ผิดไหม...ถ้าฉันจะบอกว่ารักเธอ...TK

เรื่อง รักเธอจะผิดไหม...พี่สาวคนสวย

"โทโมะ เร็วๆหน่อยได้มั้ยพี่จะรีบไปมหาลัย" เสียงแหลมๆบ่นน้องชายตัวดีก่อนร่างเพรียวจะลากเด็กหนุ่มร่างสูงโปร่งมาที่รถ

" โถ่ พี่จะรีบไปไหนเนี้ยะทันอยู่แล้ว"เด็กหนุ่มเอ่ยอย่างอ่อนใจ "ก็ชั้นจะไปรับยัยแก้วแล้วแกก็ก็ต้องไปกับพี่ด้วย"เฟย์สาวเปรี้ยวในชุดนักศึกษาสุดเซ็กซี่กระโปรงทรงเอเหนือเข่าขึ้นมาสองคืบ บอกกับน้องชาย

"พี่เค้าไม่มีปัญญาไปเองเหรอหรือจำทางไม่ได้"โทโมะเอ่ยอย่างกวนๆ

"เออ...งั้นชั้นจะไปบอกยัยแก้วว่าแกด่ามันมันจะได้เกียจขี้หน้าแก สะใจชั้น หึ หึ"เฟย์หัวเราะอย่างสะใจเพราะรู้ว่าน้องชายตัวดี ของเธอมันพูดไปงั้นแหละความจริงแล้วมันอยากจะเจอเพื่อนเธอจะตาย

"บอกไปเลยผมไม่กลัวเพื่อนพี่หรอกถ้าทำไรผมนะจะจับฆ่าเลยคอยดู"โทโมะกล่าวอย่างโหดๆ

"จะฆ่าเค้าหรือจะปล้ำเค้า หึหึ ไอ้น้อง"เฟย์หัวเราะอย่างรู้ทันก่อนจะสตาร์ทรถ

"พี่หมายความว่าไง ห๊ะ พี่เฟย์"โทโมะตะโกนถามแต่ก็ไม่มีสัญญาณตอบรับจากพี่สาวคนสวยเพราะคุณเธอเล่นขับรถไปฟังเพลง ไปไม่รับฟังที่เขาพูด

คอนโดแก้ว

ก๊อก ก๊อก "แก้ว เฟย์มารับแล้วนะเสร็จหรือยัง"เฟย์เคาะประตูอยู่หน้าห้อง

"มาแล้ว มาแล้วโทษทีตื่นสายไปหน่อย"ร่างสวยในชุดนักศึกษากระโปรงพีชยาวถึงตาตุ่มรีบวิ่งออกมาเปิดประตูส่งยิ้มให้เฟย์กับ โทโมะแต่รายหลังทำเป็นไม่สนใจมัวแต่หมกหมุ่นกับไอโฟนในมือ

"เฟย์ น้องชายแกโกรธอะไรชั้นหรือเปล่า"แก้วกระซิบถามเพื่อนซี้ก่อนจะหันไปมองคนที่เดินตามมาทางหลัง

"ไม่หรอก มันก็เป็นอย่างนี้ทุกครั้งแกไม่ชินเหรอ"เฟย์บอกแก้วทำหน้าเหมือนจะเข้าใจโทโมะเอ้ยแอบชอบเขาแต่ก็วางฟอร์ม ระวังไอ้หนุ่มที่ไหนมันจะได้หัวใจยัยแก้วไปครองก่อนก็ช่วยไม่ได้นะเพื่อนเธอยิ่งเสน่ห์แรงอยู่

"แก้วเดี๋ยวตอนเย็นแกกลับกับโทโมะนะวันนี้ชั้นต้องทำรายงานต่อดึกหน่อย"เฟย์บอกเมื่อเดินมาถึงหน้าตึกคณะ การตลาดที่แก้วเรียนอยู่ส่วนตัวเธออยู่รัฐศาสตร์ปี4กันแล้วส่วนโทโมะเรียนดนตรีอยู่ปี2

"มันจะดีเหรอลำบากโทโมะเปล่าๆ"แก้วเอ่ยอย่างเกรงใจเธอเหลือบไปเห็นโทโมะที่มองพวกเธออยู่

"ไม่เป็นไรหรอกผมก็เป็นคนขับรถให้พี่นั่งตลอดอยู่แล้วนี่"โทโมะพูดจนแก้วหน้าเสียเฟย์หันมาถลึงตาใส่น้องตัวดีก่อนจะดันร่าง บางเข้าคณะไป

"โทโมะ แกมันปากเสียระวังจะเสียใจ ชิ"เฟย์สะบัดหน้าเดินไปอย่างอารมณ์เสียแต่ใครจะรู้ว่าขณะนี้โทโมะกำลังมีความสุขใบ หน้าหล่ออมยิ้มเบาๆยิ่งเห็นคนสวยของเขาจะร้องไห้ก็ยิ่งน่ารักใบหน้าของเธอตอนเบะๆมันน่าฟัดที่สุด

ซ่าๆ เสียงที่ปัดน้ำฝนทำงานไปมาตอนนี้สองทุ่มกว่าแล้วรถยังติดไม่ขยับไปไหนมาสองชั่วโมงแล้วในรถที่สองชีวิต ที่นั่งเงียบแก้วกำมือแน่นๆอย่างอึดอัดจะชวนคุยก็กลัวโทโมะจะว่าเด็กหนุ่มเห็นเพื่อนพี่สาวแอบมองอยู่ก็อมยิ้มในใจแต่ก็ทำ เป็นหน้าเคร่ง

"รถติดอย่างนี้ผมคงต้องนอนห้องพี่แล้วมั้งถ้าย้อนกลับมาผมคงถึงบ้านเที่ยงคืนโน่น"โทโมะเปรยก่อนจะหันมามองคนหน้าหวาน ข้างกายที่ตกใจ

"ห๊ะ...เอิ่มก็ได้โทรบอกที่บ้านด้วยนะ"แก้วตอบกลับไปอย่างมึนๆมันก็จริงถ้าให้โทโมะย้อนกลับมาอีกมีหวังไม่ได้นอนแน่ๆไม่ เป็นหรอกมั้งโทโมะเป็นน้องชายเพื่อนเธอแล้วอีกอย่างเด็กหนุ่มก็ดูไม่ชอบขี้หน้าเธอเสียด้วย

ห้องแก้ว " เอ่อ โทโมะนายไปอาบน้ำก่อนนะใส่เสื้อผ้าพี่ไปก่อนเดี๋ยวไม่สบาย "แก้วว่าพลางหยิบเสื้อผ้ากับกางเกงของตัวเธอตัวที่ใหญ่ที่ สุดมาให้เด็กหนุ่มโทโมะรับมาอย่างเซ็งๆก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปส่วนแก้วก็ไปเตรียมทำอาหารมื้อค่ำ

ซ่า ซ่า เสียงน้ำจากฝักบัวไหลกระทบพื้นห้องน้ำสายน้ำไหลผ่านร่างกายกำยำที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อโทโมะมองตัวเองในกระจก ยิ้มๆตั้งแต่เขารู้จักแก้วมา4ปีความรู้สึกในตอนนั้นกับตอนนี้ยังไม่เปลี่ยนชายหนุ่มตกหลุมรักหญิงสาวตั้งแต่แรกเห็นนับวันยิ่งรัก มากขึ้นทุกวันแต่ก็ไม่สามารถแสดงออกไปได้กลัวว่าเธอจะไม่รัก สายตาคมประดุจซุกซนเหลือบไปเห็นครีมอาบน้ำ ครีมบำรุงผิวและอีกต่างๆมากมายโทโมะจิตนาการภาพแก้วอาบน้ำผิวขาวๆเอวบางเรือนร่างอรชรบอบบางแต่อวบอิ่มนั้นเขาไม่ อยากจะละสายตาไปไหนจริงๆ ฮึ่ย!นี่เขาเป็นอะไรไปคิดเรื่องลามกแบบนั้นได้ไงกันโทโมะส่ายหัวไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกไปแล้ว รีบแต่งตัว

"อ้าว โทโมะมาทานข้าวก่อนสิ"แก้วยิ้มให้แล้วตักข้าวให้โทโมะ เด็กหนุ่มมองอาหารบนโต๊ะที่น่าตาน่ากินทั้งนั้น

" ฝีมือจะกินได้เปล่าก็ไม่รู้ " โทโมะบ่นออกมาก่อนจะตักอาหารเข้าปาก " ชิส์...แล้วนายจะรู้

" แก้วบอกอย่างโกรธๆใครใช้ให้ เขามาดูถูกฝีมือเธอกัน คนที่ได้ชิมฝีมือเธอทุกคนบอกเป็นเสียงเดียวกันว่าอร่อย " ก็พอกินได้ " โทโมะบอกแต่การกระทำมัน ตรงข้ามกับคำพูดเขาทานไปเยอะมากแก้วมองโทโมะทานอย่างพอใจ

" พี่จะให้ผมนอนที่ไหน " โทโมะเดินเข้ามาในห้องนอนแก้วที่กำลังแต่งตัวอยุ่ถึงกับสะดุ้งโหยงเธอลืมล็อคห้องได้ไง กันดีนะใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว

          เอิ่ม...ที่ไหนดีล่ะห้องเธอก็มีเตียงเดียวซะด้วย

" งั้นผมนอนเตียงเดียวกับพี่นะ " ว่าแล้วร่างสูงก็ล้มไปนอนบนเตียงด้วยความสบาย ห๊ะ!ได้ไงกันเธอเป็นผู้หญิง โท โมะเป็นผู้ชายที่สำคัญถ้าเขาเกิดทำอะไรเธอขึ้นมาล่ะ

" ไม่ได้นะ นายจะนอนเตียงเดียวกับพี่ไม่ได้ " แก้วลุกยืนบนเตียงฉุดโทโมะให้ลุกขึ้นมาโทโมะมองหญิงสาวตรง หน้าตาไม่กระพริบ เธอใส่เสื้อกล้ามสีขาวกับขาสั้นมันก็ยิ่งทำให้เขาตบะแทบแตกอยู่แล้ว

" ทำไมจะไม่ได้ก็ผมจะนอนกับพี่ " คำพูดสองแง่สองง่ามทำเอาแก้วอึ้งโทโมะใช้จังหวะนั้นดึงตัวหญิงสาวมาไว้ด้าน ล่างแขนแกร่งสองข้างตึงแขนเล็กไว้แก้วมองโทโมะด้วยความกลัว เด็กหนุ่มจึงส่งรอยยิ้มพิมพ์ใจไปให้

" กลัวผมเหรอครับ " ดวงตาหวานสบตากับนัยน์ตาคมเหมือนมีแรงดึงดูดแก้วไม่ได้ตอบคำถามของโทโมะ เด็กหนุ่มจึงพรมจูบเบาๆที่หน้าผากเนียน หญิงสาวตกใจกับการกระทำนิ่งตัวแข็งทื่อ

