ความรักคือทุกข์ ความสุขคือความเจ็บปวด (เหรอ???)

เช้าวันเสาร์ ของวันที่ 10 เดือน ธันนนนนวา พ.ศ. อิอิอิอิอิอิ เวลา 09:45:55

~ อาจพูดไม่ได้ว่ารักกัน~

แก้ว//ฮัลโหลสวัสดีค่ะ!

.........//ไฮ! แก้วไปเที่ยวเดอะมอลกัน

แก้ว//ใครอ่า!

..........//ฟางงงงงงงงงงงง

แก้ว//อ้อ อืม อ่า ฟาง ไม่ไป!

ฟาง//ยัยบ้า คนว่าจะเลี้ยงข้าวนะเนี๊ยไม่ไปก็ตามจั........

แก้ว//ไปๆๆๆ ไปด่วนเลย กี่โมงอ่า

ฟาง//เร็วจังนา~ ประมาณ สิบโมงอ่า พอตื่นได้ป่ะ

แก้ว//ได้สิแก

ฟาง//แต่ตอนนี้เก้าโมงสี่สิบห้าละนะ

แก้ว//หา! O_______________O

นางเองเราไม่ดูบ้านดูเมืองค่ะ

แก้ว//แกโกหกฉัน!

ฟาง//นาฬิกาบ้านแกมันแขวนคอตายหรือไงวะ? ทำไมไม่ดู

แก้ว//เออ งั้นเจอกันด้านหน้าละกันบายยย

ฟาง//อืมๆ

หน้าเดอะมอล

แก้ว//ยัยฟาง.......หายไปไหนเนี๊ย! อร้ายยยยย

ตูม! ระเบิดลงกรุง อิอิ ฮ่าๆๆ (มันน่าขำมากกก ขณะที่นางเองกองอยู่กับพื้น)

อร้ายยย ใครมันมาชนฉันวะเนี๊ย ถ้าก้นกบฉันกระดูกหักฉันจะจับแกถ่วงแม่น้ำเจ้าพระยาและไหลลงทะเลซะเลยนี้

..............//ขอโทษค่ะ.....อ้าวยัยแก้ว!

แก้ว//ฟาง.......แกนี้คนหรือลูกช้าง ทำไมชนแรงจัง

ฟาง//ยัยปากเสีย เดี๋ยวเถอะ ไม่จะตบให้ชักตายคามืออันงดงามนี้เลย

แก้ว///แกหลงตัวเอง

ฟาง//ชิ!

แก้ว//แล้วใครมาบ้างอ่า

ฟาง//ก็มีเฟย์ เขื่อน ป็อป โทโมะ

แก้ว//ทำไม อีตาโทโมะมาด้วยอ่า

ฟาง//ป็อปชวน

แก้ว//ชิ!

เฟยื// ไฮ! ว่าไงเจ๊ทั้งสอง กว่าจะเจอเจ๊แก้ว พวกเราอ่านั่งจนตูดเปียกเป็นรอยเก้าอี้แล้วววววววว

ฟาง//แกดูเวอรืมากนะเฟย์

เขื่อน//ไปกันเถอะ ฉันร้อน

แก้ว//ป่ะ!

ทุกคน (ยกเว้นแก้ว) // เลท โกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ฉันอายจริงๆๆๆๆๆ

เรื่องสั้นที่สั้นจริง =_= ตายแล้วคนแต่งนิยายเรื่องนี้ท่าทางจะติ๊งต๊องงงงง