Secret... ความลับเฉพาะเธอ
เขียนโดย 
Lookpla
วันที่ 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 เวลา 20.25 น.
แก้ไขเมื่อ 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 21.21 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
13)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
...ณ ชั้นผู้บริหารของห้างสรรพสินค้า...
"เธอนั่งรอฉันตรงนี้ก่อน"
"นายจะพาฉันมาทำไมเนี้ย ไม่เห็นจะมีอะไรเลย พามานั่งดูนายทำงานเนี้ยนะ เบื่อชะมัด"
"ก็รอก่อน ฉันเคลียร์งานเรียบร้อยแล้วจะพาไปกินข้าว"
"งั้นฉันจะไปเดินรอนายข้างล่าง"
ฉันพูดแล้วลุกขึ้นยืนจะเดินออกจากห้องไปแน่ล่ะเป็นใครจะไปอยู่กับเขาล่ะ เมื่อคืนเรายังทะเลาะกัน
ห้องแทบแตกวันให้มานั่งจ้องตากันในห้องนี้เนี้ยนะฉันทำไม่ได้หรอก แต่เขาก็เอามือมาขวางไว้เป็นการ
ห้ามไม่ให้ฉันไป
"ที่นี้ฉันใหญ่ เธอห้ามขัดฉัน! ฉันบอกให้ทำอะไรก็ต้องทำ"
"ฉันเห็นนายก็ใหญ่ทุกที่นั่นแหละ บ้าอำนาจ"
ฉันพูดแล้วเดินกลับมานั่งที่โซฟาตามเดิม
...30นาที ผ่านไป...
"นี่มันครึ่งชั่วโมงแล้วนะ ฉันยังไม่ได้กินข้าวเลย นายจะกักฉันไว้ทำไมเนี่ย"
"ฉันบอกฉันเคลียร์งานเสร็จแล้วจะพาไปกินเอง ไม่ต้องเสียงดังแล้วนั่งลง"
"นี่!ฉันหิวข้าววววว นายทำกับฉันแบบนี้ไม่ได้นะ นายต้องพาฉันไปกินข้าวววววว"
ปัง!
"เกิดอะไรขึ้นหรอคะ!?"
เลขาที่อยู่หน้าของอีตานี่อยู่ๆก็เปิดประตูพุ่งพรวดเข้ามา
"มีอะไรหรือเปล่าคะ ดิฉันได้ยนเสียงดังไปถึงข้างนอกเลยเข้ามา ขอโทษด้วยนะคะ"
เธอบอกจุดประสงค์ของเธอแล้วโค้งตัวให้โทโมะนิดหน่อยเป็นการขอโทษที่เปิดเข้ามา
"ไม่มีอะไรหรอก แค่เด็กงอแงน่ะ คุณไปทำงานต่อเถอะ "
"ค่ะ"
เมื่อคุณเลขาออกไปอีตานั่นก็หันมาทำตาเขียวใส่ฉันเป็นการบอกว่าฉันก่อเรื่องอีกแล้ว
"โทษฉันไม่ได้นะ ก็นายไม่พาฉันไปกินข้าวเอง"
ฉันพูดไปกรอกตาไปโดยไม่คิดว่าตัวเองทำอะไรไป
"ก็ได้ หิวใช่มั๊ย ฉันจะพาเธอไปกินข้าวเอง มานี่่"
เขาพาฉันเดินมาลงลิตฟของผู้บริหารลงมาชั้นร้านอาหารที่แบ่งเป็นโซนๆมีร้านอาหารหลากหลาย และ
เขาก็พาฉันเข้าในร้านที่มีคนเยอะแยะเต็มไปหมดแต่ก็หรูหราเหมาะสมกับฐานะของดี
"กี่คนค่ะ"
พนักงานสาวหน้าร้านถาม
"2 ครับ"
แม้ทีคนอื่นล่ะพูดดีกับเขาทุกคนแต่กับฉันล่ะไม่เห็นเป็นแบบนี้!