" ผมแค่อยากบอกพี่ว่าผมรักพี่ " ทันทีที่โทโมะพูดจบแก้วก็มองหน้าคนด้านบนอย่าง ตกใจ เธอกำลังโดนเด็กที่ไม่ชอบหน้าเธอสารภาพรักงั้นเหรอเป็นไปไม่ได้ แววตาสับสนทำให้โทโมะรู้ว่าคนสวยกำลังข้องใจ อยู่เป็นแน่จึงขยี้จูบริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงระเรื่อตรงหน้าลิ้นหน้าดุนดันลิ้นเล็กกระหวัดกวัดเกี่ยวกันไปมาความหวานจากโพรง ปากเล็กทำเอาเด็กหนุ่มใจเต้นระรัวแก้วได้แต่บิดตัวไปมาด้วยความหวาบหวามตอนนี้หน้าเธอคงแดงเป็นลูกตำลึงโทโมะเล่นจูบ เธอไม่ยั้ง เขาผละออกมามองหน้าเธอที่แดงกล่ำคนสวยหลบสายตาเขาด้วยความเขินอายโทโมะจึงก้มไปบดขยี้จูบเธออีกรอบ คราวนี้มันช่างร้อนแรงหวาบหวามแต่ก็เปี่ยมไปด้วยความอบอุ่นริมฝีปากหนาดุนดันริมฝีปากอวบอิ่มอย่างเต็มแรงลิ้นหนาซุกซน ในโพรงปากเหมือนจะค้นหาบางสิ่งบางอย่าง เด็กหนุ่มโถมตัวมาแนบชิดกับหยิงสาวด้านล่างจนทรวงอกอวบอิ่มบดเบียดกับ กล้ามเนื้อแผ่นอกแกร่งของคนด้านบน แทบไม่มีพื้นที่เหลือให้อากาศเข้าไป

       " อ๊ะ พี่เจ็บโทโมะ " แก้วร้องออกมาด้วยความเจ็บ เธอเจ็บน่าอกมากก็เขาเล่นโถมแรงใส่เธอไม่บรรยะบรรยัง " ผมขอโทษพี่เจ็บตรงนี้เหรอ " เด็กหนุ่มผละตัวออกก่อนจะลูบ เบาๆบนทรวงอกอวบอิ่มที่มีเสื้อกล้ามสีขาวกั้นไว้ " ว๊าย ไม่เป็นไร " แก้วดันมือของเด็กหนุ่มออกก่อนจะไขว้แขนปกปิดน่าอกตัว เองไว้ " ผมไม่ได้ตั้งใจ " โทโมะก้มหน้าสำนึกผิดแล้วเดินออกไปที่ระเบียง แก้วใจเสียหญิงสาวเดินไปนั่งข้างๆเด็กหนุ่ม ก่อนจะยื่นหน้าไปถาม

    " ที่บอกว่ารักพี่น่ะจริงหรือเปล่า " หญิงสาวถามอย่างสับสน โทโมะมองผู้หญิงที่เขารักข้างกาย กุมมือเล็ก ไว้

" ให้โอกาสผมสักครั้งนะครับ ผมจะพิสูจน์ให้พี่ดูว่าผมจริงใจกับพี่แค่ไหน

" แก้วเงยหน้ามาสบตากับโทโมะดวงตาคมคู่นั้นดู หนักแน่น จริงใจ ไม่ใช่แววตาของเด็กขี้เล่นแน่นอน

" อืม อ๊ะ !" แก้วพยักหน้าโทโมะก็ดึงเธอเข้าไปกอดเต็มแรงรัก

" พอแล้ว ไอ้เด็กชอบฉวยโอกาส " คนสวยผลักเด็กหนุ่มตรงหน้าออก

" ก็แฟนผมน่าฉวยโอกาสนี่ " ว่าแล้วก็ไล่สายตาตั้งแต่ใบหน้าสวยหวานลงมาน่าอกดูมๆเต่งตึงที่มันนุ่มนิ่มจนน่า สัมผัส เฮ้ย!ไม่ใช่ เอวบางคอดๆเรียวขาขาวสวย

" อะ ไอ้บ้า " คนสวยฟาดไปที่น่าอกแกร่งเด็กบ้าเพิ่งคบกันไม่ถึงชั่วโมงก็ออกลายหื่นกามเสียแล้วไม่เหมือนโทโมะ ที่เธอเคยรู้จักเธอคิดผิดหรือเปล่าที่ตกลงคบกับเขา

17/10/55 หื่นๆๆๆแต่งตามสนองตัวเอง