นิยายเพลง ใช่เธอ It’s you

.

.

รอยยิ้มที่ฉันรักไม่มีวันเปลี่ยน…และรักตลอดไป..
.

.

ระหว่างทางที่รถเคลื่อนตัวไปตามทางสู่เลนส์ถนน ฉันกับป๊อปปี้ก็ไม่ได้คุยกันต่างเงีบยตลอดทาง  แต่ฉันสังเกตเห็นเขาแอบมองฉันบางเวลา… เฮ้อ ~ มันคงไม่เหมือนเดิมแล้วสินะ.. ฉันทำเรื่องน่าอายไว้นิ..

บางครั้งฉันเกือบฆ่าตัวตายเพราะไอ่เรื่องน่าอายนะสิ รัก..รัก..รัก ฉันเกือบฆ่าตัวตายเพราะความรัก..ที่โดนปฏิเสธ

แต่..ก็เอาเถอะ  แค่นี้ฉันก็เกลียดตัวเองมากพอล่ะ  ฉันจะต้องเปลี่ยนแปลงเป็นฟางคนใหม่..คนที่เข้มแข็ง

กึก !!~  เอ๊ะ  จอดรถทำไมยังไม่ถึงบ้านฉันซักหน่อย

“ป๊อป  นายจอดรถทำไมยังไม่ถึงบ้านฉันซักหน่อย” ฉันหันไปถามป๊อปปี้

“ขอเวลาฉันอยู่อย่างนี้ซักพักเถอะ..นะ”  ป๊อปปี้หันมาพูดเสียงหน่ายแกมอ้อนวอน  ฉันเพียงพยักหน้ารับ

  ฉันมองออกไปทางนอกกระจกรถ  ฉันคิดว่ามันคงเป็นสวนสาธารณะนะ มีสวนหย่อมเล็กใหญ่ปะปนกันไป มีกลุ่มพุ่มไม้ ดอกไม้

คละแบบกันไป  มองแล้วมันช่างสบายตาจังเลย…

“ฟาง…”  จู่ ๆป๊อปปี้ก็เรียกฉัน

“หืม(?)” ฉัน

“ฉันไม่รู้นะว่าตอนนี้ความรู้สึกเธอเปลี่ยนแปลงอะไรไปบ้าง..ตลอดระยะเวลา2ปี ที่เราไม่ได้เจอหน้ากัน”

“…” ป๊อปกำลังจะพูดเรื่องอะไรเนี่ย..

“ตั้งแต่วันนั้น..วันที่ไอ่โมะมาบอกว่าเธอไปแล้ว...ฉันยอมรับ..ฉันเสียใจ  ฉันแค่อยากจะบอกว่า..ฉันขอโทษ”

“…”

“ ..ฉันโง่เองที่ปล่อยให้ผู้หญิงอย่างเธอต้องเจ็บปวด  และวันนี้ฉันได้เข้าใจแล้วล่ะ ..เมื่อได้เจอเธออีกครั้ง   มันอาจจะดูน้ำเน่าหรือสมเพชนะที่ฉันจะมา..ขอโทษเธอตอนนี้…แต่ฉันขอเธออะไรซักอย่างได้มั๊ย..”

“อะ..อะไร..” ฉันตอบ  ตอนนี้ฉันรู้สึกกระอักกระอ่วนใจแปลก ๆ หน้าแดงและก็ร้อนผ่าวที่ขอบตาด้วย..

“ฉัน..อยากจะขอเธอให้โอกาสฉันซักครั้ง..โอกาสที่จะได้เป็นคนปกป้องเธอ โอกาสที่จะดูแลเธอ  และโอกาสที่จะรักเธอ”

“…..”

..ได้มั๊ย..หรือจะให้ฉันพิสูจน์ความจริงใจออกมาก็พอ..”

“ปะ..ป๊อป…”  ฉันรู้สึกได้เลยว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าฉัน..เขากำลังเจ็บปวด.. และความเสียใจที่ฉันจากไปเมื่อคราวนั้น..

“ฉัน…คิดถึงเธอ..ฉัน..รักเธอนะ..ฟาง..แม้ว่าตอนนี้จิตใจเธอจะเปลี่ยนแปลงหรือไม่..แต่..ฉันรักเธอ..เธอคือคนที่ใช่สำหรับฉันตลอดเวลา…ทุกลมหายใจ” 

“…ฮึก ๆ ปะ..ป๊อป..ฮือ  ๆ ทำไมนะ..นาย  ฮึก  มาบอกฉันตอนนี้ ฮือ ๆ”  ไม่ฉันไม่เก็บไว้แล้วน้ำตา .. ปล่อยมันออกซะยัยฟาง

เขารักแกแล้ว ..แกได้ยินมั๊ย..เขารักแกแล้ว..

“ฉัน..ไม่กล้า..ตอนนั้น..ฉันสับสน.. ขอโทษนะ..ฟาง..”

“ฉันเข้าใจนาย.. แต่นายไม่ต้องรอโอกาสหรือพิสูจน์อะไรทั้งนั้น..เพราะ..”

จุ๊บ..

ฉันโน้มตัวไปจูบมุมปากเขาเบาๆแล้วกระซิบว่า…

“ฉันจะรักนายตลอดไป (^^)..”

“จริง ๆ นะฟาง..ฉันรักเธอที่สุดเลย ..แม้ว่าบางครั้งจะทำให้เธอเสียใจ ..แต่ฉันก็จะรักเธอตลอดไป..ฉันสัญญา”

 และเราทั้งก็กอดกัน..

.

.

เราจะรักกันตลอดไป…ฉันสัญญา..
.

.

เมื่อไหร่ก็ใช่เธอ… ตอบทุกคำถามของใจ…ใช่เธอ… คนเดียวที่ฉันมั่นใจ..ใช่เธอ… เธอคือคนพิเศษ ไม่ต้องการพิสูจน์..ได้แต่หยุดใจตรงนี้…  เมื่อไหร่ก็ใช่เธอ…  คนที่ฉันรักคือใคร…ใช่เธอ… เธอรู้บ้างมั๊ย ใช่เธอทั้งนั้น…ก็ไม่รู้ในใจเธอนั้น ใช่ฉันบ้างรึเปล่า ....

.

.

 เราจะเป็นคนที่ใช่ของกันและกัน..ตลอดไป
.

.

THE  END
___________________________________________________________________

จบแว้ววว .. ขอโทษทุกคนด้้วยนะค่ะ ที่อัพนิยายช้า ..

พอดีไม่ค่อยว่างมาอัพเท่าไหร่
.. แต่ก็เนอะ เสร็จละ จบละ เจอกันเรื่องหน้าละกัน ^^

บ๊ายบาย ..