Buddy Boo! บัดดี้ดริ้งค์ บัดดี้เลิฟ!
fafilmfim
25)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“อือห์ ป๊อป…เบาๆนะ” ฟางพูดให้ป๊อปตื่นจากห้วงอารมณ์รักรุนแรง
“…เป็นไงบทลงโทษแบบนี้ หึๆ” ป๊อปปี้หัวเราะในลำคอก่อนจัดการกิจส่วนตัวจนเสร็จทั้งคู่
-------------------------------------
“อ่าห์…” เสียงครางบ่งบอกถึงความสุขสมของคนทั้งคู่ดังขึ้นและเงียบไป
“ลุกไหวไหม?” ป๊อปปี้ถามเสียงเพลีย
“ไหว…”
“งั้นลงข้างล่างกันเถอะขึ้นมาแบบนี้เดี๋ยวผู้ใหญ่เค้าจะว่าเอา” ป๊อปปี้พูดพรางพยุงตัวฟางขึ้น
“ฟางแค่ท้องนะ ไม่ได้ป่วยสักหน่อย ป๊อปทำอย่างกับฟางจะเดินไม่ไหว”
“แค่ท้องหรอ? ฟางท้องต่างหาก” ป๊อปปี้บอกเสียงแข็งก่อนยังคงยืนยันจะพยุงฟางต่อไป
“อะไรกันลูกแม่ทั้งสองคนเลย” เสียงแม่ของป๊อปปี้แซวขึ้นทันทีเมื่อเห็นทั้งสองควงกันมา
“แม่ฟางท้อง ^______^” ป๊อปปี้บอกน่าระรื่นทันที
“แม่รู้แล้วลูก เอ๊ะ? ฟางบอกตาป๊อปแล้วหรอ”
“เขารู้เองค่ะ เขาจับโกหกเก่ง…” ฟางพูดพรางหยิกแขนป๊อปปี้ที่ยังคงกอดเธอไว้ทันที
“โอ๊ยๆ ไม่เห็นมีอะไรต้องปิดบังเลยนี่ เรื่องธรรมชาติ ใช่ไหมแม่?”
“จ้าลูก แกก็อย่าเที่ยวไปขี้เก๊กหลีสาวบริษัทที่ไหนละกัน อย่าหาว่าแม่ไม่เตือน!”
“ไม่หรอกแม่ ป๊อปรักฟางจะตาย” ป๊อปปี้พูดและหอมแก้มฟางฟอดใหญ่ๆเลยทีเดียว
“ไปรักกันไกลๆฉัน อิจฉาโว้ย -__-” พี่กี้ที่เดินตามมาพูดขึ้น
“พี่ก็มีนี่ -__-” สองพี่น้องทำหน้าเหมือนกันทันทีทันใดทีเดียว
“แกอย่าพูดถึง ฉันอยากทำงานก่อน เนอะแม่”
“อย่าเถียงกันเลยลูกจ๋า ไปๆแยกย้ายกันเถอะแม่ปวดหัว” แม่ของป๊อปปี้พูดก่อนเดินแหวกกลางวงไปทันที
เย็นวันนั้น:
“หืม? ฟางท้องหรอ?” พ่อของป๊อปปี้เอ่ยถามขึ้น
“ค…ค่ะ” ฟางตอบตะกุกตะกัก
“พ่อนึกว่าเจ้าป๊อปมันจะไม่จริงจังกับใครซะอีก ฮ่าๆ” พ่อพูดพรางตบไหล่ป๊อปปี้ไปด้วย
“โธ่พ่อ พ่อก็รู้ป๊อปแต่งงานกับฟางมาหลายปีอยู่นะ” ป๊อปปี้พูดพรางก้มกินข้าวต่อ
“ก็แกไม่ค่อยแสดงออก แล้วใครเขาจะไปรู้ล่ะว่าแกคิดยังไง” พี่กี้แทรกขึ้นทันที
“นี่กี้ แกก็มีแฟนเป็นตัวเป็นตนนี่ ไม่เห็นพามาให้พ่อกับแม่รู้จักบ้างเลย” แม่ที่นั่งเงียบอยู่นานถามขึ้น
“กี้ยังอยากทำงานอยู่ค่ะแม่”
“ถ้ากี้พร้อม กี้ก็..พาเค้ามาบ้างนะ” พ่อพูดก่อนกินน้ำหมดแก้วและเดินไปที่ห้องนั่งเล่นทันที
“ป๊อปอิ่มแล้ว อิ่มยัง?” ป๊อปปี้พูดขึ้นพรางสะกิดคนข้างๆ
“อื้ม…อิ่มแล้ว”
“ป๊อปไปจัดการเอกสารแปปนึงนะ”
“แม่ เดี๋ยวฟางช่วยเก็บนะ” ฟางรีบเดินเข้าไปช่วยแม่กับพี่กี้เก็บจากทันที
“ไม่ต้องหรอกน้องฟาง” พี่กี้บอกปัดทันที
“เอ่อ แล้ววันนี้เค้าไปไหนกันหมดคะ?” ฟางถามถึงคนทำความสะอาดประจำบ้าน
“วันนี้เค้าไปเที่ยวงานวัดกันลูก หนูจะไปหรือเปล่า?” แม่ป๊อปปี้ถาม
“คงไม่หรอกค่ะ ฟางเมื่อยๆตัว” ฟางบอกปัดก่อนช่วยเก็บของเบาๆเช่นแก้วน้ำ
“กี้ เอาจานแช่น้ำไว้ก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยให้นิดมาล้าง”
“ไม่มีอะไรแล้ว ฟางขอตัวนะคะ” ฟางพูดก่อนเดินขึ้นบ้าน เดินเข้าห้องทำงานของชายหนุ่มทันที
.