"2 คนนะคะ เชิญทางนี้ค่ะ"
"ไม่ครับ นี่.."
เมื่อพนักงานสาวจะนำทางเรา2คนไปหาที่นั่ง แต่นายนั้นก็หยิบบัตรอะไรสักอย่างขึ้นมาแล้วส่งให้
พนักงานนั่นดู
"คุณโทโมะ งั้นเชิญทางนี้ค่ะ"
พนักงานคนนั้นเมื่อรับบัตรนั้นมาก็พาเดินมาอีกทาง ซึ่งทางนี้จะเป็นห้องส่วนตัวรับประทานอาหารไม่
รวมกับผู้คนเหมาะกับมาคุยงานกันมากกว่า
"ขอบคุณครับ"
เมื่อเข้าห้องมาโทโมะก็บอกกับพนักงาน
"จะกินอะไร ก็สั่งเลย ฉันพาเธอมาแล้ว"
"นายก็สั่งสิฉันอะไรก็ได้"
"เธอนี่ จะกินเองยังต้องพึ่งฉัน งั้นเอา @$^%$&&(*)%^$#(.....%$#^%#! แค่นี้แหละครับ"
เขาพูดกับฉันเสร็จก็หันไปสั่งอาหารกับพนักงานอย่างเคยชิน เอ๊ะ หรือว่าเขาจะมาบ่อย ก็แน่สิ อีตานี่
น่าจะพาสาวๆมาบ่อยสิท่าถึงได้สั่งคล่องเชียว
"สั่งซะคล่องเชียวนะ พาสาวมบ่อนสิท่า"
"ใช่ ฉันมากินที่นี่บ่อยและพาคนมากินด้วยทุกครั้ง"
"ก็แน่สิ นักธุรกิจไฟแรงอายุยังน้อย พวกคุณหญิงคุณนายคงอยากจะให้ลูกสาวมาเป็นคู่ควงเพื่อที่จะได้
นายเป็นลูกเขยสินะ"
"ทำไม เธออยากเป็นคู่ควงกับฉันสักคืนมั๊ยล่ะ"
"เรื่องอะไร ไม่มีวันนั้นหรอกย่ะ"
"ทำไม ฉันไม่ดีตรงไหนคุณสมบัติฉันก็ครบ ทั้งรูปร่างหน้าตา ฐานะการศึกษาและอีกเยอะแยะผู้หญิง
ที่ไหนจะไม่ชอบฉัน"
"ผู้หญิงอย่างฉันนี่ไง"
"ฉันก็ไม่ได้อยากได้ผู้หญิงอย่างเธอหรอก ถ้าไม่จำเป็น!"
"จำเป็น จำเป็นอะไรของนาย แล้วผู้หญิงอย่างฉันมันทำไมห๊ะ"
"เปล่าก็ไม่มีอาหาร อาหารมาแล้วกินซะ จะได้ไม่ต้องโวยวายอีก"
เขาไม่พูดอะไรต่อเมื่อเห็นมีพนักงานสาวเข้ามาเสริฟอาหาร
"ฉันไม่ได้โวยวายซะหน่อย"
เมื่อเห็นว่าพนักงานเสริฟเสร็จแล้วฉันจะพูดขึ้นบ้าง
"ไม่โวยวายอะไรเธอทำให้เลขาของฉันตกใจนะ"
"นั่นก็เพราะนาะ เพราะนายไม่ยอมพาฉันมากินข้าวเอง"
"เฮ้อ เถียงกับเธอก็เหนื่อยเปล่า กิน กินๆปซะ แล้วจะพาเดินเล่น"
"ก็ได้"
ไท้ใช่เพราะว่าฉันยอมเขาหรอกนะแต่เพราะตอนนี้ฉันหิวและอาหารที่นี้ก็น่ากินมากกกกกก ทำให้ฉันก็ไม่
อยากจะเถียงกับเขาอีกแล้วเหมือนกัน ชิ!
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
