listen -me- now !! ‘เพื่อน ..กูคิดมากกว่าเพื่อน‘ YAOI

“อ้ามๆ” <- โฟน

 

“อ้ม –O- ” <- ผม

 

  ภาพผู้ชายสองคนกำลังสวีทกริ๊บกริ๊วด้วยการป้อนข้าวมันดูน่ารัก(- -?)อะไรเช่นนี้ ตอนนี้ให้ผมแดกอากาศแทนข้าวก็อิ่มได้ครับ ไอ้โฟนป้อนข้าวผมอย่างกะผมเป็นเด็กน้อยเลย ผมหัวใจเต้นรัวใหญ่แล้วนะเนี่ยยยยยย >///////<

 

“กูหิวน้ำ” ผมพูดนิ่งๆแต่ไอ้โฟนรีบตาลีตาเหลือกวิ่งไปหาน้ำในครัวมาประเคนให้ผมถึงปากเลย อุวะ ได้กูแล้วต้องแบบนี้สิ !!!!!!!! 5555555555~ ..นี่ผมโดนข่มขืน(?)นะ ทำไมผมอารมณ์ดีเหมือนไปข่มขืนไอ้โฟนเองเลย - -^

 

  ตอนที่มันประคองผมออกาจากห้องผมก็โวยวายใส่มันชุดใหญ่โทษฐานทำให้ผมไม่มีแรงจะยืน ! สาดดดดดดด เอากูขนาดนี้ไม่คิดตังค์ก็บุญแล้วววว (เห้ย กูไม่เอาตังค์จะเอากับข้าวที่มึงทำ-..-)

ผมเลยแกล้งงอนให้เป็นพิธีนิดๆ(กูว่าไม่นิดนะ : โฟน) เวลามันง้อผมแล้วผมช๊อบบบบบบบบบบบบบบบ

 

“กูอิ่มแล้ว” ผมพูดดักเมื่อโฟนกำลังตักข้าวให้ผมอีกจาน จานที่4แล้วเนี่ย มึงเห็นกระเพาะกูเป็นหลุมดำเหรอวะ! (ไม่ใช่ก็ใกล้เคียง : โฟน)

 

“แน่ใจนะ?” โฟนมันทำหน้าอึ้ง ! ทึ่ง ! ดูตกใจสุดๆ เอออ กูอิ่มจะอ้วกอยู่แล้ว ต้องให้กูเรอใส่หน้ามึงมั้ยสัส - -*

 

“อิ่ม” ผมพูดย้ำนิ่งๆอีกครั้ง

 

“จริงป่าว ..กับข้าวกูไม่อร่อยเหรอ” ว่าแล้วไอ้โฟนก็ทำหน้าเบะเป็นตูดทันที ถ้าผู้หญิงทำมันอาจน่ารักนะแต่มึงทำนี่มัน..ควายป่าชัดๆ 555555

 

“กูอิ่ม!!!” ผม(แกล้ง)ตวาดมันแล้วหันไปทางอื่น ผมแอบมองมัน มันทำหน้าจ๋อยๆแล้วเก็บจานเข้าไปล้างในครัว ผมควรหายงอนมันได้รึยังนะ - -?

 

  ระหว่างรอมันล้างจานผมก็ค่อยๆพยุงตัวเองเดินไปที่โซฟา กะเปิดทีวีดูเซ็ง

 

“มึงทำอะไรน่ะ !!” ไอ้โฟนหน้าตั้งมาจากในครัวแล้วกอดผมไว้ ห่าไรของมึงฟะเนี่ยวิ่งเข้ามากอดซะแรงเลยมันสะเทือนนะรู้มั้ย ตู-ด กูยังระบมไม่หาย –O-+

 

“เชี่ย ปล่อยกู กูแค่จะไปเปิดทีวีดู”

 

“แล้วทำไมไม่บอก เดินมาคนเดียวได้ไงมาๆเดี๋ยวกูพาไป” แค่ไม่กี่ก้าวเองจากโต๊ะอาหารไปที่โซฟา ทำเป็นเวอร์ๆ แล้วก็ไม่ต้องมาอุ้มกู !!!

 

“อย่าดิ้นสิเดี๋ยวตก” ไอ้โฟนส่งสายตาดุๆมาให้เพราะผมดิ้นนั่นแหละ กูเล่นตัวนิดหน่อยก็ไม่ได้ โด่ว -^-

 

เพี๊ยะ!!  เสียงฝ่ามือกระทบแก้มดังไปทั่วลำโพง อะไรของวงการละครไทยฟะเปิดไปช่องไหนๆก็มีแต่ละครแนวนี้ (-__-)*

 

“เธอกล้าตบชั้นเหรอ!!” ไอ้หล่อ(น้อยกว่าผม)หันกลับมามองหญิงสาวตัวเล็กด้วยสายตาโกรธเกรี้ยวแล้วกระชากเธอมาจูบ

 

“อื้อๆ” หญิงสาวกะชากตัวออกมาแล้วน้ำตาไหลอาบแก้ม

 

“คุณ คุณมาขืนใจชั้นทำไม ฮือออ” เหร๊อออออออ ขืนใจหรอกเหรอ กูเห็นมึงเคลิ้มเชียวนึกว่ามึงชอบซะอีก = =^

 

“มึงเปิดห่าไรดูวะเนี่ย” ไอ้โฟนที่นั่งอยู่ข้างๆผมบ่นแล้วทำหน้าเซ็งกะตาย

 

“ทีหลังมึงก็ติดทรูวิชั่นซะนะกูจะได้ไม่ต้องเปิดละครให้มึงด่าห่า” อ๊ะ ผมไม่ได้ค่าโฆษณานะเนี่ย -..-

 

“โอ๋ๆ งอนหรอที่รัก” พูดแล้วมันก็ทับตัวใส่ผมพลางลูบหน้าผมเบาๆ แม่งลูบหน้ากันอย่างนี้กูเสียวตูดนะเฟ้ย (คนละที่เลยนะนั่น*- -)

 

“ที่รักห่าไร” ผมพลักมันออกแล้วมาสนใจละครน้ำเน่าต่อ เห้ย เผลอแปปเดียวทำไมมันไปนอนอยู่ที่เตียงกันได้ฟะ ไอ้โฟนนะไอ้โฟนทำให้กูพลาดฉากสำคัญ - -+

 

“คนใจร้าย ฮือๆ” หญิงสาวดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดตัวแล้วร้องห่มร้องไห้ยกใหญ่ ..เอิ่ม ไม่มีน้ำตาอ่ะ = =

 

“คุณทำแบบนี้ทำไม ..ฮือออ ตอบมาเซ่ ทำแบบนี้ทำไม !!!”   เหมือนประโยคนี้มันมีอะไรบางอย่างสะกิดใจผม ..นั่นสิ มึงทำแบบนี้กับกูทำไม..

 

“เป็นไรรึเปล่า” โฟนหันมาถามผม

 

“เอ่อ..” เอาไงดีวะ อยากถามแต่ปากไม่ขยับนี่สิ !!

 

UUUUUUUU~

 

  เสียงโทรศัพท์ของผมทำให้ผมพอมีสติขึ้นมา ค่อยๆเอื้อมตัวไปหยิบมือถือที่นอนสั่นอยู่บนโต๊ะหน้าทีวี คือผมจะลุกผลุนผลันไม่ได้ครับ ยังเจ็บตูดอยู่ - -*

 

“ใครครับ” เบอร์ไม่คุ้นเลยว่ะโรคจิตป่ะเนี่ย ถ้าเปนโรคจิตเดี๋ยวจะเจอแว๊ด ผมยิ่ง’รมณ์แปรปรวนอยู่

 

[จำผมไม่ได้เหรอครับ ดาร์ลิ้ง~] เสียงขี้เล่นๆพูดอย่างน้อยใจ เสียงแบบนี้นี่มัน ..!

 

“ไอ้ซ่า!!! อ๊ากคิดถึงมึงว่ะ เป็นไงมั่ง จะกลับมาเมื่อไหร่”

 

[กูอยู่ไทยแล้ว กู.....] ในระหว่างที่ผมกำลังคุยกับไอ้พิซซ่าเพื่อนเก่าแก่ของผมอย่างออกรสไอ้โฟนก็กอดผมไว้หลวมๆพลางกับทำหน้ามุ่ยไปด้วย ..กูไม่สน กูจะคุยกับไอ้ซ่า -^-

 

[พรุ่งนี้มีเลี้ยงที่บ้านไอ้รัซนะมาด้วย ไม่งั้นงอน !!] (**ใครจำรัซไม่ได้ก็กลับไปอ่านตอนที่6ซะนะคะ ^_^)

 

 

“น่ารักตายห่าล่ะมางงมางอน ฮ่าๆ อย่างอนนะเดี๋ยวกูง้ออออออ” ผมพูดเสียงอ้อนๆ(ตีน)กลับไป ผมกับไอ้ซ่าหัวเราะกันยกใหญ่ ดีใจ มีความสุข คิดถึงโคตรๆ อยากคุยนานๆ แต่ไอ้คนที่ทำหน้าบูดนี่สิมันยกตัวผมขึ้นไปนั่งตักมันแถมยังไซร้คอผมอีก ด๊วกกก กูไม่มีสมาธิคุยเว่ย =_=+

 

“เห้ยซ่า แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวคืนนี้กูโทรไปใหม่”

 

[คร้าบผมมมมม จะรอดาร์ลิ้งนะ รักนะครับผมมมม]

 

“รักมึงมากกว่าคร้าบบบบบ โอ้ย !!” กัดคอกูทำเชี่ยไรวะ สัส!! ผมตาขวางใส่ไอ้คนที่กอดผมไว้แล้วกดตัดสายไอ้ซ่าทันที ผมยังไม่อยากให้ไอ้ซ่าตกใจเวลาผมจะว๊ากไอ้โฟนครับ ><

 

“กัดทำห่-าไรวะ!!!” ผมโวย

 

“ไม่ได้กัดทำห่า แต่กูกัดทำเมีย” พูดจบมันก็กดตัวผมนอนราบกับโซฟาทันที เห้ย ถึงโซฟาบ้านมึงจะใหญ่แต่กูก็อยากใช้เตียงมากกว่านะ ..นี่กูคิดไรอยู่ฟะ = =

 

“อย่านะไอ้โฟนแค่นี้กูก็จะเดินไม่ไหวแล้วพรุ่งนี้กูมีงานเลี้ยงนะเว้ย!!”

 

“ดี ไม่ต้องไป!!!!”  มันมองที่ผมดุๆ ไอ้เชี่ย กูจะไปโว้ย เพื่อนกูอุส่าห์กลับมาไทยทั้งที

 

“ถ้ากูไปงานเลี้ยงไม่ไหวกูเอาเรื่องมึงแน่” ผมขู่

 

“งั้นกูจะทำเบาๆละกันนะ หึ” ด๊วกกกกกกกกก กูไม่ได้หมายความว่าอย่างง้านนนนน ไม่ต้องมายิ้มเซ็กซี่ สาดดดดดดดด

 

“ปล่อยๆๆๆๆ ขอร้องล่ะมึง กูอยากไปงานเลี้ยง กูไม่ได้เจอไอ้ซ่ามานานแล้วนะ” ผมวิงวอนมัน จะว่าไปผมเนี่ยสนิทกับไอ้ซ่าก่อนไอ้โฟนอีก ผมเรียนกับซ่ามาตั้งแต่ประถม ส่วนไอ้โฟนผมเพิ่งมาเจอมันตอนม.ต้น พวกเรา3คนเลยรวมตัวกันเป็น3หนุ่มสุดฮอททททท *0* (แม่งโม้ : รัซ)

 

“ถ้าอยากจะเจอมันขนาดนั้นก็ไปเลย เหอะ !” ไอ้โฟนลุกขึ้นนั่งแล้วหันหน้าหนีไปอีกทาง น่ารักตายห่าล่ะ เดี๋ยวพ่อก็เอาตีนยันซะนี่ - -*

 

“งอนห่าไร ไอ้ซ่าก็เพื่อนมึงนะ” ผมพูดแล้วเขย่าตัวมัน กรรม โกรธจริงเหรอวะเนี่ย

 

“โฟนนนน ไอ้โฟนนนน หันมานี่ !!” ผมจับหน้ามันให้หันมามองผมแต่มันก็ดื้อจะหันหน้าหนีอย่าเดียวเลยผมจึงล็อคคอแม่งไว้ เวง นี่กูจะง้อมึงนะเนี่ยเผลอรุนแรงซะได้ YwY

 

“...” โฟนยังหน้านิ่งอยู่ครับ เฮ้อออ เอาไงดี กูไม่เคยง้อใครนะ ไอ้โฟนนนนนน TT^TT

 

“โฟนนน..เป็นไร” ผมพูดด้วยเสียงที่อ่อนลงแล้วหอบสังขารตัวเองไปนั่งบนตักมัน ..กูแอบเขินนะเนี่ย กูทำไรลงไปฟะ -/////-; (มึงไม่แอบแล้วล่ะหน้าแดงขนาดนี้ 55555 : โฟน)

 

“...” มันยังคงหน้านิ่งอยู่ครับ ผมเลยใช้ไม้ตายสุดท้ายโดยการคลอเคลียอยู่บริเวณหน้ากับคอมันอย่างอ้อนๆแบบที่แมวทำ มึงชอบแมวนักใช่มั้ย นี่ไงกูอ้อนเป็นแมวเลย หายงอนกูซะที =////=;;;

 

“พอท”

 

“หืม??” ผมตาลีตาเหลือกเงยหน้ามามองมันทันที มันพูดกับผมแล้ววว ><!!! มันมองเข้ามาในตาผมก่อนจะพูดว่า...

 

“เป็นแฟนกับกูนะ”

 

 

 

พ�|���U��P��เพราะต่างคนต่างเหนื่อยแข่งกันยืนหอบอยู่  ไอ้โฟนพลิกตัวผมให้หันไปหามันแล้วมองมาที่ตาของผม

 

 

“พอท กูรักมึงนะ”  

 

“เอ่ออ..” ผมทำตัวไม่ถูกทันที มันรักผมเหรอ อืม ผมก็รักมัน แต่คำว่ารักที่ว่ามันรักขนาดไหนล่ะ มันเป็นเพื่อนผม ผมเป็นเพื่อนมันก็ต้องรักกันอยู่แล้วนี่นา ตกลงไอ้คำว่ารักที่มันว่าคืออะไรกันนะ

 

  เนื่องจากไม่มีคำพูดอะไรออกจากผมเลยไอ้โฟนค่อยๆประกบจูบผมอีกครั้ง เป็นจูบที่อ่อนโยนนุ่มนิ่มจนผมเคลิ้มยกแขนเกี่ยวคอมันไว้ เราแลกจูบกันไปมาอย่าโหยหา ผมไม่รู้จะพูดอะไรหรือตอบอะไร แต่ผมว่าจูบนี้แหละคงเป็นคำตอบของความรู้สึกที่ผมพูดออกมาไม่ได้

 

   ผมกับมันค่อยๆถอนจูบออกมาอย่างอ้อยอิ่ง ผมว่าถ้าจูบกันนานกว่านี้ผมคงได้กินปากมันแล้วล่ะครับ เพลินจริงๆ -..-

 

“รีบไปแต่งตัวเหอะก่อนกูจะอยากอีกรอบ !” ได้ยินมันพูดงี้ผมก็แทบจะวิ่งไปหาชุดใส่เลยครับแต่ติดตรงที่ว่ามัน ‘ถอน’ ผมจนไม่มีแรงแล้วววววว !!!

 

 

 

  

"'>!<sp� !ag�u��pไปไกลแล้วเพื่อนกู="" กูไม่ได้เลี้ยงต้อยยยย="" แต่ต้อยแม่งจะเลี้ยงกู๊ววววว="" (<="" span="">-_-???)

 

 

“ไม่ใช่แฟน”

 

“แฟนก็บอกกูเหอะน่า” ทำไมยัดเยียดแฟนให้กูจริงๆเลย อยากให้กูมีแฟนเร็วสินะมึงจะได้มีเวลาไปหาพอทไปขอพอทเป็นแฟนอย่างที่มึงซ้อมไว้กับกูไว้สินะ !!!

 

“เออ แฟนกู!!!” ผมกระแทกเสียงแล้วจ้องหน้ามันซึ่งเลาซ์ก็อึ้งไปนิดๆเพราะผมไม่เคยเป็นแบบนี้ ผมทนไม่ไหวแล้ว ทำไมมันชอบยกผมให้คนอื่นจริงๆเลย เกลียดผมนักรึไง ทำไมชอบผลักไสผมตลอดทั้งๆที่ผมอยากอยู่ข้างมันตลอด

 

“เอ่อ ..คบกันนานๆนะ ^_^!” มันยิ้มกว้างให้ผมอีกครั้ง

 

“หึ นานอยู่แล้วล่ะ ซาวน่าเขาดีกับกู” ดีกับกูกว่ามึง อย่างน้อยซาวน่ามันก็บอกว่ารักผมถึงผมจะไม่เชื่อก็ตาม ถ้ามีใครก็ไม่รู้มาบอกรักคุณคุณจะเชื่อเขามั้ยล่ะ คุยยังไม่เคยคุยด้วยเลย - -* และอย่างน้อยซาวน่ามันก็ไม่ไล่ผมไปหาคนอื่น...

 

  -เลาซ์ โหมด-

 

  มันจะรู้มั้ยนะที่อยู่ดีๆมีรุ่นน้องหน้าตาดีมาส่งมันถึงหน้าห้องทำให้เป็นที่จับตามองของเพื่อนในห้องโคตรๆ แล้วก็ไม่พ้นผมเหมือนกัน หายไปแปปเดียวหาแฟนได้เลยเหรอวะ เพื่อนผมนี่มันสวยดึงดูดเกย์จริงๆ -_-d

 

  ชักจะคุยกันนานไปแล้วนะเมื่อไหร่จะมานั่งที่ซักทีวะปล่อยกูนั่งเหงาคนเดียวมาตั้งนานละ อยู่ดีๆก็วิ่งหนีไปไม่วิจารณ์บทกูซักนิด = = เห้ยยยย นั่นมันเข้าใกล้กันเกินไปแล้วนะ ..เห้ย หอมแก้มกันด้วย ทำไมปล่อยตัวอย่างนี้วะ !!

  ผมกำมือด้วยความรู้สึกแปลกๆที่เกิดขึ้น มันเป็นอาการหวงเพื่อนของผมเองแหละครับ ก็เพื่อนมันสวยกลัวว่ามันจะโดนหลอกเอา  ผมมองมันที่ค่อยๆเดินมานั่งข้างๆผมอย่างอายๆ มันหยุดมองหน้าผมซึ่งผมก็ยิ้มให้ ยิ้มที่ผมฝืนสุดๆ

 

“แฟนมึงเหรอ” ผมถามมันทันทีที่มันมานั่งข้างๆผม

 

“เปล่า -///////-;;;” หน้าแดงขนาดนี้คงจะหลงเด็กมากเลยสินะ ผมจำหน้าเด็กนั่นได้ ชื่อซาวน่า อยู่ม.4 เป็นนักเปียโนของโรงเรียนไม่คิดว่าเพื่อนผมจะไปคว้าเด็กที่เข้าหายากขนาดนั้นได้ ผมได้ข่าวว่าซาวน่ามันหยิ่ง

 

“มีอะไรก็บอกกูดิวะ จะเลี้ยงต้อยกูก็ไม่รังเกียจหรอก !” ผมแซวมันไป หน้าแดงแล้วน่ารักดีวุ้ย 555

 

“ไม่ใช่แฟน”

 

“แฟนก็บอกกูเหอะน่า” ผมถามมันย้ำเพื่อความแน่ใจ ไม่รู้เพราะอะไรแต่ผมอยากได้ยินอีกว่า ไม่ใช่แฟน ของมันอีกครั้ง อาจจะโล่ง ผมกลัวว่าเพื่อนคนสวยจะโดนหลอก

 

“เออ แฟนกู!!!” ในที่สุดไอ้ซีลก็ยอมพูดออกมา ผมอึ้งไป ไม่ใช่เพราะมันเสียงดังใส่ แต่เพราะคำตอบของมันไม่ได้เป็นไปตามที่ผมหวังไว้..

 

“เอ่อ ..คบกันนานๆนะ ^_^!” ผมพยายามฝืนยิ้ม ยิ้มให้กว้างเข้าไว้ทั้งๆที่รู้สึกโหวงที่ท้องราวกับว่าชีวิตผมเสียหลักยืนไป

 

“หึ นานอยู่แล้วล่ะ ซาวน่าเขาดีกับกู”  แล้วกูไม่ดีกับมึงเหรอไอ้ซีล? ..เห้ย เลิกคิดได้แล้วกู  วางแผนไปหาพอทต่อดีกว่า!!!!