เปลี่ยนเป็นรักได้ไหม

7.9

เขียนโดย fangfang

วันที่ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2554 เวลา 23.06 น.

  22 ตอน
  204 วิจารณ์
  31.48K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

10) พยายาม...ง้อ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

ขอโทษด้วยน้าาา ที่มาอัพช้า


ไรเตอร์กำลังทำภารกิจสำคัญที่ไม่ทำไม่ได้น่ะ...ฮิฮิ

 

=========================================

 

 

         Poppy

 

    หลังจากเหตุการณ์เมื่อวานผมยังไม่ได้เจอฟางเลย เพราะฟางเอาแต่เก็บตัวเองไว้แต่ในห้องเฟย์ก็ไม่ยอมให้ผม

 

เข้าไปคุย เธอคงจะโกรธผมที่ทำให้ฟางเจ็บตัว และอีกเหตุผลสำคัญก็คือ...

 

“ป๊อปค่ะ จินนี่ว่าเราไปเดินเล่นกันดีกว่านะ” นี่เหละครับเหตุผลสำคัญที่ทำให้ผมมีโอกาสที่จะได้เจอฟางน้อยลง ก็

 

เพราะว่าเวลาที่ผมจะขอเฟย์เข้าไปหาฟางทีไร จินนี่จะต้องเข้ามาชวนผมออกไปไหนต่อไหนทุกที...ให้ตายสิผมก็

 

อยากเจอฟางนะ

 

“เออ...จินป๊อปว่าจะคุยกับฟางหน่อยอ่ะ จินไปคนเดียวก่อนได้ไหม” ผมบอกจินนี่ไปตามตรง ก็ผมอยากจะคุยอยาก

 

จะขอโทษฟางก่อนนี่ครับ ผมไม่เจอเธอมาสองวันเต็มๆแล้วนะ

 

“ป๊อปค่ะ เดี๋ยวนี้อะไรๆก็ฟางๆๆๆจินนี่ไม่สำคัญสำหรับป๊อปแล้วใช่ไหม” จินนี่ทำสีหน้าน้อยใจ แต่เอ๊ะทำไมผมสังเกต

 

แล้วทำไมเธอมีแววตาที่น่ากลัวแบบนั้นนะ แต่นั่นแหละครับผมเห็นแค่แว็บเดียว หรือว่าตาฝาดว่ะเรา สงสัยตาผมคง

 

ฝาดครับจินนี่เป็นคนน่ารักจะตาย

 

“แต่ป๊อปอยากคุยกับฟางให้เรียบร้อยน่ะจิน ยังไม่ได้เตือนฟางเรื่องไอ้กวินเลย” เพราะว่าไม่ได้เจอกันทำให้ไม่มี

 

โอกาสเตือนฟางเรื่องไอ้กวินน่ะสิครับ ไม่รู้ว่ามันจะมาไม้ไหนกับฟางนี่ก็ผ่านมาสองวันแล้วที่มันหายหน้าไป ผมกลัว

 

ว่ามันจะมาทำร้ายหรือว่าทำให้ฟางเสียใจผมเป็นห่วงฟางจริงๆนะ

 

“ทำไมต้องอยากคุยกับมันมากมายนักล่ะห่ะ”

 

“จินนี่...ทำไมถึงพูดอย่างงี้ล่ะ” ทำไมเดี๋ยวนี้จินนี่ดูเปลี่ยนไปอย่างงี้นะ

 

“ก็...ก็ป๊อปสนใจฟางมากกว่าจินนี่นี่ค่ะ จินนี่น้อยใจก็เลยเผลอพูดแบบนั้นไป ขอโทษนะคะป๊อปอย่าโกรธจินนี่เลย

 

นะ” จินนี่พูดเสียงอ่อย แล้วก็ทำหน้าตาหงอยๆ แตกต่างจากตะกี้ลิบลับเหมือนกับคนละคนกันอย่างงั้น

 

แหละ...แปลก!!!

 

“อืม...แต่เอาเป็นว่าวันนี้ป๊อปขอคุยกับฟางให้รู้เรื่องก่อนนะ” ผมยังยืนยันคำเดิมครับก็ผมน่ะอยากคุยอยากขอโทษ

 

ฟางให้รู้เรื่องสักที อยู่อย่างงี้ผมอึดอัดนะ ทั้งๆที่อยู่บ้านหลังเดียวกันแท้ๆแต่ผมกลับไม่เจอฟางเลย ฟางก็เอาแต่เก็บ

 

เนื้อเก็บตัวอยู่ในห้องหรือเรียกง่ายๆว่าหลบหน้าผมอยู่นั่นแหละ ผมไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้ฟางเป็นเพื่อนที่ผมสนิท

 

ที่สุดและก็รักที่สุดด้วยอยู่ๆจะเอาแต่หลบหน้ากันอย่างงี้ผมไม่ยอมหรอกนะ ต้องคุยกันให้รู้เรื่อง ยังไงซะวันนี้ผมก็

 

ต้องได้เจอฟางคอยดูสิ

 

      End poppy past

 

‘เฮ้ออออ!!’

