ เมามาก

“นี่ไปดื่มมาอีก ใช่ไหม”      แก้วเธอนั้นได้บ่นกับโทโมะ ทันที แล้วพร้อมประคองมาที่เตียงอีก

“อย่าบ่นได้ไหม ลำคาญ เป็นเมียนะไม่ใช่แม่ บ่นอยู่ได้  ทุกวัน”    เขานั้นได้  ตะคอกใส่เธออย่างโมโห จนเขาหมดสติไป

เธอนั้นก็ได้แปลียน เสื้อผ้าให้แล้วเช็ดตัว  เธอนั้นเซ็ดตัวเขา แถบน้ำในอ่างแถบจะเป็นน้ำตาของเธออยู่แล้ว

  แล้วเธอนั้นก็ได้ หลับลงข้างๆเขา แต่แก้วนั้นไม่ได้นอนหลับเลย เธอก็ ได้ตา นึก ตอนที่เธอกับเขา ที่นอนกอดกัน

ทั้งคืน  ที่ได่หอมแก้มกัน  แต่ตอนนี้แค่เขาจะคุยกับ เธอนั้นไม่เคยที่จะพูดดีกับเธอเลย

 

“นี่คุณจะไปไหนเรอ”    เธอได้ตื่นขึ้นมาเห็นเขา กำลังแต่งตัวอยู่

“จะไปเที้ยว ไง ฉันทำงาน ทุกวัน นะ นานๆทีจะหยุด ไม่ใช่เหมือนเธอนิ ไม่ได้ทำไร วันๆเอาแต่บ่น”

เขาแต่งตัวไปพร้อมพูดกับเธอ

 แก้วได้รีบไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วขับรถตามเขาไป

แก้วอยากรู้ ว่าเขานั้นไปไหนและทำอะไร     จนเธอสะกดรอยไปเลื่อยๆนั้น

รถของโทโมะนั้นด้จอมลงแล้วมี ผู้หญิงขึ้นรถเขาไป  แก้วนั้นที่ขับรถตามมานั้น

เธอร้องไห้  พร้อมขับรถไป    ในหัวแก้วตอนนี้นั้นได้แต่นึกถึงคำพูดที่เขาสัณญากับเธอ

ว่าเขา นั้นจะไม่เจ้าชู้ และจะรักเธอคนเดียว  

แล้วตอนนี้รถโทโมะนั้น ก็ได้เข้าไปที่โรงแรม ม่านรูด 

แก้วที่ขับตามเขามานั้นแถมร้องไห้หนักกว่าเดิมกับสิ่งที่เธอนั้นเห็นมันทำร้ายเธอมา

พอรถโทโมะจอดนั้น เธอก็ขับจอดข้างห้องเขาไป

ตอนนี้แก้วได้เข้าห้องข้าง เขาแต่เธอนั้น แถบไม่มีสติเท่าไร

แต่ความที่แก้วนั้นอยากรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใครเธอจึง ตัดสิ้นใจจะแอบดู โดยเธอนั้นได้ไข้ตรงตรงที่เสียบปั๊ก

แล้วถาพที่เห็นนั้น เป็นถาพที่คนที่เขารักกำลัง สนุกกับสาวนึงแต่

เธอนั้นมองไม่เห็น แต่เธอนั้นได้ร้องไห้เสียใจและต้องขนดูกับภาพ บาดตา

   “ โอ๊ ย  ... โทโมะ  ไม่ ไหว แล้ว  เสียงของสาวดังลั่นห้อง” ของเขา   เขาแล้วเธอนั้นมีความสุขกับมาก

จนไม่รู้เลยว่าแก้วนั้นมองอยู่  ทั้งเสียงและภาพนั้นมันทำไห้ความเจ็บปวดกับเธอมาก   ที่เห็นคนรักของเธอ  มีอะไรกับคนอื่นอย่างสนุก

สิ่งที่เห็นนั้นมันไม่ใช่ความฝันเลย ชักนิด    เธอนั้นไม่อยากให้ลูกของเธอนั้นเกิดมาแล้วรู้เลยว่า

   พ่อของเขาไม่เคยรักเขาเลยสักนิด...

 

 

เม้ลให้กำลังใจหน่อยน๊า

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา