Loved to bosom friend...เพื่อนกัน...ฉันรักเธอ
StrawberryTKCuTe
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเพื่อนกัน...ฉันรักเธอ
ภายในห้องเรียนยามเช้าของร.ร. เด็กสาวร่างบางนั่งจ้องการ์ดกระดาษสีชมพูในมือ กำมันเสียแน่นจนเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ…
หมับ!
เฮือก!!! O_O!!
สาวร่างบางสะดุ้งโหยงเมื่อมืออุ่นร้อนของใครบางคนแตะที่ไหล่
“เหม่ออะไรอยู่?....สะดุ้งซะ....”อีกฝ่ายเอ่ยถาม ไม่เข้าใจในตัวเพื่อนรักว่าเป็นอะไร
ยัยลิงเผือก คิดอะไรอยู่นะ?
“ปะ...เปล่า...ไม่มีอะไร!”อีกฝ่ายปฏิเสธเสียงแข็งทันที
“ไม่เชื่อ! แล้วนั้น...อะไร?”เมื่อรู้ตัว ร่างบางรีบขยำการ์ดใบนั้นพลางซ่อนไว้ทางด้านหลังของเสื้อนักเรียนทันที
“ไม่มี...ไม่ใช่เรื่องของนายเลย อย่ามายุ่งนะ!”แก้วดุเสียงเขียวแต่อีกฝ่ายไม่ยักไหล่อย่างไม่แคร์ ก่อนจะพยายามยื้อแย่งเอามาดูเสียให้ได้
ให้ตายสิ ไอ้บ้านี่ เสียมารยาทจริงๆ!
“เอามานะ!”ร่างสูงพยายามแย่งกระดาษใบนั้นมาดู ต้องการรู้เสียให้ได้!
กระดาษใบนั้นมันมีอะไรนะ!
“ปัดโธ่!ไอ้บ้า บอกว่าไม่มีอะไรก็ไม่มีอะไรสิ หยุดนะ หยุดเดี๋ยวนี้!”เมื่อจวนเจียนที่เขาจะแย่งกระดาษใบนั้นมาได้ ร่างบางอาศัยตอนที่เขาเผลอยัดมันลงในเสื้อนักเรียนทันที!
ดูสิมันจะกล้ามั๊ย?
“อ๊ากกกก!ไม่นะO o O!!!” ร่างบางร้องเสียงหลงเมื่อถูกกระชากเสื้อนักเรียนออกอย่างแรงจนกระดุมหลุดไปถึง 3 เม็ด! ผิวขาวเนียนละเอียด ปรากฏต่อสายตาของเขา.....สายตาของเพื่อนสนิท!
“อ่ะ....O_O!!!!”
“-////////////-”
“-*-”
“-o-”
“เอ่อ.....ยังจะไม่ติดกระดุมอีก เฮอะ! หวงนัก...ชะ....ชั้นไม่ดูก็ได้!”น้ำเสียงตะกุกตะกักของร่างสูงบอกให้รู้ดีว่าไม่ใช่แค่คนถูกกระชากเสื้อที่อาย คนที่กระชากนี่แหละ...อายกว่า! แล้วเดินหนีออกจากห้องไปเสียดื้อๆ!!
“ไอ้บ้า!-*-“เมื่อรู้สึกตัวแก้วรีบติดกระดุมทันที นึกบ่นในใจว่า จะอยากรู้ถึงขนาดนั้นเลยเหรอ? ถึงกับต้อง.....ทำถึงขนาดนี้.....ร่างบางมองกระดาษในมือก่อนจะตัดสินใจพับมันเก็บลงประเป๋า...
อีกมุมหนึ่งของโรงเรียน
“เฮอะ! ยัยบ้า!....ยัยขี้งก ยัย.....ตัวแสบเอ๊ย!!”ร่างสูงสบถออกมาอย่างหงุดหงิด
ขาวชะมัด>////<
“ฮะ...เฮ้ย! ไม่ใช่ๆ! โธ่เว้ย!!”ร่างสูงกำลังตบตีกับความคิดแสนงี่เง่าของตัวเอง ไม่ทันได้สังเกตคนที่เดินมาทางด้านหลัง
หมับ!
เฮือกกO_O!!!!!
ร่างสูงสะดุ้งสุดตัวเมื่อถูกมือบางแตะเข้าที่ไหล่ อีกฝ่ายชะงักมองด้วยความสงสัยเล็กน้อย
“ว่าแต่ชั้น! นายก็สะดุ้งเหมือนกันแหละน่าๆ”
“อะ...เอ่อ ขาว....”
อ๊ากกกก หลุดปาก>[]< !!!!
“ฮะ?ว่าไงนะ?”ร่างบางถามกลับอีกครั้งด้วยความงุนงง
“ปะ...เปล่า? มีอะไรถึงได้ตามมาถูกเนี่ย?”
“งานชั้นล่ะ? ที่นายยืมไปลอกนะ เอามาคืนด้วย! ส่งคาบแรกนะ ทำเสร็จหรือยัง?”ร่างบางร่ายยาวเป็นชุดก่อนที่อีกฝ่ายจะหูผึ่ง นึกขึ้นมาได้ทันทีว่ายังไม่ได้ทำ!!!
โอ๊ย!อุตส่าห์ยืมยัยลิงเผือกมาได้แล้ว แต่ดันลืมทำซะงั้น!โธ่เว๊ย!
“เอ่อ...คือ...ชั้น.....ยังไม่ได้ทำ แฮ่ๆ”ร่างสูงเกาหัวแกร็กๆ เตรียมตัวรับกับทุกสถานการณ์ที่กำลังจะเกิด+
“ฮะ?....ว่ายังไงนะ...ไอ้โทโมะ!!!!!!”
นั่นไง?ชั้นว่าแล้ววว
“คือเมื่อคืนชั้นคุยโทรศัพท์ดึกไปหน่อยนะ ก็เลยลืม เดี๋ยวจะรีบไปทำเดี๋ยวนี้ล่ะ เหลืออีกตั้ง 15 นาทีกว่าจะเข้าเรียน......เอ้อ....ถ้าจะช่วยทำจะดีมากกก!!!”ยังไม่ทันที่จะก้าวพ้นแก้ว โทโมะก็เอี้ยวตัวกลับมาพูดจาเสียดสีเล็กน้อย แล้วหันกลับไปเดินต่อ!!!
ประสาท!!ไม่กวนสักวันจะนอนตายตาไม่หลับหรือไง?ไอ้บ้านี่!!!><
...........................................................................................................................................................................
สั้นเนอะ ว่ามั๊ย? คิกๆ><
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
