บ่วงกรรม

เรือนจิระคุณสกุล 

  คุณหลวงนั่งรับประทานอาหารกับคุณหญิงแก้วและคุณหญิงฟางอย่างเอร็ดอร่อย เมื่อรับประทานอาหารเสร็จแล้ว คุณหลวงโทโมะก็เห็นคุณหญิงแก้วซึ่งมีทีท่าเป็นแม่ศรีเรือนน่าดูเลยทีเดียว กำลังม้วนหมากพลูอยู่ชายหนุ่มจึงอ้อนคำหวานขอชิมหมากพลูจากมือหญิงสาว

แก้ว // : นี่เจ้าค่ะ หมากพลูที่ท่านพี่ขอน้อง 

โทโมะ // : ขอบคุณเจ้ามากน่ะ นี่ก็ดึกดื่นมืดค่ำมากแล้ว เห็นทีว่ามิควรที่เราสองชายหญิงจะอยู่กันตามลำพัง พี่ใคร่ขอตัวกลับก่อน ฝากลาคุณอาหญิงด้วย 

แก้ว // : ได้เจ้าค่ะคุณหลวง แล้วน้องจะบอกคุณแม่ให้

   หลังจากที่คุณหญิงแก้วส่งคุณหลวงโทโมะถึงเรือแล้วก็ขึ้นกลับมาบนเรือน พร้อมนวดผู้เป็นมารดาทันที มารดาของหญิงสาวดูจะยิ้มเล็กยิ้มน้อยไม่ใช่เบา คุณหลวงโทโมะก็เช่นเดียวกันเมื่อกลับมาถึงเรือนก็มองหมากของแม่หญิงแก้ว ก่อนที่จะทันสังเกตุว่าคุณหลวงธามไทยืนอยู่ตรงนั้น

ธามไท // : หมากของผู้หญิงเรือนใดกันหรือ ช่างประณีตบรรจงยิ่งนัก

โทโมะ // : หมากของคุณหญิงแก้วน่ะขอรับ ถ้าท่านพี่ไม่กิจอันใดกับกระผมแล้ว กระผมใคร่ขอตัวก่อน 

ธามไท // : ข้าขอถามอันใดเจ้าสิน้องชาย เจ้ามีใจสมัครรักใคร่แม่หญิงแก้วหรือไม่

โทโมะ // : ตอนนี้ข้ายังไม่คิดอันใดกับนางหรอกท่านพี่ ใคร่ข้าจะต้องใช้เวลาในการศึกษาดูใจนางเสียหน่อย แต่ว่าถ้าข้าได้นางมาเป็นแม่ศรีเรือนคงเชิดหน้าชูตาข้ายิ่งนัก ข้าคงจะรักและถนอมนางเป็นอย่างยิ่ง ถ้าไม่มีอันใดแล้วข้าขอตัวก่อนขอรับ

ธามไท // : ฝันไปเถอะ ข้าจะต้องได้เชยชมแม่หญิงแก้วเสียก่อนเจ้าให้ได้ 

โฟร์ // : คุณหลวงเจ้าค่ะ 

ธามไท // : มีอะไรกับข้า ไม่เห็นหรือว่าข้ากำลังโมโห

โฟร์ // : ให้เมียนวดให้น่ะเจ้าค่ะ 

ธามไท // : ไม่ต้องข้าต้องการอย่างอื่นจากกายเจ้ามากกว่า

~ ห้องนอนของคุณหลวงธามไท ~

~ เพี๊ย ~

โฟร์ // : คุณหลวงเจ้าค่ะ บ่าวเจ็บเจ้าค่ะ อย่าเฆี่ยนบ่าวเลยเจ้าค่ะ บ่าวเป้นเมียท่านคุณหลวงน่ะเจ้าค่ะ หากบ่าวทำไม่ถูกใจกระไรบอกบ่าวเถิดเจ้าค่ะ

~ เพี๊ย ~

ธามไท // : เจ้าทำถูกใจข้ามาก แต่เจ้าก็น่าจะรู้ว่าข้าไม่ชอบทะนุทะนอมผู้หญิง 

~ เพี๊ย ~

โฟร์ // : คุณหลวงเจ้าขาบ่าวไม่ไหวแล้วเจ้าค่ะ บ่าวเจ็บเจียนจะขาดใจแล้วเจ้าค่ะ 

ธามไท // : ไอ้ทีเค ไอ้ทีเคอยู่ไหน

ทีเค // : อยู่นี่ขอรับคุณหลวง มีกระไรให้บ่าวรับใช้ขอรับ 

ธามไท // : จับนังโฟร์ไปทำเมียเอ็งซะข้ายกให้ 

โฟร์ // : คุณหลวงเจ้าค่ะ ได้โปรด เมตตาเมียด้วย คุณหลวง ฮึกฮือ