ท้องฟ้า....นาฬิกา....น้ำตา....หัวใจ....

ท้องฟ้ายังเปลี่ยนสีได้...ก็เหมือนกับคนเราที่เปลี่ยนไปตามวันเวลาที่เดินไปข้างหน้าโดยไม่เคยที่จะหยุดเดิน..หรือย้อนกลับมาแก้ไขในสิ่งที่ทำผิดพลาดไว้ในภายหลังได้ เหมือนกับเด็กหนุ่มที่มีชื่อว่า...โทโมะ เป็นคนนึงที่เคยทำเรื่องผิดพลาดที่เป็นเรื่องใหญ่ที่สุดในชีวิตของคนๆนึงจะแบกรับความรู้สึกไว้ได้...เค้าถูกขยี้หัวใจจนแตกสลายด้วยมือของคนที่เค้ารักมากที่สุดและเค้าก็เคยเสียน้ำตาให้กับเธอคนนั้นนับไม่ถ้วน....อะไรกันที่ทำให้เค้ายอมเจ็บขนาดนี้?...อะไรกันที่ทำให้หัวใจเค้าแตกสลายจนต้องปิดตายไว้ส่วนก้นบึ้งงของความรู้สึก.....แล้วใครจะเป็นคนลงไปเก็บเศษใจจากก้นบึ้งของความรู้สึกเค้าเค้ามาประกอบให้มันใช้การได้ดีเหมือนเดิม....