 

“ถอนหายใจอีกแล้วนะพี่ฟาง” น้องสาวที่เพิ่งเข้ามาในห้องถึงกับบ่นกับอาการเอาแต่ถอนหายใจของพี่สาว ตั้งแต่เกิด

 

เรื่องวันนั้นก็เอาแต่หมกตัวอยู่แต่ในห้องไม่ยอมออกไปไหน แล้วน้องสาวอย่างเธอทำไมจะไม่รู้ว่าเหตุผลคืออะไร

 

“ก็มันเซ็งๆอ่ะเฟย์” เซ็งมากๆวันไม่ยอมออกไปไหนเองแหละ แหะๆ

 

“ออกไปเดินเล่นข้างนอกหน่อยไหม พี่ฟางเอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้องก็เลยเบื่อน่ะสิ”

 

“ไม่เอาอ่ะ พี่ยังไม่พร้อม” ยังไม่พร้อมที่จะเจอเค้า...และคนที่เค้ารัก บอกตรงๆว่าตอนนี้ยังทำใจเห็นภาพนั้นไม่ได้

 

“ไม่อยากเจอพี่ป๊อป” พูดเดาความคิดของพี่สาวออกไปกับสิ่งที่ตัวเองรู้อยู่แก่ใจ

 

“เปล่าน้า...พี่ยังเจ็บขาอยู่ต่างหาก” เลือกที่จะบอกอีกเหตุผลมากกว่าจะบอกน้องสาวตัวเองไปตามตรงกับความรู้สึก

 

ที่เอ่อล้นอยู่ในหัวใจ

 

“เหอะ!!หรอคะ เฟย์เป็นน้องพี่ฟางนะทำไมเฟย์จะไม่รู้ แต่ถ้าพี่ฟางคิดแบบนั้นแล้วสบายใจก็ตามใจก็แล้วกัน” พูด

 

บอกพี่สาวของเธอที่จนป่านนี้ก็ยังไม่ยอมแสดงความรู้สึกของตัวเอง ทั้งๆที่เป็นใครก็ดูออก ยกเว้นไอ้หน้าหมีคน

 

เดียวก็แล้วกัน รายนั้นอ่ะ...ไม่อยากจะพูด คิดได้เท่านั้นก็เดินออกจากห้องมา แต่พอออกจากห้องมาก็เจอกับ...

 

“เฟย์ขอคุยกับฟางหน่อยสิ” เป็นไงเป็นกันวันนี้ก็ต้องคุยกับฟางให้รู้เรื่อง

 

“ไม่!!~” พูดตอบออกไปเหมือนเคย

 

“โถ่...เฟย์ให้พี่คุยกับฟางเถอะนะ พี่อยากขอโทษเค้า” บอกเหตุผลกับน้องสาวเพื่อนสนิทของตัวเอง

 

“เรื่องพูดขอโทษน่ะไม่เป็นไรหรอกเฟย์บอกพี่ฟางแล้วว่านายบอกว่าขอโทษ แล้วพี่ฟางก็ไม่ได้โกรธอะไร รู้แล้วก็

 

ออกไปได้แล้วยังไงฉันก็ไม่ให้นายเจอพี่ฟางหรอก” ยังยืนยันคำตอบเดิมกับชายหนุ่มข้างหน้า เธอจะไม่มีวันยอมให้

 

เค้ามาทำร้ายทั้งจิตใจและก็ร่างกายของพี่สาวอีกแล้ว ยังไงก็ไม่ยอม

 

“เฟย์...พี่ขอร้องเถอะนะ” อ้อนวอนหญิงสาวตรงหน้าที่ไม่มีทีท่าว่าจะใจอ่อนกับคำขอร้องของเค้าเลยสักนิด แต่ยัง

 

ไงเค้าก็จะพยายามทำต่อไป ต้องมีสักครั้งสิน่าที่เธอจะใจอ่อนยอมให้เค้าเจอกับฟางอ่ะ

 

“บอกว่าไม่ก็คือไม่” พูดเสร็จก็ลากเก้าอี้มานั่งหน้าห้องของพวกเธอทันที

 

“เฟย์...” ทำไมถึงได้ใจแข็งอย่างงี้ว่ะ นี่ถึงกับเอาโต๊ะเอาเก้าอี้มานั่งคุมอย่างงี้ แล้วเค้าจะได้คุยกับฟางไหมเนี้ย

 

    พอคิดว่าอ้อนวอนเฟย์ไปก็ไม่ได้ผล ก็เลยลงไปข้างล่างเพื่อที่จะสูดอากาศสักหน่อยเผื่อจะคิดวิธีดีๆออก เดินไป

 

เดินมาสักพักเค้าก็ได้ยินเสียงคนคุยกัน พอนึกได้ว่าเป็นเสียงใครเค้าก็เลยค่อยๆเดินไปแอบดูใกล้ๆกับบริเวณนั้น เพื่อ

 

ที่ว่าจะได้ยินว่าคนพวกนั้นพูดอะไรกันอยู่

 

 

===============================

 

ฝากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆด้วยน้าาาา


อย่าพึ่งทิ้งกัน เม้นท์ๆๆๆๆๆๆๆกันหน่อย

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา