listen -me- now !! ‘เพื่อน ..กูคิดมากกว่าเพื่อน‘ YAOI

8.3

เขียนโดย peenglew

วันที่ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 เวลา 22.27 น.

  25 ตอน
  2 วิจารณ์
  39.99K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 22.34 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

7) สมาชิกใหม่

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 วันนี้เป็นวันหยุดครับ หลังจากผมกับไอ้โฟนแต่งตัวเสร็จเราก็กลับไปบ้านไอ้โฟนกัน (คือแบบว่าบ้านมันของกินเยอะน่ะครับก็เลยแวะมาอุดหนุนอยู่บ่อยๆ ><)

 

“มึงเข้าไปก่อน กูจะดูจดหมาย” ผมพยักหน้าแล้วหยิบกุญแจบ้านออกจากกระเป๋ากางเกงของตัวเอง เราทั้งคู่ต่างมีกุญแจบ้านของกันและกันครับ ถึงจะโดนล้อบ่อยๆเรื่องนี้แต่ผมก็ไม่สน สนขุมสมบัติ(ของกิน)ที่บ้านไอ้โฟนดีกว่า *0*

 

แกร๊ก

ก้าวแรกที่ผมเหยียบพื้นบ้านก็รู้สึกแปลกอย่างบอกไม่ถูก ..ทำไมเหมือนมีคนอยู่เลยวะ...

 

โครกครากกกก

 

 

ผมหยุดความคิดก่อนจะไปสนใจภารกิจหาของกินต่อ อย่าร้องนะลูกๆแม่(?)กำลังหาอะไรยัดให้ไง

“เชี่ยยยยยยย!!” ผมอุทานออกมาเบานิดๆ(??!)ทันทีที่เห็นสภาพห้องครัวไอ้บ้านโฟน ทำไมมันเละแบบนี้วะ อย่างกะมีคนมารื้อมาค้น หรือว่าโจร..?

 

หมับ!

มีอะไรบางอย่างอยู่ที่หลังของผม ..โจรเหรอ? ถ้าเป็นไอ้โฟนมันก็ต้องเรียกผมสิ มาเกาะอะไรที่หลัง เป็นไงเป็นกันวะ! ผมค่อยๆเหลือบไปมองที่หลังผมช้าๆ 

"เมี๊ยวววว" เห้ย แมว! (กู เกลียด แมว)

ปัก!!!

 

ผมสบัดไอ้ขนปุยออกจากหลังเต็มแรง เห้ย แมวบ้านไหนวะเีนี่ยจะตามไปกระทืบที่บ้านแม่ง

"เสียงไรวะดังชิบ เห้ยแมวที่ไหนวะ" ถ้าเป็นโจรจริงกูคงตายไปแล้วสินะ กูโวยวายตั้งนานแล้วโว้ยทำไมเพิ่งมา !!

"แมวแม่งมารื้อครัวเละไปหมด"

"มึงทำอะไรแมว?" กรรมแล้ว ไอ้โฟนมันรักสัตว์นี่หว่า ทำไงดี โกหกดีมั้ยเดี๋ยวบอกความจริงไปมันจะโวยแล้วไม่เอาข้้าวให้ผมกิน TwT

"อะ เอ่อ มันนอนอยู่น่ะ แหะๆ" ผมยิ้มหวานไปให้ พลางมองแมวที่ไอ้โฟนอุ้มอยู่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรักอันเปี่ยมล้น (อย่าให้ไอ้โฟนเผลอนะมึง พ่อจะเตะให้- -+)

“มึงโม้เหอะ” มันมองผมด้วยสายตาจับผิด เออออ กูโม้ กูกลัวไม่ได้แดกข้าววว~

“ก็มันมาเกาะที่หลัง แล้วกูเลย..แหะๆ” ไอ้โฟนถอนหายใจแรงๆ มันคงน่าจะปลงได้แล้วนะที่ผมไม่ได้รักสัตว์เหมือนมันน่ะ ถ้าแม่งเรียนเก่งอีกซักนิดผมคงคิดว่ามันจะต้องเรียนต่อสัตวแพทย์แน่เลย =_=

“เจ็บมั้ย ไอ้ขี้เหร่นั่นมันทำไรแกรึเปล่า” ไอ้โฟนอุ้มแมวขึ้นมาระดับหน้าแล้วถามอย่างห่วงใย หน้าที่แทบจูบกับแมวทำให้ผมคิดว่าถ้าผมเป็นแมวผมต้องเขินมากแน่ๆ (นี่ผมเอาตัวเองมาเปรียบเทียบทำไมวะเนี่ย -*-//) เห้ย แต่ว่าเมื่อกี๊มึงว่าใครขี้เหร่ฟะ!!!!

“โอ๋ๆ อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ(รู้ใช่มั้ยว่ากูงอนมึงที่ว่ากูขี้เหร่ เหอะ มาง้อกูเลยๆ หาข้าวให้กูแดกซะ) หลงมาจากไหนเนี่ย น่ารักแบบนี้ใครจะกล้าทิ้งนะ(เวร มึงคุยกับแมวเหรอวะ เหี้ยยย หลอกด่ากูแล้วเสือกชมแมวอีก!!)..ตัวสีเหลืองๆเหรอ..อืมม ไอ้ทองละกันเนอะ แกชื่อทองน้า ต่อไปแกคือสมาชิกใหม่ของบ้านนี้นะ^^”

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา