Lottory เพราะหวย ช่วยให้เรารักกัน
ไอซ์_ทีเคๆ
2) ฉันไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ@บ้านศิริมงคลสกุล
#07.30 น.
ก๊อก ก๊อก ก๊อก~
"แก้ว แม่เข้าไปได้ไหมลูก?"
"ค่าาาา!!~"
แอ๊ดดด!!~
"มีอะไรคะแม่?"
เข้ามาทำไมแต่เช้านะแม่? ง่วงอยู่เลย T_T
"มีคนมาหาน่ะลูก"
"ใครคะแม่~"
ฉันยันตัวเองลุกขึ้นนั้ง ขยี้ตา ง่วงว่ะ
"เห็นบอกว่าชื่อโทโมะมั้ง"
"ห๊า??"
พรืด~
ตุ๊บ~
"โอ๊ยย! เจ็บอ่ะ"
"แก้ว! เป็่นไรมั้ยลูก?"
แม่เข้ามาพยุงฉันลุกจากพืี้น โอย ตกเตียงเจ็บว่ะ
จะมาทำไมแต่เช้านะ
"เอ่อ แม่คะ ลงไปบอกเขาด้วยนะคะ ว่าหนูขอเวล 10 นาทีค่ะ"
"ได้จ่ะๆ"
"ขอบคุณค่ะ"
พอแม่เดินออกไป ฉันก็ลุกด้วยสะโพกที่เคล็ดจากอาการตกเตียงเมื่อครู่ T_T
ฉันเดินเข้าไปอาบน้ำ โอย เจ็บบ!!~ TOT
#3 นาทีต่อมา
"อาบนานนะเธอ"
"เย้ยย!!~ คุณเข้ามาทำอะไรเนียย? ไม่ซิ เข้ามาได้ไงเนี่ย?"
"ก็เดินมา ไม่ได้คลานมาหรอก"
"--*"
"โอเค แค่บอกแม่เธอว่า เป็นแฟนเธอ แม่เธอก็ปล่อยให้ฉันทำตัวตามสบายเหมือนบ้านตัวเอง"
"แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าให้เข้ามาห้องฉันโดยพลการนะคะ"
"ขอโทษ แต่..ผู้หญิงอะไร อาบน้ำเร็วชะมัดเลยอ่า คนก่อนๆนะ ครึ่งชม.ยังไม่เสร็จเลย --"
"นั่นมันคนอื่น ไม่ใช่ฉัน"
"โอเคๆ จะแต่งตัวได้ยัง? ฉันไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะ ที่มีผู้หญิงนุ่งผ้าขนหนูยืนตรงหน้าแล้วจะตายด้านน่ะ"
(. .) (' ')
ฉันก้มมองตัวเอง ใช่! ลืมไปเลยว่าฉันเพิ่งอาบน้ำเสร็จ -///-
"คุณก็ออกไปซิ ฉันจะแต่งตัว"
"โอเคๆ เร็วๆหล่ะ ฉันรอข้างล่างนะ"
แล้วอีตาบ้าก็เดินออกไป
ฉันคว้าหมอนมาปิดหน้าแล้วก็...
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!~"
-------
@บ้าน ไทยานนท์
ฉันรู้สึกแปลกๆ โหวงๆ เหวงๆ ว่ะ
ดูชุดที่อีตาบ้านี่พาไปซื้อซิ TOT อยากจะร้องไห้ออกมาเป็นภาษาสเปน T^T
ชุดสีก้แร๊งแรง! แดงได้ใจ สั้นมากอีกตะหาก! T_T เว้าหลังให้แหวกไปถึงไหนๆอีกเท่านึง >< ชุดแรงจริงๆนะ
แค่เห็นก็จี๊ดแล้วอ่ะ ยังจะให้ใส่อีก
"คุณแน่ใจนะว่าจะให้ใส่ชุดนี้น่ะ"
"อื้ม ซิ"
"ฉันรู้สึกแปลกๆอ่ะ!"
"น่า น่ารักดี"
"0///0"
"ป่ะ"
แล้วอีตาบ้าก็จับมือลากฉันเข้าไป ><
"พ่อครับ นี่ครับ แฟนผม"
"ฉันไม่เชื่อ"
"โธ่ พ่อ! ผมพามากี่คนๆก็ไม่เชื่อ"
"ก็เพราะพามาเยอะนิ ฉันเลยไม่เชื่อ แต่ละคนก็ในสต๊อกแกไม่ใช่หรอ?"
คุณท่านพับหนังสือพิมแล้วหันมามองโทโมะ
"แต่หนูไม่ได้อยู่ในสต๊อกเขานะคะ"
"หืม?"
"เอ่อ..คือ เธอเพิ่งรู้จักกะผมนี่นา"
โทโมะรีบช่วยแก้ แล้วหันมาเขม่นตาใส่ฉัน -^-
"หรอ?? เหมือนเธอจะเกร็งๆนะ"
"ก็นี่ไม่ใช่ตัวหนูนี่คะ!"
"หืม?"
"ก็เขาบังคับให้หนูใส่อะไรก็ไม่รู้นี่คะ ไม่ใช่สไตล์หนูเลย"
"งั้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเดิมเธอมาซิ"
"ค่ะ"
แล้วฉันไม่รอให้โทโมะค้านหรอกนะ ในเมื่อคุณท่านสั่ง ฉันจะทำ ><'
#10 นาทีต่อมา~
"อื่มมม~ นี่ซินะ ตัวเธอ.."
"ใช่ค่ะ ^^" ฉันเดินออกมาในสภาพกางเกงยีนส์เสื้อยืดคอกลมและเสื้อแจ๊กเก็ตทับอีกทีนึงและรองเท้าพะไบ
"แต่เธอเป็นแฟนตานี่จริงเรอะ?"
"ค่ะ" เพื่อ 15,000 ท่องไว้ๆๆ
"งั้นช่วยทำให้ฉันเชื่อได้ไหม?"
"เอ่อ..."
แล้วอีตาโทโมะก็ดึงฉันเข้าไปจูบ 0x0
กรีสสสสสสสส!!!~ อีตาบ้าาาา!!~
"เชื่อมั้ยพ่อ??"
"อื่ม โอเค เชื่อก็ได้ พี่แกจะมาพรุ่งนี้แล้วนะ เพราะงั้น..."
"..."
"วานให้หนูมานอนกะลูกชายฉันได้มั้ย?"
"คะ??!!"
"ไม่มีปัญหาใช่มั้ย แก้ว?"
"เอ่อ ค่ะ"
@ร้าน Coffee 32-1^
"ฉันจะทำไงดี"
"น่าาา ก็อยู่ๆไปก่อน ไม้กระดานอย่างเธอฉันไม่มีอารมณ์หรอก"
พลั้ว!~
"เฮ้ย! ยัยบ้า ทำไรเนี่ย?"
"อย่ามาสำออย ฉันตีคุณไปนิดเดียวเอง ไม่แรงหรอก"
"ลองไหมล่ะ?"
"คุณเป็นลูกผู้ชายไหมหล่ะ??"
"--*"
"5555."
"หยุดเลย"
"ว่าแต่ พี่คุณจะกลับวันไหนอ่ะ??"
"ไม่รู้ซิ"
"เห้ออ!!~ "
#10 ปีต่อมา~
"โอ๊ยยยย!!~"
"ทำใจดีๆไว้ที่รัก ลูกเราจะคลอดแล้ว
ฉันถูกเข็นขึ้นเตียงคนไข้วิ่งเข้าห้องคลอด
"อีตาบ้า คนบ้า คราวหน้าคุณไปทำหมันเลยนะ T_T"
"อดทนหน่อยที่รัก"
"ญาติรอข้างนอกนะคะ"
"ครับ"
และประตูก็ปิดไป
"พ่อ ผมว่าแม่พูดถูกนะ"
"เงียบไปเลย เดี๋ยวโตไป แกจะรู้เองว่าเรื่องแบบนี้มันห้ามได้ที่ไหน -///-"
"ไม่ใช่ หื่นๆแบบพ่อ ผมเข้าใจ แต่หมายถึงเรื่องที่แม่บอกให้ไปทำหมันน่ะ"
"เงียบไปเลยน่า ตัวแค่นี้หัดสั่งสอนพ่อเรอะ"
ฟร้องกัสวัย 9 ขวบ ลูกคนแรกของทั้งสอง หยอกล้อกับพ่อตัวเอง
"ปะป๊าคะ! หนูอยากได้ตุ๊กตาที่ออกโฆษณาน่ะค่ะ!"
แก้วใสวัย 7 ขวบวิ่งมาหาชายหนุ่มที่ถูกแทนด้วยคำว่าปะป๊าด้วยสีหน้ามีความหวังสุดๆ
"ปัญญาอ่อน 7 ขวบแล้วยังจะเล่นตุ๊กตาอยู่อีก เล่นไรไม่รู้"
"เงียบไปเลยนะพี่อ่ะ เค้าว่าเล่นตุ๊กตาสนุกจะตาย"
"อ่ะๆ เงียบทั้งคู่เลย เดี๋ยวป๊าซื้อให้นะแก้วใส ^^"
"เย้ๆๆ!!~ รักปะป๊าที่สุดเลยยย!!"
#20 นาทีต่อมา~
"ยินดีด้วยนะคะ คุณได้ลูกผู้ชายค่ะ ^^"
"ปีนี้ได้ลูกชายแฮะ"
"จะดีใจทำไมพ่อ? ปีหน้าก็ต้องมีอีกแหละมั้ง"
"เงียบไปเลยแกน่ะ แก่แดดใหญ่และ ป่ะ เข้าไปหาแม่กันดีกว่า"
"ม๊าคะ เป็นไงมั่งคะ?" แก้วใสกรระโจนเข้าไปหาผู้หญิงตรงหน้าที่เรียกว่า ม๊า
"ก็ดีจ้ะ ^^ "
"ครั้งนี้เราได้ลูกผู้ชายนะ" โทโมะถามแก้วใจ
"-^- คุณน่ะ ไปทำหมันเลยนะ"
"แหม่ ผมขอโทษคร้าบบบที่รัก"
"ไม่ต้องมาขอทง ขอโทษ"
"ว่าไป เพราะlottory ของเธอนะ เลยทำให้มีวันนี้"
"รู้งี้ฉันรับ 15,000 เสร็จ ก็น่าจะเลิกยุ่งกับคุณนะ -^-"
"ใจร้ายเกินไปแล้วนะครับที่รัก"
"ก็ดูคุณทำซิ T_T"
"โอเค แต่ฉันรักเธอนะ"
"แหม่ ฉันก็รักคุณหรอกน่า"
"พ่อกับแม่หวานกันอีกและ แม่ครับ แม่ไม่รู้หรอ? ว่าทุกทีหลังแม่คลอดเสร็จ พ่อก็บอกแม่ยังเงี้ย"
"มันก็จริงเนอะคุณ" แก้วสมทบลูกชายวัยน่ารัก
"พ่อพูดเพราะเอาใจแม่หรอกน่า ปีหน้าคงได้ผู้หญิงหรอกมั้งน่ะ" ฟร้องกัสยังไม่เลิกถมพ่อตัวเอง
"เงียบไปเลย แก่แดดเกินไปแล้ว ไม่ไว้หน้าพ่อตัวเองเลยนะ ไอ่ฟร้องกัส"
"55555555."
ว่าไป ฉันก็มีความสุขดีนะ ที่มีวันนี้ ต้องขอบคุณ Lottory จริงๆ 555555.
------------------------
Talk with writer~
จบแล้วววววว!!~ มันส์์มั้ยยยยยยย!!~ ><'
หวังว่าจะถูกใจนะ 5555. ติชมกันได้ ><
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
