Loved to bosom friend...เพื่อนกัน...ฉันรักเธอ

        ร่างบางหลับตาแน่นอยู่สักพักก่อนจะคิดได้ จึงรีบลุกขึ้นจากตัวของโทโมะอย่างรวดเร็ว พร้อมกับไปยืนกอดหมอนอยู่ริมประตู ไม่กล้าสบสายตาเขา

 

 

                >////////<~

 

 

“อะ...เอ่อ....ชั้นกลับก่อนนะ...ฝะ...ฝันดี!”น้ำเสียงตะกุกตะกักของตัวเองบ่งบอกได้ดีว่าโทโมะก็รู้สึกกระดากอยู่เหมือนกัน  แต่พอหันไปเห็นอาการเขินหน้าแดงของแก้วจนแทบจะเอาหน้ามุดลงไปในหมอน ก็นึกสะใจเล็กๆ ทั้งๆที่ก่อนหน้าคนที่เป็นฝ่ายหน้าแดงคือเขา.....หัวใจที่เต้นโครมครามจนแทบทะลุ!

“อะ...อื้อ!”แก้วตอบกลับโดยไม่มองหน้า อีกฝ่ายมองตามยิ้มๆก่อนจะปีนระเบียงออกไป

            รอจนแน่ใจว่าเขาไปแล้ว  แก้วจึงค่อยๆลืมตาขึ้น ร่างบางทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงของตัวเองพลางถอนหายใจยาวๆ เมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อครู่มันก็อดที่จะอายไม่ได้.....

 

 

 

                            บ้าจริง!><  แล้วเราจะนอนหลับไหมเนี่ย?

.

.

.

.

      เช้านี้เป็นวันหยุด 1 อาทิตย์ของโรงเรียนเนื่องจากตรงกับเทศกาลสงกรานต์ แต่แก้วก็เลือกที่จะไม่ออกไปเปียกกับพวกเพื่อนๆ….

“ลูกแมวววววว!!!”ร่างบางสะดุ้งเฮือกจากการหลับฝันหวานทันที เมื่อได้ยินเสียงคุ้นหู มือบางขยี้ตาอย่างงัวเงียก่อนจะเดินตามต้นเสียงไป และก็ได้รู้ว่าคนที่เรียกตัวเองนั้นอยู่ฝั่งตรงข้าม   ทันทีที่เห็นแก้วเดินออกมาอีกฝ่ายก็ส่งยิ้มแป้นแล้นยั่วโมโหพลางยักคิ้วหลิ่วตา เรียกเลือดบนใบหน้าแก้วได้เป็นอย่างดี!

“ชั้นเป็นคนไม่ใช่แมว อย่าเรียกแบบนี้!”ร่างบางตะโกนกลับ อีกฝ่าอมยิ้มน้อยๆ

“ชั้นจะเรียกเธอจะทำไม? ไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้วแมวน้อย ไปเที่ยวกัน”อีกฝ่ายเอ่ยชวน แก้วแลบลิ้นใส่อย่างหมั่นไส้

“ไม่ไปย่ะ!”

“พูดดีๆแล้วยังชอบเถียง จะต้องให้เคลียบนเตียงมั๊ย?จะได้เถียงไม่ขึ้น!!!”

O_O!!!!!

อีกฝ่ายนิ่งไปชั่วอึดใจเมื่อแก้วปฏิเสธ ก่อนจะตะโกนกลับมาด้วยถ้อยคำ ที่ทำให้แก้วอับอาย!

“อย่ามัวแต่อึ้ง!และถ้าจะถามว่าชั้นพูดบ้าอะไร?ขอร้องไม่ต้อง!...เพราะชั้นหมายความตามที่พูด!! ถ้าไม่เชื่อก็ลองดู!!!!!”ร่างสูงทำท่าว่าจะปีนระเบียงลงมาจริง จนแก้วต้องรีบห้ามทันควัน

“เออ!จะ......จะไปเดี๋ยวนี้แหละ รออยู่นั่นไม่ต้องมา!!!!”ร่างสูงอมยิ้มอย่างสะใจในขณะที่แก้วหน้าชากับคำพูดของเขา  ยังโชคดีเท่าไหร่ที่วันนี้ไม่มีใครอยู่บ้าน พ่อก็เข้าบริษัทแต่เช้า   ส่วนแม่ก็ไปทำบุญและคาดว่าน่าจะอยู่ฟังธรรมจนถึงเย็น นั่นแหละ

 

 

              ทำไมทุกคนถึงพร้อมใจกันไม่อยู่ด้วย? ทิ้งแก้วไว้กับหมอนั่นไม่ได้นะ....กลัวT^T 

.

.

.

.

“อ๊ากกกก>O< เข้ามาทำมายยยยย!?”ร่างบางโวยวายยกใหญ่เมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพการแต่งตัวที่เอื้ออำนวยต่อการถูกล่วงเกิน!

 

      เสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้น!

 

“ไอ้โทโมะ!ออกไปเดี๋ยวนี้นะ!”มือบางควานหาผ้าขนหนูคลุมกายตามสัญชาติญาณ

“เออ!ไปก็ได้ ลงไปเร็วๆด้วย ถ้าช้า....ชั้นขึ้นมาเล่นกับเธอด้วย!”ร่างสูงตอบกลับพร้อมกำลังจะเดินลง

“เล่น!....เล่นอะไร?”

“ก็....ผีผ้าห่มไง ฮ่าๆๆๆๆ^^”ร่างสูงตอบกลับด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ก่อนจะเดินหัวเราะร่วนลงไป ทิ้งให้แก้วยืนอึ้งตะลึงอยู่อย่างนั้น

 

 

 

                             ผีผ้าห่ม?หมายความว่า.....อ๊ากกกกกก>[]<ไอ้บ้า! โรคจิต!!!!

.

.

.

.

“เสร็จแล้ว!....จะพาชั้นไปไหน?”แก้วเดินลงมายังห้องนั่งเล่นในขณะที่อีกฝ่ายนั่งดูทีวีอย่างสบายใจ

“แต่งตัวให้เป็นผู้หญิงหน่อยไม่ได้เหรอไง?”ร่างสูงไล้สายตาขึ้นลงมองการแต่งตัวของแก้วตั้งแต่หัวจรดเท้าพลางส่าหน้าอย่างเบื่อหน่าย

 

 

                         ยัยเด็กบ้า!!!

 

 

 

“ไม่เปลี่ยนจะทำไม ชั้นก็แต่งของชั้นแบบนี้อยู่แล้ว! อย่ายุ่งไม่เข้าเรื่องน่า จะไปได้หรือยัง?”

“เออๆ!”ร่างสูงเดินบ่นกระปอดกระแปดมาตลอดทางก่อนทั้งคู่จะขึ้นรถไป

.

.

.

.

“หลับตลอด!ยัยขี้เซา^^”เมื่อหันมาเห็นว่าคนนั่งข้างกายหลับสนิท ร่างสูงจึงเอื้อมมือไปปลดเข็มขัดนิรภัยออกให้ แต่เจ้าตัวดันลืมตาขึ้นมาเสียก่อน จึงส่งผลให้ใบหน้าแนบชิด ปลายจมูกสัมผัสกัน ......แก้มใสของร่างบางแดงฝาดขึ้นอย่างห้ามไม่ได้ แต่คงไม่ใช่แค่แก้วคนเดียว....เพราะเขาเองก็รู้สึกถึงความร้อนผ่าวบนใบหน้าเช่นกัน...

  -//////////////-

 

  >/////////<~

 

 

“อะ...เอ่อ....ถะ...ถึงแล้ว!”ร่างสูงเอ่ยบอกพลางถอนใบหน้าออกไป  ร่างบางพยักหน้ารับรู้ก่อนแสร้งกวาดสายตามองไปรอบๆเพื่อกลบเกลื่อนอาการบางอย่าง

 

 

 

                             หัวใจจ๋า!อย่าเต้นแรงนักสิ...แก้วไม่ชอบเลย.....

 

 

“ทะเล?....พาชั้นมาทำไม? ทะเลชั้นมาบ่อยแล้วนะ!”

“เอาน่า! เดี๋ยวเราจะไปฟาร์มมุกกัน เคยไปแล้วเหรอ?”

“ฟาร์มมุก?”

“ใช่!เราต้องนั่งเรือข้ามไปตรงเกาะโน้น! เห็นมั๊ย? มันเป็นธุรกิจของครอบครัวชั้นเอง ไม่เคยพาใครมาเลยนะ เธอคนแรก^^”ร่างสูงชี้นิ้วไปทางเกาะกลางทะเลที่ตั้งตระหง่าน จนแก้วมองตาม นึกสนุกขึ้นมาเสียดื้อๆ

“เอาสิ อยากไปๆ><”ร่างสูงขำกับท่าทางตื่นตาตื่นใจของแก้วเล็กน้อยก่อนจะพาแก้วขึ้นเรือไป

                   เมื่อเรือจอดเทียบท่าเหล่าคนงานก็พากันมาต้อนรับเมื่อเห็นว่าเป็นคุณหนูของบ้าน

“คุณหนู!ตายละ มาได้ยังไงค่ะ?”แม่บ้านร่างท้วมเดินเข้ามาถามด้วยท่าทีตกใจและดีใจไปพร้อมๆกัน

“หนีสงกรานต์มานะครับ ผมเบื่อ สาดน้ำมาแล้วทุกปี นี่ขามารถผมมีแต่แป้งเต็มไปหมดเลยครับฮะๆ”โทโมะหัวเราะร่วนพลางเอ่ยตอบกับแม่บ้านด้วยท่าทีสนิทสนม

“แล้วนี่.....”แม่บ้านร่างท้วมเฉสายตามองทางแก้วด้วยแววตาสงสัย

“เอ่อ....เพื่อนผมครับ  แก้วนี่ป้านวลแม่บ้านของที่นี่เอง”

“สวัสดีค่ะ”แก้วยกมือไหว้ตามมารยาท อีกฝ่ายอมยิ้มน้อยๆก่อนจะรับไหว้

“อุ๊ย!ไม่ต้องวงต้องไหว้หรอกค่ะ ป้าเป็นแค่แม่บ้าน! เอาอย่างนี้แล้วกันค่ะเดี๋ยวคุณหนูกับเพื่อนไปรอที่ห้องนั่งเล่นก่อนนะค่ะ ป้าจะเตรียมของว่างให้ทาน”

“โอเค ครับ แต่เร็วหน่อยนะ รู้สึกว่ายัยแมวเหมียวนี่คงจะหิว!ฮะๆ><”ร่างสูงเอ่ยแซวแก้วเล็กน้อย จนอีกฝ่ายหันมาเอาเรื่อง

“เปล่า! เชอะ!”แก้วทำหน้าบึ้งตึง จนป้านวลอดไม่ได้ที่จะหัวเราะตาม ก่อนจะขอตัวไปจัดของว่าง

 

 

                       ฮะๆ>< คุณหนูนะคุณหนู! คิดว่าป้าไม่รู้หรือยังไงกัน?

.

.

.

“โทโมะ!ที่นี่อากาศดีจัง^^”ร่างบางยืนรับลมอยู่ริมระเบียงห้องนั่งเล่น ใบหน้าสวยหลับตาพริ้มเพื่อรบอากาศบริสุทธิ์ ลมที่พัดผ่านผิวกายทำให้เส้นผมที่เริ่มยาวปลิวไสว ใบหน้าขาวเชิดขึ้นเพื่อที่จะสูดอากาศได้เต็มปอด...

“ใช่!อากาศดีมากๆ ชั้นเคยคิดว่า....ถ้าชั้นเจอคนที่ใช่ ชั้นจะพาเค้ามาที่นี่!”ร่างบางชะงักไปชั่ววูบ แต่ก็เลือกที่จะเงียบต่อไป  ร่างสูงอมยิ้มตามเล็กน้อย ก่อนจะยืนมองคนที่แกล้งไม่รับรู้!

 

 

                          ถนัดนักนะ!ไอ้เรื่องที่ไม่ยอมรับความจริงเนี่ย!

 

 

“มาแล้วค่า ขนมอร่อยๆกับน้ำหวานเย็นชื่นใจ!”ป้านวลเดินเข้ามาพร้อมถาดขนมในมือ

“ขอบคุณครับป้า!”

“อ้อ..คุณหนูค่ะ ช่วงนี้พายุเข้าบ่อย ยังไงอย่าพาเพื่อนไปเดินเล่นตอนค่ำนะค่ะ น้ำค้างลงแรง นี่ฝนก็กำลังจะตกด้วย^^”น่าแปลกทั้งที่กรุงเทพตอนนี้คงร้อนอบอ้าวตามประสาหน้าร้อน แต่ที่นี่กลับเย็นสบาย...หรืออาจจะเป็นเพราะได้อยู่กับคนบางคน มันจึงสบายก็ไม่รู้....

“หว้า!...แย่จัง แก้วอยากไปเดินเล่น”ร่างบางบ่นเสียดายยกใหญ่ ในขณะที่โทโมะส่ายหัวน้อยๆ

“ไปสิ เดี๋ยวชั้นพาไป ผมไม่กลัวหรอกครับฝนฟ้านะ! ป้ามีอะไรก็ทำเถอะครับ ขอกอดหน่อยก่อนไป!”ร่างสูงเข้าสวมกอดป้านวลอย่างคิดถึงก่อนที่อีกฝ่ายจะเอ็ดเบาๆ

“ป้าเตือนละนะไม่เชื่อ เดี๋ยวก็ไม่สบายทั้งคู่....ตามใจกันจริงๆ เอาล่ะๆในเมื่ออยากไปเดินกันก็ไปเถอะค่ะ ก่อนที่ฝนจะตก...เที่ยวให้สนุกนะค่ะหนูแก้ว^^”

“ค่ะ^^”แก้วตอบรับด้วยน้ำเสียงชื่นมื่น ไม่กลัวเลยไอ้เรื่องฝนฟ้าเนี่ย!

 

 

                                 ที่นี่อากาศดีสุดๆๆแก้วรักที่นี่จัง><

 

 

..............................................................................................................................

สวัสดีตอนเกือบๆบ่ายค๊าบบบบ ทุกคน มีใครอยู่มั๊ย?

แต่งตอนนี้เสร็จเลยแวะมาอัพนะคั๊บบบ>O<!~