รักฉันได้มั้ย (?) Love me,please!

วันที่ 29 ธันวาคม 25xx
"โทโมะ ฉันมีเรื่องจะบอกอ่ะ"สาวร่างสูงพูดกับเพื่อนสนิทของตน
"มีเรื่องอะไรล่ะ ?"ชายหนุ่มพูดพร้อมกับกำลังอ่านหนังสือ
"คือว่าาา...เอิ่มม มม!ฉันชะ..ชอบ นายอ่ะ"ในที่สุดสาวร่างสูงก็พูดออกมาอย่าง เก้ๆ กังๆ
เหตุนี้ทำให้ชายหนุ่มที่กำลังอ่านหนังสืออยู่ผละออกจากหนังสือด้วยความตกใจ
"คือที่ฉันตัดสินใจบอกออกไป เพราะฉันอึดอัดที่จะต้องปิดบังความจริงกับนาย นายไม่จำเป็นต้องรักฉันตอบ แต่ฉันขออย่างเดียวคือ นายอย่าเย็นชาใส่ฉัน อย่าทำเหมือนฉันเป็นคนไม่รู้จัก เป็นเพื่อนกับฉันเหมือนเดิมนะ โทโมะ"สาวร่างสูงพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยของเธอ
"ฉันรู้ว่านายมีพิมอยู่แล้ว แต่ฉันก็แค่ต้องการบอกความรู้สึกของฉันให้นายได้รู้เท่านั้น"สาวร่างสูงพูด ทางด้านชายหนุ่มได้แต่อึ้งกับคำพูดของเพื่อนสนิทที่รู้จักกันมา 2 ปี แล้วว เค้าไม่รู้เลยว่าเธอรู้สึกยังไง จนกระทั่งวันนี้เค้าได้รู้ความจริงทุกอย่าง เค้ารู้สึกตกใจและเสียใจเพราะเค้าคิดกับเพื่อนสาวคนนี้แค่"เพื่อน"เท่านั้นเอง
"ขอโทษนะแก้ว ฉันชอบเธอไม่ได้หรอกนะ ขอโทษจริงๆ"ชายหนุ่มพูดแล้วเดินจากไปปล่อยให้สาวร่างบางยืนอึ้งอยู่กับที่พร้อมน้ำตาที่ไหล
มามากกว่าเก่า
.................................................
2 ปี ผ่านไป
หลังจากเหตุการณ์วันนั้น โทโมะก็ย้ายโรงเรียนไปเรียนที่อื่น สาวร่างสูงยังคงคิดถึงแต่เรื่องเหตุการณ์วันนั้น ซ้ำไปซ้ำมา
พร้อมโทษตัวเองอยู่เสมอๆว่า ที่โทโมะย้ายไปเพราะเธอ เพราะเธอตัดสินใจพูดคำว่า"ชอบ"ออกไป ถ้าเธอไม่พูดเรื่องมันก็คงไม่เกิด
ถ้าเธอเก็บความรู้สึกไว้ในใจ เธอก็คงยังได้อยู่ข้างกายคนที่เธอ"แอบรัก"เค้าคงไม่ทิ้งเธอไป
"ยัยแก้วว ยังคิดถึงเรื่องเหตุการณ์วันนั้นอยู่หรอ ?"สาวร่างบางพูดกับเพื่อนสนิทของตน
"อืมมม มม!แก้วยังคิดถึงเรื่องวันนั้นอยู่ แก้วผิดมากใช่มั้ยฟาง ?"สาวร่างสูงพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาเพราะเหตุการณ์วันนั้นอีกครั้ง
"แก้ว ฟังฟางนะ ความรักมันไม่มีใครผิดใครถูกหรอก แล้วการที่แก้วบอกชอบโทโมะออกไป ฟางว่ามันก็เป็นเรื่องที่ดีนะ มันทำให้แก้วได้ปลดปล่อยความรู้สึกออกมา แม้ผลของมันจะไม่เป็นไปตามที่แก้วต้องการก็เถอะ"สาวร่างบางปลอบใจเพื่อนสนิทของตนที่ตอนนี้กำลังร้องไห้อย่างหนัก
"แต่แก้วยังอยากให้โทโมะอยู่ข้างกายแก้วนะ ในวันที่แก้วไม่เหลือใครแก้วอยากให้โทโมะออยู่ข้างแก้ว เหมือนตอนที่โทโมะโดนหวายทิ้ง โทโมะไม่เหลือใครแก้วยังอยู่ข้างโทโมะเลยนะ"
"ฉันพร้อมจะอยู่ข้างเธอเสมอนะแก้ว"เสียงปริศนาพูดขึ้นมา เสียงๆนี้เป็นเสียงคุ้นเคยของแก้ว เสียงที่แก้วต้องการฟังมาตลอดเวลา 2 ปีที่แก้วอยู่คนเดียว