FORCE! บีบบังคับมารักเลย

8.7

เขียนโดย fafilmfim

วันที่ 24 เมษายน พ.ศ. 2555 เวลา 00.01 น.

  14 ตอน
  343 วิจารณ์
  37.24K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

11)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"งั้นพี่เอาพวกพั้นช์ละกัน เดี๋ยวพิชเดินไปสั่งให้นะ" พิชชี่พูดยิ้มๆพรางลุกขึ้นไปสั่งให้

 

"เห้อ.." ฟางยิ้มตอบก่อนถอนหายใจยาวๆไปอีกที

 

 

 

 

แต่ไม่นานพิชชี่ก็เดินกลับมาที่โต๊ะพร้อมเครื่องดื่มของสาวคนข้างๆเขา

 

 

 

"นี่ครับ พี่ค่อยๆกินนะมันจะขมหน่อย แต่เดี๋ยวก็หาย"

 

"ขอบใจนะ" ฟางรับแก้วในมือก่อนทำตามที่พิชชี่บอกแต่..

 

"แค่กๆๆ พิชนี่น้ำอะไร" ฟางสะดุ้งโหยงรู้สึกคันคอทันทีเมื่อจิบเข้าไป แถมยังรู้สึกไม่สบายตัว

เหมือนจะเป็นไข้ทันที

 

"พั้นช์องุ่นครับ พิชว่ามันเข้ากับชุดพี่ดี พิชเลยสั่งมาให้" พิชชี่บอกยิ้มๆกะจะได้คำชมจากหญิง

สาว แต่มันไม่ใช่

 

"พะพิช.. พี่แพ้องุ่น.." ฟางพูดอย่างลำบาก แค่อยากจะขอน้ำเปล่าล้างคอสักแก้ว แต่แรงจะพูดยัง

ไงไม่มีเลย

 

"พี่ฟาง? พี่อย่าเพิ่งเป็นอะไรนะ" พิชชี่ตกใจตาโตทันทีรีบวิ่งไปขอน้ำเปล่าจากบาเทนเดอร์ ดีนะที่

เขายังพอมีสติและรู้อะไรอย่างนี้มาบ้าง

 

"แฮ่กๆ อึก…"

 

"พี่ฟาง น้ำๆๆ พี่กินน้ำนะ ค่อยๆหายใจ" พิชชี่รีบจับแก้วน้ำเปล่ากรอกปากหญิงสาวทันที

 

"พี่โอเคมั้ยครับ?" พิชชี่ถามอย่างเป็นห่วงเมื่อทุกอย่างกลับสู่เหตุการณ์ปกติ

 

"อื้อ.. ขอบใจนะพิช"

 

"พี่จะขอบใจพิชทำไม พิชสั่งน้ำนั่นมาให้พี่นะ"

 

"พี่รู้ว่าพิชไม่รู้ ไม่เป็นไรหรอก แต่..พาพี่กลับหอหน่อยนะ" ฟางนั่งจับตามแขนและขาของตนที่เริ่ม

ปรากฏผื่นคันและผื่นแดงเนื่องจากอาการแพ้

 

"ได้ครับ แล้วพี่มายังไง รถหรอ?"

 

"แท๊กซี่"

 

"โอเค เดี๋ยวพิชไปส่งนะ" พิชชี่รีบเดินไปจ่ายตังค์ที่โต๊ะทันทีก่อนพยุงฟางออกจากร้านไป

 

 

 

"อือ พิช.." เสียงร้องครางเบาๆทรมานเพราะพั้นช์องุ่นนั่น ยั่วอารมณ์ชายวัยคะนองแบบเขา

จริงๆ

 

"ให้พิชไปส่งถึงห้องเลยไหม?"

 

"อืม พี่เดินไม่ไหว"

 

"เดี๋ยวพี่ก็จะเดินไม่ไหวเพราะพิช พี่ใจเย็นๆนะ" พิชชี่ตอบเสียงกวน แต่ดูเหมือนคนข้างๆจะไม่

เข้าใจเท่าไหร่

 

 

 

 

หน้าหอ:

 

 

"พี่ฟางถึงหอแล้วนะ"

 

"อ๊ะ ไม่เป็นไรพิช เดี๋ยวพี่โทรให้แก้วมารับ"

 

"ไม่เป็นไร พิชขึ้นไปส่งก็ได้"

 

"ไม่เป็นไรพิช พี่ไปเองได้ ขอบใจนะ ไว้เดี๋ยวพี่เลี้ยงคืน"

 

"พี่เดินไหวหรอ?"

 

"ไหว..มั้ง ไม่ต้องห่วงถึงหอแล้วไม่มีอะไรหรอก" ฟางยิ้มแห้งๆให้

 

 

 

 

 

' ให้ตายสิ ฉันอยากจะขึ้นห้องไปอ้วกเอาไอ่น้ำองุ่นเลวๆของนายออกจากท้องฉันให้หมดแล้วนะ ปล่อยฉันสักที '

 

 

 

 

 

"เดี๋ยวพิชช่วยพยุงลงจากรถเองนะ" พิชชี่พูดพรางรีบเปิดประตูมารับฟางลงทันที

 

"ขอบใจนะ" ฟางโอบคอพิชชี่ไว้ดั่งเสาหลักพยุงตัว

 

 

 

 

"ฟาง!?" ป๊อปปี้ที่เดินลงมาจากหอ คาดว่าน่าจะไปเคาะเรียกที่ห้องนานแล้วมากกว่า

 

"ป๊อปปี้ อ๊ะ" เพียงแค่เงยหน้ามามองแล้วเรียกชื่อ ป๊อปปี้ก็กระชากเธอออกจากพิชชี่ และดึงเธอ

ไปกอดไว้หลวมๆทันที

 

"ไปไหนมา" ป๊อปปี้ถามเสียงแข็งพรางมองชุดที่เธอใส่ และจ้องพิชชี่อย่างไม่ละสายตา

 

"อือ พาฟางขึ้นห้องก่อนนะ ฟางไม่ไหวแล้ว เดี๋ยวฟางเล่านะ" ฟางสะกิดแขนป๊อปปี้ยิกๆ

 

"นายเลิกยุ่งกับฟางซะ" ป๊อปปี้ละสายตาจากร่างเล็กที่ออดอ้อนเขาอยู่ตรงหน้า ก่อนจ้องตาเขม็ง

ที่พิชชี่

 

"ผมชื่อพิชชี่ น้องในสังกัดพี่ฟางเองครับ แฟนผมชื่อเกล ที่พี่ไปมีอะไรด้วย แล้วพี่อย่าคิดนะว่าผม

จะจบแค่นี้" พิชชี่แสยะยิ้มให้ก่อนเดินขึ้นรถและขับออกไปทันที

 

 

 

 

"หึ ไอ้ไก่อ่อน" ป๊อปปี้สบถถ้อยคำเสียดสีออกมาเบาๆพรางค่อยๆพยุงฟางขึ้นห้องช้าๆ

 

 

 

 

 

"เช็ดตัวมั้ยฟาง เดี๋ยวป๊อปเช็ดให้" ป๊อปปี้กระซิบข้างหูของฟางเบาๆ ท่าทางทรมานจากอาการ

แพ้อะไรสักอย่าง มีผื่นคันอีกต่างหาก

 

"ไม่เอา.." ฟางปฏิเสธเสียงแผ่วพรางส่ายหน้าหนีอีกต่างหาก

 

"แล้วไปแพ้อะไรมา ไอ่พิชมันทำอะไรฟาง" ป๊อปปี้ถามเสียงแข็ง

 

"ฟางแพ้องุ่น"

 

"ทำไม? ไวน์รึไง? มันเลี้ยงไวน์ฟางรึไง" ป๊อปปี้ถามเสียงประชดประชัน แอบน้อยใจและหึงหวง

ไปในเวลาเดียวกัน

 

"ไม่ใช่ พั้นช์องุ่นต่างหาก"

 

"…งั้นหรอ กินยาหน่อยเหอะฟาง พี่มียาแก้แพ้แก้คันอยู่บนรถ เดี๋ยวพี่ไปเอามาให้ โอเคมั้ย?"

ป๊อปปี้พูดพรางละออกจากตัวที่สั่นเทาของฟาง แต่มือนิ่มฉุดเขาไว้ซะก่อน

 

"อย่าทิ้งฟางอยู่คนเดียวได้มั้ยพี่ป๊อป" ฟางบอกพรางส่งสายตาอ้อนวอนให้

 

"คิดอยากจะกลัวอะไรขึ้นมาอีกล่ะ พี่รู้เราไม่ได้กลัวหรอก เราไม่อยากกินยาล่ะสิ หึๆ เหมือนจะ

โกหกเก่งนะฟาง" ป๊อปปี้รู้ทันคนตรงหน้าจนได้

 

"ฟางไม่อยากกิน T^T"

 

"งั้น…" ป๊อปปี้พูดก่อนกระตุกยิ้มน้อยๆ ลูบไล้ขาขาวเนียน

 

"ไม่ได้นะ... ฟางเป็นประจำเดือน" ฟางพูดพรางดันอกกว้างออกจากตัวทันที

 

"งั้นเราต้องกินยา" ป๊อปปี้เสนอข้อแลกเปลี่ยนเสียงแข็ง

 

"…พี่ป๊อป อย่าใจร้ายกับฟางได้นะ"

 

"ถ้าพี่ไม่ได้กินเรา ฟางก็ต้องกินยา"

 

"ฟางเป็นนี่คะ ถ้าฟางไม่เป็นฟางก็จะให้อยู่นะ..." ฟางพูดอายๆก่อนใช้จังหวะที่ป๊อปปี้เผลอดัน

ป๊อปปี้ออก และก็สำเร็จ

 

"เก่งจริงๆนะเรา" ป๊อปปี้ยิ้มให้นิดๆก่อนก้มลุงจูบหน้าผากขาวมน

 

"กลับบ้านดีๆนะคะ" ฟางตะโกนไล่หลัง ป๊อปปี้หันมายิ้มให้ก่อนหายไปกับรถคันโปรดของเขา

 

 

 

 

FWN

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา