คว้าหัวใจเธอมาครองให้ได้ TK
tumm
9)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเวลาผ่านไปร่วมสองเดือนโทโมะรู้สึกจะติดหญิงสาวเป็นพิเศษไปนอนค้างที่คอนโดหญิงสาว ตอนเช้าก็มาส่งที่ร้าน กลางวันก็ทานข้าวด้วยกัน รวมถึงตอนเย็นด้วย ช่วงเวลานี้ทั้งคู่ดูมีความสุขมากที่สุด
" ที่รัก ทำไหมช่วงนี้คุณดูอวบอิ่มไปทั้งตัวเลยอ่ะ" โทโมะเอ่ยถามหญิงสาวที่กำลังแต่งตัวอยู่ โดยชายหนุ่มนั้นเอามือมาสัมผัสร่างกายของแฟนสาว
" ไม่รู้สิ ช่วงนี้กินเยอะด้วย" แก้วเอ่ยบอกก่อนจะเดินไปล้มตัวนอนที่เตียง
" แต่ก็ดีนะ เต็มไม้เต็มมือดีจัง" โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะเอามือมานวดคลึงที่อกอวบๆ ของหญิงสาว
" ไม่เอาน่า วันนี้แก้วปวดหัวนะ" แก้วเอ่ยบอกพร้อมหลับตาลง วันนี้หญิงสาวรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไร
" ไปหาหมอไหมครับคนสวย" โทโมะเอ่ยถามคนที่นอนหลับ
" ไม่อ่ะ กินยาแล้วเดี๋ยวขอนอนพักผ่อนก่อน" แก้วเอ่ยบอกโดยมีโทโมะนอนกอดเอวไว้ข้างๆ
เช้าวันรุ่งขึ้นโทโมะต้องรีบออกไปแต่เช้า เพราะต้องเดินทางไปดูงานที่ญี่ปุ่นเป็นเวลาสามวัน
" โอ๊ย ลืมบอกแก้วเลย" โทโมะเอ่ยบ่นเมื่อเดินทางมาถึงสนามบิน
" เป็นอะไรครับพี่โทโมะ" ธามไทเอ่ยถามแฟนของพี่สาว
" พี่ลืมบอกแก้วนะสิว่าไปญี่ปุ่น" โทโมะบอกแล้วหยิบมือถืออกมาโทรหาหญิงสาว แต่แก้วนั้นปิดเครื่อง
ทางด้านแก้วที่ตื่นขึ้นมาเพราะไม่ค่อยสบายก็มองไปรอบๆ ไม่เห็ฯชายหนุ่มก็นึกว่าไปทำงานก็เลยไม่ว่าอะไร จึงเดินไปอาบน้ำก่อนจะขับรถมาที่ร้านคอฟฟี่ ช้อป
" ว่าไงยัยแก้ว น่าซีดมาเชียว" ฟางเอ่ยถามเพื่อนสาวที่เดินเข้ามาในร้าน
" ไม่ค่อยสบายนะ" แก้วเอ่ยบอกแล้วเดินเข้ามานั่ง
" อย่าหักโหมนะ" เฟย์เอ่ยแซวเพื่อนสาว
" จะบ้าไง ไม่สบายจริงๆ" แก้วบอกแล้วหยิบยาดมขึ้นมาดม ก่อนจะโทรไปสั่งอาหารแล้วเดินเอาไปให้แฟนหนุ่ม
" คุณโทโมะอยู่ไหมจ๊ะ" แก้วเอ่ยถามอย่างเป็นกันเอง
" อ้าว คุณโทโมะไม่ได้บอกเหรอค่ะว่าไปญี่ปุ่น ไปดูงานนะค่ะ" เลขาสาววัยกลางคนเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม
" เหรอค่ะ พอดีเมื่อคืนแก้วไม่ค่อยสบาย สงสัยลืมบอก" แก้วยิ้มให้กับเลขาหน้าห้องชายหนุ่ม
" นั่งพักก่อนไหมค่ะ หน้าคุณแก้วซีดมากลเยนะค่ะ" เลขาเดินเอาประคองแก้วให้ไปนั่งที่เก้าอี้
" คุณแก้วค่ะ" ยังไม่ทันถึงเก้าอี้ดีแก้วก็ล้มลงไป
" ใครเป็นอะไรนะ" เคนจิพี่ชายของโทโมะเดินเข้ามาดู
" คุณแก้วนะค่ะ ไม่รู้เป็นอะไร" เคนจิเดินเข้ามาดูก่อนจะอุ้มหญิงสาวขึ้นมาแล้วเดินไปยังลิฟท์ เพื่อจะพาหญิงสาวไปโรงพยาบาล
" ยินดีด้วยนะครับ ภรรยาคุณตั้งครรภ์ได้หกสัปดาห์แล้ว" คุณหมอหนุ่มเอ่ยบอก
" ไม่ใช่ภรรยาผมหรอกครับ เป็ฯแฟนของน้องชาย" เคนจเอ่ยบอกกับคุณหมอ ก่อนจะเดินมาดูอาการหญิงสาวยังห้องพัก ที่ผมรู้ว่าแก้วเป็นแฟนของน้องชายก็ทราบจากเลขาของโทโมะ แล้วยังรูปพักหน้าจอของหญิงสาวที่ทำหล่นไว้
เสียงมือถือของแก้วดังขึ้น
" แก้วครับ ทำอะไรอยู่เอ่ย เมื่อเช้าผมออกมาก็ลืมบอกคุณไปว่าผมจะต้องมาดูงานที่ญี่ปุ่น" โทโมะร่ายยาวที่คิดว่าเป็นแฟนสาวรับสาย
( แก้วนอนพักอยู่นะ ไว้ตื่นฉันจะให้แก้วโทรกลับนะ)
" แกเป็นใคร มารับโทรศัพท์แก้วได้ไง" โทโมะตกใจที่เสียงตอบกลับมาไม่ใช่แฟนสาว
" คนไม่นายไว้ใจได้ก็แล้วกัน" เคนจินึกสนุกอยากแกล้งน้องชาย
' ฉันหิวน้ำ' เสียงแหบๆ ของแก้วทำให้เคนจิเดินเข้ามาใกล้หญิงสาวโดยไม่ได้วางสายไป
" เป็นอะไรมากไหมครับ"
" ขอบคุณค่ะ ว่าแต่คุณเป็นใคร และฉันมาอยู่ที่นี้ได้ไง" แก้วเอ่ยถาม โทโมะที่ได้ยินถึงกับควันออกหู เป็นห่วงแฟนสาวขึ้นมาทันที และเคนจิก็ต้องตัดสายทิ้งแล้วปิดเครื่องให้หญิงสาว
" ผมชื่อเคนจิครับ เป็นพี่ชายของเจ้าโทโมะ" เคนจิเอ่ยบอกแล้วยิ้มให้หญิงสาว
" ค่ะ"
" คุณไม่สบายผมก็เลยพามาส่งที่โรงพยาบาลและก็ทำให้ผมรู้ว่าเจ้าน้องชายผมมันมีน้ำยา สามารถผลิตทายาทได้แล้ว" เคนจิเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม
" หมายความว่าไงค่ะ" แก้วเอ่ยถามด้วยความสงสัย
" ก็คุณตั้งครรภ์ได้หกสัปดาห์แล้วไงครับ" เคนจิบอกด้วยรอยยิ้มแห่งความดีใจ แก้วเองก็ดีใจเช่นกันที่กำลังจะมีลูกกับคนที่เธอรัก
" ไหน ว่าที่ลูกสะใภ้แม่" หญิงวัยกลางคนเดินเข้ามาให้ห้องพักผู้ป่วย
" นี้ไงครับแม่ แก้วนี้แม่ของผมกับเจ้าโมะ" เคนจเอ่ยบอกมารดา ก่อนจะหันมาบอกหญิงสาว
" สวัสดีค่ะ" แก้วยกมือไหว้ แต่ไม่กล้าที่จะเรียกแม่
" มีหลานให้แม่แล้ว ก็เรียกแม่เลย น่ารักดีนะเนี่ย" มารดาของแฟนหนุ่มเอ่ยบอกก่นอจะจับคางหญิงสาวให้เงยหน้าแล้วสำรวจใบหน้า
" ขอบคุณค่ะคุณแม่" แก้วยิ้มให้กับมารดาของแฟน
" แล้วตาโมะรู้ไหมเนี่ยว่าเมียมันท้อง" มารดาหันมาถามลูกชายคนโต
" ไม่รู้ค่ะ โทโมะไปดูงานที่ญี่ปุ่น แก้วเองก็เพิ่งทราบตอนที่พี่เคนจิบอกเหมือนกันค่ะ" แก้วเอ่ยตอบแทน
" เมื่อกี้มันโทรมาด้วยครับแม่ โมโหใหญ่เลยที่ผู้ชายรับโทรศัพท์ของแฟนตัวเอง"
" งั้นเดี๋ยวหนูแก้วไปอยู่บ้านกับแม่นะ กลับมาคงจะคลั่งหน้าดู" มารดาบอกแฟนหนุ่มเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม
" ก็ได้ค่ะ" แก้วบอก
โทโมะที่ลงเครื่องจากสนามบินสุวรรณภูมิก็ตรงมาที่คอนโดของหญิงสาวทันที ก่อนจะใช้กุญแจไขเปิดเข้ามา
" แก้ว แก้วอยู่ไหน" โทโมะตะโกนเรียกหญิงสาวพร้อมเดินหาไปทั่วห้อง
" แก้ว เธอหนีฉันไปเหรอ" โทโมะทรุดตัวนั่งกับพื้นเมื่อเปิดตู้เสื้อออก ก็พบแต่ความว่างเปล่า น้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมาเป็นสาย
" เสียงรถใครมา ไปดูสิ" เสียงเจ้าของบ้านเอ่ยบอกคนใช้
" คุณผู้หญิงค่ะ คุณโทโมะมาค่ะ" คนใช้วิ่งกลับมารายงาน
" หนูแก้วจ๊ะ ขึ้นไปรอบนห้องไปจ๊ะ" มารดาเอ่ยบอกลูกสะใภ้ แก้วทำตามอย่างว่าง่าย
" กลับมาจากญี่ปุ่นเมื่อไรลูก" มารดาเอ่ยถามลูกชาย
" เพิ่งกลับมาครับแม่" โทโมะเอ่ยบอกเสียงเศร้า
" เป็นอะไร น่าเศร้ามาเชียว" มารดาเอ่ยถามลูกชาย
++ อัพแค่นี้ก่อนนะ ใกล้จบแล้วด้วย เม้น โหวต ให้ด้วยนะจร้า ++
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