.
.
“อย่าโหมงานหนักนะคะรู้ไหม?” ฟางพูดก่อนกอดชายหนุ่มไว้
“ครับ…ฟางไปนอนได้แล้ว คืนนี้สงสัยป๊อปคงต้องทำให้เสร็จ”
“หืม? ฟางช่วยอะไรได้หรือเปล่า?”
“ฟางผ่อนคลายป๊อปได้นะ”
“ป๊อปเมื่อยหรอ? เดี๋ยวฟางนวดให้ก็ได้นะ”
“ไม่ใช่อย่างนั้น” ป๊อปปี้พูดพรางลุกขึ้น ดันฟางติดกำแพงก่อนกดจูบลงไปทันที มือไม่อยู่นิ่งไล้วนกับท้องตึงและ
ไล่ต่ำลงมาเรื่อยๆ
“อืมมห์ ปะป๊อป” ฟางพูดเสียงติดขัดเมื่อรู้ตัวอีกทีก็โดนความเย็นเข้าครอบงำเพราะป๊อปปี้ถอดชุดของเธอไปตอน
ไหนก็ไม่รู้
“รู้ไหมทุกครั้งที่ป๊อปสัมผัส…มันยังเหมือนครั้งแรกเลยนะ” ป๊อปปี้พูดเสียงเบาก่อนดันฟางที่ไร้การปฏิเสธใดๆลงบน
โซฟาทันที
“ป๊อป…กลับห้องเถอะนะ ที่นี่ไม่มีเตียง…”
“ไม่มีเตียงก็ทำได้นี่” ป๊อปปี้พูดก่อนใช้ริมฝีปากครอบงำอกอวบที่ดูมีน้ำมีนวลขึ้นเพราะตัวเล็กในท้องของเธอ
นั่นเอง
“อาห์…” ฟางครางหลับตาพริ้มจากความสุขที่เขามอบให้ก่อนปล่อยให้ทุกอย่างเลยตามเลย
“…” ป๊อปปี้ค่อยๆสอดใส่แกนกายเข้าไปตามเดิม แต่ความเร่าร้อนไม่ได้ลดลงไปแม้แต่น้อย จากนั้นก็เริ่มขยับเป็น
จังหวะเนิบนาบก่อนเร่งขึ้นตามอารมณ์ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อ…
“ป๊อป…เดี๋ยวใครมาได้ยิน อือห์ มัน ไม่ ดี นะ” ฟางพูดห้ามแต่ป๊อปปี้ก็ฟังตามคำขอเลย
“ใครล่ะ นี่ห้องทำงานป๊อปนะ ไม่มีใครเดินมาอยู่แล้ว” ป๊อปปี้พูดก่อนจัดการตัวเองต่อจนเสร็จสิ้นซึ่งภารกิจ พยุง
ฟางที่นอนหอบอยู่บนโซฟากลับห้อง
“นอนไปนะ เดี๋ยวเช็ดตัวให้”
“ไม่ต้องแล้ว…ป๊อปมานอนได้แล้ว พรุ่งนี้ต้องเข้าบริษัทไม่ใช่หรือไง?” ฟางถามเสียงเพลียก็วันนี้เล่นจัดหนักเธอตั้ง
2 รอบ
“นอนเถอะน่ะ” ป๊อปปี้พูดก่อนหายไปในห้องน้ำทันที
.
.
“อืออออ ไหนบอกจะเช็ดตัวไง” ฟางสะดุ้งตื่นเมื่อคนที่บอกจะเช็ดตัวให้กลับทำอย่างอื่นแทน
“อดไม่ไหวหรอก ไม่ได้มีมาตั้งเป็นเดือน” ป๊อปปี้พูดเสียงเบาก่อนจัดการก้มลงจูบและดูดซับน้ำหวานจากกิจอย่าง
ว่าที่ยังไม่ได้เช็ดอย่างเบาบาง
“ป๊อป ไม่เอานะ อื้อ…” ฟางห้ามป๊อปปี้แต่ก็ทำไม่ได้ ยิ่งเขาทำความสะอาดด้วยลิ้นของเขามากเท่าไหร่ น้ำหวาน
จากกิจกรรมอย่างว่าก็ยิ่งออกมามากเท่านั้น จนทำให้เธอเคลิ้มไปรู้สึกตัวและสะดุ้งขึ้นมาอีกทีก็พบว่าเขาได้เข้ามา
ในตัวเธออีกครั้งเรียบร้อย
“ทำไมขี้โกงแบบนี้?” ฟางถามเสียงเบา
“…ไม่เอาก็ได้” ป๊อปปี้พูดเสียงน้อยใจเตรียมจะถอยทัพออกไปทันที
“ไม่ได้บอกว่าไม่ให้ จะทำอะไรก็ทำสิ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ไม่มีแรงไปทำงานหรอก” ฟางพูดก่อนโน้มคอชายหนุ่มมาจูบ
“ยั่วกันอีกแล้วนะ” ป๊อปปี้พูดก่อนส่งฟางและตนเองไปถึงสวรรค์และหลับไปเพราะความเพลีย…
เจอกันจ้ะ :)
WNF
{ fyflmnj :D
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
